Olivia's pov
*2 μέρες μετά*
Βγαίνω από το δωμάτιο μου κρατώντας το βιβλίο της χημείας στο χέρι μου και μπαίνω στην κουζίνα.
"Πώς και είσαι εδώ τέτοια ώρα;" Ρωτάω τον μπαμπά μου καθώς γεμίζω ένα ποτήρι με νερό και γυρνάω να τον κοιτάξω.
Σηκώνει το βλέμμα του και με κοιτάει ειρωνικά.
"Κόψε την ειρωνία. Θα βοηθήσει την κατάσταση σου." Λέει και ξανά κοιτάει το κινητό.
"Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί με βάζεις τιμωρία ενώ έκανα κάτι που το έκανες κι εσύ." Αφήνω το βιβλίο πάνω στο τραπέζι και σταυρώνω τα χέρια μου.
"Εμ οχι. Δεν κάναμε τα ίδια, εγώ δεν έβγαινα με ένα δολοφόνο και εγκληματία." Μου απαντάει και γελάω.
"Γιατί εσύ ήσουν ο εγκληματίας." Κουνάω τα χέρια μου μπροστά του.
"Ναι, θεωρητικά είμαι. Αλλά εγώ δεν έχω σκοτώσει κανέναν, αντιθέτως ο φίλος σου έχει. Και εγώ για ότι έκανα ενημέρωνα τους γονείς μου, πότε θα έφευγα από το σχολείο, με ποιους θα είμαι και τι θα κάνω. Εσύ δεν το κάνεις." Σηκώνεται μπροστά μου.
"Και εσύ πως έμαθες ότι εφυγα; Έχεις βάλει άτομα να με παρακολουθούν;" Τον ρωτάω σοβαρά και γελάει.
"Όχι άλλα κάποιος με ενημέρωσε. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορώ να κάνω κάτι τέτοιο." Χαμογελάει και δαγκώνω τα χείλια μου.
"Δεν θα το κάνεις." Του λέω και ακούγεται πιο πολύ σαν απειλή.
"Αν συνεχίσεις έτσι...με βλέπω να το κάνω." Μου απαντάει και βγαίνει από το δωμάτιο.
Ξεφυσαω ενοχλημένη και παίρνω το βιβλίο μου πριν επιστρέψω πίσω στο δωμάτιο μου.
Πέφτω με φόρα στο κρεβάτι και αφήνω μια ανάσα πριν ξεκινήσω να διαβάζω ξανά.
Το κινητό μου δονείται δίπλα μου και το παίρνω στα χέρια μου με γρήγορες κινήσεις.
Tony💸:
Σε πέντε κάτω από το σπίτι σου.
Διαβάζω και πετάγομαι από το κρεβάτι μου.
Φοράω στα γρήγορα ένα μαύρο τζιν με μια ζακέτα και τα αθλητικά μου και βγαίνω από το δωμάτιο.
"Εϊ που πας;" Με ρωτάει σχεδόν αμέσως ο μπαμπάς μου και γυρνάω να τον κοιτάξω αργά.
"Πάω στην Ashley. Έχουμε να κάνουμε...μια εργασία." Του απάνταω.
"Είσαι απαίσια ψεύτρα." Γελάει και σηκώνεται όρθιος. "Δεν πιστεύω να νόμισες ότι το πίστεψα." Με χτυπάει στον ώμο και ξεφυσαω.
"Μα δεν λέω ψέματα." Του λέω και σταυρώνω τα χέρια μου.
"Μμμ ότι πεις." Απάντησε και έβγαλε κάτι από την τσέπη του. "Να προσέχεις." Μου λέει και αφήνει τα κλειδιά του αυτοκινήτου του στο χέρι μου.
Του χαμογελάω και προχωράω προς την πόρτα πριν γυρίσω να τον κοιτάξω ξανά.
"Μην με περιμένεις πριν τις εντεκα." Λέω και βγαίνω από το σπίτι.
Αφού περάσω την είσοδο βλέπω τον Tony να με περιμένει μπροστά από το αυτοκίνητο του.
"Πιστεύεις ότι πρέπει να σε ξανά εμπιστευτώ με το αυτοκίνητο;" Τον ρωτάω με ειρωνία και γελάει.
"Αν δεν με εμπιστευοσουν δεν θα ερχόσουν." Πειράζει τα μαλλιά του και μου ανοίγει την πόρτα του συνοδηγού.
Γελάω με την κίνηση του και τελικά μπαίνω στο αυτοκίνητο. Γυρνάμε να κοιτάξουμε ο ένας τον αλλον και μένουμε έτσι για αρκετή ώρα, μέχρι που γύρισε και κοίταξε τον δρόμο καθώς άρχισε να οδηγεί.
"Που θα πάμε;" Τον ρωτάω και ξανά γυρνάω να τον κοιτάξω.
"Κάπου ήσυχα, απομακρυσμένα και άγνωστα, για να σε σκοτώσω." Απαντάει μετά από σκέψη και γελάω.
Ξεκινάει να γελάει και αυτός μαζί μου.
"Τι έγινε όταν γύρισες σπίτι την περασμένη βδομάδα; Εννοώ τότε που σε πήρα από το σχολείο σου." Λέει και τον κοιτάω ειρωνικα.
"Θες αλήθεια να σου απαντήσω;" Τον ρωτάω και γελάει.
"Ναι, για να σε ρωτάω." Απαντάει.
"Λοιπόν ήμασταν και οι δύο τυχεροί γιατί δεν πρόλαβε να πει πολλά μιας και είχε θέματα με την ομάδα του." Του λέω και με κοιτάει περίεργα.
"Ήμασταν; Γιατί κι εγώ;" Λέει περίεργα και κοιτάω έξω από το παράθυρο.
"Γιατί ο μπαμπάς μου έχει βρει τα πάντα για εσένα, τι έκανες, τι είσαι, που μένεις...ακόμα και μου γεννήθηκες. Και δεν νομίζω να δίσταζε να σε συναντούσε κιόλας." Του λέω χαλαρά.
"Που πάω και μπλέκω θεέ μου." Λέει σιγά αλλά τον ακούω και χαχανιζω.
Σταματάει το αυτοκίνητο και κοιτάω το μέρος όπου μας έφερε. Είμαστε εκεί που μας φέρνει και ο Liam για να δούμε αγώνες.
"Ξανθούλα θα βγεις έξω ή θα κρατάω πολύ ακόμα την πόρτα ανοιχτή;" Η φωνή του Tony με κάνει να γυρίσω να τον κοιτάξω έξω από το αυτοκίνητο.
Βγαίνω από το όχημα και στέκομαι δίπλα του μέχρι να κλειδώσει το αμάξι και να μου κάνει σήμα να τον ακολουθήσω.
"Πίστευα θα με πήγαινες κάπου πιο καλά." Του λέω και γελάει.
"Έχω και καλύτερα μέρη που ίσως τα δεις σύντομα. Προς το παρόν θα σε πηγαίνω σε μέρη με κόσμο γιατί θέλω να ζήσω και να μην με κυνηγάει η μαφία." Χτυπάει τον ώμο μου και ρολαρω τα μάτια μου.
"Πολύ φοβιτσιαρης είσαι για εγκληματίας." Τον κοροϊδεύω κοιτώντας τον.
"Δεν είσαι αστεία ξανθούλα." Απανταει σοβαρός και γελάω με την αντίδραση του.
Μπαίνουμε σε ένα μπαρ που έχει εκεί και αφού μιλήσει με το αγόρι που είναι στα ποτά επιστρέφει σε εμένα και μου δίνει ένα κουτί μπύρας.
"Ευχαριστώ." Του χαμογελάω.
"Μετά αν θες θα πάρουμε και κάτι πιο δυνατό." Μου λέει και μου κλείνει το μάτι.
Ian's pov
Βγαίνω από το μπάνιο και σκουπίζω τα μαλλιά μου και κοιτάω ότι είναι ήδη δώδεκα το βράδυ.
Παίρνω το κινητό μου και καλώ την Olivia για να δω που είναι αλλά δεν το απαντάει. Όταν την ξανά καλώ και δεν το σηκώνει αρχίζω να ανησυχώ.
Μετά από λίγη ώρα το κινητό μου χτυπάει και αντί για το όνομα της Olivia φενεται το όνομα της Maddi
Κοιτάω περίεργα το κινητό μου και μετά ξανά την ώρα πριν της απαντησω.
"Τι έγινε;" Ακούγομαι απότομος.
"Εϊ, γιατί έχεις νεύρα;" Γελάει και περνάω το χέρι μου μέσα από τα μαλλιά μου.
"Συγνώμη απλά η Olivia δεν απαντάει το κινητό της και ανησυχώ." Αφήνω μια ανάσα.
"Φυσικά και δεν θα απαντήσει. Θα σου πρότεινα να έρθεις να την πάρεις εσύ γιατί το να γυρίσει μόνη της λίγο δύσκολο." Μου λέει και παραξενεύομαι.
"Τι εννοείς;" Την ρωτάω αμέσως.
"Εννοώ ότι η Olivia ειναι ακριβώς απέναντι μου μαζί με ένα αγόρι και πίνουν τους κώλους τους." Απαντάει και γουρλωνω τα μάτια μου.
"Που είσαι τώρα;" Την ρωτάω κατευθείαν καθως φοράω τα παπούτσια μου.
"Εκεί που με είδες για πρώτη φορά, στους αγώνες." Μου λέει και τερματίζει την κλήση.
Παίρνω τα δεύτερα κλειδιά του αυτοκινήτου και βγαίνω από το σπίτι. Καθώς οδηγάω ξεκινάω να βρίζω τον εαυτό μου που την άφησα να βγει έξω.
Δέκα λεπτά αργότερα βγαίνω έξω από το αμάξι και κοντά στην είσοδο βλέπω την Maddi να κάθεται στο καπό του αυτοκινήτου της.
"Ωραίος τρόπος να μου πεις που είναι." Την πλησιάζω και γελάει.
"Δεν ήξερα πως αλλιώς να στο πω. Εκεί είναι." Μου λέει και δείχνει απέναντι μας μια παρέα.
"Πάντως μου το χρωστάς, είναι η δεύτερη φορά που σε σώζω έτσι." Με χτυπάει στον ώμο και γελάω καθώς απομακρύνομαι.
Μπαίνω ανάμεσα στον κόσμο που υπάρχει εκεί και καθώς προχωράω ακούω την Olivia να γελάει.
Όταν κοιτάω στα δεξιά μου την βλέπω με ένα ποτήρι στα χέρια της και την τραβάω από την μέση ξαφνιάζοντας αυτήν και το αγόρι μαζί της.
"Εε πρόσεχε." Μου λέει το αγόρι και την τραβάει κοντά του κάνοντας με να τον κοιτάξω.
"Θα σου έλεγα τώρα κάτι αλλά έχει χάρη." Του λέω σοβαρά και η Olivia γυρνάει να με κοιτάξει.
"Μπαμπά! Ήρθες κι εσύ να διασκεδάσεις μαζί μας!" Φώναξε και σήκωσε ψηλά τα χέρια της φανερά μεθυσμένη.
"Μπαμπά! Εσύ είσαι ο πατέρας της;" Λέει το αγόρι δίπλα της ξαφνιασμένος και με κοιτάει περίεργα.
"Ναι. Και ήρθα να την μαζέψω μιας κι εσύ δεν μπόρεσες να την προσέχεις και την άφησες να γίνει έτσι." Του απάνταω.
"Μην ανχονεσαι γέρο μια χαρά είναι. Σωστά Olivia;" Γυρνάει να την κοιτάξει και αυτή τον κοιτάει γελώντας.
Την τραβάω πάνω μου και βγάζω το όπλο που είχα μέσα στο τζακετ μου και τον σημαδεύω.
"Εσύ δεν θα είσαι καλά αν συνεχίσεις έτσι. Για αυτό φύγε πριν έχουμε μπλεξίματα." Τον προειδοποιώ και σηκώνει τα χέρια του ψηλά γελώντας.
"Χαλάρωσε." Μου λέει και σηκώνω την Olivia στον ώμο μου.
"Μην σας ξαναδώ μαζί. Το λέω ήρεμα." Του λέω πριν απομακρυνθω.
Φτάνω στο αυτοκίνητο μου και βάζω την Olivia να κάτσει στην θέση του συνοδηγού καθώς γελάει ασταμάτητα.
Πριν μπω στην θέση του οδηγού σηκώνω το βλέμμα μου και βλέπω την Maddi στην είσοδο να χαμογελάει.
Της ανταποδίδω το χαμόγελο και μπαίνω στο αυτοκίνητο. Παίρνω μια ανάσα και ξεκινάω να οδηγάω καθώς κοιτάω τακτικά την θέση δίπλα μου.
Ξαφνικά ανοίγει το ράδιο και το κλείνω σχεδόν αμέσως κάνοντας την να κλαψουρισει.
"Μα θέλω να χορέψω." Παραπονιέται και σφίγγω τα χέρια μου στο τιμόνι.
"Ελααα." Λέει και πάει να το ανοίξει ξανά αλλά μετακινώ το χέρι της μακριά.
"Olivia σταματά και άσε με να οδηγήσω." Της λέω αλλά δεν νομίζω να με άκουσε.
Ξεφυσαω κοιτώντας τον δρόμο και προσπαθώ να χαλαρώσω. Αυτό γίνεται μέχρι να νιώσω τον αέρα να με χτυπάει από τα δεξιά μου.
Γυρνάω να κοιτάξω την Olivia και γουρλωνω τα μάτια μου όταν βλέπω ότι το μισό της σώμα είναι έξω από το παράθυρο.
Την τραβάω από το τζιν της και κλείνω γρήγορα το παράθυρο πριν την ξανά κοιτάξω.
"Είσαι τρελή; Θες να σκοτωθείς;" Της φωνάζω τρομαγμένος και αυτή γελάει. "Ναι πολύ αστείο Olivia!" Της λέω ενοχλημένος και ευτυχώς μετά από λίγο φτάσαμε σπίτι.
Βγαίνω από το αμάξι και όταν πάω να της ανοίξω την πόρτα βλέπω ότι κοιμάται και χαμογελάω.
"Ναι τώρα κοιμάσαι." Της λέω και την σηκώνω στα χέρια μου.
Ανοίγω την πόρτα του σπιτιού και την ξανά κλείνω με το πόδι μου πριν προχωρήσω μέχρι το δωμάτιο της.
Την αφήνω να ξαπλώσει αφού βγάλω τα παπούτσια της και κάθομαι δίπλα της.
"Καληνύχτα πριγκίπισσα."
____________________
Γειαα
Πώς σας φάνηκε το κεφάλαιο;
Λοιπόν η Olivia μέθυσε και ο Ian έπρεπε να την γυρίσει σπίτι.
Και ο Ian δεν φενεται να εμπιστεύεται ή να συμπαθεί τον Tony.
Πιστεύετε αυτό θα αλλάξει με τον καιρό;🤔
ΕΡΩΤΗΣΗ: Πιστεύετε ότι η Olivia θα μάθει σύντομα ποια είναι η Maddi;
Τι λέτε να γίνει μετά;
Τα λέμε❤️