CHAPTER SEVEN
"You answered someone's question when someone asked you that if you are single and ready to mingle, you answered no and you already had a daughter? Right?"
"Huh?" Napakurap-kurap ako at dahan-dahang umiling. "H-Hindi naman, baka nagkamali ka ng narinig. Ahm- uwi na ta'yo?"
Kahit nagtataka man siya ay sumang-ayon, tahimik kami sa loob ng kotse niya habang tinatahak ang daan pauwi sa aking apartment, ihahatid niya raw ako dahil delikado sa daan lalo na at gabi.
"Dito nalang, salamat." Baba na sana ako ngunit pinigilan niya ako sa braso.
"Yes?"
"Are you free this Saturday?"
Nagtataka man ay tumango ako. "Yeah, Saturday is my rest day, why?"
"Incase you're not busy, can I invite you to my mom's birthday party?"
Napatanga ako. "B-Bakit? K-Kakakilala lang naman natin atsaka hindi ako kakilala ng mom mo."
He sighed heavily. "Oh, yeah. Sorry, It's okay. You don't have to come if you don't want to."
Nakonsensya ako kaya sa huli nalang ay umoo ako dahil kahit papa'no ay may konsensya ako.
Ibinuka ko ang aking bibig ngunit walang ni isang salita ang lumabas man lang.
Adrian was also speechless while staring at our daughter. I clenched my fists at the thought that what if he learned that she is his daughter? Paano kung kukuhanin niya siya sa akin?
"Senyorito, pinapahanap ka po ni madam dahil magsisimula na raw maya-maya ang party." Nakangiting sabi ng isang kasambahay na kararating lang ngunit nagulat nawala ang ngiti nang makita ang aming itsura. "Aba'y mga bata kayo! A-Anong... b-bakit basa ka'yo?!"
"Huwag kang mag-alala manang, okay lang kami. Magpapalit kami muna saka pupunta doon, pakisabi kay mommy na hintayin lang ako, huwag mo na pong sabihin ang nangyari dahil tiyak mag-aalala iyon. Saka ako magpapaliwanag nguit hindi ho sa ngayon. I do not want to ruin my mom's birthday."
He said while his eyes are darted at me, parang iyong may powers na manghihigop ng hangin mula sa akin sa sama ng tingin. I gulped.
"Miss Romualdez, sundan ninyo ako." Malamig niyang sabi saka tumalikod. Napatingin ako sa anak ko nang hinaplos niya ang likuran ng kamay ko dahilan para makuha niya ang atensyon ko.
"Hmm? Are you okay? You feel bad?"
She shook her head. "No mommy, but I'm bothered?"
"What? Why?" I asked confused. Sasagot na sana ang anak ko ngunit sumigaw na naman si Adrian.
"Miss Romualdez! The party is going to start sooner, come on!"
I rolled my eyes when he turned his back at us.
Gossips, I can hear that they're talking about us but I didn't mind as I took my daughter's hand to follow Adrian. I gulped when he faced us, he looked at my daughter for couple of seconds with his forehead creased. "Come here, little girl." His voice softened as he spook at his daughter.
I swallowed the lump in my throat. "What? Why?"
"I'm going to carry her upstairs so you could walk carefully, we need to change our clothes as soon as possible. I'm harmless. Come on here kid, let me carry you."
"No, Yanna, let me carry y..." Tutol ko, pero sa halip na makinig sa akin ang anak ko ay lumapit siya sa ama atsaka nagpabuhat. I sighed heavily.
"Hindi pa tayo tapos, Yen." Mariing aniya sa akin bago sila nauna ng anak ko sa pag-akyat sa itaas.
"What's your name, baby girl?" Pakinig kong tanong ni Adrian sa anak ko.
Yanna glanced at me as if she was asking me silently to introduce herself to him.
I sighed and nodded. Wala namang mali basta hanggang doon nalang iyon.
"R-Rheana po, pero pwede niyo po ako tawaging Yanna po."
I noticed Adrian stopped from taking a step upward. I also stopped and froze when I heard what he said before he continued taking a step.
"Rheana, your name suits you baby girl, I like your name. Is Yenicka Romualdez your mother?"
Hello guys! I'm still here! I wanted to voice out but instead, I remained silent.
Yanna's eyes twinkled. "Yes po, kamukha ko po ba siya diba?"
"Uhm, yes baby girl. How old are you?"
"4 po, ganito po." Ipinakita niya ang kanyang kamay atsaka ngumiti sa ama.
"Four0," he repeated as he took the past stair. Nilingon niya ako nang makapantay ako sakanya. There's an evil grin on his face. Iniwas ko ang tingin sakanya at tumingin sa anak ko.
"Where's your father?"
My daughter's smile faded in an instant. I took a step to face them.
"Halika na kay mama, anak." A
Sabi ko ngunit umiling siya saka kumapit sa batok ng ama niya. I was stunned when she shook her head then she rested her chin on Adrian's shoulder. Ngayon ay tinalikuran na ako ng anak ko nang dahil sa tanong ni Adrian. I narrowed my eyes at him and he just raised his eyebrows at me.
"Ah, senyorito... Kailangan po ba ang tulong namin?" Napalingon ako sa aking likuran nang may sumulpot doong dalawang unipormadong kasambahay, napayuko sila nang makita ako at ang amo nila.
"Tamang-tama, kailangan kasi nilang magpalit dahil basa na sila. Dalhin niyo sila sa guest room at nang makapagpalit na sila."
"Halika na anak." Tawang kong muli para makapagpalit kaagad kami pero mas hinigpitan lang niya ang yakap niya sakanyang ama. "Anak." Umungot lang siya dahilan para mapatawa si Adrian at hinaplos niya ang likuran ng anak niya.
"Okay, ihahatid ko na kayo." Sumunod nalang ako sakanilang. Ang dalawang kasambahay ay nasa gilid ko na kanina pa'y pasilip-silip sa mukha ko, nakakailang lang.
Nang makarating na kami sa sinasabing guest room ay agad kaming nagpalit, buti nalang at may mga un-used formal dresses rito, pati nga pambata ay meron narin, saktong-sakto kay Yanna, hindi na nga ako kinakausap hanggang sa lumabas kami ng room ay nandoon pala si Adrian nakasandal sa railings habang patingin-tingin sa relo niya. Nakahinga naman agad siya nang maluwag nang makita kami.
Yanna stood infront of Adrian then she raised her hands. My forehead creased when Adrian wholeheartedly accepted his daughter in his arms.
Malakas ba talaga ang pakiramdam ng mag-ama sa isa't-isa? Hindi na nga lubos kilala ang isa't-isa, ito namang anak ko eh. Sabing huwag feeling close sa strangers eh.
"Anak, kay mommy ka nalang." Sabi ko habang nakasunod sa dalawa.
Napatigil ako nang lumingon sila, pinanliitan ako ng mata ni Adrian. "Sa akin nga gusto, right baby girl?"
Nakangisi namang tumango ang anak ko bilang pagsang-ayon kay Adrian. "Opo daddy), ay este, tito pala." Nahihiyang kinagat ni Yanna ang daliri.
I gasped. Anong daddy?! Hindi mo iyan kilala tapos tinatawag mo ng daddy?
Adrian was left stunned but smirked afterwards. "I like it when you called me daddy, baby girl. Parang totoo, diba Miss Yen?"
Napakurap-kurap ako. "H-Huh?"
"Nevermind, you will surely deny it." He naughtily said. "Let's go." Aniya sa amin bago siya naglakad pababa mg hagdan hawak ang aking anak.
Naiwan akong nakatulala doon at natauhan lang nang may marahang bumangga sa magkabilang balikat ko. Ngayon ko lang napansin na nasa magkabilang gilid ko ang dalawa.
Humagikhik silang dalawa saka napatakip sa labi. "Hehe, sorry po senyorita. Nakakakilig po kayo ni senyorito."
My eyes widened. Senyorita? Anong senyorita?
"Senyorita? Ako?" I even pointed myself.
"Oo ikaw, yiie! Wala namang ibang tao naming kasama dito kundi ikaw eh."
"H-Hindi..."
"Tsaka ngayon nga lang nagdala ng babae dito si Senyorito eh."
"Oo nga, tsaka may kasama pang blessing, kailan ho ba ang kasal ninyo ni Senyorito? Beke nemen?"
Napangiwi ako.
"Pasensya na pero hindi ko nga kilala ang Senyorito ninyo kamo."
Napatawa ang dalawa na para bang hindi naniniwala sa sinasabi ko.
"Totoo, bukod sa pangalan niya ay iyon lang ang alam ko." Doon naman napatigil ang dalawa at bagsak ang mga balikat na bumaba ng hagdanan.
"Ay, akala ko pa naman, para naman kahit papaano ay may maingay sa mansiong ito."
"Sayang."
Pakinig kong usapan ng dalawa habang pababa sila sa hagdan.
"Pagpasensyahan mo nalang ang dalawang iyon tsaka huwag mo silang pansinin, hija."
"Ayy!" Napatakip ako sa bibig dahil sa gulat.
Iyong totoo, ano ba ang mga kasambahay dito? Kabute na kung saan-saan naman sumusulpot.
Ngumiti ang medyo may edad nang babae. "Pasensya na kung nagulat kita pero pinapasundo ka sa'kin ni Senyorito. Magsisimula na raw ang party ni Senyorita Alyana."
"Okay lang po."
Habang pababa kami ay nagsasalita siya. "Ako pala si Sol, ang mayordama nila sa mansion na ito."
"Ako naman po si Yen, Yenicka Romualdez ho."
"Ikinagagalak kitang makilala."
Tumango ako sakanya. "Ganoon din po ako sa inyo."
Ngumiti siya. "Alam mo, matagal na akong naninirahan sa pamilyang ito at lahat kaming kasambahay ay nagulat kanina sapagkat pinapasok ka ni Senyorito dito sa itaas at ikaw lang ang babae na unang pinapasok rito."
"Nako, wala pong malisya iyon, may nangyari po kasi kanina at kinailangan naming magpalit ng anak ko ng damit."
"May anak ka na?" Gulat na tanong niya.
"Opo, apat na taon na po siya, babae."
"Ahh, siya pala iyong buhat ni Senyorito kanina, diba?"
"Opo."
Saktong pagkababa namin ay naabutan namin ang mag-ina sa sala na nagsasalita. Ganoon nalang ang ngiti niya nang mapabaling sa akin ang tingin.
"M-Madam."
"Sabi ko na eh, malakas talaga ang instinct ko, hija. Na magugustuhan ka ng anak ko, ni hindi ko na nga kayo pinapakilala sa isa't-isa ay nag-click na kayo."
Napangiwi ako sa sinabi ng ginang saka tumingin sa likuran niya, mula sa di-kalayuan ay tanaw kami nina Adrian at Yanna, kumaway-kaway naman si Yanna na siyang hawak parin ni Adrian sa bisig.
Seriously? Para na talaga silang pagkakamalang mag-ama, paano nalang kung magkamukha sila? Mas lalo kong mahihirapan doon.
Seryoso ang tingin ni Adrian sa akin kaya nag-iwas nalang ako ng tingin at tumingin kay Missis Vergara na nanunuksong tumingin sa akin. "Ano na?"
"Hindi ko po..."
"Tita!" Natigil ako sa pagsasalita nang may babaeng kakapasok lang sa bahay. Maganda siya, matangkad, maamo ang mukha, maganda ang suot. "Happy birthday tita! Mas lalo kang gumanda..."
"Oh! Thank you Jennifer! How come I didn't know you came home?" Sinalubong naman siya ni Missis Vergara. Nakipagbeso saka ngumiti, luminga at napadako ang tingin kay Adrian na nanlaki ang mata sa gulat.
"Honey!" She called Adrian in an instant before running towards his direction to kiss his cheek.
My mouth parted in shock. The hell... is going on?