"Biri beni çözsün!" dedim aceleyle. Taylan'ın adamlarından biri beni çözünce hızla yere eğildim ve üstümdeki ceketi çıkarıp Selim'in yarasına bastırmaya başladım.
"Çağda ne bok yiyorsun?" diye soran Berk'e "Ölmemesi lazım." dedim.
"Ne saçmalıyorsun?" diye sordu Berk.
O sırada Selim ölünce ayağa kalktım ve sinirle "Hepiniz bir kitap karakterisiniz!" diye bağırdım.
Berk "Aklını mı kaçırdın?" diye sorarken Taylan herkesi dışarı çıkarmıştı.
"Hayır. Bir yazarın oluşturduğu karakterlersiniz. Ben gerçek dünyadan geliyorum. Annen ve babanla tanıştım. Yazarın kitabı lanetlenmiş ve hiçbir şekilde kitabı yazamıyor. Beni de bu yüzden gönderdiler. Sizi bu kitaptan çıkarayım diye. Annen ve baban ölünce gerçek hayata döndüler. Geriye üç kişinin dönme hakkı kalmıştı ve bu Selim iti ölünce iki kaldı. Ecem, sen ve Taylan. Biriniz bu kitap dünyasından çıkamayacaksınız!" diye bağırdım.
İkisi de bana şaşkınlıkla bakarken "İki aydır yokum diyorsun ya aslında birkaç saattir yokum. Kitap zaman aşımına uğradı. Bilirsin, böyle olaylarda iki ay sonra, bir hafta sonra, bir yıl sonra gibi şeyler yazarak ileri zamana atlarlar. İşte kitapta da böyle oldu. Hadi ama iki seferdir gökten düşüyorum. Sende bir şeyler olduğundan şüphelenmiştin ama açıklama getirememiştin." dedim.
O kadar uzun konuşmak yorarken derin nefesler alıyordum. İstemesem de gözlerim dolmuştu.
Berk gözlerimin içine bakarken "Yalan söylemiyorsun." dedi.
"Onca şeyi biliyorum. İçinizdeki haini biliyorum ama görünce tanıyamıyorum. Çünkü sadece okudum. Görünüşünü bilmiyordum." dedim.
Gözümden bir yaş akarken Berk beni kendine çekip sarıldı.
"Özür dilerim. Baştan dürüst olmalıydım." dedim.
"Eve gidelim. Bunları detaylıca konuşalım." dedi.
"Deli olduğumu düşünüyorsun, değil mi?" diye sordum.
Saçlarımın üstünden öperken "Ben senin en başından beri deli olduğunu düşünüyorum." dedi.
Bu beni gülümsetirken "Ecem merak etmiştir. Eve gidelim." dedim.