Love A Lifetime (Completed)

PROLOGUE

DISCLAIMER: This story is consist of grammatical and typographical errors. Some words are redundant.

I do not own the photo used for the book cover.

This is a work of fiction, Names, characters, businesses, places, events, locales and incidents are either products of the authors imagination or used in a fictitious manner. Any resemblance to actual persons, living or dead, or actual events is purely coincidental.

***

PROLOGUE

We're about to enter the XClub when the bouncers that have been standing on the entrance door stopped us, saying we need to use mascara because it is the club's special party today. And that was a theme every 16th of months.

"Wala naman kaming alam. Saan kami pupuwedeng kukuha ng maskarang iyan?" Tanong ni Jwena sa nga bouncer, nakakunot pa ang noo na tila naiinis. "Ang daming pakulo!" Narinig kong bulong-bulong niya.

"Nasa loob po ng grocery store na iyan, ubos na po kasi iyong tinda namin kanina, sana at may maraming stocks pa silang natira diyan."

Nagkatinginan kami ng mga kaibigan atsaka tumakbong papasok sa grocery store na iyon. Buti nalang at meron silang binibintang maskara kaya agad naman kaming nakapasok sa club.

Agad kong nalanghap ang amoy usok ng yosi, kada tingin ko rin sa sulok ng club ay mayroong gumagawa ng kababalaghan, napapaismid ako sa tuwing nakikita kaya iniiwasan kong luminga sa buong club. Paano ba naman kasi, ngayon lang ako nakapasok dito.

"Blow the candle!" They cheered me that's why I closed my eyes, I wished that after finishing college, I'll look for a job that suits me, then after that I can build my own family. I thanked God before I blowed the candle. My friends clapped and started singing, pati narin ang mga hindi nalalayo sa mesa namin ay umaawit.

"Cheers... Happy twenty-first Birthday Yenicka Whoo!" Sigaw ng mga bagong kaibigan kong sina Jwena, Riza, Gela, at Archie.

I raised my glass with them. "Cheers! Thank you!"

"Let's go dance! Let's enjoy your birthday!"

Umiling ako, kanina pa ako nahihilo at kanina pa may umaaya sa akin na magsayaw kami pero ayaw ko.

"Yes, let's go baks... Promise you'll enjoy it!" Sang-ayon ni Archie na nag-iisang bakla sa aming limang magkakaibigan.

"No thanks, I'll stay here."
Umiling ako saka isinubsob ang ulo sa table dahil nahihilo na talaga ako. It's my first time to drink an alcohol drinks that's why I got dizzy so easily and my parents wasn't allowing me to drink. Even just a sip.

I've known my friends for a week. Lumipat ako sa school ng Enderun College galing akong Cebu. Nag-aral ako noon sa University of San Carlos kung saan ay pag-mamay-ari ng lola ko na ipinamana niya sa tatay ko bago ito namatay sa sakit. Tanda ko noon, tinawagan ako ng tatay ko during class at sinabing wala na ang lola ko.

I cried, my lola was the sweetest one, naalala ko pa noong elementary ako na tinuturuan niya ako nang kung gaano magluto, mag-bake, maglaba, at magbasa. Kapag busy sila nanay at tatay ay pupuntahan niya ako sa bahay para turuan. Sad to say, she left us, but I hope that she's happy wherever she is right now.

And the reason why I had to leave our University is that I was being bullied since I become my father's daughter, porke't anak ako ng may-ari kuno, at dahil doon ay matataas raw ang mga grado ko, anong klaseng rason iyon? Hindi ba pwedeng pinaghirapan ko nalang?

Totoo, hindi ako tinutulungan sa mga assignments ko nang kung sino man, kahit ang mga magulang ko dahil hindi ko hahayaang wala akong ma-aral na kahit ni isa, tsaka simula bata ako ay busy sila at nasanay akong tahimik na ayaw silang isturbuhin.