Rain's POV
Habang naghahanda ako ng kakainin ko ngayong tanghali biglang nagtext si Trixy na pupunta daw siya dito sa bahay ko kaya dinagdagan ko na ang niluluto ko.
"Sir, nandito na po ang bisita niyo." ngumiti lang ako sa katulong ko at pinuntahan na si Trixy sa salas.
"Anong nangyari sayo? Bakit pugtong pugto yang mata mo?" hindi ko mapigilang hindi magtanong dahil naluluha luha ang mata niya pero ngumingiti ang mga labi niya.
"Iniwan na niya ako. Masakit pero sa tingin ko ito na yung tamang panahon na tanggapin kong wala na siya. Wala na ang taong mahal ko." naawa ako sa kanya pero hindi ko mapigilang hindi ngumiti, sa puntong 'to natauhan na siya.
"Haay! Natauhan ka na din sa wakas. Maganda ka naman madaming magkakagusto sayo." ngumiti ako sa kanya at bahagya siyang napatawa.
"Talaga? Pero Rain, ipaglaban mo din si Yarumi ha? Out na ako sa larong ito. It is a battle between you and Dray. You must fight fair kung sino man ang pipiliin niya at alam kong yun din ang gusto ni Ayesha. Time wll heal our hearts. As time goes by, alam kong mahahanap ko ang taong mamahalin ko ng higit pa sa naibigay ko kay Dray. Wag ka mag-alala bago ako umalis, I will fix everything."
"That's the right thing--" bago pa ako matapos magsalita nagsalita na muli si Trixy at nagsimulang umagos ang mga luha niya.
"Noon, diba tinanong mo ako kung gaano ko na katagal kakilala si Dray simula noong nagkabalikan kami? It's not even an hour, it's just fucking minutes. Dahil pakiramdam ko wala na yung dati pero dahil sa martyr ako I kept on thinking na kagaya padin ng dati. Hindi ko man lang napansin na kahit anong bagay ang gawin ko para sa kanya parang layo ng isip niya. Ang mga bagay na yung ang nagsimula ng inggit ko kay Yarumi. But later on, I realized wala ako dapat ikagalit sa kanya. It's not her fault na minahal siya ni Dray. There's another path for me, right?"
Wala akong masabi, nagbago ang tingin ko sa kanya. Ngayon naririnig ko ang side ni Trixy, niyakap ko siy blang isang mabuting kaibigan.
"Gusto mo bang rumenta ako ng lalaki para sayo?" tumigil naman siya sa pag hikbi at sinapak ang ulo ko.
"Hindi na kailangan kasi baka sila pa ang rumenta sakin."
Napatawa na lang ako. "Hindi mo man lang ba ako papalamunin ha? Rain Yang?"
"Halika may niluto ako." nagtatalon talon siyang pumunta sa dining hall. I admire her dahil kaya niyang i-endure ang lahat ng sakit.
Habang kumakain tahimik lang kaming dalawa pero binasag niya ang katahimikan. "Nasaan si Yarumi?"
"They're together."
"Paano mo nalaman?" umakto akong kunwating nag-iisip. When I was about to pick her up nakita kong sumama siya kay Dray. At ang alam kugn huli nilang pinuntahan ay sa bridge.
"You must pick her up, and settle things."
"How about you?"
"I'll talk to Yarumi privately. Just go. Uubusin ko pang ang hinanda mong pagkain."
Tumawa na lang ako bago umalis. "Hindi ka naman pala talaga demonyita, Shan Trixy Mae Ferrer."
Paglabas ko ng bahay umuulan. Malamang nanligo na sa ulan yung dalawang yun, sa pagkakakilal ko kay Dray hindi siya ganun nagdadala ng payong.
Pagdating ko sa tulay, rinig ko ang mga isinisigaw nilang dalawa. Aaminin ko may parte ng puso ko na biglang kumirot. Pero kagaya nga ng snasabi ni Trixy, I must fight fair.
Maya maya pa ay lumabas na ako sa pinagtataguan ko at hinarap sila. Nakikita kong magkayakap silang dalawa, nakakapagselos pero dapat din nilang mag-usap.
"Rain Yang!" bguniti ako sa kanya habang papalapit. Pati si Dray nakangiti din.
Tiningnan ako ni Dray mata sa mata bago nagsalita "Thank you Yumi, and Rain take good care of her."
Tumango ako sa kanya. "Yarumi, mauna ka na muna sa sasakyan."
Nagtaka muna niya akong tinignan bago umalis. "I want a fair fight, Dray."
Nanlaki ang mata niya ng ilang saglit. "What do you mean?"
"Tss. Pagalingan na lang kung sino ang makakakuha ng puso niya at dapat maluwag itong tatanggapin."
Bwisit na yabang 'to kitang kita ko na naman sa mata niya ang pagnanasang manalo. Hmm.
"So it is?"
"A battle of pride, Rain Yang."
Saka niya ako sinuntok ng pabiro sa dibdib at nagtatakbong umalis sa bridge. Miss ko na din kahit paano ang kumag na yun.
"Rain! Ano kailan mo balak sumakay?"
"Oo na nandyan na!"
Pumasok na ako sa loob ng sasakyan at pinatakbo ko na ito. "Saan tayo?"
"Uuwi muna siguro ako. Teka, ano ang pinag-usapan niyo ni Dray?"
"You'll know soon, my lady."
Yarumi's POV
"Hoy gising nandito na tayo sa bahay niyo." pupungas pungas kong iminulat ang mata ko ng mapansin kong nasa bahay na pala kami.
"Sige na papasok na ako, umuwi ka na din muna." ngumiti ako kay Rain at saka naman ako hinalikan niya sa noo. I smiled.
Agad akong nagpunta sa kwarto ko at dumapa sa kama bago ko napagpasyahan maligo. Ramdam na ramdam ko ang tulo ng malalamig na tubig mula sa katawan ko.
Iniisip ko, oo nagalit ako kay Dray pero sa nangyari kanina kinalimutan ko na lahat. Pero gustong marinig ang lahat mula sa kanya dahil kapag naiisip ko yun nasasaktan padin ako. Ayos lang kaya na bigyan ko pa siya ng isang pagkakataon matapos ang lahat ng sakit na naidulot nito sa akin? Pero paano magsisimula?
Oo na, hindi ko maloloko ang sarili ko aaminin kong sa kabilang banda ng puso ko nakatatak si Gio Dray Min na kailanman ay parang hindi mabubura. Naguguluhan na ako!
Ilang saglit pinatay ko na ang shower at tumunog yung cellphone ko. "Unknown number?"
"Hello?"
[Let's meet, at your village bridge. Tomorrow 6pm.]
Tapos bigla na lang namatay, that voice masyadong pamilyar. Huhulaan ko na lang ba?
---
A/N: GUYS! Ayan na nagupdate na ako haha sorry kung bitin. Bitin naman talaga kasi on going siya. Siya yun nga gegegeegeg more power thankful ako sa mga sumusuporta! Ge! Mahaba pa tatakbuhin niyan. Mwa. Helpless loves you. ♥♥