Chapter Three
PHILIP KNOCKED FOR the tenth times at Calia's door but her cousin won't open it. Alam niyang kasalanan niya kung bakit ayaw kumain ngayon ng dalaga.
Loko-loko kasi ang kapatid niyang si Tadd. His brother said that he will treat him in a restaurant, because he got a job at MD University as a Professor. Sumama naman siya. Hindi niya naman kasi naisip na imbes sa restaurant siya dadalhin nito — ay sa isang underground bar sila pumunta. Gago ka Tadd!
Now, he needs to face the consequences of his actions. He knew his brother. He knew that he's a playful man. But he ignored it. Damn.
Habang katok siya nang katok sa pintuan ay dumaan ang isang katulong. Pero huminto ito sa gawi niya. Nakita siguro nitong kanina pa siya kumakatok.
"Naku, Sir Philip. Itigil mo na lang po ang pagkatok dyan dahil hinding-hindi po kayo pagbubuksan ng pintuan ni Ma'am Calia." anito sa kanya.
Kumunot naman ang noo niya, "Paano niyo po nasabi? Tsaka hindi pa siya kumakain, baka mapano siya.*
Ngumiti naman ang katulong sa kanya. "Ayaw ni Ma'am Calia na iniistorbo siya sa oras ng pamamahinga niya. Magagalit po 'yon. Tsaka kapag gusto na po nu'ng kumain ay tatawag lang po iyon sa amin o di kaya kay Manang Elsa. Kaya kumain na lang po kayo. Hayaan niyo na lang po muna si Ma'am."
Ngumiti ulit sa kanya ang magandang katulong bago ito umalis sa harapan niya.
He doesn't want to follow what the maid has told him, but — it seems like they knew Calia so well. Pero gustong-gusto niya talagang humingi ng tawad rito at magpaliwanag. Ayaw niyang magkaroon ng lamat ang nabubuong pagsasamahan nila ng pinsan niya.
Kumatok siya ulit pero para sabihin ritong aalis muna siya saglit. "Calia... I'm sorry... Sa baba lang ako." Pagpapaalam niya kahit alam niyang walang kasagutan na makukuha mula sa dalaga. Bumaba na siya at tinungo ang dining area sa unang palapag.
Pagkarating niya roon ay nakita niya ang magaling niyang kapatid na masaganang kumakain na animo'y hari sa hapag-kainan.
"It's your fault also!" Panimula niya.
Tadd looked at him with disbelief in his hazel eyes. "Why me? I didn't know that Calia was in the clinic. At saka, sino ba ang nangako sa atin Kuya? Di ba, ikaw?"
"But I thought that was a decent treat!" Marahas siyang napabuntong-hininga, "I should have known better. Minsan, hindi ka talaga mapagkakatiwalaan. Your name suits you."
"Huh? Anong kinalaman ng pangalan ko?"
Sinamaan niya ito ng tingin, "masarap kang Tadd-tarin."
Imbes na mainis o magalit ang kanyang nakababatang kapatid ay malakas pa itong tumawa na parang may sinabi siyang malaking biro.
Mas lalo tuloy siyang nainis at nairita sa magaling niyang kapatid. "Mabulunan ka sana, gago."
And just like that. Nabilaukan nga ang kanyang kapatid. Hindi niya naman ito matiis kaya binigyan niya ito ng isang basong tubig, habang pinapalo niya nang marahan ang likod nito. At nang makahuma na ito ay matalim naman itong nakatingin sa kanya.
"Ibang klase naman ang palo mo na 'yan! Nakakasakit ka Kuya ha." Reklamo nito.
Umupo naman siya sa upuang kaharap nito. "Now, we're even."
Napasimangot lang ito habang nagpatuloy na rin naman ito sa naputol na pagkain nito. "Suyuin mo na lang. Hindi ko naman alam na mabigat pala kung magtampo iyon."
He sighed, "Hindi ko naman siya masisisi dahil kahit ako, aminado na kasalanan ko. Mabigat sa pakiramdam. She's the only cousin that we have here. Dapat alam natin kung paano siya patutunguhan. Oh well — dapat alam din natin kung paano siya susuyuin sa mga ganitong sitwasyon." Aniya sa nahihirapang tono.
Hindi niya tuloy malasahan ang pagkain dahil wala doon ang atensyon niya. He needs to make a move. Dapat bukas, okay na sila ni Calia. Lalo na't magtatrabaho siya sa mismong unibersidad, kung saan nag-aaral ang pinsan niya.
Napansin niyang lumapit si Manang Elsa sa hapag-kainan at sumandok ng kanin at ulam at may isang katulong naman na sumulpot rin tangan-tangan ang tray na lalagyan ng pagkain.
Hindi niya na napigilang makiusisa, "Ahm, Manang? Para kanino po 'yan?"
Ngumiti naman sa kanya ang matanda bago sumagot, "Nag-text po si Ma'am Calia, nagpapahatid ng pagkain sa kwarto niya. Gutom na raw siya Sir. Nakakapanibago nga e, hindi naman 'yan nagpapalipas ng gutom." Pagkwekwento pa nito.
Nakita niyang ngumisi si Tadd at itinuturo-turo siya na parang sinisisi siya kung bakit nagpalipas ng gutom ang magandang pinsan nilang si Calia. At oo, mukhang natatamaan siya. Mas lalo tuloy siyang kinakain ng guilt niya.
"Ah, Manang? Pwedeng ako na lang po ang maghatid niyan sa kanya? Tapos na naman po akong kumain."
Kumunot ang noo ng matanda sa tinuran niya. "Sigurado ka Sir Philip?"
Ngumiti naman siya rito bago kinuha sa isang katulong na kasama nito ang tray ng pagkain para sa dalaga.
"Kumain na lang po kayo Manang." He genuinely smiled before living the dining area.
Kailangan niyang makausap ang dalaga at alam niyang pagbubuksan siya nito. I'm hoping.
Nang makarating siya sa ikalawang palapag ng bahay at marating ang kwarto ng dalaga ay sinubukan niyang pihitin ang seradura ng pintuan at nagalak siya sapagkat bukas na iyon. Marahil hindi ni-lock ng dalaga dahil inaasahan nitong si Manang Elsa ang maghahatid ng pagkain nito. And there she was, beautifully sitting on the edge of the bed. He shyly smiled at her. Pero ang dalaga, tinaasan lang siya ng kilay. Mukhang malaki talaga ang tampo nito sa kanya. Goodluck then, Philip.
HE KNOCKED MANY TIMES at her door, but she didn't open it. Kahit gustong-gusto niya nang pagbuksan ang binata ay nagawa niya pa rin na mapigilan ang kanyang sarili.
You deserved it, Philip.
Pero sa totoo lang kanina pa siya nagugutom. She only ate this morning and now it's night time. She's really starving. And the last thing on her mind is to starve herself. Ugh!
Bumalik siya sa kanyang kama para umupo. She get her phone from the bedside table, and send Nana Elsa a message that she wants to eat now.
Hindi naman nagtagal ay may nagbukas ng pintuan, ngunit kumunot ang noo niya nang makitang hindi ang Nana Elsa niya ang naghatid ng pagkain kundi ang magaling niyang pinsang si Philip.
Nahihiyang ngumiti ito sa kanya, pero tinaasan niya lang ito ng kilay.
"Hindi naman ako nasabihan na ikaw na pala ngayon si Nana Elsa." Pasarkastikong aniya sa binata.
Inilapag muna nito ang tray na naglalaman ng pagkain niya. Bago masuyong tumingin sa kanya. At nagulat siya ng ang sumunod na ginawa nito ay lumuhod sa mismong harapan niya.
"W-what are you d-doing? T-tumayo ka nga diyan!" Pasupladang turan niya.
Hinawakan ng binata ang kanyang kamay at nagsusumamo ang magagandang pares ng mga mata nito habang nakatitig sa kanya.
"I'm so sorry... I know I made a mistake. But please, Calia. Please forgive me..."
Hindi siya kumibo. Hindi dahil sa nagtatampo pa rin siya sa binata. Pero hindi siya nakakibo ng dahil sa nakikitang pagsusumamo nito sa kanya. She can see through his eyes the sincerity of asking her forgiveness. At naiinis siya sa sarili niya dahil bigla-biglang nawala ang pagtatampong nadama niya para sa binata.
Dalawang araw pa lamang niya itong nakakasama ngunit nakikita niya ang kabaitan na mayroon ang binata. Palagi rin itong may nakahandang ngiti para sa mga taong babati rito. At alam niyang bilang na lang ang mga ganitong lalaki sa mundo. Alam niyang sa panahon ngayon, mas nangingibabaw ang mga lalaking manloloko. Mga lalaking gagawin ang lahat para makuha ang loob at puso mo — at kapag nakuha na nila ang lahat-lahat sayo, ay basta-basta kana lamang iiwan, na parang isang basahan.
Oo, at hindi niya pa ganung kakilala si Philip. Oo, at nagkamali ito sa kanya. Pero nakahanda siyang patawarin ito.
"Lock the door." Utos niya rito.
Nagsalubong ang makapal nitong kilay. "Why?"
Tinaasan niya lang ito ng kilay, "gusto mong patawarin kita o hindi?"
"O-of course. Gusto ko."
Damn.. Naiinis siya dahil mas malumanay pa ang boses nito kesa sa kanya. Philip has a deep yet soft baritone voice, and it suits on him. Mas lalo niya tuloy itong pinagnanasaan.
Matapos makandado ang pintuan ay bumalik din agad sa kanya ang binata.
"What's next?"
"Feed me." Utos niya.
Gusto niyang matawa dahil sa pagiging bossy niya, pero ito ang gusto niya. Tutal, hangad ng binata ang kapatawaran niya, kaya pagbibigyan niya ito. Pero hindi siya basta-basta bibigay.
Hindi naman nagtanong pa ang binata at sinubuan naman siya nito ng pagkain habang nakaupo na ito ngayon sa tabi niya.
"Hindi ka ba magrereklamo?" Tanong niya habang ngumunguya ng pagkain.
Ngumiti sa kanya ang binata. "Don't talk when your mouth is full, Calia."
Napanguso lang siya. Nakakainis lang dahil kahit sinisita siya nito ay napakasuyo pa rin ng boses nito. Pero sinunod niya pa rin ang binata. Hanggang sa matapos siyang kumain at si Philip pa ang nagpainom sa kanya ng tubig.
She never felt so full in her life. Kapag si Philip ang palaging magpapakain sa kanya ay siguradong mananaba siya.
Hindi niya tuloy mapigilan ang pagdighay sa mismong harapan nito. At talagang nahihiya siya dahil parang nagulat ng bahagya ang binata sa pagdighay niya, ngunit kalaunan ay humalakhak ito. Hindi niya rin mapigilan ang paghalakhak. Nahawa siya sa binata kahit sa loob-loob niya ay hiyang-hiya siya.
"Sorry. I.. i didn't mean to burped." Nahihiyang ani Calia sa binata.
He pinched her nose. "Silly, that's okay. You still looked — so beautiful. Well, wala namang Ariti ang hindi maganda ang lahi."
She snorted. Mabuti na lang at hindi iyon nakita ng binatang kaharap. Kung alam mo lang, Philip...
"I'll just brush my teeth. Don't leave."
Kahit nakita niyang napakunot ang noo nito ay tumango pa rin ito. Bossy na kung bossy, pero hindi pa tapos ang pagpaparusa niya rito.
Yes, she'll surely punish him. In her own special way. Calia's way.
She smirked while making her way to the comfort room. At nang makarating siya roon ay dali-dali siyang nag-sepilyo, at nang matapos siya ay pinunasan niya ang kanyang bibig saka lumabas ng banyo.
Nakita niyang napapatingin ang binata sa larawan niyang nakasabit sa kanyang dingding. Kaya napangiti siya dahil nakita niya kung paano gumalaw ang panga ng binata.
It was a painting Dana made for her. She's almost half naked pero nakatakip naman ang kamay niya sa bandang dibdib at nakabuhaghag ang mahaba niyang buhok.
"Like what you see — Kuya?" She teased him.
Tumikhim naman ang binata at napatayo nang makita siya.
"I think, I have to go. Sana mapatawad mo ako. Pangako, hindi ko na uulitin 'yon..." Usal nito.
She smiled at him, "hindi ako madaling magpatawad Kuya Philip." Nilapitan niya ito, habang ang binata naman ay umatras, ngunit bigo ito dahil napaupo lang ito sa gilid ng kama. "You should know me first bago mo ginawa sa akin ang bagay na 'yon..." Paharap siyang umupo sa kandungan ni Philip na biglang nanigas sa kinauupuan nito.
"C-calia, what are you doing?" Nauutal na turan nito sa kanya.
Mas lalo tuloy siyang napangiti dahil sa marahang pagpitlag nito. "Relax Kuya... I'm just sitting on your lap. Is that a problem? Hmm?"
Unti-unti niyang inilalapit ang sarili sa binata at sinasamyo ang pabango nitong gustong-gusto niyang amoyin lage. Maya-maya pa'y naglakbay ang kanyang mga kamay at dinama ang matigas na dibdib ng binata. Damn... Nakakagutom...
Alam niyang matipuno ito kahit hindi niya pa ito nakitang naghubad — pano pa kaya kung maghubad na ito. Oh Calia, you can only wish.
Inilapit niya ang bibig sa taenga nito, "do you want me to forgive you — Kuya Philip?" Anas niya.
Hindi kumibo ang binata, kaya tinitigan niya ito ng maigi habang pinapalandas sa mukha nito ang kanyang mga daliri.
She saw how Philip closed his eyes for a second, and then he opened it again.
"I want your forgiveness Calia. But please, don't do this..." Nahihirapang anas nito.
"Do what?"
"Y-your teasing me. Please don't do it. We're cousins. Please remember that..."
She smirked, "Yeah... We are cousins — so?"
Lumalalim na ang paghinga nito at alam niyang naaapektuhan na ito. He's a healthy male after all.
"W-what do you want me to do? And I'll do it in a heartbeat. Just.. just forgive me..."
Sinapo ng kamay niya ang pisngi nito. "Kiss me. In the lips. Fully. And passionately." She commanded him.
"Please not that. We're cousins Calia. Please don't..." He's pleading. Pero hindi niya ito pagbibigyan.
"Take it — or leave it."
ℒℴ𝓋ℯ 𝒟ℯ𝒾