CHAPTER SIX
MULI AKONG napalunok nang matanggal ko ang pinakahuling butones ng suot kong damit. Nakagat ko ang pang-ibabang labi nang maramdaman kong ang paningin ni Leandro ay nakatutok lang sa akin.
"Remove your skirt too, Veronica." Tumango ako. Dahan dahan kong ibinaba ang zipper ng suot kong pencil skirt. Mariin pa akong napapikit nang pati ang pagbaba ng zipper ay lumikha ng ingay dahil sa katahimikan ng buong kwarto.
His bedroom.
"You are doing great, dolce mia." Wala pa ring mababakas na emosyon sa mukha ni Leandro, ngunit ang asul niyang mata ay parang mas naging madilim ang kulay. "Are you afraid of me?"
Sunod-sunod akong umiling, sinalubong kong muli ang asul niyang mga mata. "I'm not, Master."
"I told you I never want you to be afraid of me." Mataman siyang tumingin sa 'kin, "Come here." Dagdag niya na sinunod ko agad.
Isinenyas niya ang suot kong skirt, tuluyan ko 'yong hinubad. Mas namula ang mukha ko ng tanging maninipis na tela na lang ang nagsisilbing tabing sa katawan ko.
"Turn around, dolce mia." Dominanteng aniya. Marahan kong sinunod ang sinabi niya. Saglit pa akong napasinghap nang muling magtama ang paningin namin.
Paano niya napapanatiling walang emosyon ang kaniyang mata, samantalang ako ay parang sasabog na ang dibdib sa tindi ng nararamdaman ko ngayon?
"Your safe words?"
"Green, yellow, and red, Master." He's leaning against the back of the sofa, staring straight into my eyes.
"What do they mean?"
"Green means go ahead, yellow means proceed with caution, and red means stop.. Master."
"Very good, Veronica." He nodded slowly, "Remove your bra and panties now." Muli akong napasinghap. Hindi ako makagalaw. Malakas ang tibok ng puso ko na halos marinig ko na. "Do you still want to do this?"
Mabilis akong tumango, "Yes, Master. I'm sorry." Anas ko at saka tinanggal ang natitirang saplot ko sa katawan. Maski ang paglapag sa sahig ng saplot ko ay narinig sa buong kwarto. Sa lamig ng air-conditioning ay nararamdaman ko pa rin ang pawis sa sentido ko. Alam kong namumula ang mukha ko dahil nasa harap ko lang si Leandro.
I am now naked in front of him. We're really doing this now.
"Give me your panties, and untie your hair." Kagat-labi akong tumango. Marahan kong dinampot ang itim na manipis na telang kanina lang ay inilapag ko sa sahig—agad ko iyong ibinigay kay Leandro. Isinunod ko naman ang pagtanggal sa pagkakaipit ng buhok ko—na hindi ko namalayang naka-ponytail ako dahil sa sitwasyon ko ngayon!
"I'm glad you are learning this fast. I'm fucking amazed."
"Thank you, Master." Gumuhit ang ngiti sa labi ko. Pakiramdam ko ay sobrang laki na agad nang nagawa ko. I am really submitting myself to him.
"Hmm," aniya, ang kaninang itim na telang inabot ko sa kaniya ay mabilis niyang isinilid sa bulsa ng suot niyang trousers. Shit! Yung panties ko!!!
"Do you have a condom?" Huli na nang marealize ko kung anong tinanong ko. Muli akong napasinghap nang mas dumilim ang asul na mga mata ni Leandro.
"Rules, Veronica. You are not allowed to speak unless I permit you. Nothing happens without my permission or command. And you just asked me nonchalantly about condoms. Really, dolce mia?"
Marahan akong tumango. "God, I'm sorry, Master. It just slipped."
Mariin kong nakagat ang pang-ibabang labi ko. Kinakabahan sa kung anong mangyayari sa 'kin dahil sa pagtatanong ko nang walang pahintulot. Saglit ako pumikit, it's okay, Veronica. It's okay. Trust. You need to trust him. He's not going to harm you.
"I will let that small act of disobedience slide since you are still learning and this is your first time submitting to someone." Muli niya akong tinitigan, "But make no mistake again, Veronica. If you disobey me again, you will be punished. Do you understand?"
Saglit pa akong lumunok at saka tumango, "Yes, Master. I do."
"Why did you ask me about condoms anyway?"
Bakit kung kaylang tinatanong na niya ako, tsaka hindi ko maibukas ang bibig ko para sumagot? Muli kong naramdaman ang pamumula ng mukha ko. Ilang beses kong ibinuka ang bibig ko para magsalita pero hindi ko maituloy.
"Hmm?" Aniya, naiinip.
"I-I thought you're going to fuck me, Master." I answered honestly.
He laughed and shook his head, "I will not fuck you." He smirked, "Well, I will but not today."
"Oh," bakit na-disappoint ako? Darn. This is so frustrating.
"You can now put your clothing back, Veronica. This is all for our play today." Nakangising aniya at saka tumayo, naglakad palapit sa pinto. Bago pa man siya tuluyang makalabas ay bumaling pa siya sa 'kin, "Follow me when you're done."
Natulala lang ako nang makita ang pagsara ng pinto. Now, what was that?
Gusto kong sumigaw, magtanong at magtatalon sa inis. I thought we are going to do 'that'. Shit, Leandro Mancini. This is so freaking frustrating!
Ni hindi man lang niya ako hinawakan. Maliban lang noong hinawakan niya ako sa kamay at braso, iyon lang. Ah, bakit?
Imbis na magtagal ay isa-isa kong isinuot ang damit ko. Nakanguso kong ikinabit bawat butones ng puti kong damit.
"Darn, my panties." Namula ang mukha ko nang marealize kong na kay Leandro ang panties ko!
Marahan akong umiling, isinuot ang skirt, inayos ko rin ang buhok ko at saka humarap sa malaking salamin na nasa loob lang din ng silid.
Bukod sa pamumula ng mukha, wala namang ibang nabago sa 'kin. Iyon nga lang may kulang; my panties.
Breathe in, breathe out. Saglit kong nakagat ang labi ko nang makalabas sa kwarto. Bawat hakbang ko sa pasilyo ng mansion ay ramdam na ramdam ko na may kulang sa bandang baba ko. Pati ata ang tenga ko ay namumula sa isiping wala akong suot ng panties. Gosh.
Wala akong nakitang tao nang makarating sa malaking living room. Sinilip ko rin ang labas gamit ang malaking reflective glass wall—madilim na. Sa halo-halong pakiramdam ay hindi ko namalayan kung anong oras na.
Halos mapatalon ako nang pagpihit ko patalikod ay halos mabunggo ko na ang boss ko. Shit! Ang gwapo talaga!
"Are you hungry?" Parang naitanong na niya 'to. At gaya nang isinagot ko sa isip ko kanina ay ganon pa rin ang gusto kong isagot ngayon. "For food?" Dagdag niya dahilan nang muli kong pagsinghap.
Shit, darn, fudge, freak! Did he hear me? Baka naibulong ko na naman ang inakala kong sinabi ko lang sa isip ko kanina?
"Veronica." Pagtawag ni Leandro na para bang napakalayo ko, samantalang isang hakbang lang ang layo namin sa isa't isa.
"Yes, I'm hungry." Namumulang sagot ko.
Muli, hinawakan niya ang kamay ko. Marahan akong hinila papunta sa dining room. At muli, namangha ako nang makita ang napakaraming nakahain sa mesa.
Sinong nagluto ng mga 'to? At bakit napakarami? "Bakit ang dami?" Saglit akong napapikit. Hinihintay na magalit si Leandro dahil nagtanong ako, pero naalala kong tapos na ang play namin kaya malaya akong magsalita. Iyon nga lang, kinakabahan pa rin ako.
"Blame my personal chef." Ngumisi pa siya at saka hinila ang upuan, isinenyas niya iyon na agad kong sinunod. Kahit ata 'wag niya akong senyasan, kahit titigan niya lang ako ay makukuha ko na ang gusto niyang sabihin. Ah, hibang ka na, Veronica.
Sa dinami-rami ng nakahain sa mesa ay halos maduling ako, ni hindi ko alam kung anong kukuhanin ko. At mukhang naintindihan naman ni Leandro ang body language ko dahil siya na mismo ang naglagay ng pagkain sa plato ko. Geez, my gentleman boss is back.
"Pwedeng magtanong?" Nasa kalagitnaan kami ng pagkain nang magsalita ako. Namumula ang mukha ko dahil sa mga tanong na kanina ko pang gustong sabihin.
"Go ahead," ani Leandro. Inilapag ang tinidor sa plato at saka uminom ng wine. "What is it? Veronica and her unending questions."
Gusto kong sabunutan ang sarili ko dahil sa sinabi niya. Nakakahiya. Gano'n na ba karami ang mga naging tanong ko para mapansin niya?
"Uhm.. Ilan ang naging submissive mo?" Kinakabahan, nagawa ko pa ring magtanong.
"Twelve." Simpleng sagot niya.
Marahan akong tumango, "Ah, sa mga naging submissive mo, ano yung naging punishment nila?"
Nangunot ang noo niya, kumislap din ang asul niyang mata. "What do you mean? Well, punishments depend on the level of disobedience they did."
"Paano kung gaya nang ginawa ko kanina? When I asked without your permission." Halos mautal na anas ko.
Sumandal si Leandro at saka pa kumurba ang sulok ng labi niya, "Just a spanking."
Napasinghap ako at alam kong napansin niya yon dahil ngumisi siya, "Gaano kasakit?"
"It depends on me. Kung gaano ko gusto."
Gusto ko sanang itanong paano kung mas malala ang maging kasalanan, kung anong magiging parusa pero natatakot ako.
"Are you okay?" Seryosong aniya, bumaling din ang paningin niya sa kamay kong nakapatong sa mesa. Ni hindi ko namalayang nanginginig iyon.
"Oo," muli akong lumunok.
"We are just starting, Veronica. Trust, that is the most important thing about this thing you are now into. Trust, obedience, and respect, those are just some of the things you need to focus on to be in this thing. We have a lot of time anyway, and we will take time. We will not rush things, dolce mia. Do not be afraid of me. I won't harm you. That's a promise."
"Hindi naman ako natatakot."
"Talaga?" Ngumisi siya.
Nakangiti akong tumango, "Oo."
"Good." Muli siyang uminom ng wine, ganon din ang ginawa ko.
"Leandro," maya maya'y anas ko.
"Yes?" He asked smoothly.
"You know, I've read something about this certain room." I bit my lower lip. Nakakahiya.
"What is it, Veronica?"
"May gano'n ka rin ba? That room where you do kinky stuff." Mas namula ang mukha ko dahil sa sinabi ko. Darn! Iyong panties mo ang itanong mo kung nasaan na, Veronica!
"Yup." He smirked, running his hand through his smooth hair. Saglit din akong napatitig sa dibdib niya dahil hanggang ngayon ay bukas pa rin ang unang dalawang butones ng kaniyang polo. Parang gusto ko pang tanggalin lahat para makita ang matigas niyang dibdib.
"Anong tawag sa room mo? Red room? Dungeon?" Tumawa ako kahit na abot-abot na naman ang kaba sa dibdib ko.
Mataman siyang tumingin sa akin at saka umiling. Ang asul niyang mata ay mas dumilim na naman dahilan nang mas lalong paglakas ng tibok ng puso ko. "I call it Inferno, Veronica."
"Inferno?" Muling lumakas ang kabog ng dibdib ko. "Why?"
"You will know when you get there." Nilukob ng matinding kaba ang dibdib ko nang muli siyang ngumisi. Kakaiba ang emosyon niya ngayon, malayo sa walang emosyon mukha niya kahit anong sabihin. Malayo sa boss ko na kahit ngumiti ay blangko pa rin ang mababakas sa mukha.
He is dominating the whole atmosphere. He doesn't have to strum his fingers or to unbutton his polo. He just... changed. Instant.
"I-I have my own inferno too, Sir."
"Really?" Tumaas akong kanang kilay niya, "Where?"
Where? It's not a place. Malungkot akong ngumiti. Sa kabila ng mga nangyari sa akin sa mga nagdaang araw, sa mga halo-halong pakiramdam ay babalik at babalik pa rin pala ako sa nakaraan. Sa bagay na pilit kong kinakalimutan.
"My life, Leandro." I forced a smile, "My whole life is like a raging inferno."
Matagal bago nakasagot si Leandro. Siguro ay nabigla siya sa biglang pagbabago ng emosyon ko. Natatakot ako, baka magaya siya sa mga naging boyfriend ko. Na kapag nakita ang ganitong side ko, iwanan na lang ako bigla.
Well, Leandro isn't my boyfriend to begin with. Our relationship is just dominant-submissive. Like what he said, pwede niya itong itigil kung gugustuhin niya. Ganon din naman ako.
"Are you okay?" Nagising ako sa malalim na pag-iisip nang maramdaman ko ang marahang paghaplos ni Leandro sa braso ko. Ni hindi ko namalayang nasa tabi ko na siya.
"Oo." Pilit akong ngumiti. Hindi ito ang oras para sa drama ng buhay ko, at mas lalong hindi si Leandro ang taong dapat kinu-kwentohan ko. "Don't worry about me."
"Are you sure?" Marahan pa niyang hinaplos ang buhok ko. Parang may kung anong bagay ang umikot sa tiyan ko.
"Yeah," Ayaw ko namang dalhin sa bahay ng boss ko ang drama ng buhay ko. Sa tingin ko ay hindi naman niya kaylangang malaman iyon.
"Do you wanna see my Inferno?"
Who doesn't want to see Leandro Mancini's own kind of Inferno? Tch. "Of course, I do."
"Alright, let's go." Aniya at muling hinawakan ang kamay ko, marahan akong inakay patayo at saka kami nagsimulang maglakad. "I'll show you my room where I do kinky stuff."
Hindi ko mapigilang ngumiti. Alam ko namang sinabi niya lang iyon para mabawasan kung ano man 'tong nararamdaman ko. Gosh, I like him. So much. Shit, totoo nga si Monnet. Pati ata ang feelings ko ay magiging 'speed' din.
Kahit na hawak niya ang kamay ko, nauuna pa rin siyang maglakad. At sa pwesto ko ay kitang kita ko ang malapad niyang likod. I wonder if he got tattoos on his back too.
Darn. He has perfect muscles in the right places. Geez, here comes my explicit fantasy—that is now unveiling.
"We're here," aniya. Nasa tapat kami mismo ng kwarto niya. Iyong pintong kulay itim, iyong kwarto na kanina lang ay gusto kong puntahan. So, it's his inferno.
"Why not calling it dungeon or red room?"
Bago pa man niya buksan ang itim na pinto ay tumingin siya sa 'kin, "Well, dungeon is just a term for a room where you do kinky stuff—your words. Dungeon is basically a term for BDSM thing."
"Hmm," I nodded, "According to my books, it is a room where you can see floggers, plugs, things for spanking, ties, something like that."
Muli siyang ngumisi, kinuha ang susi sa bulsa at saka binuksan ang itim na pinto, "You are reading too much books, Veronica. It spoils you, you know?"
Hindi ko na nagawang sumagot nang buksan niya ang itim na pinto. Agad akong napasinghap nang makita ko ang loob. Shit! It is an inferno indeed!
"What the hell?" Halos walang boses na anas ko. I can't believe this.
Muli akong napako sa kinatatayuan ko. Nasa bukana pa lang ako ng pinto ay hindi ko na maigalaw ang dalawang paa ko.
"Hell it is." Hindi ko makilala ang emosyong bumabalot sa kaniya. Mariin akong napapikit nang hawakan ni Leandro ang braso ko at marahan akong kinabig papasok sa pulang kwarto. Yes, red. Everything screams red. Blaze. Blood. Chamber. Hell. INFERNO.
I glanced around the freaking inferno. "All your subs had got in here?"
"Of course. They like it here. This place is where I keep my toys, thou. They love 'em."
"Toys?" It's like I'm living in my own books. It feels surreal. The things I only read in my books are now in front of me.. waving.
"Yup. Different types of toys. Name it, and you will definitely find it here."
"Do your subs love to be tied up there?" Kabadong anas ko. Itinuro ko ang chains na nasa bandang taas ng malaking pulang kama. Chains. Oh, God. Oh, God. They are real.
"Of course they do. Who wouldn't want to be chained up there while I fuck them real nice and good?"
I gasped, my hands are shaking, and my heart is about to leave my chest. Namumuo na rin ang pawis sa sentido ko.
"Uhm.. I'd better get going. Baka hinahanap na 'ko ni Monnet." Peke akong tumawa.
"Alright. I'll drive you home." Saglit pa niyang pinasadahan ng haplos ang buhok niya. Napaka-gwapo talaga. Wala naman siyang ginawa kun 'di iyon pero sobrang lakas ng dating para sa 'kin.
May munting kilig na nabuhay sa dibdib ko nang hawakan ni Leandro ang kamay ko. He locked his Inferno without releasing my hand. Gosh. Hanggang sa makarating sa living room kung saan ko iniwan ang sling bag ko ay hindi niya ako binitawan.
Oh, god. Pati pagsakay ng kotse ay nakaalalay sa 'kin si Leandro. Napaka-gentleman talaga ng gwapong ito. Buong byahe tuloy pauwi sa apartment ko ay nakatingin lang ako sa labas ng bintana, iniisip ang mga nangyari ngayon araw. At kung gaano kabilis nadadagdagan ang simpleng crush ko lang noon sa boss ko. Speed, sabi nga ni Monnet.
"Thank you, Leandro." Kiming anas ko nang makababa ako sa kotse. Nakita ko pa lang ang gate ng apartment ay nalulungkot na ako.
"Hmm, I'll see you tomorrow, Veronica." Ngumisi pa siya.
"I'll see you, Sir." Namumulang anas ko. May kung anong bagay ang kumabog sa dibdib ko nang tumalikod na siya pabalik sa kotse. "Wait lang, Leandro!" Sigaw ko. Kung gising pa si Monnet ay marahil narinig niya ako.
"Bakit?"
Ilang segundo bago ako nakasagot. Napalunok pa ako dahil pakiramdam ko ay walang lalabas na boses sa bibig ko. Muling namula ang mukha ko, pati ata ang tenga ko ay namumula rin.
"Yung ano.." hindi ko masabi, Shit!
"Ano?" Pag-uulit niya, nakangisi.
"Yung panties ko." Halos pabulong na sagot ko. Napatungo pa ako dahil sa hiya.
"Akin na 'to." Aniya at parang may kinapang bagay sa loob ng bulsa niya.
Darn, my favorite panties!
_*_