General POV
Malayo ang tanaw ni Vice habang nakaupo sa bermuda grass ng sementeryo. Hawak hawak nya ang gitara nya, pagkatapos ay tumungo at tiningnan ang lapida ng pinaka mamahal nyang babae. Ana Karylle P. Tatlonghari Born: March 22, 1981
Died: August 16, 2020
"Hay nako Karylle.. napaka daya mo talaga.." he strum his guitar. "Bakit kailangang iwan mo ako ng ganoon kaaga?" Naluluha nanaman sya tuwing naiisip ang mga nangyari sa kanila. Naramdaman nya ang sobrang lamig na hangin na parang may umaakap sa kanya. "Tapos ngayon mag paparamdam ka lang sa akin.." pinunasan nya ang luha.
"Ang sakit sakit lang kasi Karylle,, mas masaya sana ako kung magkasama tayo ngayon" pinunasan nya ang luha. "Sana araw araw kitang kinukulit.." he stop of struming his guitar. "Ilan taon pa ba ako dito? Gustong gusto na kitang makita eh" Nang may marinig syang tumatawag.
"Daddy!!" Napalingon sya sa tumatawag at napangiti. Kamukhang kamukha nya si Peter napaka pogi din tulad nya.
"Tingnan mo Karylle ang laki laki na ng anak natin" nakangiti nyang sabi. Lumapit sa kanya ang anak.
"Dad.. tinakasan mo nanaman yung nurse mo.. hindi ka na naman daw uminum ng ga----"
"Peter Jose.. gusto ko lang namang makita ang Mommy mo at saka diba manganganak na yung asawa mo bakit ka pa pumunta dito"
"Dad.. ano ba magagalit si Mommy nyan eh" napakamot sa ulo na sabi ni Peter. "At saka Dad next month pa po ang anak ng asawa ko.."
"Hai nako masama bang haranahin ang Mommy mo.. hijo naman ilang taon ko na bang tinatakasan yang nurse ko.. at saka hijo kaya ko pa naman"
"Daddy.. 70 na po kayo dapat di na kayo masyadong nag lalabas ng mag isa. At saka may sakit po kayo" tila nakukunsumisyong sabi ni Peter.
"Hai nako Ana Karylle paki sabihan nga itong anak mo na wag masyadong mahigpit sa akin.. ke tanda tanda ko na ang daming pinag babawal sa akin.."
"Daddy.. para naman yun sa ikakabuti nyo ano ba..tara na nga po umuwi"
"Anak.. mag paalam ka sa Mommy mo baka nag tatampo na yun sayo"
Napangiti naman si Peter sa sinabi ng ama.
"I really miss you Mom,paki sabihin nga din po si Daddy na wag masyadong magpagod.. lumala na naman po yung sakit nya" pag susumbong ni Peter.
"Eh, sa gusto na kitang makasama" usal pa ni Vice.
"Daddy talaga" anga ni Peter. "Wala na nga si Mommy pati ba naman kayo?" Malungkot nitong saad. Tinapik naman ni Vice ang anak.
"Anak..may pamilya kana at alam kung masaya ka sa piling ng asawa mo wag na wag mo syang lolokohin, para hindi kayo matulad samin. Kung saka sakali man na kunin na ako ni Lord.. babantayan na lang namin kayo ng Mommy mo" nakangiting sabi ni Vice.
"Daddy wag nga kayong magsalita ng ganyan.. tara na po"
"Karylle uuwi muna ako sa atin.. Bye Love.." nag wave muna ito bago sumama sa anak.
.
.
.
.
.
.
.
.
Vice's POV
Ilang taon na nga ba ang lumipas? Napaka dami nang nangyari, nangyari na wala si Karylle. Naalala ko pa noong araw na nawala sya sa mismong harapan ko.
Flashback
"Time of death 17:14pm"
Halos nabingi ako ng marinig yun. Hindi ako makagalaw sa kinatatayuan ko. Unti unti na silang umalis at ako lumapit ako sa kanya. Nakapikit sya na para bang natutulog lang. Hinawakan ko ang pisngi nya. Malamig na sya, kanina lang kausap ko sya, pero ngayon wala na sya. Wala na ang babaeng pinakamamahal ko, kaya ito nanaman ako tahimik na umiiyak sa piling nya.
"Karylle..." usal ko habang patuloy sa pag iyak. "Why do you have to leave me? Hindi pa tayo nag papaksal iniwan mo na ako. Paano na ako ngayon? Paano na kami ng anak mo?"
Hindi ko talaga matanggap na wala na sya, na patay na sya. Bakit kailangan nyang kunin sa akin ang kaisa isang taong dahilan kung bakit ako nag karoon nang siglang mabuhay sa mundo. Ang taong nagsilbing dahilan kung bakit ako gumigising tuwing umaga at ang taong dahilan kung bakit ako ngumingiti. Halos buong buhay ko ay sya. Mababaliw ata ako dahil wala na sya. As she gone away in my life she also took away my heart. How can I start again?
.
.
.
.
.
.
.
.
Sa ilang araw na nakaburol sya noon ko lang ulit nakita ang Mama nya sina Coco at Zia. Kinausap nila ako at humingi s akin ng tawad ng hindi pag sasabi noon kung nasaan talaga si Karylle. Kung nalaman ko lang sana kaagad kung nasaan sya, siguro kasal na kami. Nabubuhay lamang ako sa siguro ngayon. Sobra kasing sakit ng nangyari sa amin. Ngayon ang araw ng libing nya at mag papaalam na ako sa kanya. Sa pangalwang pagkakataon namin, hindi rin kami nag katuluyan. Mukhang aantayin ko na lang ang kamatayan ko upang muli ko syang makasama. Dahil alam ko mas magagalit sya kapag pinili ko ang mamatay ngayon, dahil may anak kami at kailangan ako ng anak namin.
Inanyayahan nila akong magsalita sa unahan. At pina unlakan ko naman yun. Pinag masdan ko sya, nakita ko ang nakangiti nyang mukha sa akin, maganda parin sya, the same face I fell inlove with at di ako mag sasawang mahulog sa kanya.
"Alam, nyo po ba na ang una naming pagkikita ay hindi maganda, she collapsed infront of my car while raining lasing na lasing sya nun dahil broken hearted at tinawag nya akong manloloko" tumigil ako sandali. "Pagkatapos hindi rin maganda yung pangalwa naming pagkikita dahil, pinag bintangan nya akong drug dealer" bahagya silang natawa. "Hanggang sa nag apply syang secretary sa law firm ko at tinanggap ko sya.. cause there's something with her that I couldn't resist.. maybe her brown eyes, her curly hair, her beautiful face or her scent.. gustong gusto kung naamoy sya dahil pakiramdam ko nasa langit ako dahil dun. And I found my self falling inlove with her.. she's an angel down to earth . she's the only girl who make's my heart beat I could never find a girl like her. And everything about me is her. No one could replace her in my heart.. as she gone away in my life she also take away my heart.. Karylle you will always be MY ONE GREAT LOVE at alam ko na ayaw mo akong sumunod dyan.. kasi andito pa ang anak natin.. Ana Karylle Tatlonghari.. mahal na mahal kita.." isinuot ko sa kanya ang engagement ring nya. Pagkatapos ay inilagay ang rosas sa loob ng casket nya. Tumalikod ako dahil hindi ko kayang makita si Karylle na unti unting ibinababa sa lupa. Lumayo ako sa kanila.
"Vice" tawag ni Anne. Karga karga nya noon si Peter. "Saan ka pupunta?"
"Anne please take care of Peter.. I just need to be alone for a while" I grabbed my car keys then go. I drive away, away from that painfull place. Pinaharurot ko ang kotse ko. At nakarating ako sa isang lugar na matatanaw ko ang papalubog na araw. Pagkatigil ng kotse ko bumaba ako at naupo sa hood nito. Kung nandito sya malamang sa malamang magkahawak kamay kami at nag tatawanan. Pinikit ko ang aking mga mata. At naalala ko nanaman ang mala anghel nyang kagandahan. The girl who catches my heart.
"Hoy Vice!!!" Kaboses ni Karylle. Ito nanaman ako eh nag iimagine na naman ako nandito sya. "Vice!!!" Para talagang totoo. "Ano ba?! Hindi mo man lang ba ako titingnan?" Nagdilat ako ng aking mata, paglingon ko sa kaliwa, naluha ako ng makita ang nakangiting si Karylle sa akin. Buhay na buhay, nakaputing damit at tinatangay ng malakas na hangin ang kulot nyang bubok.
"Karylle" usal ko. Lumapit sya akin, at naramdaman ko ang napakainit nyang katawan. Ilang araw na ba akong umiiyak dahil wala na sya akin, ilang araw na ba akong nangungulila sa kanya.
"Umiiyak ka nanaman Vice.. hanggang kelan ba yan?" Tanong nya habang pinag lalaruan ang buhok ko sa batok.
"Hindi ko alam eh.. ang sakit sakit" bulong ko habang kayakap sya ng mahigpit.
"Wag mo namang pabayaan ang sarili mo.. ano ba. Si Peter.. kailangan nya ang Tatay nya.. continue your life Vice.. A life with out me please.. para sa anak natin kailangan ka nya.. okay.. Mahal na mahal kita Vice.. at wala akong ibang mamahalin kundi ikaw lang alam kung alam mo yan" bahagya lumayo. Ako tinitigan ko ang napakaganda nyang mukha, kinakabisa ang bawat anggulo nya. Ngumiti sya, somehow parang na relieve ang puso ko sa sakit. Pagkatapos tumiad sya at ginawaran ako ng halik, isang halik na punong puno ng pag mamahal, pagmamahal na kailan man ay hindi mag babago masuyo ko yung tinugon sa kahuli hulihang pagkakataon. Pagkatapos ay naghiwalay kami.
"Karylle.. Mahal na mahal kita" ang mga katagang hindi ako mag sasawang sabihin sa kanya.
"Mahal na mahal din kita Vice"
.
.
.
.
.
.
.
.
"Pare.. ano bayan bakit dito ka natutulog?!" Narinig ko ang boses ni Luis. Nagdilat ako ng mata.
"Karylle" usal ko. Nagkatinginan sina Billy, Vhong at Luis.
"Brad.. tara na umuwi.. hinahanap kana kasi ni Peter" sabi ni Vhong na tinapik ako sa balikat. Nandito kami sa labas ng sementeryo kung saan nilibing si Karylle.Naalala ko yung sinabi ni Karylle na kailangan ako ng anak namin.
"Vhong pwede bang ikaw ang mag drive hindi ko na kaya eh" usal ko. Mukhang nagulat sila at nagkatinginan, pero napatalima naman si Vhong at tumango. Lumapit ako sa passenger seat.
"Okay ka lang ba?" Tanong ni Billy.
"Oo" sagot ko sa kanila. "Kailangan ko lang magpahinga"
"Vhong ingat kayo ha" sabi ni Luis. Pagkatapos ay nag start mag drive si Vhong.
"Brad saan kaba galing?" Tanong ni Vhong.
"Sa isang lugar kung saan natanggap ko na talaga na wala na si Karylle" sagot ko pagkatapos ay sumandal head rest ng upuan. Nakatingin lang ako sa bintana. At pinag mamasdan ang bawat punong aming dinadaanan. Ilan pang sandali ay nakarating kami sa bahay. "Vhong salamat ha" tumango sya at binigay sa akin ang susi ng kotse. Dere deretso akong pumasok at tinungo ang kwarto ng anak ko. Nakita ko pa si Anne at tumango lang sa kanya. Pagkapasok ko sa loob, natutulog na sya. Lumapit ako at hinaplos ang buhok nya. Pagkatapos ay hinalikan ko sya sa noo. Namiss ko ang anak ko.
"Daddy.." usal nya, napalayo ako bahagya mukhang nagising sya. "Daddy.."
"Anak.. matulog kana ulit.. andito na si Daddy.." hinaplos ko ang buhok nya. "Tatabihan kita sa pagtulog anak"
"Daddy namiss ko po kayo" tapos narinig ko yung pag singhot singhot nya at umiiyak sya. Oh.. god hindi ko inisip na nasasaktan din ang anak namin. Inakap ko sya ng mahigpit.
"I'm sorry anak" hinaplos ko pa sya upang kumalma sya at makatulog
"Why did Mommy go? Sabi ni Ninang Anne.. I would understand everything when I grow up.. pero Daddy.. bakit kailangan nya pong mawala sa atin.. at saka po Daddy may masakit po dun sa heart ko nung nakita ko si Mommy na hindi gumigising" patuloy nya sa pag iyak. "Why did god take away her life?"
I'm asking the same question. Why did you take her away from us?
"Anak.. I couldn't explain why? Pero in god's time were going to know the reason and I'm sorry.. anak kung hindi ka inintindi ni Daddy, hindi ka inisip ni Daddy. Anak mahal na mahal ka ni Daddy"
"Your not leaving me again?"
"Hindi na anak" pagkatapos inantay ko syang makatulog. Tama si Karylle I need to continue my life with out her. In god's time i would definitely accept everything.
.
.
.
.
.
.
.
.
Nandito ako sa kwarto nya at nililinis ang mga gamit nya 3 weeks na simula nung nailibing sya. Inaayus ko ang ilang mga folders dun nang may malaglag na pulang usb dun, pinulot ko yun. Nakasulat dun ang Vice. I've got curious kaya i get my laptop and put on the usb. Maraming video na laman. Pinanood ko yung una. Nakita ko ang napakagandang si Karylle.
"Hi... Love.. I really miss you so much!!" Bakit ganoon? May nararamdaman nanaman akong masakit sa puso ko. Buhay na buhay sya dito. "Yan.. Love gusto ko lang sabihin na 3 months na si Baby sa loob ng tyan ko!!" Excited na sabi nya. Ito yung panahon na lumayo na sya sa akin. Napapikit ako ng mariin. "Sana no nandito ka.. Na mi miss na kita sobra.. but i have to stay away from you.. for the sake of your Mom.. wag kang mag alala kaya koto .. I love you Vice" sabay ngiti. Ang ganda ganda ng ngiti nya. Then I found my self crying again. This is an endless pain habang nabubuhay ako. I play the other one.
"Love.. si Baby..malikot na sya sa loob ng tyan ko oh.." malaki na yung tyan nya dito at nakakatawa sya nakangiti sya dito. I really miss her smiling face. "Alam mo ba kinukwento kita sa kanya. Na pogi ka mabait at higit sa lahat masungit" sabay tawa. Natawa rin ako kahit papaano."Ay my good news ako sayo baby boy pala sya.. siguro kung nandito ka tuwang tuwa ka.. Love kamusta ka na ba? I miss you" i saw a glimpse of pain in her eyes.And I just wish I could be there, but now they are just wishes cause she's gone. I open another video, recent lang yung date last month. Pi- ni- lay ko yung video. Eksena sa kwarto namin, habang natutulog ako at nasa tabi ko sya.
"Hawakan mo ang aking kamay at tayong dalawa'y mag hahasik ng kaligayahan Bitiwan mo ang unang salita ako ay handa ng tumapak sa lupa" nakangiti sya habang kumakanta. "Tapos na ang paghihintay andito kana oras ay naiinip na dahan dahan sinasamsam bawat gunita na para bang tayo'y dina tatanda. Ligaya mo'y nasa huli sambit na ng yung mga labi" hinaplos nya ang buhok ko. "Parang isang panaginip ang muling mapagbigyan. Tayo'y muling magkasama ang dati ay bale wala.. hmmm hmmm" tapos hinalikan nya ako sa labi. "I love you so much Vice.. to the fact na halos segu segundo kung sasabihin yun sayo ewan ko ba pero I would still fall for you over and over again. And i would never regret anything that happen to us.. I love you Vice"
"I love you to Karylle" usal ko.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Pagkatapos kung alalahanin ang mga bagay na yun humiga na ako sa kama namin. Sana sa pag gising ko kasama ko na ulit sya.
..
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
..
.
.
.
.
.
.
.
*-*-*-**-**-*+*-*
.
.
.
"Love.." naalimpungatan ako ng marinig ko ang boses na yun. Nag dilat ako ng mata. Nasilayan ko ang napakagandang mukha ni Karylle.
"Karylle!!!" Napabalikwas ako ng bangon at inakap sya.
"Oh bakit? Anong problema?" She sit on my lap and caresses my face. "What's the problem?" I just hug her tight. Akala ko wala na sya. Akala ko patay na sya at sobrang sakit kung talagang nangyari yun. "Love"
"I have a night mare .. nawala ka raw sa akin.. you passed away---" I was shut up when she kissed me. Oh thank you so much God she's alive. Thank you so much for waking me up on that bad dream.
"Hey I'm still here..I'm alive" hinaplos nya ang buhok ko.
"Salamat at panaginip lang ang lahat"
.
.
.
.
.
.
Author's note
Hi there..po.. nakikiraan I change my mind ayoko palang mawala si Karylle..
To GOD be all th glory****
******Jaskhail08****