Chapter Eighteen
LEWIS
“Si PATCH!” Ang pangalang hindi ko inaasahang lalabas sa bibig ng mga tropa ko. Tila nanlaki ang mga mata ko sa narinig. Si Patch? She saved my life?
“Seriously? Stop joking around.” I said, irritated.
“Muka ba kaming nagjo-joke?” Tinuro pa ni Bench ang muka nito. “Itong mukang to, nagjojoke?”
Napa-upo ako nang marealize kong hindi nga nagbibiro ang tropa ko. I looked at Sage, and his eyes confirmed it to me. Patch did save my life through CPR.
“Minouth to mouth ba ako ni Patch?” Tanong ko upang manigurado.
“Oo.” Sagot nilang lima saka tumango.
Napabuntong-hininga na lang ako. Mouth to mouth? Ibig sabihin, para na rin niya akong hinalikan, kung ganon. Damn that Cardiopulmonary Resuscitation! Bakit ko ba kasi naisipang sumali sa Swimming Competition na ito? Bakit hindi ko naisip ang pwedeng maging outcome nito? Hindi ko naisip na pwede akong pulikatin in the middle of the elimination. Damn! Ayokong isipin ni Patch na nagtake-advantage ako.
Lumapit sa akin si Bench saka ako inakbayan. “Pare, wag ka namang ganyan. Alam naming kasalanan mo to. Pero hindi ka namin sinisisi.”
“Bwisit!” Sinamaan ko sila ng tingin nang may mapagtanto ako. “Bakit ni isa sa inyo, hindi naisip na i-CPR ako, ha?!”
“Haha.” Natatawang sabi ni Bench. “Basta ako, I’m very much willing to do the mouth to mouth. Hindi nga lang ako marunong. Ewan ko lang sa apat na iyan.”
Tinignan ko isa-isa sina Zion, Sage, Patrick at Pen. Malalayo ang tingin nila.
“Hindi rin ako marunong kaya wag mo akong tignan ng ganyan.” Depensa ni Zion.
Napatingin ako kay Patrick. “Shower lang ako.” Saka ito nagmamadaling kinuha ang towel at nagtungo sa shower room.
Si Pen naman ang binalingan ko. Nanlaki ang mata niya at biglang kinuha ang towel nito. “Sasama ako sayo, Trick!”
This time, kay Sage naman ako tuminging. Napasipol na lang ito. “Uhh—May gagawin pa pala ako. Bye guys!” At sumibat na ito.
Naiwan na lang kami ni Bench at Zion dito. “Now, I have to clean this up.”
“We’re here for you, bro.” Bench tapped my back.
“Aha!” Napatingin kami kay Zion nang sumigaw ito. “I have an idea!”
“Siguraduhin mo lang na okay yan ha.” Sabi ko.
“Naman!” Lumapit kami sa kanya at pinakinggan ang sinasabi niyang maganda niyang idea. Napangiti na lang ako. Sounds good!
xxx
Dumerecho agad ako sa bahay nila Patch pagkabili ko ng pizza. Hindi pa kasi kami nakakapag-usap pagkatapos nang nangyari kahapon sa Swimming Competition. Gusto kong magpasalamat sa kanya at ipaalam na rin siya ng personal sa mga magulang niya. Buti na lang at nagpatawag ng meeting ang mga Professors kaya wala kaming pasok ngayon.
“Tita.” Tawag ko sa mama ni Patch nang lumabas ito ng bahay.
“Oh Lewis, ikaw pala iyan. Napadaan ka.” Lumapit siya at pinagbuksan ako ng gate.
“Opo. Nandiyan po ba si Patch?” Tanong ko dito.
“Oo. Kaso tulog pa yon. Papagising ko na lang sa papa niya. Tara, pumasok ka muna sa loob.” Sumunod naman ako sa kanya papasok ng bahay nila.
Naabutan ko ang papa ni Patch na nanunuod ng basketball sa tv habang nagkakape. Kinabahan ako bigla. Feeling ko pinagpapawisan na ako, maging sa kili-kili ko. Baka hindi payagan si Patch na sumama sa akin ngayon. (-__-‘)
“Oh? Bakit ayaw mong pumasok?” Sabi nito nang mapansin akong naistatwa sa may pinto nila. “Anong ginagawa mo diyan?”
Napalunok na lang ako. “Uhh—Goodmorning po, sir.”
“Ang aga-aga, andito ka na agad? Anong kailangan mo?”
“Uhh—“ Sasagot na sana ako kaso nagsalita ulit siya.
“Teka, Pizza?” Napatingin siya sa dala dala kong box ng pizza. “Para sa akin ba yan?”
Tumango tango na lang ako. Baka kasi magalit pag sinabi kong para kay Patch. “Ah, Opo. Para po kay Patch tsaka sa inyo na rin po.”
I handed him the pizza. Nakangiti naman niyang tinanggap iyon. “Salamat. Maupo ka.”
“Salamat po.” Umupo naman ako.
“Ano nga ulit ang kailangan mo at napasugod ka dito?” Napataas pa ang kilay nito. Shete. Scary talaga ang ama ng soon-to-be-girlfriend ko.
Inhale. Exhale.
Kaya mo yan, Lewis! You can do it. Sige, ipagpaalam mo na si Patch. Huwag kang mautal. Huwag kang kabahan. Chill ka lang, like what you are always doing. Bahala na!
“S-Sir.” Umayos ka, Lewis! “G-Gusto ko pa sanang ilabas si Patch.”
Pwew. Nakahinga ako ng maluwag dun ah. At least nasabi ko ng matiwasay. All I have to do is to wait for his approval. *cross fingers* Pumayag ka, please.
“Ilalabas lang, hindi idi-date?” EH?!
“Idi-date po.” I said.
Umupo ito sa tabi ko at uminom muli sa kape niya. Nagsalita ulit ang papa ni Patch nang hindi ako tinitignan. “Idi-date lang? Hindi kayo kakain?”
“Kakain rin po.” Sagot ko.
“Kakain lang? Hindi kayo mag-uusap?”
“Mag-uusap po.” Kinakabahan lalo ako e. Ano ba kasi tong mga tanong niya? Akala mo si Vice Ganda ang kaharap ko ngayon e.
“Mag-uusap lang? Hindi kay—“
“PA!” Sigaw ng mama ni Patch. “Ano ba yan? Huwag kang ganyan kay Lewis. Tinatakot mo yung bata e.”
Nako Tita! Kung alam niyo lang, signal number 25 na ang kili-kili ko. Basang basa na ng pawis! At tumutulo na rin ang lahat ng tubig sa katawan ko dahil sa sobrang kaba!
“Kinikilitis ko lang ng mabuti tong kaibigan ng anak natin. Baka mamaya, nililigawan na pala nito si Patch eh.” Sabi ng papa ni Patch.
Nagkatinginan tuloy kami ni Tita. Siya pa lang kasi ang nasasabihan ko tungkol sa panliligaw ko kay Patch eh, though nabanggit ko na rin sa papa ni Patch na nanliligaw ako noong una kaming nagkita. Pero mukang, hindi niya lang pinansin iyon.*Gulp*
“Uhh—Sir.” Inhale. Exhale. Lewis, Fighting! “I-Isa rin po iyon sa gusto kong sabihin. Gusto ko po sanang—“
“Ipaalam na liligawan mo si Patch?”
“Uhh—Opo! Hehe.” Napakamot na lang ako sa ulo ko sa sobrang hiya. “Gusto ko po sanang ipaalam sa inyo na liligawan ko po ang anak ninyo. I’m serious about her, Sir.”
Nakatanggap ako ng isang death glare, mga nanlilisik na mata mula sa tatay ni Patch. Hindi na ito sumagot, tumayo na lang ito saka pumunta sa kusina. Tumriple tuloy ang kabang nararamdaman ko ngayon. Baka mamaya pagbalik niya dito ay may dala na siyang kutsilyo at hahabulin ako upang pagsasak-sakin. Ahhhhhhhhh! Makaalis na kaya? Nakakatakot e! (O////O)
Ahhhhhhh! I shooked my head. No way! Ginusto ko to eh! Kailangan naman talaga na pormal akong magpakilala at humingi ng permiso sa mga magulang ni Patch. Kaya kahit pa nakakatakot ang tatay niya, *sigh* Kakayanin ko to! Never Give Up! Yan ang motto ko.
Nakarinig ako ng mga footsteps mula sa kusina! Ahhhhhhhh! Ayan naaaaaaaa! If this is going to be the end of me, at least na-kiss ako ni Patch sa huling pagkakataon. Huhu.
“Oh eto.” Nagulat ako nang abutan niya ako ng isang baso ng juice. Teka, diba dapat kutsilyo ang hawak niya ngayon at dapat naghahabulan na kami?
“Eh?” Nanlaki pa ang mga mata ko.
(--/) “Uminom ka muna. Bubuksan ko na tong pizza ha?”
“Ahh—sir, sir!” Bago ko pa siya mapigilan sa ginagawa niya, huli na ang lahat. Nabuksan na niya ang pizza. Sana kainin na ako ng lupa ngayon. Argh!
“Will you go out on a date with me? Or this is just too cheesy?” (-___-‘) He read the note on the box of the pizza. Nakakahiya! Bwisit!
“Ahh. Hehehehehe!” (-.-‘) I awkwardly laughed.
Napailing nalang siya. “Tsk! Mga kabataan talaga ngayon. Kung anu-ano nang kakornihan ang alam. Hindi kami ganito noong kabataan ko.”
“Hehe. Sorry po.”
Mr. Montes went serious. “Ano bang nagustuhan mo sa anak ko?”
“Uhh—“ Pilit kong hinahagilap at pinipiga ang utak ko kung ano bang nagustuhan ko kay Patch. I don’t know. It just hit me. “To be honest sir, aabutin tayo ng bukas kung iisa-isahin ko pa. But to sum up everything, it’s her. I love everything about her—her clumsiness, Patch being carefree, her smile, her personality that captivates my heart. I love her just the way she is.”
He raised his brow. “Mahal mo ba talaga ang anak ko?”
“Dati po mahal ko siya. Ngayon hindi na.”
Nanlaki ang mata ng tatay ni Patch. “ANOOO?!”
“Hindi na mapipigilan.” Bawi ko agad bago pa ako masipa palabas ng bahay nila. Nakahinga naman siya ng maluwag. “Kidding aside Sir, I do love her.”
Natatawa ako sa sarili kong banat. Ang sarap banatan ng sarili ko eh! Hahaha.
“Hahahahaha! Ang corny mo pala, hijo!”
Sh*t. Is this true? O nananaginip lang ako? Mr. Montes is laughing like there’s no tomorrow! Darn it. Sarap videohan at ipost sa instagram. Seeing him laugh out loud like this makes me feel at ease. It’s a relief. Haaaay. Napangiti na lang ako.
“Teka nga.” Tumigil na ito sa pagtawa. “Brent! Gisingin mo ang Ate Patch mo! Sabihin mo may lakad siya ngayon.”
“Paaaaa. Ikaw na lang po.” (-____-)
“Batang to! Isa! Sabihin mo, magbihis siya at mag-ayos. Huwag ka ng magpatumpik-tumpik pa. Karakaraka! Bilisan mo!”
WOOOOO. Ibig sabihin ba nito, pumapayag na siya na ilabas ko si Patch? Hindi naman literal na ilalabas lang ng bahay, syempre ipapasyal ko siya. Parang date, ganun. Yay! I’m so excited!
At isang lang din ang sigurado ko.. nanuod ng Sisterakas ang tatay ni Patch. Hahaha!
xxx
PATCH
“Ate!” Naalimpungatan ako nang maramdaman kong inaalog ako ni Brent. “Ate! Ate! Gumising ka na diyan!”
“Hmp.” Tinalikuran ko ito. “Ayoko. Inaantok pa ako.”
“Ehh. Magbihis ka daw po at mag-ayos sabi ni Papa e.”
Napamulat ako ng mata, at napaupo sa sinabi ni Brent. “Bakit daw?”
“May lakad ka daw po e. Kaya bumangon ka na diyan.” Ngumiti ito nang napaka-lapad at hinihila niya ako upang tumayo. “Bilis po!”
“Teka, teka.” Pinigilan ko siya sa ginagawa niyang paghila sa akin. “Anong lakad? Wala akong lakad?” Sa pagkakatanda ko eh, matulog lang ang nasa to-do-list ko ngayong araw na ito. Anong lakad? Meron ba? Wala akong natatandaan na lakad namin ni Aicel. Psh.
“Susumbong po kita kay Papa kapag di ka pa nag-ayos.” Aba’t pinagbantaan pa ako ng batang to! Gusto niyang wrestlingin ko siya?
“Wala akong lakad.” Sabi ko dito saka bumalik sa kama ko.
“Ate!” Hinila niya ako ng malakas kaya naman napatayo ako. “May lakad ka nga daw po eh. Bilisan mo na lang ate, maligo ka na! Hihi.” Tinulak pa niya ako papasok ng CR.
“Batang to!” Kumuha ako ng towel ko bago pumasok ng CR. “Oo na! Maliligo na ako! Umalis ka na nga dito!”
“Hihihi.” Tumawa pa ito. “Okay po. Maglalaro lang po ako sa kwarto.”
Hindi ko na lang pinansin si Brent at pumasok na nga ako ng banyo. Mabilis akong naligo, nagsuot ng jeans at blouse, nag-polbo, suklay at naglagay ng kaonting lipbalm. Pagkatapos ay bumaba na agad ako ng bahay at nagderecho sa dining table kung saan naabutan ko si Papa na kumakain. Pero ang lalo kong ikinagulat ay ang makitang magkasama sila ni Lewis at ang eksenang magka-usap sila. Teka nga! Anong ginagawa ni Lewis dito? Bakit sila magka-usap, at anong pinag-uusapan nila? What’s happening? (-__-‘)
Bigla tuloy nag-flashback sa isip ko ang nangyari kahapon. (-.-)
Sobrang pinag-alala kaya ako ng lalaking yan! At ang mga bakla niyang kaibigan na sina Sage, Zion, Bench, Pen at Patrick, hindi man lang naisip na maaaring mamatay si Lewis kung ipagpapatuloy nila ang pagpapasa-pasahan dito para lang sa bwisit na cpr na yan. Nakakainis! Kinabahan ako nang unconscious pa rin si Lewis kaya’t nagvolunteer na akong ako na lang ang gagawa tutal marunong naman akong mag-cpr. Atsaka, sino pa ba ang gagawa noon? I’m sure, awkward iyon para sa mga katropa niyang lalaki. At mas okay na ako na lang, kaysa mga fan girls ni Lewis. Baka sila pa ma-deadz kaysa kay Lewis pag nangyari yon. Tsk!
Na-relieved ako nang marinig ko ang pag-ubo ni Lewis kahapon. Nagsubside ang kaba at takot ko nang makumpirmang okay na ito kaya umalis na rin ako agad sa Pool Area at nagderecho sa pinakamalapit na comfort room. Hindi ako sumuka sa ginawa ko no! Feeling ko kasi namumula na ako dahil sa nangyari, at tsaka baka isipin nila na kinilig ako sa ginawa ko. Ehhhhhhh! First time ko kayang gawin yon, and darn it. It was hard as I thought lalo na kung malapit sayo yung niligtas mo. Pero, wala namang malisya yon diba? I just saved his life. (-__-‘)
Nagtext pa nga sila Aicel sa akin kung okay lang ako. I am. Mas okay ako kasi alam kong okay na si Lewis. Kaso wala na akong balita pagkatapos kong umalis ng Pool area kahapon. And now, he’s here. I don’t know what to do.
Hindi siguro nila napansin ang pagdating ko dahil seryoso pa rin ang pinag-uusapan nila nang biglang tumayo si Papa and he extended his hand to Lewis for a shake hand.
“All I want for my daughter is her happines. Lewis, pumapayag na ako.”
Lewis grabbed Papa’s hand at lumaki ang mga ngiti nito. “Thank you, sir. Asahan niyo pa yan.”
Huh? Teka lang, wait. Pumapayag? Saan? Alin? Bakit? Ano? Kaloka! Sa sobrang curiosity, sumingit na ako sa usapan nila.
“Anong meron dito?” Tanong ko. They looked at me.
“P-Patch, halika!” Lumapit si Lewis sa akin at inalalayan niya akong maka-upo sa silya. “Kumain ka muna dito.”
“Lewis, anong ginagawa mo dito? Ang aga-aga nambubulabog ka agad.” I said. Tae. Ang laki pa rin ng ngiti niya. I’m sure, alam na niya yung nangyari kahapon. “And Geez, what’s with that smile? You’re creeping me out.”
“Kararating ko nga lang kanina, papalayasin mo na agad ako?” May halo pa ng pagtatampo sa tono ng boses nito. Nilagyan nito ng kanin ang plato ko. “Wala lang. Masama bang maging masaya?”
“Hindi kita pinapa—“ I wasn’t able to finish what I’m saying kasi biglang nagsalita si Papa.
“Anak, pumapayag na akong ligawan ka ni Lewis.”
(O/////////////////O)
“A-Ano po?!” Nabingi ata ako sa narinig ko! Tama ba yung nahagilap ng eardrums ko? O kailangan ko na ulit maglinis ng tenga ko? Talaga? Pumapayag na si Papa na ligawan ako ni Lewis? Ehhh? For real?
DugDug. DugDug.
Shoot. I suddenly felt my heart skipped. Bakit parang natutuwa naman ako sa balitang ito? Natigilan ako at tila pinaprocess ko pa ang sinabi ni Papa.
Tumayo siya at tinapik sa balikat si Lewis. “Take care of my Princess, Lewis. I trust you.”
“I will, Sir. Thank you po.” He said while smiling. Umexit na si Papa. At ako? Eto, naguguluhan pa rin. So, seryoso talaga yung? Akala ko joke time lang ito.
Binalingan ko si Lewis. He’s lovingly gazing at me which sends shiver on me. Para kasi siyang shunga na nakapangalumbaba at nakatitig sa akin habang nakangiti. Mga ngiting abot hanggang tenga! And weirdo talaga niya. Kahapon pa siya weird. Nakakainis (-___-‘)
“Hoy!” I snapped out of it. “May sapi ka ba? Bakit ganyan ang itsura mo? Nakakatakot ka ha. Tsaka ano yung sinasabi ni Papa? Anong sinabi mo sa Papa ko ha?! Gunggong ka talaga!”
Natawa ito marahil sa itsura ko. “Hahaha. Stop it Patch. It’s between the two of us.”
“Two of us ka diyan! I’m involved here.” I rolled my eyes on him.
“Talaga. Kasi ngayon pa lang, legal na tayo.” Halos maibuga ko yung tubig na iniinom ko sa sinabi niya. Legal? Waaaaah. Edi totoo nga talaga to! Oh my!
“Ewan ko sayo.” Inirapan ko ulit siya.
“Hahaha! Kumain ka na lang diyan at may date pa tayo.”
“D-Date?” *Gulp* “A-Anong date ka diyan?”
“Pinagpaalam na kita kay Papa at Mama—Ay!” Lalo pa siyang napangiti. Feel na feel ang pagtawag sa ng mama at papa sa mga magulang ko. Pigilan niyo ako, hahambalusin ko tong kumag na to!
“Ayos mo nga! Ibabara ko to sa lalamunan mo eh!” Dinuro ko siya ng tinidor.
Natawa si Lewis. “Oops! I’m sorry. I mean, pinagpaalam na kita kay Tito at Tita na mamamasyal tayo. Kaya dalian mo na lang diyan.”
“Ehh, ano—“ Magpoprotesta pa sana ako, kaso kinuha niya ang kutsara ko.
“Eto na ang airplane. Say Ahhhh~”
“Hindi ako bata, Lewis! Akin na nga yan.” (-___-‘) Inis kong kinuha sa kanya yung kutsara. At ayan na naman po siya, natatawa na naman. Oh God, what happened to him? Ito po ba ang epekto ng kiss (Lol. Kiss ang tawag ko) kahapon? He’s creepy!
Tahimik akong pinapanuod ni Lewis sa pagkain ko hanggang sa matapos ako. Parang clown sa lapad ng mga ngiti. Naiilang tuloy ako sa ginagawa niya. “May sapi nga to.” I said to myself.
“Tapos ka na kumain?” Tanong niya nang tumayo ako para dalhin sa lababo ang pinagkainan ko.
I frowned. “Hindi. Lulunukin ko pa tong plato. Dessert ba.” With that, inis ko siyang iniwan sa dining area. Narinig ko pa siyang tumawa. Bwisit.
Naabutan kong nag-uusap sa kusina ang mga magulang ko. At bilang may isa’t kalahating pagka-chismosa ang anak nila, naki-usyoso ako sa pinag-uusapan nila. Haha.
“Honey, may sasabihin ako sayo.” Papa said saka ito tumabi kay Mama.
Napa-poker face naman si Mama. “Ano? Wag mong sabihin—“
“Dati mahal kita. Ngayon, hindi na.” Papa said with a serious tone. Watdapak!
(O///////O) Parehong nanlaki ang mata namin ni mama sa sinabi niya. Grabe! Ano ba to? Don’t tell me, maglelead ito sa isang broken family? Nako, papa!
“ANOOO?!” Halos napasigaw na si Mama. I mean, sumigaw na pala talaga siya.
“Hindi na mapipigilan.” He winked. Oh my gahd! Kadiri Papa.
Natigilan si Mama at nang marealize kung ano ang ibig sabihin ni Papa ay napahagalpak ito sa tawa. “Tse! Ang tanda na natin, pumi-PBB Teens pa tayo. Tantanan mo nga ako.”
“Ito naman, minsan lang e.” Tinusok pa niya sa tagiliran si mama.
Natawa na lang ako sa kanila. Grabe! Ganito pala pag naglalambingan ang mga magulang mo no? You find it awkward. Hahaha. Bumalik na ako sa salas. Tumayo si Lewis nang makita niya akong papalapit sa kanya.
“Oh. You’re here. Kakatawag lang sa akin nila Bench.” He said.
“Kasama sila Bench? Eh sila Aicel ba kasama din?” Tanong ko dito.
“Yup. Sinundo siya ni Sage so don’t worry about her. Bigwasan mo na lang si Padilla kung may hindi magandang gagawin yon sa bestfriend mo.”
“TALAGA! PATI IKAW!”
“Oh? Bakit naman napasali ako?” Natatawa niyang tanong. Hindi na lang ako sumagot. “Let’s go. Baka malate pa tayo.”
“Eh, saan ba kasi tayo pupunta?!” (--/)
“Basta! Wag ka na kasing makulit e.”
Nagpaalam na kami sa mga magulang ko and in the end, sumama na rin ako kay Lewis. Haays! Saan ba kami pupunta? Pa-suspense pa tong lokong to e.
xxx