*Bölümü okumadan önce 11.Bölümü okuduğunuzdan emin olun^^
Önceki bölüm hatırlatması;
"Seungmin'den uzak dur" diye kısaca uyardı abisini. "Benim için ona bir şey yaparsan bedelini en ağır şekilde ödersin"
"Bir insana aşık olarak kendi zayıflığını kendin oluşturdun Chan. Sana taht için her şeyi yapabileceğimi söylemiştim."
———————————————
Chan bir şey söylemeden karşısında oturan kıza baktı. İçinde oldukları durumun can sıkıcılığı yetmezmiş gibi kızın sürekli gülmesi, ona iltifat edip flörtleşmeye çalışması daha da çok sinirini bozuyordu. Ailesine evliliği kesin bir şekilde reddettiğini söylemişti ancak yine de şimdi ailesi tarafından seçilen bir gelin adayı ile oturarak bir şeyler içmek zorundaydı. İstemediğini karşı tarafa yeterince bekli ettiğini düşünüyordu ama kız anlamamış gibi çoğunlukla tek taraflı sohbetini sürdürmeye çalışıyordu.
"Daha sonra bir şeyler yapmak ister misin?" Saygı ifadesi kullanmadan konuşması da sinirini bozan şeyler arasında önemli bir yer kaplıyordu.
"İşim var."
Bozuntuya vermeden uzun siyah saçlarını omzundan geriye attı. "Biraz düşün, bundan sonra hep görüşecek gibiyiz. Birbirimizi daha iyi tanımalıyız."
Chan keskin bakışlarını fincanından çekerek ona doğrulttu.
"Ne şimdi ne de gelecekte, sizinle daha fazla görüşmek istemiyorum. Beni anladığınızı düşünüyorum, iyi günler."
Sandalyesini geriye itip ayağa kalktı ve kızın şaşkın bakışlarını umursamadan oradan uzaklaştı.
Kafeden çıktığında Seungmin'i aradı. Telefonun açılmaması kaşlarının çatılmasına neden olmuştu. 3 kere daha arayıp yine aynı sonucu aldığında Minho'yu aramıştı. Onun şirkette olduğunu ve Seungmin ile en son bir saat önce konuştuğunu öğrendiğinde içinde büyüyen korku elle tutulur cinstendi.
Bir umut açması için Seungmin'i defalarca ararken saraya gelmesi ve Seul'e geçiş yapması uzun sürmemişti.
Belki evdedir diye ilk oraya gitmişti ancak yoktu.
Jeongin ve Felix'i de arayıp Seungmin'in nerede olduğunu onlara da sordu ancak aldığı cevap korkunun iliklerine kadar işlemesine neden olmuştu, Seungmin'in nerede olduğunu kimse bilmiyordu.
Abisini arayacakken telefonu çaldı, arayan isim bir anda tüm endişesini götürmüştü. "Neredesin sen? Neden telefonlarımı açmıyorsun? Sana bir şey oldu sandım Seungmin"
Karşıdan güçsüz bir ses duyuldu. "Özür dilerim, telefon sessizdeydi. Az önce gördüm aramalarını."
Ses tonu Chan'ın içini titretmeye yetmişti. "İyi misin Min?"
"İyiyim"
"Neredesin? Yanına geleyim mi?"
"Bu kadar endişelenmene gerek yok ama madem gelmek istiyorsun, konum atıyorum."
"Birazdan oradayım güzelim"
Telefonu kapattı, Seungmin'in attığı konumdan önce bir mesaj daha gelmişti.
Kwangsoo Hyung
Korktuğunu bu kadar belli etme Chan, çok aciz görünüyorsun.
Asıl aciz olan sensin.
Duygulardan yoksun, tek anladığı
güç olan bir aciz
Sessizce küfür edip mesaj panosundan çıktı, Seungmin'in attığı konuma baktı.
Küçüğünün bir kayanın üzerinde oturup uçurumu izlediğini görünce kalbinin ağzına geldiğini hissetmişti. Endişe ile yanına gitti, kayadaki boş yere oturup ona sarıldı.
"İyi misin Seungmin?"
"Bilmiyorum" diye mırıldandı Seungmin.
"Burası çok tehlikeli, başka bir yere gidelim mi?"
"Chan... yani hyung. Ben çok düşündüm, ne ara bu hâle geldiğimi, bundan sonra ne olacağını düşünüp durdum."
"Ne demek istiyorsun Min? Bir şey mi oldu?"
"Evet" derin bir nefes aldı Seungmin. "Sanırım sana aşık oldum." Chan'ın gözlerinin içine baktı. "Jisung bugün bir kızla görüştüğünü söyledi. Şimdi bunları söylediğim için üzgünüm ama daha fazla içimde tutmak istemedim. Bir cevap vermek zorunda değilsin."
Chan inanamayarak baktı ona, ciddi miydi söylediklerinde? Seungmin Chan'ın şoktan dolayı yaşadığı sessizliği reddedilmek olarak algılamış ve gözleri dolmuştu.
Chan sonunda olayın gerçekliğini kavradığında avcunu Seungmin'in yanağına koyup baş parmağıyla göz altını okşadı. "Özür dilerim..." Şimdi sesi güçsüz çıkan oydu.
Mantıklı bir şekilde düşünmeye çalıştı vampir bir kral ve bir insan mı? Bunu kaç kişi kabul ederdi? İkisinin birlikte olması imkansız gibiydi.
"Hislerine karşılık veremem Seungmin, gerçekten özür dilerim."
Bir yaş sessizce süzüldü küçük olanın yanaklarından. "Biliyorum, özür dilemene gerek yok." Gülümsemeye çalıştı ve ayağa kalktı. "Bir süre görüşmesek iyi olur."
Chan da ayağa kalkıp nazikçe tuttu Seungmin'in kolunu. "Benden uzaklaşma"
"Uzaklaşmak istemiyorum ama bana karşı hep bu kadar iyi ve düşünceli davranırsan seni sevmeye devam edeceğim, kendimi aptal bir platonik gibi hissedeceğim."
Chan bir şey söyleyemedi, Seungmin'e onu sevdiğini söylemek istiyordu ama bu işleri daha çok çıkmaza sokardı sadece.
Seungmin kolunu çekip gülümsedi. "Kendine iyi bak hyung"
Dilinin ucuna gelen onlarca kelimeyi geri gönderdi. "Sende" diye mırıldanmakla yetindi.
Günün geri kalanı ikisi için de kocaman bir boşluk gibiydi. Seungmin'in göz yaşları Chan'ınkilerden habersizce aktı ve kendini suçladı kısa bir süre, belki de hiç itiraf etmeseydi daha iyi olurdu. Minho'nun şirketten geldiğinde yaptığı ilk şey Seungmin'e bakmak olmuştu ancak onu ağlarken görmeyi beklemiyordu. Ne kadar ısrar ederse etsin kardeşinin ona hiçbir şey söylememesi kadar yakamazdı hiçbir şey canını.
Ertesi gün Jisung Chan ile konuşmaya çalıştı.
"Hyung sen ne yaptığının farkında mısın? Söylemesen de Seungmin'e aşık olduğunu hepimiz biliyoruz. Neden onu reddedip kalbini kırdın?"
"O an doğru olanın bu olduğunu düşündüm Jisung."
"Biliyorum yakında kral olacaksın ve bir insanla birlikte olman vampir yasalarına aykırı ama istersen bir şeyleri değiştirebilirsin."
Chan derin bir nefes aldı. Tek eliyle saçlarını karıştırdı. "Ne yapacağımı bilmiyorum."
Jisung konuşacakken odanın kapısı açıldı birden. Topukluların yere sert bir şekilde vurarak çıkardığı ses doldurdu odayı. Annesi yaşadığı duygu karmaşasıyla Chan'ın yanına geldi. "Christopher Bang! Ne yaptın sen?! O kızla nişanlanacaksınız, onu orada bırakıp gitmek de ne demek?"
Chan kararlı bakışlarını ona çevirdi. "Nişanlanmayacağım!"
Jisung ikisinin özel konuşacağını anlayarak ayağa kalktı. "Sonra konuşuruz hyung, iyi günler kraliçem"
O odadan çıktığında annesi konuşmaya devam etmişti.
"İstemediğini biliyorum ama yapmak zorundasın" Oğlunun yanına oturup bir elini ellerinin arasına aldı. "Abin tahta senin çıkmanı engellemek için kendisine güçlü vampirlerden müttefik topluyor Chan, eğer Eun Sun ile evlenirsen sana karşı çıkacak isyanı bastırman zor olmaz. Ailesi soylu ve vampirlerin en çok saygı duyduğu ailelerden biri."
Chan hâlâ karşı çıkmakta kararlıydı. "İsyan çıkarsa onu kendi gücümle de bastırabilirim."
Kraliçe anlayışla oğlunun gözünün içine baktı. "Birine aşıksın değil mi? Bu yüzden bu kadar diretiyorsun"
"Evet"
Merakla oğluna baktı. "Hangi aileden peki?"
Derin bir nefes verdi Chan. "Hayal ettiğin gibi biri değil. O bir insan anne"
"Chan-ah.. kalbini kontrol edemeyeceğini biliyorum ama bir insan ile mutlu bir sonun olmaz."
Chan kendi kendine "Ya olabilirse?" diye mırıldanmadan edemedi.
Kraliçe ayağa kalktı. "Tahta çıkacağın gün gittikçe yaklaşıyor. Eun Sun ile görüşmeyi tekrar düşün"
O odadan çıkarken Chan başını ellerinin arasına almış mantıklı bir karar vermeye çalışıyordu. Mantıklı olan Eun Sun ile evlenmesiydi, belki Seungmin'i zamanla unutabilirdi. Peki neden Chan bunu yapmak istemiyordu?
20.04.2021
Bölüm hakkındaki düşüncelerinizi alayım👉
Vampir makyajlı Chan>>>>>
Gününüz Seungmin'im kadar güzel geçsin💚