CHAPTER NINE
Be cool, focus! Think positive and then go on with the flow rather than thinking some negative things that would stress you.
"Inhale, exhale." I mumbled as I was trying to focus my attention on what I was sketching. I needed to finish these wedding gowns or else I will be doomed but why the fcking hell that man kept on lingering in my mind?!
Kasalanan niya ito eh, araw-araw nalang niya kasi akong kinukulit, araw-araw akong hindi tinitigilan, iyon tuloy; araw-araw siyang pumapasok sa isip ko, nakakainis.
I stood and raised the paper where I drew the first wedding gown I'm trying to. My forehead creased and I crumpled it because I wasn't satisfied! Damn it! This is so frustrating! That man! I'll hate him forever!
Speaking of that man. Napatingin ako sa screen ng phone ko nang tumunog na naman ang ring tone ng messenger.
@Handsome Ad: Have you eaten? Where are you?
I just seen it before looking away, what the hell is his problem?
*Ting*
@Handsome Ad: I have this hunch that you are avoiding me, woman.
I gritted my teeth before typing on the screen.
@Pretty Yen: 🖕
He was just reacted '😆' (haha emoji.)
@Handsome Ad: Kapag hindi mo sa akin sinabi kung nasaan ka, anak ko talaga si baby girl.
Speaking of his baby girl. He has been calling my daughter a baby girl and my daughter doesn't seem to care, parang noon kasi ay ayaw siyang tawagin kong baby pero tingnan mo nga naman, pagdating sa daddy niya ay nagiging clingy siya.
Two months ago was Missis Vergara's birthday celebration and since then: Yanna and Adrian became close to each other. Their connection continued because of social medias.
Nagulat nalang ako sa aking natuklasan noong ikalawang pasok ni Yanna sa school niya two months ago: susunduin ko sana siya that time galing sa shop ko ngunit hindi ko siya naabutan sa classroom niya. Grabe nalang iyong kaba ko kasi wala siya sa classroom niya at kinabahan nang sinabi sa akin ng teacher na kinuha na daw siya ng ama niya. What the hell?
I remembered that time where I couldn't control my anger. Pinagalitan ko siya at binato ko siya ng maraming questions at binantaan pa. Hindi ko mapigilan eh. I am a mother and if she would be a mother someday; she would surely understand my point. May kasalanan rin naman ako kaya nagsisisi ako sa mga sinabi ko sakanya.
Pagkatapos noon ay naghanap ako sa buong paaralan na iyon, I even contacted Yanna's phone but her phone's unattended. Pinagsisihan ko talagang hindi kumujang panibagong yaya kasi naman si Sara ay umalis na sa trabaho dahil buntis, hindi ko siya masisisi kaya hinayaan ko siyang umalis.
But my worried subsided after seeing her in the school's park. She is laughing while pushing a girl on the swing and it was Hannah. I was shocked back then remembering what Adrian told me. Hannah never wanted to go in any school but there she goes playing happily with my daughter.
"They're like sisters." Someone spoke behind me the reason why I jumped.
"Ay palaka!" Napahawak ako sa dibdib ko. "Nakakagulat ka naman."
He showed me a peace sign. "I texted you on messenger, didn't you saw it? I even called you there but you're not online. I'm sorry, I had no cellphone number of yours."
I nodded then looked at Yanna and Hannah. "How did they go along with each other and is Hannah planning to continue schooling here?" Nilingon ko siya at nakita kong ngumiti siya.
"Yes. I convinced her, saying that Yanna wanted to meet her and be friends with her. Pinakita ko kay Yanna ang picture kasi ni Hannah at interesado si Yanna na maging kaibigan si Hannah. I also wanted Hannah to be friends with Yanna so there they goes."
"How did you, I mean..." Itinuro ko ang mga bata.
"They met yesterday but in video call. She's my facebook friend so... And they got along that well, I do not also know how Yanna convinced Hannah to go on a school. Kakabalik ko lang sa room ni Hannah pagkatapos mag-rounds sa mga pasyente ko at sinabi niya sa akin na gusto niya agad mag-aral."
"Wow..."
Nalaman ko din na sa unang pasok niya sa school ay sinundan kami ni Adrian at hinintay raw ang anak ko sa labas ng paaralan, because of his connections ay pinapasok soya ng guard at nagpakita sa anak ko. Si Yanna naman na paulit-ulit kong sinabihan na huwag makipag-usap sa mga strangers pero pagdating kay Adrian, ewan ko doon. Ang bilis magtiwala sa Adrian na iyon.
@Pretty Yen: Keep on dreaming on, Adrian. She is not your daughter. Itaga mo iyan sa bato.
Pagkatapos kong masend iyon ay hinintay ko kung may sasabihin siya pero ni-seen niya lang.
A knock from my office's door made me look at it.
"Pasok!"
Doon na bumukas ang pinto at sumilip doon ang sekretarya ko.
"Ma'am, may naghahanap raw po sainyo."
Nangunot ang noo ko at napakamot ng kilay. Sa pag-aakala ko ay wala akong inaasahang bisita?
"Sino naman?"
As in cue ay pumasok doon ang lalaking hindi ko inaasahang pumasok. Nanliit at nalilisik ang mga mata kong tumingin sakanya.
"Ikaw?!"
"The only one." He said then smirked.
I gritted my teeth before clenching my fists. He raised his eyebrow when he saw what I did.
"Lumabas ka sa opisina ko, Adrian. Ngayon palang na nakikita kita, naiinis na'ko!"
He laughed. "Relax, Yen. I came here to brought you this one." Aniya at iniangat ang hawak na paper bag saka iyon inilabas. "This one is for you also." Aniya saka iniabot sa akin ang isang tangkay ng bulaklak.
"Thank you." Nagpasalamat ako saka inilagay iyon sa flower vase sa gilid ko. Bale otso na ata iyong mga flowers na dinala niya sa akin tuwing nagkikita kami, ewan ko sakanya, trip niya lang ata magbigay ng bulaklak, ni-a-appreciate ko naman iyon kahit na fake na bulaklak.
Napalunok ako nang mabuksan niya iyon, nanuot sa akin ang amoy ng pinakbet. Umiwas ako ng tingin doon at mukha niyang napansin kaya tumawa siya.
"Mom cooked this for her favorite designer and now I just learned that your favorite is pinakbet. Talo pa ako ng nanay ko, talagang idol na idol ka niya, inaalam niya talaga ang mga paborito mong pagkain at hindi. Samantalang ako, gusto kong malaman ang lahat galing sayo. Kumain ka na mahal na reyna. Bubusugin pa kita in the future."
Nanlaki ang mata ko at tiningnan siya ng masama, prente siyang nakaupo sa visitor's chair.
"Anong sabi mo?!"
Kinagat niya ang ibabang labi na para bang pinipigilang ngumiti dahilan para mapaiwas ako ng tingin. He looks seductive, sht.
His eyes we're cute, para siyang nanghihigop ng lakas sa akin at para akong nanghihina kapag sinasalubong ko ang tingin niya kaya palagi akong umiiwas.
His nose is pointed, daig pa ang ilong ko na pango, dmn. Buti nalang sakanya namana ni Yanna iyong ilong niya. And his lips was so damn manly, his jaw lines are present and a board chest. He is also active in gym.
"Sabi ko, sagutin mo nalang ako."
Natulos ako sa kinatatayuan at nangunot ang noo.
"Bakit naman kita sasagutin? Hindi ka naman nanliligaw sa'kin?"
He shook his head. "Manhid mo."
I pointed at him. "Narinig ko iyon! Anong ang manhid ko?! Ikaw nga ang manhid sa lahat ng bagay eh! Matagal na kitamg sinasabihan at tinutulak na huwag mo na kaming guluhin ng anak ko pero ang hard-headed mo! Ano ha?" Tanong ko sakanya nang nakatitig lang siya sa mukha ko.
"Ang ganda mo kahit laging nakakunot ang noo mo pero mas maganda kung bigyan mo ako ng ngiti." Aniya saka ngumiti. Ganyan naman ang lagi niyang sinasabi sa akin araw-araw eh.
Pinandilatan ko siya. "Umalis ka na nga! Ewan ko sa'yo!" Sabi ko saka padabog na umupo.
"Hindi ako aalis hangga't hindi ka pa kumakain." Bigla naman siyang sumeryoso.
"Hindi ako gutom!"
"Tsk!" Sabi niya nang marinig ang tunog ng tiyan ko. "Sabi ko na nga ba, nagugutom ka mahal na reyna. Kumain ka nalang, mamaya mo na ipagpatuloy ang design na iyan atsaka magtatampo talaga si mom kung hindi mo iyan kinain."
Napanguso ako saka tumingin sa baon. "Sige na nga!" Ani ko at nagsimulsng ngumuya. Natigilan lang nang marinig ang sound ng camera. "Hoy! Idelete mo 'yan!"
May nabuong ngisi sa labi ni Adrian nag makita ang picture ko. "Don't worry, I will delete it after sending it to mom. Ang cute mo nga eh, no..." Aniya at ipinakita sa akin ang picture. Nanlaki ang mata ko sa nakita. Kinuhanan ako nang nakapikit na parang ninanamnam ang sarap ng pagkain. Takte, nakakahiya!
Tumayo ako at agad naman siyang tumayo nang mapagtantong papalapit ako sakanya.
"Akin na!"
Pilit kong kinukuha sakanya ang phone niya ngunit inilalayo naman niya iyon sa akin.
"Tangina naman, Adrian! Huwag mo iyang isend kay tita kundi babalatan kira ng buhay! Sabi ko at kumapit sa batok niya habang nakatinghala sa taas, itinaas kasi niya ang kamay hawak ang phone niya, hanggang sa teynga nalang niya kasi ako kaya nahihirapan ko iyong kunin. 5'2 lang naman kasi ako.
Determinado akong kuhanin iyon kaya napakapit ako sa batok niya at iikinapit ang paa ko sa hita niya dahilan para matigilan kami sa isa't-isa.
Now I realized that our face has an only inch distance between us and I realised that I've been clinging unto him.
My face heated up when his eyes met mine, I gulped. Nakikipaglaban ako ng titig sakanya hanggang sa bumaba ang tingin niya sa labi ko. His breath became heavy. Hindi inaasahang bumaba narin ang tingin ko sa labi niya, dahan-dahang lumapit ang ulo niya akin, pipikit na sana ako at tataggapin ang halik niya nang biglang tumunog ang phone niya.
I cleared my throat before standing properly. Tumalikod ako sakanya dahil paniguradong pulang-pula ang aking mukha sa kahihiyan!
"Sagutin mo na iyan." Sabi ko saka napasapo sa noo ko.
Jusko, ilayo mo po ako sa tukso. Hindi ko pa gustong sundan si Yanna ng isa pang kapatid. I can still feel the heat thay he caused me, damn! I think I'm getting wet. Oh my God! What am I feeling?
I heard his deep sigh and then he answered the call. "Jennifer... Okay, calm down, please? Wait for me there, I am coming."
Pagkatapos niyang sabihin iyon at ibinaba ang tawag ay hinarap niya ako, nakita ko ang pag-aalala sa mukha niya.
"I- I'm sorry, I promised to watched you finish your food until you're done but I need to go... Jennifer needs my..."
I cut him off. Then smiled but I don't think it didn't reach my eyes. "It's okay, go on."
"Are you sure? I mean if you want me to be here, I can stay, just tell me..."
I tsked before looking away. "Hindi naman kita pagmamay-ari. Umalis ka nalang."
"Yen," I pointed the door.
"Leave!"
He sighed deeply before taking a step towards me. He pinched lifted my chin to face him. "Look at me in the eye." He said, kahit nagpupuyos ako sa galit na ewan ko kung bakit ay sinalubong ko ang tingin niya. "Let's talk after I'll fix some things. Okay?"
"Bahala ka." Nasabi ko nalang.
He smiled gently before pinching my both cheeks. I flinched.
"Bye, I need to go..." Aniya, nakatitig parin sa akin.
"Umalis ka na." Pagtataboy ko.
"Oum."
I smacked his chest when he isn't yet moving. "Alis na. Puntahan mo na iyong Jennifer mo."
He just sighed heavily before kissing my forehead. "Bye, I'll promise to see you tomorrow..." Aniya at saka tumalikod sa akin.
Nakasunod ang tingin ko sakanya hanggang sa makaalis siya ng opisina ko.
Nanghihina akong umupo sa mesa at napahawak sa dibdib ko. Pinakiramdaman, nahuhulog ba ako sakanya?