Elisz' POV
"Hi, ex." bati sakin ng hindi ko kilala. Baka ex ko to.
"Hi Pontio." sabi ko. Eh sa hindi ko kilala e,
"I'm not Pontio."
"Ohhh, so you're Pilato?"
"Of course not!"
"Hudas?! Ikaw ba yan!? Omg! Ikaw nga!" sabi ko sakanya.
"Im not HUDAS! Hello!" sabi na niya. Eh sino ba to?!
"Barabas?! Teklas?!" sabi ko.
"Don't you remember me?" sabi niya.
"Te tanga lang? Obvious naman diba! Manghuhula ba ko kung kilala kita?" sabi ko.
"Ikaw pa rin talaga ang Elisz na nakilala ko." sabi niya.
Ano ba pinagsasabi nito? Kasalukuyan akong nasa cofee shop para mag kape syempre. At si driver ay umoorder ng order syempre. Duh! Tapos biglang susulpot si Demonyito Jr. At sasabihin na ako si Elisz na kilala niya? Pwe. Hindi ko siya kilala.
"Really?" sabi ko.
"Yes!" sabi niya.
"Really?! As in Really?!" sabi ko.
"Yes! Yes! and Yes!"
"Wow.." sabi ko, at nag pause saglit at pinalitan ko ng poker face yung kunwaring naamaze kong muka, "Napunta ata sa kili-kili mo yung pake ko. Taas mo nga." sabi ko at itinaas ang braso niya.
"Uy! Basa ah. Ano gamit mo?" tanong ko.
"Rexona!" sabi niya.
"Weh?!" tanong ko.
"Oo nga!" sabi niya.
"Bakit parang tawas lang? O tignan mo parang gripo o. Tutulo na o." sabi ko.
"Damn you." sabi niya.
"Minumura mo ko ha?! You'll regret thi---"
"Damn you too." sulpot ni driver at binagsak niya yung inorder namin.
"Who are you?" sabi ni rexona man.
"Are you stupid? Im his husband." sabi neto. Hindi na ko nagulat. Pinanganak na barbero naman tong Keil na to e.
"Owkaaay." sabi ni tawas at umalis na.
"Dati driver, naging sweet lover, naging fiance, tapos ngayon husband na? Bilis mo ah, di pa nga ko naiinlove sayo." sabi ko.
"Dun din naman punta nun."
"NE.VER."
***
Fast forward, 10:30 PM November 29, 2014.
"Whoo! Let's Party! Yeah!" sigaw namin dito sa kwarto ko. Kasama ko si Shay, Diane, And Keanna.
Tinungga ko yung isang baso ng alak, "Damn it! Ang saya ng ganitong buhaaay! Yeaaaaah!" sigaw ko.
"Selfie tayo girls!" sabi ni Diane, nagselfie kami ng nagselfie.
Biglang may pumasok sa room, ah si driver lang pala. Kailangan naming magpretend na kami.
"Hi D!" Sabi ko.
"Anong ginagawa niyo?" pagtatanong niya.
"Don't you see? Nag paparty kami!" sigaw ko.
"That's enough. Keanna, Shay, and Diane. Go home. Now." sabi ni driver.
"Yes kuya." sagot ng kambal, at tumango si Shay.
"Wait a minute. ."
"Kapeng mainit?" sagot ng kambal at ni Shay.\
"This is my house, Keil. Ako ang magdedesisyon. You're just.." hindi ko natuloy ang sasabihin ko na driver sya dahil nandito ang tatlo. "You're just my boyfriend." sabi ko, tumalikod ako at nilakasan ko yung sound at nagsasasayaw kami, biglang pinatay naman ni Keil at hinatak ako sa CR pero tinulak ko siya.
"HINDI AKO LASING! ANO BA!" sigaw ko.
"Go home, girls." sabi ni Keil at nagsilabasan na yung tatlo.
"ANO BANG PROBLEMA MO KEIL! I'M JUST ENJOYING THIS FUCKING DAY!" Sigaw ko at lumabas na ng CR. Sumunod naman siya.
"YOU'RE JUST ENJOYING?! 10:30 NA ELISZHA! FOR PETE'S SAKE!" Sigaw din niya.
"I JUST WANT TO ENJOY MY FUCKING DAY! MY FUCKING BIRTHDAY! WHAT'S WRONG WITH THAT?!" Sigaw ko. Hindi ko alam pero bigla na lang may tumulong luha sa mga mata ko, luhang sunod sunod na pumatak, dala na rin siguro ng alak.
"Pwede bang mag enjoy naman ako kahit ngayong araw lang? Yung walang daddy na pipigil sakin, walang kuya na eepal, tsaka kahit wala sa tabi ko si mommy pwede bang mag enjoy ako? Kahit sarili ko lang kasama ko? Pwede ba yun?" sabi ko habang umiiyak. naupo na lang ako sa sahig katabi ang kama.
Lumuhod si Keil sa harap ko at pinunasan ang luha ko. "Come with me." sabi niya.
***
Keil's POV
Dinala ko siya sa isang beach side, nakaupo kami sa hood ng sasakyan, UMIINOM na naman siya. "Alam mo parang tanga lang e! When I was 8 years old, masaya kami, mag kasama at buo ang family namin, sinasabitan nila ko ng medalya na nakalagay, 1st honor, best in Science, best in Math, best in Civics, best in English, best in Filipino, best in Values, except for MAPEH ha? Mahina at lampa ako dati e. Most kind, responsible, friendly, cooperative, neat at halos lahat. Then one time, dumating yung time na nalulugi na yung company namin, tapos si mommy kailangan niyang tanggapin yung trabaho in abroad, ayaw ko siyang umalis, I was like, 'Mom no please. Wag mo kong iiwan! Hindi mo ba ko mahal? SASAMA KO MOMMY PLEASE!' But mom just answered, 'I will be here baby, ilang tulog lang.' then she walked away. Hinabol ko siya palabas, nag mamakaawa ako, nag wawala ako, lumuhod ako, pero hindi siya lumingon, sumakay siya sa sasakyan tapos lumingon siya, yun ang huling nakita ko ang muka ni mommy in person, she's crying."
Sabi niya habang lumuluha, "Then, hinintay ko siya kasi sabi niya ilang tulog lang naman, kaya binibilang ko. Isa, dalawa, tatlo, apat at lima. Limang araw na, na walang mommy. Hanggang sa mag isa, dalawa, tatlo, apat, at limang taon na. 13 years old na ko. 1st year highschool ako nun. Sa St. Nickelshin Academy, doon din nag aaral si kuya Emman. Matino ako. Mabait. Hindi ako bitch. Hindi ako ganito. Pero hanggang dumating yung araw na may kumatok sa bahay namin, babae. Umiiyak. She said that she's pregnant. I was shocked. Kala ko kay daddy, pero kay kuya Emman pala. Dun ko nakita kung paano na hirapan ng husto si Daddy, umiiyak siya gabi gabi. Pero hindi na niya nagawang maglasing nun, hindi siya katulad ng mga tatay na pag iniwan ng asawa tatalikuran pati ang anak, hindi siya ganon. At aaminin ko, maswerte ako kay daddy, siya ang nag iipit ng buhok ko dati, siya pumipili ng dress, then ng nanganak na si Ate Ivy, kuya Emman's wife, dun ko nakita si mommy. Sa monitor lang. Wow diba!? Nag paramdam din. Sobrang sama ng loob ko kay mommy nun, hindi ko siya kinakausap. Kaya doon ako nag simulang mag bago."
"Interesado ka ba sa susunod na sasabihin ko?" tanong niya.. Tumango na lang ako.. Napalunok naman siya..
"Bumuo ako noon ng grupo. Hindi kami gang or ano. Bullies kami, may babae akong sinunog ang balat, may babae akong kinalbo. As in kalbo siya. May lalaki akong pinaiyak, tapos nag boyfriend ako ng marami, isa, dalawa, tatlo, apat, hanggang mag fifteen, tapos sixteen, seventeen, hanggang sa hindi ko na mabilang. Nasayang lahat ng sakripisyo ni daddy, kaya he decided na ilipat ako. Mahal ko si daddy kaya pumayag ako. Kaya kung sino ang papapiliin sakin between kay mommy or daddy? Si daddy pipiliin ko e. Okay na kami ni mommy, kaya okay na din kahit hindi siya umuwi, wala naman akong pake sa nararamdaman niya e."
So ayun, ayun ang 4th rule, dapat isipin niya yung nararamdaman ng ibang tao. Hindi ko siya masisis naman dahil sobrang nasaktan siya.
"Ganon talaga ang buhay, darating talaga yung panahon na iiwan ka ng mahalaga sayo. Kaya dapat matuto ka na lang mag paraya, kasi kung hindi mo pararayain ang bagay na nakakapagpahirap sayo, hindi ka kahit kailanman magiging masaya." sabi ko
"Kahit na sobra kang nasaktan? Kailangan mag patawad?"
"Yup, you need to forgive and forget. Parang ako. Kailangan kong kalimutan, kailangan kong lumayo, kailangan kong hindi lumapit, kailangan ko ng tapusin ang rules kasi--" hindi natuloy ang sasabihin ko kasi biglang bumagsak ang ulo niya sa balikat ko meaning nun tulog na siya, tinuloy ko na lang ang sasabihin ko.. "Kasi, baka mahulog na ko sayo e."