{Uni}
အနမ်းတွေကိုဆက်တိုက်ပေးနေပြီး လက်တွေကလည်း ခန္ဓာကိုယ်ကိုပွတ်သပ်နေသည်။
"အွန့်! အွန်း.."
လျော့ကြိုးနှင့်ဘောင်းဘီအား ဒူးနားလောက်ထိ ဆွဲချွတ်တော့ သူ့အသည်းညှာလေးသည် ရင်ဘက်အားတွန်း၍ဖယ်ခိုင်းလာသည်။ အနမ်းတွေကိုရပ်တန့်လိုက်ပြီး နှုတ်ခမ်းဘေးတွင်ပေနေသည့်အရည်တွေကို လက်ခုံနှင့်သုတ်ပေးလိုက်သည်။
"ကြောက်လို့လား ရှောင်းလေး"
"အင်း!"
မျက်လုံးချင်းလည်းမဆုံ၊ ပြန်ဖြေခြင်းလည်းမမည်ဘဲ အသံလေးထွက်လာသည့်သူသည် ရှက်နေသည်ဆိုတာလည်းသိသာအောင်ကို နဂိုဖြူနေသော အသားရည်ကနီရဲလာသည်ကိုကြည့်၍သိနိုင်သည်။
"ကိုယ် ညှင်သာပေးမယ်လေ"
"ဒါမယ့်လည်း ကြောက်တယ်လေ"
"ကိုယ်အဆင်ပြေအောင်လုပ်ပေးမှာပေါ့"
"....."
နှုတ်ဆိတ်ခြင်းသည်ဝန်ခံခြင်းတစ်မျိုးပဲတဲ့။ အဲ့တော့ခွင့်ပြုတာနှင့် အတူတူပဲ။ နှုတ်ခမ်းတွေအားပြန်နမ်းကာ လက်ကအတွင်းခံကို စောနကဒူးလောက်ထိချွတ်ထားသည့်ဘောင်းဘီနှင့်အတူ အဆုံးထိဆွဲချွတ်လိုက်ပြီး ခပ်ဝေးဝေးသို့လွှင့်ပစ်လိုက်သည်။
ဘောင်းဘီမရှိတော့သည်ကြောင့် ပေါင်နှစ်ဖက်ကို အတင်းစိထားသည့်ရှောင်းကျန့်ကို ဝမ်ရိပေါ် အသည်းယားလှပါသည်။ စိထားသည့်ပေါင်နှစ်ဖက်အား ဆွဲကားတော့ သူ့အားကိုမနိုင်ဘဲအလျှော့ပေးလိုက်ရသည့်ရှောင်းကျန့်သည် မျက်လုံးတွေမှိတ်ကာ ဆိုဖာကျောမှီဘက်သို့ခေါင်းလှည့်ထား၏။
ဖြူဖြူဥဥမုန်လာဥလေးဆီ ခေါင်းစိုက်မိသည့်အခါ နှုတ်ခမ်းလေးကိုက်ရင်း ညည်းလာသည်။
"အာ့! မလုပ်...အင်း!!"
မလုပ်နဲ့သာပြောသော်လည်း ခံစား၍ကောင်းနေမှန်း သိနေသည်ကြောင့် ဝမ်ရိပေါ် အရှိန်တင်လိုက်၏။ ထို့နောက် ခုံအောက်တွင်ပစ်ထည့်ထားသည့် ချောဆီဘူးကိုယူကာ လက်ညိုးတွင်သုတ်လိုက်ပြီး ပန်းနုရောင်သန်းနေသည့် တွင်းပေါက်လေးထဲသို့ ထည့်လိုက်သည်။
"အား!"
အချိန်နည်းနည်းကြာလျှင် နောက်နှစ်ချောင်းပါထပ်ထည့်၍ အရှေ့ကိုလည်းလျှာသုံးပေးလိုက်သည်ကြောင့် ခံစားမှုတွေပြင်းထန်နေသည့် ရှောင်းကျန့် မထိန်းနိုင်တော့ဘဲဝမ်ရိပေါ်ပါးစပ်ထဲပြီးလိုက်မိသည်။
ပါးစပ်ထဲတွင်ပြီးလိုက်မိသောကြောင့် ဆိုဖာကိုတတောင်နှင့်ထောက်ကာ အားနာသည့်အကြည့်နှင့်ကြည့်လာသည့် ရှောင်းကျန့်ပေါင်လေးအား ဝမ်ရိပေါ်နမ်းလိုက်သည့်အခါ မျက်နှာလေးပိုတောင်နီသွားသေးသည်။
ထို့နောက် ဝမ်ရိပေါ်မတ်တပ်ရပ်လိုက်ပြီး လှဲနေသည့်ရှောင်းကျန့်ကိုဆွဲထူလိုက်ကာ သူ့ဘောင်းဘီပါချွတ်လိုက်၏။ ငေါက်ခနဲထွက်လာသည့် သူ့အရာ..။
"ပါးစပ်ဟလိုက် ရှောင်းလေး"
မျက်နှာရှေ့မှ သာမန်ထက်ပိုနေလွန်းသည့်အရာကြီးကို မဝံ့မရဲကိုင်လိုက်သောအခါ လက်နှင့်တောင်မဆံ့ပေ။ ထိပ်ပိုင်းလေးသာ ပါးစပ်ထဲထည့်လိုက်သော်လည်း ကြီးလွန်းသည့်အရာကြီးကအဆုံးထိဝင်ဖို့ဆိုတာ လုံးဝမဖြစ်နိုင်။
ဝမ်ရိပေါ် နွေးထွေးလွန်းသည့် ခံစားချက်ကြီးကြောင့် ရှောင်းကျန့်ခေါင်းကိုကိုင်ကာ အာခေါင်ထဲထိထိုးထည့်သည်တောင် သူ့အရာကတစ်ဝက်လောက်သာဝင်သည်။ ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်ကို ခပ်မြန်မြန်လုပ်လျှင် ရှောင်းကျန့်ပျို့ပါတက်သည်။
"အား! ရှောင်းလေး ..!"
ကောင်းလွန်းသည့်ခံစားချက်ကြောင့် ဆဲရေးဆိုနေမိသည်။ ဘယ်လောက်တောင်ကြာသွားသည်မသိ ရှောင်းကျန့်အသက်ရှူမဝတော့သလို ပါးစောင်တွေလည်းညောင်းလာသည်။ နှုတ်ခမ်းတစ်ဝိုက်မှ အဖြူပြစ်ပြစ်အရည်တွေသည်လည်း တစ်စ,တစ်စဖြင့် များများလာသည်။ ထို့နောက်ပါးစပ်ထဲကပြန်ထုတ်ကာ အရည်တစက်စက်ကျနေသည့်အရာကြီးကို လက်နဲ့ပွတ်ဆွဲခိုင်းပြန်၏။
လက်နှစ်ဖက်နှင့် သေချာဆုပ်ကိုင်ကာပွတ်ဆွဲပေးလာသည့် နူးညံ့သောလက်တွေကြောင့် ဝမ်ရိပေါ်ပြီးချင်လာသည်။ ၁၀မိနစ်လောက်ကြာသည့်အခါတွင် ရှောင်းကျန့်လက်ထဲ၌ သူပြီးသွား၏။
ရှောင်းကျန့်ကိုဆိုဖာပေါ် ပြန်လှဲခိုင်း၍ကွန်ဒုံးစွတ်ကာ ချောဆီများများသုတ်လိမ်းလိုက်သည်။ ထို့နောက် စောနကချဲ့ထားပြီးသားတွင်းပေါက်နားမှ အမြှောင်းကြားလေးကို သူ့အရာနှင့်ပွတ်ဆွဲလိုက်သည်။
ပေါင်နှစ်ဖက်ကြားနေရာဝင်ယူကာ တွင်းပေါက်လေး၏အဝတွင်သူ့အရာကိုတေ့၍ ထိပ်ပိုင်းလေးသာသွင်းရသေးသည် လက်တွေကိုလာဆုပ်ကိုင်သည့်ရှောင်းကျန့်ပင်။
"ဟင့်! နာ...နာတယ်"
သွင်းတာကိုခနရပ်ကာ နှုတ်ခမ်းသားတွေကိုကုန်းနမ်းလိုက်သည့်အခါ နည်းနည်းထပ်ဝင်သွားသည့်သူ့အရာကြောင့် လည်တိုင်ဆီဖက်တွယ်လာသည့်လက်တွေသည် တင်းကြပ်လို့နေ၏။
"ဟင့်!"
"ရှူး...မငိုနဲ့ဦးလေ။ ခနနေရင် မအော်နိုင်ဘဲနေမယ် Baby~"
နှုတ်ခမ်းကိုနမ်းကာ တစ်ဝက်လောက်ထိထိုးထည့်လိုက်သည်ကြောင့် ရှောင်းကျန့်သေလုမတတ်နာကျင်ရပါသည်။ လက်သေးသေးလေးတွေနှင့်ဝမ်ရိပေါ်ပုခုံးကိုဆုပ်ကိုင်လိုက်သောအခါ ဆက်မသွင်းတော့ဘဲ ထိုတစ်ဝက်အတိုင်းသာအသွင်းအထုတ်လုပ်နေသည်။
အတန်ကြာအသွင်းထုတ်လုပ်ပြီးချိန်တွင် ပြီးချင်နေပြီဖြစ်သည့် ဝမ်ရိပေါ် သူ့အကောင်ကိုထုတ်ကာ ကွန်ဒုံးကိုချွတ်လိုက်သည်။ ထို့နောက်ရှောင်းကျန့်၏ အပေါက်လေးကိုကြည့်၍ လက်နှင့်မြန်မြန်ပွတ်ဆွဲလိုက်သောအခါ ပြီးမြောက်ခြင်းအရည်တွေသည် အတားအဆီးမရှိပန်းထွက်လာသည်။
ထို့နောက် ရှောင်းကျန့်ကိုယ်ပေါ်သို့မှောက်ချကာ အမောဖြေလိုက်သည်။ အခန်းထဲတွင်သူတို့နှစ်ယောက်၏အသက်ရှူသံပြင်းပြင်းကလွဲ မည်သည်ကိုမှ မကြားရတော့ပေ။
"နာနေသေးလား ရှောင်းလေး"
"ဘာတွေလာမေးနေတာလဲ"
"ဟား! ရေချိုးရအောင် ကိုယ်ချီပေးမယ်"
ကလေးတွေချီသလိုချီလိုက်တော့ ခါးတွင်ရစ်ပတ်လာသည့်ခြေတံဖြူဖြူသွယ်သွယ်လေးတွေက ပြုတ်ကျမှာစိုးသည့်အလား။ သေချာသန့်ရှင်းရေးလုပ်ပြီးဆေးလိမ်းပေးကာ သူ့ရဲ့ shirt အင်္ကျီအကြီးကြီးကိုသာ စွပ်ပေးထားလိုက်သည်။
လူကောင်သေးသေးလေးအား ရင်ခွင်ထဲထည့်၍ လက်တွေကတော့ တင်သားလုံးလုံးလေးကိုကိုင်ကာအိပ်စက်ရန်မျက်လုံးမှိတ်လိုက်တော့သည်။
တစ်နေ့နေ့တော့ ထိုတင်သားလုံးလုံးလေးကို ရိုက်ပြီးစိတ်ကြိုက်ဆောင့်ကာ တွင်းပေါက်လေးထဲကနေ သူ့အရည်တွေထွက်လာသည်ကိုမြင်ချင်ပါသေးသည်။
//////
အခန်း passwordနှိပ်ပြီး တံခါးလေးဖြည်းဖြည်းတွန်းဖွင့်ကာအထဲတွင်လူရှိ၊ မရှိအရင်ချောင်းကြည့်လိုက်သည်။ လူရှင်းမှန်းသေချာမှ အထဲဝင်လိုက်ပြီး တံခါးပြန်ပိတ်လိုက်ကာအခန်းထဲဝင်ရန်အလုပ် အနံ့တစ်ခုရ၍အနောက်လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။
"အ့ခုမ!!!"
(ဘီလူးမ)
ကော်ဖီခွက်လေးကိုင်ပြီး သူနဲ့သုံးလှမ်းလောက်အကွာတွင်ရပ်နေသည့်Shinnကြောင့် ရှောင်းကျန့်လန့်ကာ ပြောမိပြောရာယောင်လိုက်မိသည်။
"ပြန်လာပြီလား"
"ငါ..ငါရောက်တာ ညတည်းကပါ။ Shinnအိပ်ပျော်နေလို့မသိတာ။ အခုကလည်း ဒီနားလမ်းထွက်လျှောက်ရင်းပြန်လာတာ ဟီး..."
"ငါကရောဘာပြောနေလို့လဲ ပြန်လာပြီလားလို့ပဲမေးတာလေ"
"အမ်...ဟုတ်တယ် ပြန်လာပြီ။ လမ်းလျှောက်လို့ကောင်းတယ်သိလား"
"သြော်"
ကော်ဖီခွက်လေးကိုင်ပြီး ဖန်ရှင်းအခန်းထဲဝင်သွားမှ ရှောင်းကျန့်သက်ပြင်းချနိုင်တော့သည်။ ညက ဝမ်ရိပေါ်ဆီမှာပဲအိပ်ပျော်သွားကာ အခုမိုးလင်းတော့လည်း ဝမ်ရိပေါ် နှိုးမှသူနိုးခြင်းဖြစ်သည်။ လမ်းလျှောက်ရတာသိပ်အဆင်မပြေသေးသော်လည်း ရှက်စိတ်ကြောင့်လိုက်တောင်မပို့ခိုင်းတော့ဘဲ အတင်းရုန်းကန်ထွက်လာလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။
"ဟူး...တော်ပါသေးရဲ့"
_____________________
{ZAWGYI}
အနမ္းေတြကိုဆက္တိုက္ေပးေနၿပီး လက္ေတြကလည္း ခႏၶာကိုယ္ကိုပြတ္သပ္ေနသည္။
"အြန္႔! အြန္း.."
ေလ်ာ့ႀကိဳးႏွင့္ေဘာင္းဘီအား ဒူးနားေလာက္ထိ ဆြဲခြၽတ္ေတာ့ သူ႕အသည္းညႇာေလးသည္ ရင္ဘက္အားတြန္း၍ဖယ္ခိုင္းလာသည္။ အနမ္းေတြကိုရပ္တန္႔လိုက္ၿပီး ႏႈတ္ခမ္းေဘးတြင္ေပေနသည့္အရည္ေတြကို လက္ခုံႏွင့္သုတ္ေပးလိုက္သည္။
"ေၾကာက္လို႔လား ေ႐ွာင္းေလး"
"အင္း!"
မ်က္လုံးခ်င္းလည္းမဆုံ၊ ျပန္ေျဖျခင္းလည္းမမည္ဘဲ အသံေလးထြက္လာသည့္သူသည္ ႐ွက္ေနသည္ဆိုတာလည္းသိသာေအာင္ကို နဂိုျဖဴေနေသာ အသားရည္ကနီရဲလာသည္ကိုၾကည့္၍သိႏိုင္သည္။
"ကိုယ္ ညႇင္သာေပးမယ္ေလ"
"ဒါမယ့္လည္း ေၾကာက္တယ္ေလ"
"ကိုယ္အဆင္ေျပေအာင္လုပ္ေပးမွာေပါ့"
"....."
ႏႈတ္ဆိတ္ျခင္းသည္ဝန္ခံျခင္းတစ္မ်ိဳးပဲတဲ့။ အဲ့ေတာ့ခြင့္ျပဳတာႏွင့္ အတူတူပဲ။ ႏႈတ္ခမ္းေတြအားျပန္နမ္းကာ လက္ကအတြင္းခံကို ေစာနကဒူးေလာက္ထိခြၽတ္ထားသည့္ေဘာင္းဘီႏွင့္အတူ အဆုံးထိဆြဲခြၽတ္လိုက္ၿပီး ခပ္ေဝးေဝးသို႔လႊင့္ပစ္လိုက္သည္။
ေဘာင္းဘီမ႐ွိေတာ့သည္ေၾကာင့္ ေပါင္ႏွစ္ဖက္ကို အတင္းစိထားသည့္ေ႐ွာင္းက်န္႔ကို ဝမ္ရိေပၚ အသည္းယားလွပါသည္။ စိထားသည့္ေပါင္ႏွစ္ဖက္အား ဆြဲကားေတာ့ သူ႕အားကိုမႏိုင္ဘဲအေလွ်ာ့ေပးလိုက္ရသည့္ေ႐ွာင္းက်န္႔သည္ မ်က္လုံးေတြမွိတ္ကာ ဆိုဖာေက်ာမွီဘက္သို႔ေခါင္းလွည့္ထား၏။
ျဖဴျဖဴဥဥမုန္လာဥေလးဆီ ေခါင္းစိုက္မိသည့္အခါ ႏႈတ္ခမ္းေလးကိုက္ရင္း ညည္းလာသည္။
"အာ့! မလုပ္...အင္း!!"
မလုပ္နဲ႔သာေျပာေသာ္လည္း ခံစား၍ေကာင္းေနမွန္း သိေနသည္ေၾကာင့္ ဝမ္ရိေပၚ အ႐ွိန္တင္လိုက္၏။ ထို႔ေနာက္ ခုံေအာက္တြင္ပစ္ထည့္ထားသည့္ ေခ်ာဆီဘူးကိုယူကာ လက္ညိဳးတြင္သုတ္လိုက္ၿပီး ပန္းႏုေရာင္သန္းေနသည့္ တြင္းေပါက္ေလးထဲသို႔ ထည့္လိုက္သည္။
"အား!"
အခ်ိန္နည္းနည္းၾကာလွ်င္ ေနာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းပါထပ္ထည့္၍ အေ႐ွ႕ကိုလည္းလွ်ာသုံးေပးလိုက္သည္ေၾကာင့္ ခံစားမႈေတြျပင္းထန္ေနသည့္ ေ႐ွာင္းက်န္႔ မထိန္းႏိုင္ေတာ့ဘဲဝမ္ရိေပၚပါးစပ္ထဲၿပီးလိုက္မိသည္။
ပါးစပ္ထဲတြင္ၿပီးလိုက္မိေသာေၾကာင့္ ဆိုဖာကိုတေတာင္ႏွင့္ေထာက္ကာ အားနာသည့္အၾကည့္ႏွင့္ၾကည့္လာသည့္ ေ႐ွာင္းက်န္႔ေပါင္ေလးအား ဝမ္ရိေပၚနမ္းလိုက္သည့္အခါ မ်က္ႏွာေလးပိုေတာင္နီသြားေသးသည္။
ထို႔ေနာက္ ဝမ္ရိေပၚမတ္တပ္ရပ္လိုက္ၿပီး လွဲေနသည့္ေ႐ွာင္းက်န္႔ကိုဆြဲထူလိုက္ကာ သူ႕ေဘာင္းဘီပါခြၽတ္လိုက္၏။ ေငါက္ခနဲထြက္လာသည့္ သူ႕အရာ..။
"ပါးစပ္ဟလိုက္ ေ႐ွာင္းေလး"
မ်က္ႏွာေ႐ွ႕မွ သာမန္ထက္ပိုေနလြန္းသည့္အရာႀကီးကို မဝံ့မရဲကိုင္လိုက္ေသာအခါ လက္ႏွင့္ေတာင္မဆံ့ေပ။ ထိပ္ပိုင္းေလးသာ ပါးစပ္ထဲထည့္လိုက္ေသာ္လည္း ႀကီးလြန္းသည့္အရာႀကီးကအဆုံးထိဝင္ဖို႔ဆိုတာ လုံးဝမျဖစ္ႏိုင္။
ဝမ္ရိေပၚ ေႏြးေထြးလြန္းသည့္ ခံစားခ်က္ႀကီးေၾကာင့္ ေ႐ွာင္းက်န္႔ေခါင္းကိုကိုင္ကာ အာေခါင္ထဲထိထိုးထည့္သည္ေတာင္ သူ႕အရာကတစ္ဝက္ေလာက္သာဝင္သည္။ ေ႐ွ႕တိုးေနာက္ဆုတ္ကို ခပ္ျမန္ျမန္လုပ္လွ်င္ ေ႐ွာင္းက်န္႔ပ်ိဳ႕ပါတက္သည္။
"အား! ေ႐ွာင္းေလး ..!"
ေကာင္းလြန္းသည့္ခံစားခ်က္ေၾကာင့္ ဆဲေရးဆိုေနမိသည္။ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ၾကာသြားသည္မသိ ေ႐ွာင္းက်န္႔အသက္႐ွဴမဝေတာ့သလို ပါးေစာင္ေတြလည္းေညာင္းလာသည္။ ႏႈတ္ခမ္းတစ္ဝိုက္မွ အျဖဴျပစ္ျပစ္အရည္ေတြသည္လည္း တစ္စ,တစ္စျဖင့္ မ်ားမ်ားလာသည္။ ထို႔ေနာက္ပါးစပ္ထဲကျပန္ထုတ္ကာ အရည္တစက္စက္က်ေနသည့္အရာႀကီးကို လက္နဲ႔ပြတ္ဆြဲခိုင္းျပန္၏။
လက္ႏွစ္ဖက္ႏွင့္ ေသခ်ာဆုပ္ကိုင္ကာပြတ္ဆြဲေပးလာသည့္ ႏူးညံ့ေသာလက္ေတြေၾကာင့္ ဝမ္ရိေပၚၿပီးခ်င္လာသည္။ ၁၀မိနစ္ေလာက္ၾကာသည့္အခါတြင္ ေ႐ွာင္းက်န္႔လက္ထဲ၌ သူၿပီးသြား၏။
ေ႐ွာင္းက်န္႔ကိုဆိုဖာေပၚ ျပန္လွဲခိုင္း၍ကြန္ဒုံးစြတ္ကာ ေခ်ာဆီမ်ားမ်ားသုတ္လိမ္းလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ ေစာနကခ်ဲ႕ထားၿပီးသားတြင္းေပါက္နားမွ အေျမႇာင္းၾကားေလးကို သူ႕အရာႏွင့္ပြတ္ဆြဲလိုက္သည္။
ေပါင္ႏွစ္ဖက္ၾကားေနရာဝင္ယူကာ တြင္းေပါက္ေလး၏အဝတြင္သူ႕အရာကိုေတ့၍ ထိပ္ပိုင္းေလးသာသြင္းရေသးသည္ လက္ေတြကိုလာဆုပ္ကိုင္သည့္ေ႐ွာင္းက်န္႔ပင္။
"ဟင့္! နာ...နာတယ္"
သြင္းတာကိုခနရပ္ကာ ႏႈတ္ခမ္းသားေတြကိုကုန္းနမ္းလိုက္သည့္အခါ နည္းနည္းထပ္ဝင္သြားသည့္သူ႕အရာေၾကာင့္ လည္တိုင္ဆီဖက္တြယ္လာသည့္လက္ေတြသည္ တင္းၾကပ္လို႔ေန၏။
"ဟင့္!"
"႐ွဴး...မငိုနဲ႔ဦးေလ။ ခနေနရင္ မေအာ္ႏိုင္ဘဲေနမယ္ Baby~"
ႏႈတ္ခမ္းကိုနမ္းကာ တစ္ဝက္ေလာက္ထိထိုးထည့္လိုက္သည္ေၾကာင့္ ေ႐ွာင္းက်န္႔ေသလုမတတ္နာက်င္ရပါသည္။ လက္ေသးေသးေလးေတြႏွင့္ဝမ္ရိေပၚပုခုံးကိုဆုပ္ကိုင္လိုက္ေသာအခါ ဆက္မသြင္းေတာ့ဘဲ ထိုတစ္ဝက္အတိုင္းသာအသြင္းအထုတ္လုပ္ေနသည္။
အတန္ၾကာအသြင္းထုတ္လုပ္ၿပီးခ်ိန္တြင္ ၿပီးခ်င္ေနၿပီျဖစ္သည့္ ဝမ္ရိေပၚ သူ႕အေကာင္ကိုထုတ္ကာ ကြန္ဒုံးကိုခြၽတ္လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ေ႐ွာင္းက်န္႔၏ အေပါက္ေလးကိုၾကည့္၍ လက္ႏွင့္ျမန္ျမန္ပြတ္ဆြဲလိုက္ေသာအခါ ၿပီးေျမာက္ျခင္းအရည္ေတြသည္ အတားအဆီးမ႐ွိပန္းထြက္လာသည္။
ထို႔ေနာက္ ေ႐ွာင္းက်န္႔ကိုယ္ေပၚသို႔ေမွာက္ခ်ကာ အေမာေျဖလိုက္သည္။ အခန္းထဲတြင္သူတို႔ႏွစ္ေယာက္၏အသက္႐ွဴသံျပင္းျပင္းကလြဲ မည္သည္ကိုမွ မၾကားရေတာ့ေပ။
"နာေနေသးလား ေ႐ွာင္းေလး"
"ဘာေတြလာေမးေနတာလဲ"
"ဟား! ေရခ်ိဳးရေအာင္ ကိုယ္ခ်ီေပးမယ္"
ကေလးေတြခ်ီသလိုခ်ီလိုက္ေတာ့ ခါးတြင္ရစ္ပတ္လာသည့္ေျခတံျဖဴျဖဴသြယ္သြယ္ေလးေတြက ျပဳတ္က်မွာစိုးသည့္အလား။ ေသခ်ာသန္႔႐ွင္းေရးလုပ္ၿပီးေဆးလိမ္းေပးကာ သူ႕ရဲ႕ shirt အက်ႌအႀကီးႀကီးကိုသာ စြပ္ေပးထားလိုက္သည္။
လူေကာင္ေသးေသးေလးအား ရင္ခြင္ထဲထည့္၍ လက္ေတြကေတာ့ တင္သားလုံးလုံးေလးကိုကိုင္ကာအိပ္စက္ရန္မ်က္လုံးမွိတ္လိုက္ေတာ့သည္။
တစ္ေန႔ေန႔ေတာ့ ထိုတင္သားလုံးလုံးေလးကို ႐ိုက္ၿပီးစိတ္ႀကိဳက္ေဆာင့္ကာ တြင္းေပါက္ေလးထဲကေန သူ႕အရည္ေတြထြက္လာသည္ကိုျမင္ခ်င္ပါေသးသည္။
//////
အခန္း passwordႏွိပ္ၿပီး တံခါးေလးျဖည္းျဖည္းတြန္းဖြင့္ကာအထဲတြင္လူ႐ွိ၊ မ႐ွိအရင္ေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္သည္။ လူ႐ွင္းမွန္းေသခ်ာမွ အထဲဝင္လိုက္ၿပီး တံခါးျပန္ပိတ္လိုက္ကာအခန္းထဲဝင္ရန္အလုပ္ အနံ႔တစ္ခုရ၍အေနာက္လွည့္ၾကည့္လိုက္သည္။
"အ့ခုမ!!!"
(ဘီလူးမ)
ေကာ္ဖီခြက္ေလးကိုင္ၿပီး သူနဲ႔သုံးလွမ္းေလာက္အကြာတြင္ရပ္ေနသည့္Shinnေၾကာင့္ ေ႐ွာင္းက်န္႔လန္႔ကာ ေျပာမိေျပာရာေယာင္လိုက္မိသည္။
"ျပန္လာၿပီလား"
"ငါ..ငါေရာက္တာ ညတည္းကပါ။ Shinnအိပ္ေပ်ာ္ေနလို႔မသိတာ။ အခုကလည္း ဒီနားလမ္းထြက္ေလွ်ာက္ရင္းျပန္လာတာ ဟီး..."
"ငါကေရာဘာေျပာေနလို႔လဲ ျပန္လာၿပီလားလို႔ပဲေမးတာေလ"
"အမ္...ဟုတ္တယ္ ျပန္လာၿပီ။ လမ္းေလွ်ာက္လို႔ေကာင္းတယ္သိလား"
"ေၾသာ္"
ေကာ္ဖီခြက္ေလးကိုင္ၿပီး ဖန္႐ွင္းအခန္းထဲဝင္သြားမွ ေ႐ွာင္းက်န္႔သက္ျပင္းခ်ႏိုင္ေတာ့သည္။ ညက ဝမ္ရိေပၚဆီမွာပဲအိပ္ေပ်ာ္သြားကာ အခုမိုးလင္းေတာ့လည္း ဝမ္ရိေပၚ ႏိႈးမွသူႏိုးျခင္းျဖစ္သည္။ လမ္းေလွ်ာက္ရတာသိပ္အဆင္မေျပေသးေသာ္လည္း ႐ွက္စိတ္ေၾကာင့္လိုက္ေတာင္မပို႔ခိုင္းေတာ့ဘဲ အတင္း႐ုန္းကန္ထြက္လာလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။
"ဟူး...ေတာ္ပါေသးရဲ႕"
_____________________