"Tulungan mo ako Clara! Please kailangan ko ang tulong mo!,"
"Binaboy nila ako... At ginawan ng masama. Tulungan mo ako, ako si Celes---!!!,"
"Bakit ako?!,"
"Clara, honey wake up!, Wake up!," naramdaman ko na may taong yumuyugyog sa akin dahilan para imulat ko ang mga mata ko. Pagkamulat ko ay si mommy ang nabungaran ko naka-upo siya sa may gilid ng kama ko at kita sa mukha niya ang pag-aalala. "Hija, anak what's wrong?, Kinabahan ako dahil akala k- I'm sorry mommy I made you worry about me."
Niyakap niya ako ng mahigpit. Ini-abot niya sa'kin ang isang baso ng tubig na nasa side table at tinanggap iyon. "Thank you mommy."
"What happened Clara you made me worry, really. Nasosobrahan ka na siguro sa trabaho mo. Pinapahirapan ka ba ng daddy mo?," Tumaas ang kilay ni mommy. Hinihintay niya ang magiging sagot ko. I breath heavily. "No mommy, hindi po and its our duties and responsibilities dahil mga alagad kami ng batas." I sincerely said.
"Sana totoo ang sinasabi mo anak, alam kong mahirap nga ang trabaho n'yo, ni hindi ko nga akalain na susundan mo ang yapak ng daddy at ng kuya mo. I hope you are fine my angel and not doing that to made your daddy proud. I know he's proud of you eversince. He loves you because you are his angel kayo ni Clark. Wala kang dapat patunayan." Niyakap niya ako kaya napakapit din ang mga braso ko sa bewang niya. Pinigil ko ang mga luhang nagbabadyang lumabas ayokong umiyak sa harapan ni mommy. Not now. Napakagat ako sa labi at pinigil iyon mabuti at nagawa ko.
"Mommy I was experiencing a nightmare lately... I don't know but it's kinda weird." Pag-iiba ko nang usapan. Napakunot naman ang noo niya sa'kin. "Spill it."
"Paulit-ulit na uma-alingawngaw sa isip ko ang salitang tulong ng babae hindi ko maaninag ang buong mukha niya at may nakita rin akong dugo, marami. Halos ilang linggo na rin iyong nangyayari. Mabuti at nandito kayo ngayon." Kuwento ko. Umayos ng upo si mommy. "Actually hija it's kinda weird and creepy. Hindi naman kaya kakanuod mo lang iyan ng crime movies nuong college ka pa?," Sabi niya pa, napangiti naman ako at napa-kibit balikat.
Pinapagaan lang siguro ni mommy ang usapan namin alam kong matatakutin din siya pero iyon naman talaga ang totoo. Bago sa akin iyon dahil para bang nasa harapan ko lang mismo ang taong iyon kapag nanaginip ako. Nagpa-alam na si mommy na matutulog na siya pagkatapos kong i-kuwento ang bagay na 'yon. Mabilis din akong nahila ng antok at madilim pa rin ang paligid nang magising ako kanina.
Naghahanda ako ng pagkain para sa amin nila mommy at daddy. Sabi kasi ni mommy ay uuwi ito ngayon. Nagpatulong na lang din ako kina Manang Esme sa pagluluto. Narinig kong uma-lingawngaw ang ringtone ko sa kusina kaya nilapitan ko iyon.
[Hello?,"] Boses ng nasa kabilang linya. Hindi rin naka-register sa phone ko pero sinagot ko pa rin.
"Who is this?, Kung mang-gagag* ka lang puwes tigilan mo ako!, hindi ka mananalo sa'k-- wait ate Clara!," Naputol ang sinasabi ko. "Wait who are you and you know my name?," Napatingin lang ako sa harapan.
[It's Lander, Ate Clara nakalimutan mo na agad ako.] Birong tanong nito sa kabilang linya. "As in... Lander Marcos na kapatid ni Inspector Leonel?,"
[Nadali mo ate!, Grabe ka! Kaya ayaw ka pakawalan ni ku... ya kahit amazona ka pa rin.] I heard he laugh. Parang may kasama yata siya.
"Huh?," Inayos ko ang cellphone sa tainga ko dahil baka malalaglag, hindi ko tuloy narinig ang sinabi niya.
[Wala ate, sabi ko ang ganda mo pa rin. Pwede patulong.]
"Paano mo nalaman ang number ko ha bata ka? Magpapatulong ka lang pala."
[Hindi na mahalaga ate kung kanino nanggaling 'yon and I'm not a kid anymore. I'm a handsome guy now.] Mahanging sabi pa nito. Hindi na talaga nagbago ang isang 'to bukod sa binata na nga siya ngayon.
Nang matapos kaming mag-usap ni Lander ay mabilis ko muna'ng tinapos ang mga inihanda naming mga pagkain ni manang. Sinabi ko na lang na maghintay na lang siya dahil siya naman ang nagpapatulong sa'kin. Ano na naman kaya iyon.
"Good morning po sir Sebastian." Napa-ayos ako ng upo ng binati ni Lolita na katabi rin ni manang Esme si daddy na dire-diretsong pumasok sa kusina. Naka-upo na kami ni mommy sa magkabilang side ng table. "Good morning honey, how was your day?," Si mommy. Ako naman ay tahimik lang.
"I'm good." Tipid na sagot nito. Nagsimula naman na kaming kumain dahil alam kong wala sa mood si daddy dahil sa nangyari kahapon. He was hopeful that I'm going to put Kiervo Romano in jail. Tanging mga kalansing lang ng kubyertos ang maririnig ngayon sa aming kusina dahil sa sobrang katahimikan.
"Next week I will attend a ball party on Augustus Esquivel. I want you there, both of you. Ayokong maghintay sa wala." Matigas na sabi ni daddy pagkatapos punasan ng paper napkin ang bibig niya. Alam kong ako ang pinatutungkulan no'n. Tumayo naman si mommy at lumapit sa pwesto ko para yakapin.
"You failed me, Clara!, You disappoint me!,"
"You failed me, Clara!, You disappoint me!,"
"Mommy aalis muna po ako." Sabi ko.
"But Cla-- I'm okay mommy," pinutol ko na kung anumang sasabihin ni mommy at agad akong umalis sa harapan niya.
Tahimik kong tinititigan ang mga naka-ukit na pangalan. "Kuya bakit gano'n? Bakit gano'n na si daddy sa'kin simula ng mawala ka. I always blame myself because of what happened to you. Kasalanan ko kung bakit ka nawala sa amin." Dito ko na lang ibinuhos ang lahat ng sakit na nararamdaman ko. I know I'm being insane to talk with a lifeless person but I know kuya Clark will always understand me. Iyak lang ako ng iyak sa puntod niya. Tatayo na sana ako nang mabunggo ako sa isang matigas na bagay. "Aray...," Napahawak pa ako sa ulo ko.
"I'm sorry Clara." Napa-angat ang tingin ko sa kanya at nanlaki ang mga mata. "W--what are you doing here Leonel? Sinusundan mo ba ako ha?," He chuckled.
"May bibisitahin lang ako at hindi kita sinusundan. Wait, are you crying? Sobrang pula ng mga mata mo." Napa-tingin ako sa naka-patay kong cellphone. Tsk, hindi ko na kasi inalala kanina 'yon. Naabutan niya pa tuloy akong ganito. "Ah hindi napuhing lang ako."
"Tsk. You're not good at joking, Clara." Sabi niya at hindi pa rin tinatanggal ang mga titig sa akin. "Napauhing nga talaga ako." Bakit nga ba ako nagpapaliwanag sa kanya. Hindi niya ako pinansin at diretso lang na naglakad. Nagtaka naman ako nang huminto siya sa mismong puntod ni kuya at inilapag ang mga bulaklak. Nangunot pa lalo ang noo ko nang makita itong naka-pikit na para bang nagdarasal. Pagkatapos no'n ay tumayo na siya hinila ang kamay ko. Tikom pa rin ako.
"Hoy Marcos saan mo ako dadalhin ha!, May pupuntahan pa ako and why are you talking to me? I know you're mad because we failed the mission." Hindi ko namalayan na nasa loob na pala kami ng sasakyan niya. "Where going somewhere mag-uusap lang tayo. Talk to me I'm always ready to listen. Isa pa hindi ako galit. H'wag mo nang tulungan si Lander kaya niya na ang sarili niya." Napa-awang ang mga labi ko sa narinig mula sa kanya. How?
"Katabi lang ako ni Lander ng tawagan ka niya. Naabutan ko kasi siyang hawak ang phone ko at may hinahanap and I found out that his taking your number, ang batang 'yon talaga."
"He's an adult now." Hindi niya ako pinansin at pina-andar na ang sasakyan.
Tinanggal ko pagkaka-seatbelt at pinagbuksan niya rin ako ng pinto. "Thank you."
I saw him placed his two hands in the pocket of his pants. "Don't think to much about that Clara, hindi lang naman ikaw ang nagkamali, ako rin." He started the conversation. "Mahuhuli rin ang Kiervo na 'yon, hindi pa siguro ito ang oras niya. I know Chief Sebastian will umderstand that."
"Hindi mo kasi naiintindihan ang nararamdam ko Leonel. Hindi...,"
"Then what?, Ipa-intindi mo sa'kin Clara, I'm here to listen, okay." Nilapitan niya ako dahan-dahang niyakap. Hindi ko na napigilan ang mga luha kong bumagsak ang tuluyang mabasa ng luha ang puti niyang polo. "Ginagawa ko naman ang makakaya ko para kay daddy but still I'm failed. Kasalanan ko kung bakit namatay si kuya." Patuloy lang sa pag-agos ang mga luha ko at ini-iyak lahat nang sakit habang nasa bisig niya.
Lalo niyang hinigpitan ang pagkakayakap sa'kin at napasinghap nang hinalikan niya ang noo ko. This is happened last five years ago.
"Sana 'wag mo ulit akong itulak papalayo, Clara."
7C TO GO.
4-1-21
MissMakataFilipina