Shan POV
"Mabuti naman at naisipan mong umuwi."
Isang malamig na boses ang bumungad sakin ng tuluyan akong nakarating sa bahay. Taimtim ko lang naman syang tinignan matapos kong isara ang pintuan.
"Bakit gising ka pa, madaling araw na ah?"
"Alam ko."
"...I see, sige una na ako."
Ang tangi ko na lang nasagot, sapagkat hindi ko sya kayang masakyan ngayon dahil na rin sa antok at pagod.
"Damuho."
However, bago pa man makatapak ang aking paa sa hagdanan ay agad na akong hininto ni ava. Dahilan upang mapalingon dito, balak ko sana syang sungitan sapagkat aking naisip ay mukhang mag sisimula na naman ito ng away.
Pero ganun na lang din ang aking pagka bigla ng bumungad sakin ang teary eyes nito bigla rin tuloy nag laho na parang bula ang antok ko.
"A-are we really good?"
"O-of course, bakit mo naman natanong yan?"
" Then, bakit parang ang lamig mo pa rin sakin? Galit ka ba dahil sa ginawa ko kay romeo?"
"No it's not--"
"You're saying that pero klaro naman sa kilos mo...Bakit hindi mo na lang sabihin sakin na kaya hindi mo masabi ang tunay na dahilan dahil wala ka pang tiwala sakin."
"N-no---"
"Even you deny It halata naman shan...Doon pa nga lang sa usapan ninyo grabe na ang pag layo mo sakin upang maiwasan mo ang mga katanungan ko...Okay lang sana kung ganoon eh pero hindi...You always say na ayos ka lang kahit halata naman na hindi."
"Ayaw ko lang naman mag alala ka bruha ayaw ko lang na may ii--"
"Iisipin? Bakit ganito na ba talaga kahina ang tingin mo sakin? Sa ginagawa mo ba ngayon, na lessen ba ang worry ko? Naging effective ba para sayo?"
Garagal nyang tanong hanggang sa tuluyan na itong umiyak sakin harapan, which cause my body got stiff, ngayon na lang ulit kasi sya naging ganyan saking paningin but this time mas malaki ang impact nito sakin.
" I-I'm strong, I'm independent, pero pag dating sayo nag kukusa na lang ang aking sarili maging maamo, b-but I think dahil sa ganitong ugali ko, parang mas nagiging pabigat pa ako sayo imbis na hindi dapat."
"D-don't say that."
Malungkot kong litanya, dahil mali, sobrang mali ang sinasabi nito. Pero kung sa tingin nya ay ganoon ang pinapahiwatig ng aking mga kinikilos, hindi ko intensyon yun.
"I-I think you're right, we really need to sleep now, baka p-pagod lang ito...Forget everything I said."
Pilit ang ngiti na pahayag nito matapos nyang bitawan ang aking braso at nauna ng mag lakad kaya ang tangi ko na lang nagawa ay sundan sya ng tingin.
Hindi ko ito ini-expect, hindi dapat ganito...Gusto ko humingi ng tawad pero hindi pa rin iyon enough upang matanggal ko ang lungkot na, naitamo ko sa kanya. P-pero ayaw ko rin naman na matapos ang araw na ito na hindi kami magka ayos.
"R-romeo..."
Marahan kong banggit sa pangalan ng aking kaibigan hudyat upang ikahinto naman ito ng kaharap ko. Ngunit, hindi man lang ito tumingin sakin.
"R-romeo told me na hindi tayo pwede sa isa't - isa...H-he told me na kapag pinag patuloy natin ito marami ang masasaktan...A-and If I become selfish...w-wala na rin daw akong pinag bago sa taong kina-susuklaman ko dahil...parehas na lang din ang ginagawa ko sa nagawa ng taong iyon dati saking magulang.."
Nahihirapan kong pahayag habang sinusubukan pigilan ang luhang nag ba-badyang lumabas sakin mata.
"T-that's why I feel s-scared...d-dahil ayaw ko maging ganoon pero ayaw ko rin mawala ka, ava...K-kaya ko lang naman nagawa ilaan ang oras ko sa ibang bagay upang hindi ako maging mahina sa paningin mo...D-dahil ayaw ko na dumating tayo sa punto na mag sawa ka sakin dahil sa pagiging magulo kong tao..."
Akin pang dugtong, kasabay yun ang unting-unti pag labo nya saking paningin dahil sa luha na hindi ko napigilan pa. I feel so pathetic and weak. Ni wala man lang akong isang salita na, naiwan dahil sa ugali ko.
Ava is always doing her best for me, pero ako ito, nagawa ko pa syang saktan dahil lang sa doubt ko...I feel tired pero kailangan ko muna mag tiis dahil wala pa ito sa kalingkingan na pagod na binigay ko kay Ava.
Marahan ko pang litanya saking isipan hanggang sa napayuko na lang dahil tapos naman na ang usapan namin dalawa, kailangan na rin naman nyang mag pahinga.
"who told you na umiyak ka?"
"A-ava?"
"Geez, ako dapat ang kinokomport dito eh, pero bakit mas iyakin ka pa kaysa sakin?"
"I-I--"
"Hush now, naiintindiihan na kita...and I'm sorry sa pag dududa ko sayo."
Kanyang putol saking sasabihin kaya imbis na sundin ang sinabi nito eh mas lalo pa akong umiyak sa harapan nya at walang pahintulot na sya'y niyakap.
Hinayaan lang naman ako nito saking ginawa habang ramdam ko pa pag hagod nito saking likod, kaya kahit na wala itong sasabihin sakin, eh tila sapat ng maramdaman ko ang kanyang katawan.
Like as I say, siya ang pahinga ko.
---------
"Magandang umaga po ma'am shan"
"Magandang umaga rin...s-si Ava po nasaan?"
"Ah, nasa kwarto pa po nya mam"
"Nasa kwarto? Anong oras na ba, wala ba syang pasok?"
Pagkaraan kong tanong, na late kasi ako ng gising kaya ang akala ko ay nauna na ito sakin. Mabuti na nga lang at day off ko ngayon na kahit naman siguro hindi ay wala na rin akong gagawin.
"Wala naman po syang binalita sakin mam, tatawagin ko na lang po sya para makasabay nyo na rin kumain.
"N-no need yaya ako na lang po tatawag, b-baka hindi ka na naman pag buksan yun."
"Siguro nga po mam tama po kayo, Osya balik na lang ulit ako sa kusina mam upang malinisan na rin ang lababo."
"S-sige po."
Ang huli kong paalam bago umakyat muli at dumiretso sa kwarto ni Ava. Nang tuluyan makarating, akin na munang inayos ang aking sarili at huminga ng malalim.
Kakatok na sana ako sa pinto ng biglang bumukas agad ito at isang Ava na maayos ang porma ang bumungad sakin. Mukhang hindi pa sya aware na nasa harapan nya ako kaya parehas kaming nabigla.
"a-ah, naka bihis ka na pala, lets go."
Mabilis kong putol saking pagka ilang at balak na sanang talikuran ito. Pero imbis na mapalayo dito ay tuluyan pa akong naka pasok sa kanyang kwarto at walang magawa na iyuko ng lang ang aking ulo upang maiwasan ang kanyang titig matapos akong isandal nito sa pinto.
"Good morning shan~"
"G-good morning..."
"Kumusta naman ang tulog mo? naging maayos naman ba?"
"Y-yeah..."
"Hmm? why are you stuttering?"
"D-did I? parang hindi naman."
aking alibi at sabay ito tinignan para lang din mapa-iwas ulit paano ba naman kasi naka ngiti pala ito na para bang natutuwa sya sa nakikita nya ngayon. Ayaw rin naman kasi kumalma ng katawan ko kaya hindi ko maiwasan kabahan sa kanya...But not in a bad way, in fact nasasanay na ata ako na gusto kong lagi syang malapit sakin.
"Oh, I see...Then, can I get my good morning kiss?"
Pagkaraan nitong tanong hudyat upang mapatingin ulit ako sa kanya. Isang malawak na ngiti lang naman ang sinalubong nito sakin at maya-maya pa ay mahinhin na tumawa.
Mas sumikdo pa tuloy ang nararamdaman ko sa tanawin na iyon, at kahit ang kinakabahan kong sarili ay unting-unti ng kumalma.
"Kahit kailan talaga ang cute mo damuho~ by the way I'm just kidd--"
Aking udlot sa kanyang sasabihin ng marahan kong inangkin ang kanyang labi. Wala naman sigurong mawawala kung ibibigay ko ang gusto nya diba...
"Hmn~ "
Ang kanya pang ungol matapos kong hinapit marahan ang kanyang ulo, upang mapalalim pa ang binibigay kong halik sa kanya.
Bakit naman kasi ang sarap halikan ng bruhang ito.
Angal ko pa saking sarili bago ako tuluyan kumalas, mahirap na may pasok pa ang isang ito. Paano na lang kung tuluyan akong bumiga---
"Shan."
Tawag nito sakin sa nakaka-akit na tinig, at ng tignan ko ito. Isang malumay na tingin ang binungad nito.
"I-I can attend to school later..."
Kanyang dugtong habang ramdam ko na kung paano nito sinimulan ang oag hagod nya saking braso.
"Please~"
Pagkaraan nitong segundo, dahilan upang ang aking pag titimpi ay tuluyan ko ng na set aside.
Like duh! At this age hindi naman na ako inosente sadyang nilulugar ko lang ang topak ng hormones ko, k-kaya ngayon...nag paliwanag naman sya edi malaya kong mabibigay ang kagustuhan nya.
"Let's move on your bed first."
Aking pag aya at mag lalakad na sana pero bago ko pa man makilos ang akin katawan agad na ako nito hinarangan.
"Carry me.."
"W-what, mabiga---"
"Carry me, Shan."
Udlot nito sa ma-awtoridad nitong boses, kaya no choice na sinunod ang kanyang gusto, dahilan din yun na aking ipinagtaka dahil malayo ito sa sinasabi kong mabigat.
Ang gaan nya lang pala, hindi ba ito kumakai---
"W-wait, ava h-hindi ako maka--ahg~ maka-lakad ng maayos."
Bigla kong reklamo ng walang permiso itong hinalik-halikan ang nananahimik kong leeg.
Akin tuloy naramdaman ang pag hina ng aking hita, mabuti na lang bago pa ako mawalan ng balanse ay napa-upo ko na ito sa kanyang kama habang ako naman ay napa upo sa kanyang kandungan.
Katulad lang sa pwesto namin nung una.
"Aah~"
Mahina kong ungol ng kanyabg mahanap ang weak spot ko. Ang akala ko ay wala na itong balak huminto.
Ngunit ng muling tumingin ulit ito sakin, dito ko na hinayaan ang aking sarili na sumunod sa mga mangyayari...
Bahala na...
---------------------------
mashiro99~