Sabah uyandığımda Berk hala uyuyordu. Tabii ki onu uyandıracağım ya da intikam alırdım.
Kelepçeyi alıp bir tarafını Berk'in bileğine taktım.
Diğer kısmını yatak başlığına takacakken "Sanki ben yatak başlığından daha beterim." dedim ve kelepçenin diğer tarafını kendi bileğime geçirdim.
Berk uyanırken sırıtarak ona bakmaya başladım.
"Günaydın." derken gözlerini tam açamamıştı.
"Günaydın!" dedim.
Yatakta doğrulurken kelepçeyi fark etti. Gözleri fal taşı gibi açılırken sırıtıyordum.
"Lan bu ne!" diye bağırınca "Kelepçe." dedim.
"Senin yatak başlığına kelepçeli olman gerekirdi. Bana değil." dedi.
"Biliyorum." dedim.
"Çağda anahtarı ver." deyince "Ne anahtarı." dedim.
"Çağda şansını zorlama." deyince "Zorluyorum." dedim.
"Bir yere kalamayacağının farkındasın, değil mi?" diye sordu.
Cebimden anahtarı çıkartırken "Niye seni dinleyeyim?" diye sordum.
"Çünkü böyle kalacak halimiz yok." dedi.
"Dünün intikamını almam lazım." dedim ve anahtarı açık camdan dışarı fırlattım.
"Lan." diye bağıran Berk'in üzerine "Oh." dedim.
"Dua et o anahtar bulunsun." dedim.
"Benimle gezmiş olursun, kötü mü?" diye sordum.
Berk saatine baktıktan sonra "İki saat sonra toplantım var. Şirkette olmam gerekiyor." dedi.
"Hay ama neden söylemiyorsun?" diye sordum.
"Lan söylememe izin mi verdin ki?" diye bağırınca "İzin mi bekledin?" diye sordum.
"Evet." deyince "Sen malsın." dedim.
"Bunu bizi birbirimize kelepçeleyen kişi mi söylüyor?" diye sordu.
"Of ne bileyim ben. Onca adamın var, söyle birine bulsun şu anahtarı." dedim
Oflayarak adamını ararken yataktan ayaklarımı sarkıttım ve sallamaya başladım.
Berk telefondaki adama "Okan tüm bahçeyi didik didik arayın. Üç santim boylarında bir anahtar olacak. Bulmanız ile bana getirin." dedi.
Arkadan "Lütfen olabildiğince hızlı bulun yoksa bu beni sinirden öldürebilir." diye seslendim.
Berk telefonu kapatırken sinirle bana baktı. Masumca gülümseyerek "Yine de öldürmezsin, değil mi?" diye sordum.
Berk'ten cevap gelmezken "Umarım öldürmezsin." dedim.