Unicode
~~~~~~~
Ch-111
" မင်္ဂလာပါ သခင်လေး "
ဧည့်ကြိုဝန်ထန်းမလေးဟာ သူ့ရဲ့အရှေ့မှာခန့်ညားစွာရပ်နေတဲ့ သခင်လေးကို အပြုံးလေးဖြင့်ငေးကြည့်နေတယ် … ပြီးနောက် အနောက်ကဘော်ဒီကဒ်တွေကိုမြင်လိုက်ရတော့ သူမတုန်လှုပ်သွားမိပြန်တယ် … အကြောင်းကြားထားခြင်းမရှိရုတ်တရပ် သခင်လေးရောက်လာတာမို့ သူမဘာလုပ်ရမည်မသိ ကြောင်းသွားခြင်းပင် … အနားတွင်ဘော်ဒီဂတ်တွေဝန်းရံနေတဲ့ သခင်လေးက သေးငယ်ပေမဲ့ အရှိန်အဝါက ထွန်းတောက်နေပြီး သူမပင်အလိုလိုဦးညွှတ်နေမိတယ် …
လုယီလေးဟာ SH Club ရဲ့ကုမ္ပဏီတွင်းဝင်လာခြင်းဖြစ်ပြီး သူ့ရဲ့အနောက်မှာ ထွားကြိုင်းသန်မာသည့် ဘောဒီကဒ်လေးယောက်က ဝန်းရံထားလေတယ် … အားလုံးကကျောက်ရုပ်ပမာ ငြိမ်သက်နေပြီး သူတို့ရဲ့သခင်လေးသွားရာအနောက်သို့တကောက်ကောက်လိုက်နေရတယ် … သူတို့မှာတားဆီးခွင့်မရှိ အရေးအကြောင်းအချိန်ကလွဲ သူတို့သခင်လေးကိုထိကိုင်ခွင့်မရှိခြေ … ရှန်ဖန်းဂူနဲ့မင်းယွီတို့ ညဘက်အိမ်သို့ပြန်မအိပ်ပဲ ကုမ္ပဏီ၌သာနေနေကြ၍ သားလေးဖြစ်သူလုယီလေးက ဖခင်ကိုတွေ့ဖို့ ကုမ္ပဏီသို့လိုက်လာခဲ့ခြင်းပင် … လုယီလေးက ယခုလိုလူများသည့်နေရာသို့မရောက်ဖူး၍ ဘေးပတ်ဝန်းကျင်အား အထူးအဆန်းတဖွယ် လှည့်ပတ်ကြည့်နေပြီးနောက် သူ့အနောက်ကဘောဒီကဒ်အား ကြည့်ကာမေးလိုက်တယ် …
" ဦးရေးကြီး … ပါပါးကဘယ်မှာယဲဟင် "
" သခင်လေး … ကျွန်နော်မေးကြည့်ပေးပါမယ် "
အသံဩဩနဲ့ ထွားထွားကြိုင်းကြိုင်း ထိုလူမှာ အမှောင်ဂိုဏ်သားတွေရဲ့ခေါင်းဆောင် ရှန်ဖန်းဂူရဲ့ လက်ထောက်တွေထဲကတစ်ယောက်ဖြစ်သူ ရှောက်ချို့ ဆိုသူပင် …
" ဆရာရှောက် … ကျွန်တော်တို့ သခင်ကြီးကိုအသိမပေးပဲ သွားလို့ဖြစ်ပါ့မလား "
ရှောက်ချို့က သူ့အရှေ့က သခင်လေးကို တစ်ချက်ကြည့်လိုက်ပြီး ပြန်ဖြေလိုက်တယ် …
" ဟိုကောင် ရှန်ဝေဆိုတဲ့ကောင်က ကလေးမထိန်းပဲ ဘယ်ပျောက်သွားမှန်းမှမသိတာ … ငါတို့မှာသခင်လေးကို ထိခွင့်မရှိဘူး သူ့အမိန့်ကိုပဲနာခံရမှာ … မင်းအသာနေ ငါအဆင်ပြေသလိုစီစဉ်လိုက်မယ် "
အမှောင်ဂိုဏ်းသားတွေဖြစ်တဲ့အတွက် သူတို့မှာ နူးညံ့တဲ့နှလုံးသားရှိသော်လဲ သူတို့အသံနဲ့ပုံစံတွေက ကြမ်းရှနေ၍ သခင်လေးဖြစ်သူလုယီလေသာမပါနေရင် ဓားပြလာတိုက်သည့်အဖွဲ့ဟုပင် ထင်နိုင်တယ် … ရှောက်ချို့က ဝန်ထမ်းမလေးတစ်ဦးထံသွားကာ သခင်ကြီးတို့ရုံးခန်းရှိရာကိုမေးလိုက်တော့ သူမက ကြောက်ရွံ့တုန်လှုပ်သောလေသံဖြင့် အထစ်ထစ်အငေါ့ငေါ့ဖြစ်နေတယ် … လုယီလေးက သူတို့အားငေးကြည့်နေပြီး စိတ်မရှည်စွာ ရှောက်ချို့ထံလျှောက်သွားကာ အင်္ကျိစအားဆွဲလိုက်တယ် …
" သခင်လေး ဘာလိုအပ်တာရှိသေးလို့လဲ "
" Yiyi မေးမယ် … ဦးဦးဖယ် "
လုယီလေးကိုမြင်တော့မှမှ ဝန်ထမ်းမလေးမှာ သက်ပြင်းချနိုင်တော့တယ် …
" သခင်လေး … ကျွန်မတောင်းပန်ပါတယ် … သခင်လေးတို့မှန်းမသိလို့ပါ "
" ကျဲယ်ကျဲ ( မမ ) ဒယ်ဒီနဲ့ပါပါးဘယ်မှာရှိယဲ … YiYiကိုပြောပြပါယား "
သူမက လုယီလေးရဲ့ချစ်စရာအသံလေးကိုနားထောင်ပြီးနောက် ပြန်ဖြေလာခဲ့တယ် …
" သခင်လေးပြောတာ ရှန်သခင်ကြီးကိုလားရှင့် … ၄ လွှာရဲ့ သခင်ကြီးရုံးခန်းမှာ ရှိပါတယ်ရှင့် "
" ဟုတ် … YiYi ကိုလိုက်ပို့ပေး "
" ဟုတ်ကဲ့ပါရှင့် … သခင်လေးကြွပါ "
လူဆိုးကြီးတွေမှာ သခင်လေးအား အံ့အားသင့်စွာကြည့်နေမိတယ် … အမှောင်မှာနေလာသူတွေဖြစ်တဲ့အတွက် အလင်းလောကနဲ့နေသားမကျ၍ သူတို့ရဲ့လေသံဟာလဲ မာထန်နေတယ် … သခင်လေးသာမေးမကူလျှင် သူတို့ကြောင့် လူတွေပြေးထွက်ကုန်မှာအမှန်ပင် … ခုတော့အရာအားလုံး အဆင်ပြေသွားလေပြီ … ၄လွှာက ရှန်ဖန်းဂူရုံးခန်းထံသို့ သူမကဦးဆောင်ကာ ခေါ်သွားလေတော့တယ် … တစ်ဖက်တွင်တော့ …
ရှန်ဖန်းဂူဟာ ခုံပေါ်၌ အမိန့်သားထိုင်နေပြီး လက်တစ်ဖက်က အနက်ရောင်ဘောပင်တစ်ချောင်းအား လှည့်ကစားနေကာ ကျန်တစ်ဖက်မှာရှိနေတဲ့လက်ပတ်နာရီပေါ်၌ သူ့ရဲ့အကြည့်တွေကမြဲမံနေတယ် … မင်းယွီကတော့အတွင်းရေးမှူးတစ်ယောက်ရဲ့တာဝန်အတိုင်း စာရွက်စာတန်းတွေကိုကိုင်ဆောင်လျှက် ဖန်ဂူဘေး၌ရပ်ကာ တစ်နေ့သာလုပ်ငန်းတာဝန်တွေနဲ့ပရော့ဂျက်တွေအကြောင်း တည်ငြိမ်စွာပင် တင်ပြနေတယ် …
" ကျွန်တော်တို့ ပရော့ဂျက်က အားလုံးရဲ့အကြိုက်တွေ့မှုရရှိတဲ့အပြင် ထပ်ပြီး ရင်းနှီးမြှုပ်နှံလိုသူတွေလဲ ရှိလာတယ် … ထပ်ပြီးတိုးချဲ့သင့်တယ်လို့ထင်ပါတယ် "
" အင်း … မင်းသဘောအတိုင်းပါပဲ "
" ကျွန်တော်တို့ရဲ့ ပြိုင်ဘက် ချန်းတို့ရဲ့လှုပ်ရှားမှုက ဒီတလောငြိမ်သက်နေပေမဲ့ သတိလက်လွတ်နေလို့မဖြစ်ပါဘူး … Boss အနေနဲ့ ချန်းယောင်းကိုအရမ်းကြီး မျက်ကွယ်မပြုထားသင့်ဘူး "
" ကိုယ်သူ့ကို နှုတ်ထွက်ခိုင်းလိုက်ရမလား "
" မဟုတ်ဘူးလေ … အဲ့လိုတိုက်ရိုက်ကြီးသွားပြောလို့မဖြစ်ဘူး … ရန်သူကိုအနားမှာထားတာက သူ့တို့ကိုမျက်ခြေမပျက်စောင့်ကြည့်ဖို့အခွင့်ရတယ် … မဟုတ်ရင် သူတို့ဘာလုပ်မလဲ ကျွန်တော်တို့လုံးဝမသိနိုင်တော့ဘူး "
" ဒါဆိုလဲ မင်းပဲစီစဉ်လိုက် "
" လုပ်ငန်းတွေအကြောင်းကတော့ ဒီလောက်ပါပဲ "
" ဒါဆိုလဲ မင်းနဲ့ကို့ရဲ့အကြောင်းကိုဆက်ကြတာပေါ့ "
ဖန်းဂူက နာရီလက်တံကို စက္ကန့်မနားစိုက်ကြည့်နေတယ် … သူ့ရဲ့အတွေးတွေကို အလုပ်အပေါ် အာရုံစူးစိုက်ပုံမပေါ်ဘူး … မင်းယွီပြောသမျှတွေကိုဖြေကြားနေပေမဲ့ သူ့အာရုံထဲမှာတော့ အရာတစ်ခုသာကိန်းအောင်းနေတယ် … ထိုအရာကတော့ မင်းယွီကိုသူတရားဝင်ပိုင်ဆိုင်နိုင်မဲ့ 15 မိနစ်ဆိုတဲ့အချိန်ကာလလေးတစ်ခုကိုသာ …
ဖန်းဂူကရုတ်တရပ် သူ့ဘေးက မင်းယွီအားဆွဲလိုက်ပြီး စားပွဲပေါ်တွန်းလှဲလိုက်တယ် … ရုတ်တရပ်မို့မင်းယွီကြောင်သွားပေမဲ့ နေ့တစ်ဝက်ရဲ့ပိုင်ဆိုင်ချိန် ၁၅ မိနစ်အချိန်သို့ရောက်ပြီမို့ ဘာမှမပြောတော့ပဲ ပြုံးလိုက်မိတယ် …
" Boss ဒီရက်တွေမှာ အလုပ်ကြောင့်ပင်ပန်းနေမှန်းကျွန်တော်နားလည်ပါတယ် … ဒါပေမဲ့ ညဘက်တွေမှာကျွန်တော်တို့အတူရှိနေတာပဲ … အလုပ်အချိန်ကိုတော့ နားခွင့်မပေးတော့ဘူးလား "
ဖန်းဂူကနည်းနည်းလေးမှ ခွင့်ပေးမည့်ပုံမပေါ် … သူ့ရဲ့ဟော်မုန်းရနံ့တွေက မင်းယွီကိုယ်ပေါ်လွှမ်းခြုံစေပြီး ရုန်းထွက်ရန်ခွင့်မပေးချေ … မင်းယွီကိုယ်လေးကဖန်းဂူလက်အောက်မှာငြိမ်သက်နေပြီး ပြုံးနေပေမဲ့ ဒီရက်တွေမှာ မင်းယွီလဲ ဖန်းဂူနည်းတူ အလုပ်တွေကြောင့် ပန်ပန်းနေခဲ့ရတယ် … သူ့ရဲ့ညိုနေတဲ့မျက်ဝန်းလေးကသက်သေ … ဒါကြောင့်မို့ ဖန်းဂူ ဆက်ပြီးမရူးမိုက်ချင်တော့၍ မင်းယွီရဲ့ပင်ပန်နေတဲ့ကိုယ်လေးကို ချုပ်မထားတော့ပဲ ဆွဲပွေ့ကာ သူ့ရဲ့ပေါင်ပေါ်ထိုင်စေလိုက်တယ် …
" ကိုယ်ဒီနေ့တော့ မင်းကိုနာကျင်အောင်မလုပ်ပါဘူး "
ဖန်းဂူက မင်းယွီကျောပြင်လေးအား ပွတ်သပ်ပေးရင်း မင်းယွီဦးခေါင်းကို သူ့ရဲ့ရင်ခွင်ပေါ်မှီထားစေလိုက်တယ် …
" ယွီလေး "
" ဗျာ "
မင်းယွီထင်မိတာက အခွင့်ရတာနဲ့အမြဲသူ့အားနမ်းဖို့ပရောပရီလုပ်ဖို့ကြိုးစားတတ်တဲ့ အယ်ဖာကြီးက ရုတ်တရပ်ကြီး နွေးထွေးပြလာတော့ မပြုံးပဲမနေနိုင် … ဒီလူဆိုးကြီးက တခါတရံအချစ်ကြမ်းတတ်ပေမဲ့ ခန္တီပါရမီလဲတိတ်ကိုအားကောင်းတဲ့အပြင် ခုလိုနူးညံ့လာရင်လဲ သူများနဲ့မတူအလွန်ဆွဲဆောင်မှုရှိလွန်း၍ ဖန်းဂူခါးအားပြန်၍တင်းနေအောင် ဖက်ထားမိလိုက်တယ် …
" ကို့ရဲ့ကလေးလေး "
" ဟင် "
ဒီတစ်ခါတော့မင်းယွီခေါင်းထောင်လာမိတယ် … ဖန်းဂူကတစ်ခုခုလိုချင်ပြီဆို အချိုသပ်တတ်တာမို့ မင်းယွီသူဘာလိုချင်နေပြီလဲဟုတွေးမိလိုက်တယ် … ထင်တဲ့အတိုင်း ဖန်းဂူက သူ့ရဲ့စားပွဲအောက်ကအန်ဆွဲထဲမှာဖွက်ထားတဲ့ ဆေးလိပ်တစ်ခုကိုထုတ်ယူလိုက်ပြီး မီးညှိဖို့ပြင်နေတယ် …
" ဒါကဘာလုပ်နေတာလဲ "
မင်းယွီကမေးလိုက်တော့ ဖန်းဂူကအသနားခံသည့်မျက်နှာလေးနဲ့ကြည့်ပြီး …
" ကိုယ်ဆေးလိပ်မသောက်ရတာကြာပြီ … ဒီတစ်ကြိမ်လေးတော့ ခွင့်ပြုပါကွာ "
မင်းယွီထံက ခွင့်ပြုချက်ရဖို့ ဖန်းဂူစကားချိုချိုလေးတွေနဲ့ အချိုသပ်နေခြင်းဖြစ်တယ် … ဖန်းဂူသောက်နေကျဆေးလိပ်က ကျန်းမာရေးမထိခိုက်စေပေမဲ့ အချိန်အတော်ကြာစွဲသွားရင်တော့ မသောက်ပဲမနေနိုင်ဖြစ်ပြီး သူ့ရဲ့သခင်ကြီးဆိုတဲ့ ဂုဏ်ပုဒ်နဲ့မကိုက်ညီဖြစ်လိမ့်မယ် … သခင်ကြီးတွေက မူးရစ်ဆေးဝါးနဲ့အရက်အလွန်အကျွံသုံးစွဲမှုကိုရှောင်ကျဉ်ရတယ် … ယခင် Lion ဘဝတုန်းက ဖန်းဂူကိုချုပ်ချယ်ရဲတဲ့သူဘယ်သူမှမရှိသလို လူအများရဲ့အာရုံစိုက်မခံရ၍ နေချင်သလိုနေလို့ရပေမဲ့ ခုတော့မရတော့ဘူး … ဒါကြောင့်မို့ မင်းယွီ ခွင့်မပြုနိုင်ဘူး …
" ကျွန်တော်ခွင့်မပြုနိုင်ဘူး "
" ဒါဆို ကို့ကို ဘာကြွေးမှာလဲ … ဆေးလိပ်အစား ကိုယ့်ပါးစပ်ထဲမှာ တစ်ခုခု ရှိဖို့တော့ လိုမယ်လေ "
" အဲ … အဲ့ဒါက "
ဖန်းဂူမျက်နှာကတစ်ဖြေးဖြေး အနားကိုတိုးကပ်လာ၍ မင်းယွီဘာပြန်ပြောရမည်မသိတော့ပေ … ဖန်းဂူလက်တွေသူ့ရဲ့အင်္ကျိပေါ်ရောက်လာပြီး ကျယ်သီးတွေဖြုတ်နေသည်ထိ မင်းယွီ ဘာမှပြန်မပြောနိုင်ခဲ့ဘူး …
" သားလေးပြောသလို မင်းရဲ့ချိုလုံးလေးကိုငုံထားရင်တော့ အဆင်ပြေမယ်ထင်တယ် "
" မလုပ်နဲ့ … လူတွေဝင်လာလိမ့်မယ် "
" စိတ်မပူပါနဲ့ ကို့ခွင့်ပြုချက်မရတဲ့သူ ဘယ်သူမှအထဲဝက်လာလို့မရဘူး "
ဖန်းဂူကနားမထောင်ပဲ မင်းယွီရဲ့နို့လုံးအား သူ့ရဲ့ပါးစပ်တွင်းဆွဲငုံပြစ်လိုက်တယ် … မင်းယွီဘာမှမတတ်နိုင်တော့ပဲ သူ့ရဲ့ရင်ခွင်ထဲကဖန်းဂူရဲ့ဦးခေါင်းအား ညှင်သာစွာလက်ဖြင့် ပွတ်သပ်ပေးနေမိတယ် … ခုချိန်က သူရောဖန်းဂူပါ အလုပ်တွေနဲ့လုံးပန်းနေရပြီး အနားယူချိန်နည်းခဲ့တာမို့ အယ်ဖာကြီးရဲ့ဆိုးသွမ်းမှုတွေကို မင်းယွီဗွေမယူနိုင်ဘူး … ထိုစဉ် သူတို့အနောက်မှ ရုတ်တရပ် တံခါးပွင့်သံနှင့်အတူ ခြေသံတစ်ချို့ကိုကြားလိုက်ရပြီး ရင်းနှီးတဲ့အသံတစ်ခုထွက်ပေါ်လာတယ် …
" သခင်လေးနဲ့ မင်းယွီ … အာ "
" …… "
ထိုလူမှာ ချူးရှန့်နဲ့ရှန်ဝေဖြစ်ပြီး သူတို့စေခိုင်းလိုက်သည့် လုပ်ငန်းကိစ္စသွားရောက်ဆွေးနွေရာမှ ပြန်ရောက်လာကြခြင်းပင် … ရှန်ဝေကလဲ ချူးရှန့်ကိုလာတွေ့ရင်း တစ်ပါတည်းပါလာခြင်းပင် … မြင်လိုက်ရတဲ့မြင်ကွင်းကြောင့် ချူးရှန့် သူ့ရဲ့ဘေးနားက ရှန်ဝေထံလှည့်လိုက်ပြီး သူနဲ့အနည်းငယ်ကွာဝေးနေတဲ့ ရှန်ဝေမျက်ဝန်းတွေရှေ့ လက် ၂ ဖက်ဖြင့်ကာစီးလိုက်မိတယ် …
" ဒါက ဘာလုပ်တာလဲကိုကို "
" မင်းမကြည့်သင့်ဘူး "
" ကျွန်တော်က ကလေးလေးမှမဟုတ်တော့တာ … သခင်ကြီးစီကနေ မိန်းမချုပ်နည်းလေးဘာလေးလေ့လာသင့်တယ်မဟုတ်လား "
ရှန်ဝေက ရယ်ကျဲကျဲဖြင့်ပြောလိုက်ပြီး သူ့မျက်ဝန်းအရှေ့က ချူးရှန့်လက်တွေကိုဖမ်းချုပ်ကာ သူအကြည့်တွေက တဖြည်းဖြည်း ချူးရှန့်ရင်ဘက်ပေါ်ရောက်သွားပြီး လျှာဖြင့်နှုတ်ခမ်းဒေါင့်လေးအားသပ်ပြလိုက်တယ် … ဘာကြောင့်မှန်းမသိ ချူးရှန့်တစ်ကိုယ်လုံးတုန်သွားသလိုခံစားရပြီး ရှန်ဝေရဲ့ရိသဲ့သဲ့ပြောစကားတွေကို ချက်ချင်းမချေပနိုင်လိုက်ပေ …
" ငါ … ငါပြောချင်တာက သခင်လေးက ဘယ်သူမှမြင်ခွင့်ပေးချင်မှာမဟုတ်ဘူး … ငါတို့ဒီကထွက်သွားရအောင် "
ရှန်ဖန်းဂူနဲ့မင်းယွီကဖြင့် သူတို့အားလှည့်ပင်မကြည့်ချေ … ချူးရှန့်ကရှက်လွန်း၍ ရှန်ဝေအရှေ့ကနေပြေးထွက်သွားချင်ပေမဲ့ သူ့လက်တွေကို ရှန်ဝေကဖမ်းချုပ်ထား၍ ထိုနေရာကနေ ပြေးမထွက်နိုင်ခဲ့ပေ … နောက်ထပ် သူတို့အနောက်ကနေခြေသံကြားလိုက်ရတော့မှ သူတို့ ၂ ယောက်လုံး အခန်းပြင်ထွက်လိုက်ကာ တံခါးပိတ်လိုက်ကြတယ် …
" ဦးဦးရှန် "
" လုယီ "
ရှန်ဝေဒီနေ့ ချူးရှန့်နဲ့အပြင်လျှောက်လည်ဖို့ နားရက်ယူထားခြင်းဖြစ်သော်လဲ ရှန်ဝေကလဲ အလုပ်နဲ့သူ့အားနေ့တစ်ဝက်သာအချိန်ပေးနိုင်မယ်ပြောထားပြီး ခုလုယီလေးလဲ သူမရှိ၍ ဖခင်ရှိတဲ့နေရာသို့ လိုက်လာရပြီ … လုယီလေးက ခုဆို သူ့ရဲ့ဖခင်ကိုတွေ့ရတော့မည်မို့ပျော်နေပေမဲ့ အထဲကမြင်ကွင်းကြောင့် ချူးရှန့်နဲ့ရှန်ဝေ ပေးဝင်ခိုင်းသင့်မခိုင်းသင့် တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်ကြည့်ကာ ဝေခွဲမရဖြစ်နေတယ် …
" လုယီလေး … ပါပါနဲ့ညနေမှတွေ့လို့မရဘူးလား "
" ဟင့်အင် … Yiyi ပါပါးကိုတွေ့ချင်ပြီ … ဒယ်ဒီကပြောတယ် ပါပါးကိုလွမ်းရင် ဒီကိုယာခဲ့တဲ့ "
" ဒါပေမဲ့ လုယီလေးက အချိန်ကိုက်ကို ရောက်ချလာတာပဲ "
" ပါပါးချိဘူးယားဟင် "
" မဟုတ်ပါဘူးကွာ … လုယီလေးပါပါးနဲ့ဒယ်ဒီက ရုံးခန်းထဲမှာ အပန်းဖြေနေတယ် "
" YiYiလဲ အပန်းဖြေမယ်ယေ "
ချူးရှန့်နဲ့ရှန်ဝေ မတတ်နိုင်တော့သည့်အဆုံး တံခါးဖွင့်ပေးပြီး လုယီလေးတစ်ယောက်ထည်းကိုသာ ဝင်ခွင့်ပေးလိုက်တယ် … အခန်းထဲမှာက ဖန်ဂူနဲ့မင်းယွီဟော်မုန်းတွေက ပျံ့လွင့်နေပြီး လုယီလေးကို လန်းဆန်းသွားစေတယ် … လုယီလေအခန်းထဲဝင်လာပြီး ခုံပေါ်မှာထိုင်နေတဲ့ သူ့ပါပါးနဲ့ဒယ်ဒီကိုမြင်တော့ အပြေးလေးသွားလေတော့တယ် …
" ပါပါး … ဒယ်ဒီ "
" သားလေး "
ထိုအခါမှ မင်းယွီအနောက်သို့လှည့်ကြည့်လာပြီး သူ့တို့ရဲ့ပေါက်စီလုံးလေးကို စီးကြိုလိုက်တယ် … ခုဆိုရင် လုယီလေးက ပါးဖောင်းဖောင်းလေးနဲ့ ချစ်စရာကလေးငယ်လေးဖြစ်နေပြီး အမြဲပြုံးနေတတ်တဲ့မျက်ဝန်းလေးတွေကြောင့် မြင်သူတိုင်း အားစိတ်ရွှင်လန်းစေတယ် … လုယီလေးကိုမြင်တွေ့သူတိုင်း ဖက်သွယ်နမ်းရှုံ့ချင်ပေမဲ့ ဘယ်သူမှအခွင့်ထူးမရကြသလို ဖန်းဂူနဲ့မင်းယွီတို့မိသားစုဝင်တွေကလွဲ ဘယ်သူမှ ပေါက်စီလုံးလေးလုယီကို ပွေ့ဖက်ခွင့်မရကြဘူး … လုယီလေးက မင်းယွီအနားရောက်တော့ သူ့ပါပါးရဲ့နို့လုံးအား ခုထိမချွတ်သေးတဲ့ ဒယ်ဒီဖန်းဂူအားကြည့်လိုက်ပြီး မခံချင်စိတ်အပြည့်ဖြင့် ဖန်းဂူပေါင်ပေါ်ကနေဖက်သွယ်ကာ တက်လာတော့တယ် …
" YiYi ကိုကျတိုက်ဘူး … ပါပါးလူဆိုးကြီး "
" ဟောဗျာ … ဒယ်ဒီကိုလဲပါပါးမတိုက်ပါဘူး … သူကလုစို့နေတာ "
" ဒါဆို YiYi လဲ လုစို့မှာပဲ "
လုယီလေးက ကျန်နေတဲ့နို့တစ်ဖက်ကို ဆွဲငုံလိုက်ပြီး ဘေးတစ်ဖက်မှာရှိနေတဲ့ ဖန်းဂူပါးအား သူ့ရဲ့လက်ဝါးသေးသေးလေးနဲ့တွန်းဖယ်နေတယ် …
" ဒယ်ဒီ … နို့နို့သူခိုးကြီး "
ဖန်းဂူက သားလေးရဲ့ရန်လိုတဲ့မျက်ဝန်းလေးတွေက သူငယ်စဉ်ကပုံစံလေးကိုပြန်မြင်နေရသည်နှင့်တူနေ၍ မပြုံးပဲမနေနိုင် … ဆံပင်နက်နက်လေးတွေ မျက်ဝန်းနက်လေးတွေ မျက်တောင်ရှည်လေးတွေမျက်ခုံးထူထူလေးတွေအားလုံးက ဖန်းဂူထံကအမွေရထားပြီး ချိုမြမြအပြုံးလေးတစ်ပွင့်က မင်းယွီထံကအမွေရလာခြင်းပင် … သားလေးက ရန်လိုနေသော်လဲ ဖန်းဂူအားအမှန်တကယ်တွန်းထုတ်နေခြင်းမဟုတ် … သူ့ဒယ်ဒီရဲ့ပါကို ဖစ်လိုက်ပုတ်လိုက်နှင့် နို့လုဖက်ရွယ်တူသူငယ်ချင်းပမာ စနောက်ကာ ပျော်ရွှင်နေခြင်းပင် …
" ဒါက … ဒယ်ဒီအပိုင် "
" ဟုတ်ဝူး YiYi ပိုင်ပိုင် "
" မယုံရင်ပါပါးကိုမေးကြည့်လေ … ဘယ်သူပိုင်လဲဆိုတာ "
ဖန်းဂူရဲ့ဆေးထိုးမှုကြောင့် လုယီလေးခေါင်းမော့လာပြီး မင်းယွီအားမေးလာတော့တယ် …
" ပါပါး နို့နို့က YiYi ပိုင်တာယား ဒယ်ဒီပိုင်တာယားဟင် "
မင်းယွီခမျာ အဖြေရခက်သွားပြီး သားလေးခေါင်းကိုပွတ်သပ်လျှက် ချော့ရတော့တယ် …
" လုယီလေးက လိမ်မာတဲ့ခလေးလေး … ဒယ်ဒီလိုမဆိုးရဘူးလေ "
" ဟုတ် … YiYi က ဒယ်ဒီလိုမချိုးဘူး … လူလိမ်မာယေး "
လုယီလေးက သဘောပေါက်လွယ်သလို မြှောက်ပင့်ပေးရင် သိတ်သဘောကျတတ်သူလေးမို့ သူ့ကိုလူလိမ္မာလေးလို့ချီးမွှန်းလိုက်တော့ ပျော်ရွှင်စွာဖြင့် မေးမြန်းမှုကိုလက်လျော့လိုက်ပြီး မင်းယွီရဲ့နိုးအားပြန်ပြီး စို့နေတော့တယ် … မင်းယွီခမျာ ခလေးဆိုကြီး ၂ ယောက်ကို ပွေ့ဖက်ထားရင်း အနားယူချိန်ခနလေးက ပျော်ရွှင်မှုတို့နှင့်အတူ မိသားစုစုံစုံလင်လင်နဲ့ကုန်ဆုံးစေလိုက်တယ် … နောက်ဆုံး ကြီးမားလှသည့်ဖန်းဂူရင်ခွင်ထက်၌ ပင်ပန်းနေတဲ့မင်းယွီရော သားလေးလုယီပါ မှီထားရင် နွေးထွေးစွာ အိပ်မောကျသွားလေတော့တယ် …
တစ်ချိန်က ဘဝကိုအထီးကျန်စွာ နေထိုင်လာခဲ့ပြီး ဘယ်သူမှမော်မကြည့်ရဲလောက်အောင် ကြောက်ရွံ့ရတဲ့ မာဖီးယားခေါင်းဆောင်ဖြစ်ခဲ့ဖူးတဲ့ ရှန်ဖန်းဂူ သေနတ်တစ်လက်နဲ့ လူသတ်ရတာကပျော်မွေ့ခဲ့သူ ဘယ်တော့မှ အနှောင်အဖွဲ့တွေရှိမလာနိုင်ဘူးလို့ ထင်ခဲ့ဖူးတဲ့သူဟာ ယခုတော့ မိသားစုဆိုတဲ့ ကြိုးမျှင်လေး ၂ ချောင်းရဲ့ ရုန်းမထွက်နိုင်လောက်အောင် ရစ်ပတ်ချဉ်နှောင်ခြင်းကို ခံလိုက်ရချေပြီ …
*
*
*
*
" အကို ဒီနေ့ အလုပ်စောစောနားတယ်ဆိုတော့ ကျွန်တော်တို့ Date ရအောင် "
ဒီနေ့အတွက် လုပ်စရာရှိတာတွေလဲအားလုံးပြီးစီးပြီဖြစ်သလို သခင်ကြီးတို့မိသားစုလဲအနားယူနေပြီမို့ ချူးရှန့် ထပ်ပြီး မငြင်းဆန်တော့ပဲ ရှန်ဝေအလိုအတိုင်းလိုက်ကာ Date ဖို့သဘောတူလိုက်တယ် … ငယ်ရွယ်တဲ့ရှန်ဝေကတော့ Date ဖို့အတွက် စိတ်လှုပ်ရှားနေပြီး ဘယ်ကိုသွားရမလဲ ရွေးချယ်ရခက်နေပေမဲ့ ချူးရှန့်ကတော့ လူကြီးပီပီရှန်ဝေစိတ်ကြိုက်ကိုသရွေးချယ်ခိုင်းလိုက်တယ် … နောက်ဆုံး နေရာပေါင်းဆုံ ရွေးပြီးတဲ့နောက် သူတို့သွားမည့်နေရာကိုတွေ့ရှိသွားခဲ့တယ် … ထိုနေရာကတော့ …
" ဒါ … ဒါက ဘာတွေလဲ "
" ညပွဲတော်လေ … အကိုပဲကြိုက်တယ်လို့ပြောပြီးတော့ "
ဘယ်သူကထင်မိမှာလဲ ပွဲတော်ဆိုတာ ကလေးတွေမိသားစုတွေနဲ့ အပျော်အပန်းပြေထွက်ရတဲ့နေရာမဟုတ်ပဲ လူလတ်ပိုင်းအရွယ်တွေအတွဲကိုယ်စီနဲ့ လူရှေ့သူရှေ့မရှောင်ဖက်သွယ်နမ်ရှုံ့နေတဲ့မြင်ကွင်းတွေနဲ့ ပြည့်နေတဲ့နေရာဆိုတာ … ဒါကြီးကပွဲတော်မှမဟုတ်တာ …
" အကို … ရှက်နေတာလား "
ရှန်ဝေက ချူးရှန့်အကြောင်းကောင်းကောင်းသိနေသူမို့ ဒီလိုနေရာမျိုးကိုခေါ်မသွားချင်ပေမဲ့ အမြဲသီလယူနေရတဲ့ကျားဘဝကနေလွတ်ချင်တော့ ယုန်လေးကိုအရောင်ဆိုးဖို့လိုလာပြီမို့ ဒီလိုနေရာမျိုးကိုခေါ်လာခဲ့ခြင်းပင် … ချူးရှန့်ရဲ့လက်ကိုဆွဲပြီး ရှက်ရွံ့စရာ အတွဲတွေကိုဖြတ်ကျော်ကာ နောက်ဆုံးရောက်ရှိသွားသည့်နေရာက အတွဲကိုယ်စီ အားပြိုင်ရသည့် ပြိုင်ပွဲတစ်ခုပင် … ထူးဆန်းတာက အားလုံးဟာ လိင်တူတွေဖြစ်ကြပြီး ဟော်မုန်းကင်းမဲ့နေသည့် ဘီတာများဖြစ်ကြတယ် …
ခုမှချူးရှန့်သတိထားမိသွားတယ် … ဒီပွဲတော်ထဲစဝင်လာကတည်းက ဘာဟော်မုန်းရနံ့မှမရှိ အားလုံးဟာ စစ်မှန်တဲ့အပြုံး စစ်မှန်တဲ့အချစ်တွေနဲ့ ရမက်ပြင်းပြမှု ချုပ်နှောင်မှုအငွေ့အသက်တွေကင်းမဲ့လျှက် ယခင်ပွဲတော်တွေထက်စိတ်ကြည်လင်စေပြီး လန်းဆန်းစေတယ် … ချူးရှန့်အမြဲတမ်း ဘီတာ ယောက်ျား ၂ ယောက်ကပေါင်းစပ်၍ရပါ့မလားဟု အတွေးဝင်ခဲ့ပြီး ရှေ့ဆက်ဖို့ကိုကြောက်ရွံ့နေမှန်းသိ၍ ရှန်ဝေက သူ့အားစိတ်ဓာတ်သန်မာစေရန် ခုလို ဘီတာအတွဲတွေအများကြီးရှိနေတဲ့နေရာသို့ခေါ်ဆောင်လာမှန်း ချူးရှန့်သဘောပေါက်သွားတယ် … ဒီကမ္ဘာကြီးမှာ သီတာယောက်ျား ၂ ယောက်ပေါင်းစပ်တာက သူတို့ ၂ ယောက်ထည်းမဟုတ်မှန်းသိလိုက်ရတော့ ချူးရှန့်ပူပန်မှုတွေ ကင်းဝေးသွားတော့တယ် …
ချူးရှန့် သူ့ရဲ့နဘေးက ရှန်ဝေအား မော့ကြည့်လိုက်တော့ ရှန်ဝေဟာ အဝေးတစ်နေရာက အတွဲတစ်တွဲကိုငေးကြည့်နေတယ် … ချူးရှန့် ထိုနေရာသို့ကြည့်မိတော့ ထိုအတွဲဟာ ဘီတာယောက်ျား ၂ ယောက်ဖြစ်ပြီး ပတ်ဝန်းကျင်ကိုပင်ဂရုမစိုက်နိုင်ပဲ အချစ်တွေအနမ်းကြမ်းတွေပေးနေတာကြောင့် ချူးရှန့်ချက်ချင်းပဲ ရှန်ဝေမျက်ဝန်းတွေကို ကာစီးလိုက်မိတယ် …
" မကြည့်နဲ့တော့ "
" ကျွန်တော်တို့ဝင်ပြိုင်ကြမလား "
" ဘာကိုလဲ "
ရှန်ဝေက ချူးရှန့်လက်ကိုဆွဲပြီး ဘာမှမပြောပဲ အရှေ့ကလူတွေဝိုင်းနေတဲ့နေရာသို့ပြေးဝင်သွားလေတယ် … သူတို့ဒီပွဲတော်ထဲစဝင်လာကတည်းက မျက်နှာဖုံးစွတ်ထား၍မှတော်သေးတယ် … လူတွေအများကြီးရဲ့မျက်ဝန်းတွေကသူတို့ထံရောက်လာတော့ ချူးရှန့်မနေတတ်တော့၍ ပြန်ထွက်သွားချင်ပေမဲ့ ခွင့်မသာခဲ့ပေ … ဘေးနားမှာလဲ မိန်းကလေး ၂ ယောက်အတွဲနှင့် ယောက်ျားလေး ၂ ယောက်အတွဲ ပေါင်း ၃ တွဲရှိနေတယ် …
" ကဲ ဒီတစ်ကြိမ် ပြိုင်ပွဲဝင်မဲ့အတွဲ ၃ တွဲပေါ်ထွက်လာပါပြီ … အနမ်းကြမ်းစစ်ပွဲမှာ နောက်ထပ်ဘယ်အတွဲက ဗိုလ်စွဲမလဲ စောင့်ကြည့်ကြရအောင် "
ဘာပွဲ ? ချူးရှန့်ဘာကိုမှမတွေးနိုင်တော့ပေ … သူတို့က ဘာကြောင့် လူတွေရှေ့မှာ နမ်းရမှာလဲ … ဒါကလုံးဝမဖြစ်နိုင်တာကြီး …
" အကို ဒီတစ်ကြိမ် သတိလစ်မသွားနဲ့တော့နော် … ကျွန်တော်တို့ ရှုံးလိမ့်မယ် "
ရှန်ဝေစကားအဆုံး၌ ပွဲစရန်အချက်ပေးသံနှင့်အတူ ရှန်ဝေဟာ ရုတ်တရပ် ချူးရှန့်ကိုယ်အားပွေ့ချီလိုက်ပြီး သူ့ရဲ့သန်မာတဲ့လက်မောင်းတွေကြားက ချူးရှန့်အား စတင်နမ်းလေတော့တယ် … ချူးရှန့်တစ်ကိုယ်လုံးက ရှန်ဝေလက်ထဲမှာ အရုပ်ကြိုးပြတ်ဖြစ်သွားပြီး ဘာမှမတွေးနိုင်တော့ပဲ ချူးရှန့်ပခုံးအား ပြန်ပြီးဖက်သွယ်လိုက်မိတယ် … အချိန်တွေတဖြေးဖြေးကြာလာသည်နှင့်အမျှ အနမ်းတွေလဲရပ်တန့်မသွားရသလို ပွေ့ချီထားတဲ့လူကိုလဲလွတ်မကျအောင်ထိန်းနေရ၍ တချို့ကယိုင်နဲ့နဲ့ဖြစ်လာသော်လဲ ရှန်ဝေလိုသန်မာတဲ့အရာရှိက ချူးရှန့်အားအရုပ်လေးပွေ့ချီထားသလိုမျိုး နေရာ၌တုတ်တုတ်မျှမလှုပ်ခြေ …
၁၅ မိနစ်ကြာတော့ မိန်းကလေးအတွဲကစပြီးရှုံးနိမ့်သွားတယ် … ရှုံးနိမ့်ပေမဲ့ သူတို့ရဲ့ရဲရင့်မှုကြောင့် တတိယဆုအနေနဲ့ အရုပ်လေးတစ်ခုလက်ဆောင်အဖြစ်ရရှိသွားတယ် … ယောက်ျားရင့်မာကြီးတွေအတွဲက အချိန်အတော်ကြာယှဉ်ပြိုင်ပြီးသွားတော့ ရှန်ဝေလိုအရာရှိလူထွားကြီးကို ဘယ်လိုသာမန်လူကယှဉ်နိုင်လိမ့်မလဲ .… ချူးရှန့်စိတ်ထဲကနေ သူတို့နဲ့ယှဉ်ပြိုင်နေတဲ့အတွဲအား အားနာနေမိတယ် … သူတို့သာ တခြားပုံမှန်အတွဲနဲ့ယှဉ်ပြိုင်လျှင် ပထမရနိုင်ပေမဲ့ ရှန်ဝေလိုလူမျိုးကိုတော့ သူတို့ဘယ်နည်းနဲ့မှယှဉ်နိုင်မှာမဟုတ်ဘူး … ထင်သည့်အတိုင်း နာရီဝက်ခန့်ကြာတော့ ထိုအတွဲလဲရှုံးနိမ့်သွားတယ် … သူတို့က ဒုတိယဆုရသွားပြီး ရှန်ဝေတို့က ပထမဆုရပေမဲ့ လက်မလျော့သေးပဲ ဆက်ပြီးတောင့်ခံနေတာကြောင့် ၁ နာရီခန့်ကြာတဲ့ထိနေနိုင်တဲ့အတွက် ဘယ်သူမှမရရှိဖူးတဲ့အထူးဆုကို ရရှိသွားလေတယ် …
" ကိုကို ကျွန်တော်အထူးဆုရတယ် တွေ့လား "
ရှန်ဝေက သူ့လက်ထဲက ဆုတံဆိတ်အရုပ်လေးကို ချူးရှန့်ထံအားရဝမ်းသာပြရင်း ပထမဆုရလို့ပျော်နေတဲ့ကလေးငယ်လေးလိုပျော်မြူးနေလေတော့တယ် …
" ဒါက မင်းဘဝမှာ ပထမဆုံးရဘူးတဲ့ဆုမလို့ ဒီလောက်ပျော်နေတာလား "
" မဟုတ်ဘူး … ကျွန်တော်ငယ်ငယ်ကဆုတွေအများကြီးရဖူးတယ် တိုက်ခိုက်တဲ့နေရာမှာရောပဲ … ဒါပေမဲ့ အကိုနဲ့ပတ်သတ်ပြီးရတဲ့ပထမဆုက ကျွန်တော့အတွက်အပျော်ရွှင်ရဆုံးပဲ "
" မင်းကတော့ "
ချူးရှန့် ပါးများနီရဲလျှက် ရှန်ဝေအားမစောင့်ပဲ ထိုနေရာကနေ လှည့်ထွက်လာခဲ့တယ် … သူတို့နဲ့မလှမ်းမကမ်းမှာတော့ လူတစ်စုက ချူးရှန့်အား မျက်ခြေမပျက်စိုက်ကြည့်နေလေတော့တယ် …
" သူကချူးရှန့်ဆိုတာ သေချာလား "
" သေချာပါတယ် … ဒါပေမဲ့ သူ့ဘေးကကောင်ကိုတော့မသိဘူး "
" ချူးမျိုးရိုးကောင်ကိုသေချာစောင့်ကြည့်ထား … ရှန်ဖန်းဂူအသိုက်ထဲဘယ်လိုဝင်လို့ရမလဲ ရှာ … ငါတို့လှုပ်ရှားရမဲ့အချိန်ရောက်ပြီ … Lion ကိုဘယ်နည်းနဲ့မှ ငြိမ်းချမ်းခွင့်မပေးနိုင်ဘူး "
သူတို့အားတစ်စုံတစ်ရာကလိုက်ချောင်းနေသည်ကိုချူးရှန့်နဲ့ရှန်ဝေ မသိရှာ … သူတို့ရဲ့ပျော်ရွှင်စရာ Date ကိုသာ ဆက်လက် ဆင်နွှဲနေလေတော့တယ် … ရှန်ဝေရဲ့ဖြူစင်လှတဲ့အပြုံးတွေကြောင့် ချူးရှန့် ဘာကိုမှမငြင်းဆန်နိုင်တော့ပဲ ပုံမှန်စုံတွဲတွေလိုမျိုး ရုပ်ရှင်ကြည့် အတူကော်ဖီသောက်ကာ နေဝင်ဆည်းဆာကိုအတူထိုင်ပြီးကြည့်ပြီး ထိုနေ့အား သူတို့ရဲ့ Date ဖြင့် အဆုံးသတ်စေလိုက်တယ် …
မနက်ဖြန်မှာ ဘာဖြစ်မလဲတွေးတာထက် ဒီနေ့ ဘယ်လိုပျော်ရွှင်အောင်နေရမလဲတွေးတာက စိတ်ကိုပိုပြီး လန်းဆန်းစေတာမို့ ကျန်ရှိနေသည့်အချိန်လေးအား ချူးရှန့်အရာအားလုံးကို စိတ်လွှတ်ထားပြီးရှန်ဝေနှင့်အတူ ကုန်ဆုံးစေလိုက်တယ် … ရှန်ဝေရဲ့အပြုံးတွေကိုငေးကြည့်ရင်း ချူးရှန့်ဒီနေ့လေးကို ဘယ်တော့မှ မေ့ပျောက်တော့မည်မဟုတ်ချေ …
.
.
.
.
( ကို့ရဲ့တျဲလေးတို့ အမောပြေအောင်ပါ … ဒါလေးကိုလဲ အမြန်အပြီးသပ်ချင်နေပြီမို့ နေ့တိုင်းဖြစ်ဖြစ် ရက်ခြားဖြစ်ဖြစ်တင်ပေးပါ့မယ်နော် … ပြည်သူအားလုံး အန္တရာယ်ကင်းကြပါစေ … ငါတို့နွေဦးတော်လှန်ရေးကြီး အောင်ကိုအောင်မှာ … အားတင်းထား 💪 )
Zawgyi
~~~~~~
" မဂၤလာပါ သခင္ေလး "
ဧည့္ႀကိဳဝန္ထန္းမေလးဟာ သူ႕ရဲ႕အေရွ႕မွာခန႔္ညားစြာရပ္ေနတဲ့ သခင္ေလးကို အၿပဳံးေလးျဖင့္ေငးၾကည့္ေနတယ္ … ၿပီးေနာက္ အေနာက္ကေဘာ္ဒီကဒ္ေတြကိုျမင္လိုက္ရေတာ့ သူမတုန္လႈပ္သြားမိျပန္တယ္ … အေၾကာင္းၾကားထားျခင္းမရွိ႐ုတ္တရပ္ သခင္ေလးေရာက္လာတာမို႔ သူမဘာလုပ္ရမည္မသိ ေၾကာင္းသြားျခင္းပင္ … အနားတြင္ေဘာ္ဒီဂတ္ေတြဝန္းရံေနတဲ့ သခင္ေလးက ေသးငယ္ေပမဲ့ အရွိန္အဝါက ထြန္းေတာက္ေနၿပီး သူမပင္အလိုလိုဦးၫႊတ္ေနမိတယ္ …
လုယီေလးဟာ SH Club ရဲ႕ကုမၸဏီတြင္းဝင္လာျခင္းျဖစ္ၿပီး သူ႕ရဲ႕အေနာက္မွာ ထြားႀကိဳင္းသန္မာသည့္ ေဘာဒီကဒ္ေလးေယာက္က ဝန္းရံထားေလတယ္ … အားလုံးကေက်ာက္႐ုပ္ပမာ ၿငိမ္သက္ေနၿပီး သူတို႔ရဲ႕သခင္ေလးသြားရာအေနာက္သို႔တေကာက္ေကာက္လိုက္ေနရတယ္ … သူတို႔မွာတားဆီးခြင့္မရွိ အေရးအေၾကာင္းအခ်ိန္ကလြဲ သူတို႔သခင္ေလးကိုထိကိုင္ခြင့္မရွိေျခ … ရွန္ဖန္းဂူနဲ႕မင္းယြီတို႔ ညဘက္အိမ္သို႔ျပန္မအိပ္ပဲ ကုမၸဏီ၌သာေနေနၾက၍ သားေလးျဖစ္သူလုယီေလးက ဖခင္ကိုေတြ႕ဖို႔ ကုမၸဏီသို႔လိုက္လာခဲ့ျခင္းပင္ … လုယီေလးက ယခုလိုလူမ်ားသည့္ေနရာသို႔မေရာက္ဖူး၍ ေဘးပတ္ဝန္းက်င္အား အထူးအဆန္းတဖြယ္ လွည့္ပတ္ၾကည့္ေနၿပီးေနာက္ သူ႕အေနာက္ကေဘာဒီကဒ္အား ၾကည့္ကာေမးလိုက္တယ္ …
" ဦးေရးႀကီး … ပါပါးကဘယ္မွာယဲဟင္ "
" သခင္ေလး … ကြၽန္ေနာ္ေမးၾကည့္ေပးပါမယ္ "
အသံဩဩနဲ႕ ထြားထြားႀကိဳင္းႀကိဳင္း ထိုလူမွာ အေမွာင္ဂိုဏ္သားေတြရဲ႕ေခါင္းေဆာင္ ရွန္ဖန္းဂူရဲ႕ လက္ေထာက္ေတြထဲကတစ္ေယာက္ျဖစ္သူ ေရွာက္ခ်ိဳ႕ ဆိုသူပင္ …
" ဆရာေရွာက္ … ကြၽန္ေတာ္တို႔ သခင္ႀကီးကိုအသိမေပးပဲ သြားလို႔ျဖစ္ပါ့မလား "
ေရွာက္ခ်ိဳ႕က သူ႕အေရွ႕က သခင္ေလးကို တစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္ၿပီး ျပန္ေျဖလိုက္တယ္ …
" ဟိုေကာင္ ရွန္ေဝဆိုတဲ့ေကာင္က ကေလးမထိန္းပဲ ဘယ္ေပ်ာက္သြားမွန္းမွမသိတာ … ငါတို႔မွာသခင္ေလးကို ထိခြင့္မရွိဘူး သူ႕အမိန႔္ကိုပဲနာခံရမွာ … မင္းအသာေန ငါအဆင္ေျပသလိုစီစဥ္လိုက္မယ္ "
အေမွာင္ဂိုဏ္းသားေတြျဖစ္တဲ့အတြက္ သူတို႔မွာ ႏူးညံ့တဲ့ႏွလုံးသားရွိေသာ္လဲ သူတို႔အသံနဲ႕ပုံစံေတြက ၾကမ္းရွေန၍ သခင္ေလးျဖစ္သူလုယီေလသာမပါေနရင္ ဓားျပလာတိုက္သည့္အဖြဲ႕ဟုပင္ ထင္နိုင္တယ္ … ေရွာက္ခ်ိဳ႕က ဝန္ထမ္းမေလးတစ္ဦးထံသြားကာ သခင္ႀကီးတို႔႐ုံးခန္းရွိရာကိုေမးလိုက္ေတာ့ သူမက ေၾကာက္႐ြံ႕တုန္လႈပ္ေသာေလသံျဖင့္ အထစ္ထစ္အေငါ့ေငါ့ျဖစ္ေနတယ္ … လုယီေလးက သူတို႔အားေငးၾကည့္ေနၿပီး စိတ္မရွည္စြာ ေရွာက္ခ်ိဳ႕ထံေလွ်ာက္သြားကာ အကၤ်ိစအားဆြဲလိုက္တယ္ …
" သခင္ေလး ဘာလိုအပ္တာရွိေသးလို႔လဲ "
" Yiyi ေမးမယ္ … ဦးဦးဖယ္ "
လုယီေလးကိုျမင္ေတာ့မွမွ ဝန္ထမ္းမေလးမွာ သက္ျပင္းခ်နိဳင္ေတာ့တယ္ …
" သခင္ေလး … ကြၽန္မေတာင္းပန္ပါတယ္ … သခင္ေလးတို႔မွန္းမသိလို႔ပါ "
" က်ဲယ္က်ဲ ( မမ ) ဒယ္ဒီနဲ႕ပါပါးဘယ္မွာရွိယဲ … YiYiကိုေျပာျပပါယား "
သူမက လုယီေလးရဲ႕ခ်စ္စရာအသံေလးကိုနားေထာင္ၿပီးေနာက္ ျပန္ေျဖလာခဲ့တယ္ …
" သခင္ေလးေျပာတာ ရွန္သခင္ႀကီးကိုလားရွင့္ … ၄ လႊာရဲ႕ သခင္ႀကီး႐ုံးခန္းမွာ ရွိပါတယ္ရွင့္ "
" ဟုတ္ … YiYi ကိုလိုက္ပို႔ေပး "
" ဟုတ္ကဲ့ပါရွင့္ … သခင္ေလးႂကြပါ "
လူဆိုးႀကီးေတြမွာ သခင္ေလးအား အံ့အားသင့္စြာၾကည့္ေနမိတယ္ … အေမွာင္မွာေနလာသူေတြျဖစ္တဲ့အတြက္ အလင္းေလာကနဲ႕ေနသားမက်၍ သူတို႔ရဲ႕ေလသံဟာလဲ မာထန္ေနတယ္ … သခင္ေလးသာေမးမကူလွ်င္ သူတို႔ေၾကာင့္ လူေတြေျပးထြက္ကုန္မွာအမွန္ပင္ … ခုေတာ့အရာအားလုံး အဆင္ေျပသြားေလၿပီ … ၄လႊာက ရွန္ဖန္းဂူ႐ုံးခန္းထံသို႔ သူမကဦးေဆာင္ကာ ေခၚသြားေလေတာ့တယ္ … တစ္ဖက္တြင္ေတာ့ …
ရွန္ဖန္းဂူဟာ ခုံေပၚ၌ အမိန့္သားထိုင္ေနၿပီး လက္တစ္ဖက္က အနက္ေရာင္ေဘာပင္တစ္ေခ်ာင္းအား လွည့္ကစားေနကာ က်န္တစ္ဖက္မွာရွိေနတဲ့လက္ပတ္နာရီေပၚ၌ သူ႕ရဲ႕အၾကည့္ေတြကၿမဲမံေနတယ္ … မင္းယြီကေတာ့အတြင္းေရးမႉးတစ္ေယာက္ရဲ႕တာဝန္အတိုင္း စာ႐ြက္စာတန္းေတြကိုကိုင္ေဆာင္လွ်က္ ဖန္ဂူေဘး၌ရပ္ကာ တစ္ေန႕သာလုပ္ငန္းတာဝန္ေတြနဲ႕ပေရာ့ဂ်က္ေတြအေၾကာင္း တည္ၿငိမ္စြာပင္ တင္ျပေနတယ္ …
" ကြၽန္ေတာ္တို႔ ပေရာ့ဂ်က္က အားလုံးရဲ႕အႀကိဳက္ေတြ႕မႈရရွိတဲ့အျပင္ ထပ္ၿပီး ရင္းႏွီးျမႇုပ္ႏွံလိုသူေတြလဲ ရွိလာတယ္ … ထပ္ၿပီးတိုးခ်ဲ့သင့္တယ္လို႔ထင္ပါတယ္ "
" အင္း … မင္းသေဘာအတိုင္းပါပဲ "
" ကြၽန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ၿပိဳင္ဘက္ ခ်န္းတို႔ရဲ႕လႈပ္ရွားမႈက ဒီတေလာၿငိမ္သက္ေနေပမဲ့ သတိလက္လြတ္ေနလို႔မျဖစ္ပါဘူး … Boss အေနနဲ႕ ခ်န္းေယာင္းကိုအရမ္းႀကီး မ်က္ကြယ္မျပဳထားသင့္ဘူး "
" ကိုယ္သူ႕ကို ႏႈတ္ထြက္ခိုင္းလိုက္ရမလား "
" မဟုတ္ဘူးေလ … အဲ့လိုတိုက္ရိုက္ႀကီးသြားေျပာလို႔မျဖစ္ဘူး … ရန္သူကိုအနားမွာထားတာက သူ႕တို႔ကိုမ်က္ေျခမပ်က္ေစာင့္ၾကည့္ဖို႔အခြင့္ရတယ္ … မဟုတ္ရင္ သူတို႔ဘာလုပ္မလဲ ကြၽန္ေတာ္တို႔လုံးဝမသိနိုင္ေတာ့ဘူး "
" ဒါဆိုလဲ မင္းပဲစီစဥ္လိုက္ "
" လုပ္ငန္းေတြအေၾကာင္းကေတာ့ ဒီေလာက္ပါပဲ "
" ဒါဆိုလဲ မင္းနဲ႕ကို႔ရဲ႕အေၾကာင္းကိုဆက္ၾကတာေပါ့ "
ဖန္းဂူက နာရီလက္တံကို စကၠန႔္မနားစိုက္ၾကည့္ေနတယ္ … သူ႕ရဲ႕အေတြးေတြကို အလုပ္အေပၚ အာ႐ုံစူးစိုက္ပုံမေပၚဘူး … မင္းယြီေျပာသမွ်ေတြကိုေျဖၾကားေနေပမဲ့ သူ႕အာ႐ုံထဲမွာေတာ့ အရာတစ္ခုသာကိန္းေအာင္းေနတယ္ … ထိုအရာကေတာ့ မင္းယြီကိုသူတရားဝင္ပိုင္ဆိုင္နိုင္မဲ့ 15 မိနစ္ဆိုတဲ့အခ်ိန္ကာလေလးတစ္ခုကိုသာ …
ဖန္းဂူက႐ုတ္တရပ္ သူ႕ေဘးက မင္းယြီအားဆြဲလိုက္ၿပီး စားပြဲေပၚတြန္းလွဲလိုက္တယ္ … ႐ုတ္တရပ္မို႔မင္းယြီေၾကာင္သြားေပမဲ့ ေန႕တစ္ဝက္ရဲ႕ပိုင္ဆိုင္ခ်ိန္ ၁၅ မိနစ္အခ်ိန္သို႔ေရာက္ၿပီမို႔ ဘာမွမေျပာေတာ့ပဲ ၿပဳံးလိုက္မိတယ္ …
" Boss ဒီရက္ေတြမွာ အလုပ္ေၾကာင့္ပင္ပန္းေနမွန္းကြၽန္ေတာ္နားလည္ပါတယ္ … ဒါေပမဲ့ ညဘက္ေတြမွာကြၽန္ေတာ္တို႔အတူရွိေနတာပဲ … အလုပ္အခ်ိန္ကိုေတာ့ နားခြင့္မေပးေတာ့ဘူးလား "
ဖန္းဂူကနည္းနည္းေလးမွ ခြင့္ေပးမည့္ပုံမေပၚ … သူ႕ရဲ႕ေဟာ္မုန္းရနံ႕ေတြက မင္းယြီကိုယ္ေပၚလႊမ္းၿခဳံေစၿပီး ႐ုန္းထြက္ရန္ခြင့္မေပးေခ် … မင္းယြီကိုယ္ေလးကဖန္းဂူလက္ေအာက္မွာၿငိမ္သက္ေနၿပီး ၿပဳံးေနေပမဲ့ ဒီရက္ေတြမွာ မင္းယြီလဲ ဖန္းဂူနည္းတူ အလုပ္ေတြေၾကာင့္ ပန္ပန္းေနခဲ့ရတယ္ … သူ႕ရဲ႕ညိုေနတဲ့မ်က္ဝန္းေလးကသက္ေသ … ဒါေၾကာင့္မို႔ ဖန္းဂူ ဆက္ၿပီးမ႐ူးမိုက္ခ်င္ေတာ့၍ မင္းယြီရဲ႕ပင္ပန္ေနတဲ့ကိုယ္ေလးကို ခ်ဳပ္မထားေတာ့ပဲ ဆြဲေပြ႕ကာ သူ႕ရဲ႕ေပါင္ေပၚထိုင္ေစလိုက္တယ္ …
" ကိုယ္ဒီေန႕ေတာ့ မင္းကိုနာက်င္ေအာင္မလုပ္ပါဘူး "
ဖန္းဂူက မင္းယြီေက်ာျပင္ေလးအား ပြတ္သပ္ေပးရင္း မင္းယြီဦးေခါင္းကို သူ႕ရဲ႕ရင္ခြင္ေပၚမွီထားေစလိုက္တယ္ …
" ယြီေလး "
" ဗ်ာ "
မင္းယြီထင္မိတာက အခြင့္ရတာနဲ႕အၿမဲသူ႕အားနမ္းဖို႔ပေရာပရီလုပ္ဖို႔ႀကိဳးစားတတ္တဲ့ အယ္ဖာႀကီးက ႐ုတ္တရပ္ႀကီး ေႏြးေထြးျပလာေတာ့ မၿပဳံးပဲမေနနိုင္ … ဒီလူဆိုးႀကီးက တခါတရံအခ်စ္ၾကမ္းတတ္ေပမဲ့ ခႏၲီပါရမီလဲတိတ္ကိုအားေကာင္းတဲ့အျပင္ ခုလိုႏူးညံ့လာရင္လဲ သူမ်ားနဲ႕မတူအလြန္ဆြဲေဆာင္မႈရွိလြန္း၍ ဖန္းဂူခါးအားျပန္၍တင္းေနေအာင္ ဖက္ထားမိလိုက္တယ္ …
" ကို႔ရဲ႕ကေလးေလး "
" ဟင္ "
ဒီတစ္ခါေတာ့မင္းယြီေခါင္းေထာင္လာမိတယ္ … ဖန္းဂူကတစ္ခုခုလိုခ်င္ၿပီဆို အခ်ိဳသပ္တတ္တာမို႔ မင္းယြီသူဘာလိုခ်င္ေနၿပီလဲဟုေတြးမိလိုက္တယ္ … ထင္တဲ့အတိုင္း ဖန္းဂူက သူ႕ရဲ႕စားပြဲေအာက္ကအန္ဆြဲထဲမွာဖြက္ထားတဲ့ ေဆးလိပ္တစ္ခုကိုထုတ္ယူလိုက္ၿပီး မီးညွိဖို႔ျပင္ေနတယ္ …
" ဒါကဘာလုပ္ေနတာလဲ "
မင္းယြီကေမးလိုက္ေတာ့ ဖန္းဂူကအသနားခံသည့္မ်က္ႏွာေလးနဲ႕ၾကည့္ၿပီး …
" ကိုယ္ေဆးလိပ္မေသာက္ရတာၾကာၿပီ … ဒီတစ္ႀကိမ္ေလးေတာ့ ခြင့္ျပဳပါကြာ "
မင္းယြီထံက ခြင့္ျပဳခ်က္ရဖို႔ ဖန္းဂူစကားခ်ိဳခ်ိဳေလးေတြနဲ႕ အခ်ိဳသပ္ေနျခင္းျဖစ္တယ္ … ဖန္းဂူေသာက္ေနက်ေဆးလိပ္က က်န္းမာေရးမထိခိုက္ေစေပမဲ့ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာစြဲသြားရင္ေတာ့ မေသာက္ပဲမေနနိုင္ျဖစ္ၿပီး သူ႕ရဲ႕သခင္ႀကီးဆိုတဲ့ ဂုဏ္ပုဒ္နဲ႕မကိုက္ညီျဖစ္လိမ့္မယ္ … သခင္ႀကီးေတြက မူးရစ္ေဆးဝါးနဲ႕အရက္အလြန္အကြၽံသုံးစြဲမႈကိုေရွာင္က်ဥ္ရတယ္ … ယခင္ Lion ဘဝတုန္းက ဖန္းဂူကိုခ်ဳပ္ခ်ယ္ရဲတဲ့သူဘယ္သူမွမရွိသလို လူအမ်ားရဲ႕အာ႐ုံစိုက္မခံရ၍ ေနခ်င္သလိုေနလို႔ရေပမဲ့ ခုေတာ့မရေတာ့ဘူး … ဒါေၾကာင့္မို႔ မင္းယြီ ခြင့္မျပဳနိုင္ဘူး …
" ကြၽန္ေတာ္ခြင့္မျပဳနိုင္ဘူး "
" ဒါဆို ကို႔ကို ဘာေႂကြးမွာလဲ … ေဆးလိပ္အစား ကိုယ့္ပါးစပ္ထဲမွာ တစ္ခုခု ရွိဖို႔ေတာ့ လိုမယ္ေလ "
" အဲ … အဲ့ဒါက "
ဖန္းဂူမ်က္ႏွာကတစ္ေျဖးေျဖး အနားကိုတိုးကပ္လာ၍ မင္းယြီဘာျပန္ေျပာရမည္မသိေတာ့ေပ … ဖန္းဂူလက္ေတြသူ႕ရဲ႕အကၤ်ိေပၚေရာက္လာၿပီး က်ယ္သီးေတြျဖဳတ္ေနသည္ထိ မင္းယြီ ဘာမွျပန္မေျပာနိုင္ခဲ့ဘူး …
" သားေလးေျပာသလို မင္းရဲ႕ခ်ိဳလုံးေလးကိုငုံထားရင္ေတာ့ အဆင္ေျပမယ္ထင္တယ္ "
" မလုပ္နဲ႕ … လူေတြဝင္လာလိမ့္မယ္ "
" စိတ္မပူပါနဲ႕ ကို႔ခြင့္ျပဳခ်က္မရတဲ့သူ ဘယ္သူမွအထဲဝက္လာလို႔မရဘူး "
ဖန္းဂူကနားမေထာင္ပဲ မင္းယြီရဲ႕နို႔လုံးအား သူ႕ရဲ႕ပါးစပ္တြင္းဆြဲငုံျပစ္လိုက္တယ္ … မင္းယြီဘာမွမတတ္နိုင္ေတာ့ပဲ သူ႕ရဲ႕ရင္ခြင္ထဲကဖန္းဂူရဲ႕ဦးေခါင္းအား ညွင္သာစြာလက္ျဖင့္ ပြတ္သပ္ေပးေနမိတယ္ … ခုခ်ိန္က သူေရာဖန္းဂူပါ အလုပ္ေတြနဲ႕လုံးပန္းေနရၿပီး အနားယူခ်ိန္နည္းခဲ့တာမို႔ အယ္ဖာႀကီးရဲ႕ဆိုးသြမ္းမႈေတြကို မင္းယြီေဗြမယူနိုင္ဘူး … ထိုစဥ္ သူတို႔အေနာက္မွ ႐ုတ္တရပ္ တံခါးပြင့္သံႏွင့္အတူ ေျခသံတစ္ခ်ိဳ႕ကိုၾကားလိုက္ရၿပီး ရင္းႏွီးတဲ့အသံတစ္ခုထြက္ေပၚလာတယ္ …
" သခင္ေလးနဲ႕ မင္းယြီ … အာ "
" …… "
ထိုလူမွာ ခ်ဴးရွန႔္နဲ႕ရွန္ေဝျဖစ္ၿပီး သူတို႔ေစခိုင္းလိုက္သည့္ လုပ္ငန္းကိစၥသြားေရာက္ေဆြးေႏြရာမွ ျပန္ေရာက္လာၾကျခင္းပင္ … ရွန္ေဝကလဲ ခ်ဴးရွန႔္ကိုလာေတြ႕ရင္း တစ္ပါတည္းပါလာျခင္းပင္ … ျမင္လိုက္ရတဲ့ျမင္ကြင္းေၾကာင့္ ခ်ဴးရွန႔္ သူ႕ရဲ႕ေဘးနားက ရွန္ေဝထံလွည့္လိုက္ၿပီး သူနဲ႕အနည္းငယ္ကြာေဝးေနတဲ့ ရွန္ေဝမ်က္ဝန္းေတြေရွ႕ လက္ ၂ ဖက္ျဖင့္ကာစီးလိုက္မိတယ္ …
" ဒါက ဘာလုပ္တာလဲကိုကို "
" မင္းမၾကည့္သင့္ဘူး "
" ကြၽန္ေတာ္က ကေလးေလးမွမဟုတ္ေတာ့တာ … သခင္ႀကီးစီကေန မိန္းမခ်ဳပ္နည္းေလးဘာေလးေလ့လာသင့္တယ္မဟုတ္လား "
ရွန္ေဝက ရယ္က်ဲက်ဲျဖင့္ေျပာလိုက္ၿပီး သူ႕မ်က္ဝန္းအေရွ႕က ခ်ဴးရွန႔္လက္ေတြကိုဖမ္းခ်ဳပ္ကာ သူအၾကည့္ေတြက တျဖည္းျဖည္း ခ်ဴးရွန႔္ရင္ဘက္ေပၚေရာက္သြားၿပီး လွ်ာျဖင့္ႏႈတ္ခမ္းေဒါင့္ေလးအားသပ္ျပလိုက္တယ္ … ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ ခ်ဴးရွန႔္တစ္ကိုယ္လုံးတုန္သြားသလိုခံစားရၿပီး ရွန္ေဝရဲ႕ရိသဲ့သဲ့ေျပာစကားေတြကို ခ်က္ခ်င္းမေခ်ပနိုင္လိုက္ေပ …
" ငါ … ငါေျပာခ်င္တာက သခင္ေလးက ဘယ္သူမွျမင္ခြင့္ေပးခ်င္မွာမဟုတ္ဘူး … ငါတို႔ဒီကထြက္သြားရေအာင္ "
ရွန္ဖန္းဂူနဲ႕မင္းယြီကျဖင့္ သူတို႔အားလွည့္ပင္မၾကည့္ေခ် … ခ်ဴးရွန႔္ကရွက္လြန္း၍ ရွန္ေဝအေရွ႕ကေနေျပးထြက္သြားခ်င္ေပမဲ့ သူ႕လက္ေတြကို ရွန္ေဝကဖမ္းခ်ဳပ္ထား၍ ထိုေနရာကေန ေျပးမထြက္နိုင္ခဲ့ေပ … ေနာက္ထပ္ သူတို႔အေနာက္ကေနေျခသံၾကားလိုက္ရေတာ့မွ သူတို႔ ၂ ေယာက္လုံး အခန္းျပင္ထြက္လိုက္ကာ တံခါးပိတ္လိုက္ၾကတယ္ …
" ဦးဦးရွန္ "
" လုယီ "
ရွန္ေဝဒီေန႕ ခ်ဴးရွန႔္နဲ႕အျပင္ေလွ်ာက္လည္ဖို႔ နားရက္ယူထားျခင္းျဖစ္ေသာ္လဲ ရွန္ေဝကလဲ အလုပ္နဲ႕သူ႕အားေန႕တစ္ဝက္သာအခ်ိန္ေပးနိုင္မယ္ေျပာထားၿပီး ခုလုယီေလးလဲ သူမရွိ၍ ဖခင္ရွိတဲ့ေနရာသို႔ လိုက္လာရၿပီ … လုယီေလးက ခုဆို သူ႕ရဲ႕ဖခင္ကိုေတြ႕ရေတာ့မည္မို႔ေပ်ာ္ေနေပမဲ့ အထဲကျမင္ကြင္းေၾကာင့္ ခ်ဴးရွန႔္နဲ႕ရွန္ေဝ ေပးဝင္ခိုင္းသင့္မခိုင္းသင့္ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ၾကည့္ကာ ေဝခြဲမရျဖစ္ေနတယ္ …
" လုယီေလး … ပါပါနဲ႕ညေနမွေတြ႕လို႔မရဘူးလား "
" ဟင့္အင္ … Yiyi ပါပါးကိုေတြ႕ခ်င္ၿပီ … ဒယ္ဒီကေျပာတယ္ ပါပါးကိုလြမ္းရင္ ဒီကိုယာခဲ့တဲ့ "
" ဒါေပမဲ့ လုယီေလးက အခ်ိန္ကိုက္ကို ေရာက္ခ်လာတာပဲ "
" ပါပါးခ်ိဘူးယားဟင္ "
" မဟုတ္ပါဘူးကြာ … လုယီေလးပါပါးနဲ႕ဒယ္ဒီက ႐ုံးခန္းထဲမွာ အပန္းေျဖေနတယ္ "
" YiYiလဲ အပန္းေျဖမယ္ေယ "
ခ်ဴးရွန႔္နဲ႕ရွန္ေဝ မတတ္နိုင္ေတာ့သည့္အဆုံး တံခါးဖြင့္ေပးၿပီး လုယီေလးတစ္ေယာက္ထည္းကိုသာ ဝင္ခြင့္ေပးလိုက္တယ္ … အခန္းထဲမွာက ဖန္ဂူနဲ႕မင္းယြီေဟာ္မုန္းေတြက ပ်ံ့လြင့္ေနၿပီး လုယီေလးကို လန္းဆန္းသြားေစတယ္ … လုယီေလအခန္းထဲဝင္လာၿပီး ခုံေပၚမွာထိုင္ေနတဲ့ သူ႕ပါပါးနဲ႕ဒယ္ဒီကိုျမင္ေတာ့ အေျပးေလးသြားေလေတာ့တယ္ …
" ပါပါး … ဒယ္ဒီ "
" သားေလး "
ထိုအခါမွ မင္းယြီအေနာက္သို႔လွည့္ၾကည့္လာၿပီး သူ႕တို႔ရဲ႕ေပါက္စီလုံးေလးကို စီးႀကိဳလိုက္တယ္ … ခုဆိုရင္ လုယီေလးက ပါးေဖာင္းေဖာင္းေလးနဲ႕ ခ်စ္စရာကေလးငယ္ေလးျဖစ္ေနၿပီး အၿမဲၿပဳံးေနတတ္တဲ့မ်က္ဝန္းေလးေတြေၾကာင့္ ျမင္သူတိုင္း အားစိတ္႐ႊင္လန္းေစတယ္ … လုယီေလးကိုျမင္ေတြ႕သူတိုင္း ဖက္သြယ္နမ္းရႈံ႕ခ်င္ေပမဲ့ ဘယ္သူမွအခြင့္ထူးမရၾကသလို ဖန္းဂူနဲ႕မင္းယြီတို႔မိသားစုဝင္ေတြကလြဲ ဘယ္သူမွ ေပါက္စီလုံးေလးလုယီကို ေပြ႕ဖက္ခြင့္မရၾကဘူး … လုယီေလးက မင္းယြီအနားေရာက္ေတာ့ သူ႕ပါပါးရဲ႕နို႔လုံးအား ခုထိမခြၽတ္ေသးတဲ့ ဒယ္ဒီဖန္းဂူအားၾကည့္လိုက္ၿပီး မခံခ်င္စိတ္အျပည့္ျဖင့္ ဖန္းဂူေပါင္ေပၚကေနဖက္သြယ္ကာ တက္လာေတာ့တယ္ …
" YiYi ကိုက်တိဳက္ဘူး … ပါပါးလူဆိုးႀကီး "
" ေဟာဗ်ာ … ဒယ္ဒီကိုလဲပါပါးမတိုက္ပါဘူး … သူကလုစို႔ေနတာ "
" ဒါဆို YiYi လဲ လုစို႔မွာပဲ "
လုယီေလးက က်န္ေနတဲ့နို႔တစ္ဖက္ကို ဆြဲငုံလိုက္ၿပီး ေဘးတစ္ဖက္မွာရွိေနတဲ့ ဖန္းဂူပါးအား သူ႕ရဲ႕လက္ဝါးေသးေသးေလးနဲ႕တြန္းဖယ္ေနတယ္ …
" ဒယ္ဒီ … နို႔နို႔သူခိုးႀကီး "
ဖန္းဂူက သားေလးရဲ႕ရန္လိုတဲ့မ်က္ဝန္းေလးေတြက သူငယ္စဥ္ကပုံစံေလးကိုျပန္ျမင္ေနရသည္ႏွင့္တူေန၍ မၿပဳံးပဲမေနနိုင္ … ဆံပင္နက္နက္ေလးေတြ မ်က္ဝန္းနက္ေလးေတြ မ်က္ေတာင္ရွည္ေလးေတြမ်က္ခုံးထူထူေလးေတြအားလုံးက ဖန္းဂူထံကအေမြရထားၿပီး ခ်ိဳျမျမအၿပဳံးေလးတစ္ပြင့္က မင္းယြီထံကအေမြရလာျခင္းပင္ … သားေလးက ရန္လိုေနေသာ္လဲ ဖန္းဂူအားအမွန္တကယ္တြန္းထုတ္ေနျခင္းမဟုတ္ … သူ႕ဒယ္ဒီရဲ႕ပါကို ဖစ္လိုက္ပုတ္လိုက္ႏွင့္ နို႔လုဖက္႐ြယ္တူသူငယ္ခ်င္းပမာ စေနာက္ကာ ေပ်ာ္႐ႊင္ေနျခင္းပင္ …
" ဒါက … ဒယ္ဒီအပိုင္ "
" ဟုတ္ဝူး YiYi ပိုင္ပိုင္ "
" မယုံရင္ပါပါးကိုေမးၾကည့္ေလ … ဘယ္သူပိုင္လဲဆိုတာ "
ဖန္းဂူရဲ႕ေဆးထိုးမႈေၾကာင့္ လုယီေလးေခါင္းေမာ့လာၿပီး မင္းယြီအားေမးလာေတာ့တယ္ …
" ပါပါး နို႔နို႔က YiYi ပိုင္တာယား ဒယ္ဒီပိုင္တာယားဟင္ "
မင္းယြီခမ်ာ အေျဖရခက္သြားၿပီး သားေလးေခါင္းကိုပြတ္သပ္လွ်က္ ေခ်ာ့ရေတာ့တယ္ …
" လုယီေလးက လိမ္မာတဲ့ခေလးေလး … ဒယ္ဒီလိုမဆိုးရဘူးေလ "
" ဟုတ္ … YiYi က ဒယ္ဒီလိုမခ်ိဳးဘူး … လူလိမ္မာေယး "
လုယီေလးက သေဘာေပါက္လြယ္သလို ျမႇောက္ပင့္ေပးရင္ သိတ္သေဘာက်တတ္သူေလးမို႔ သူ႕ကိုလူလိမၼာေလးလို႔ခ်ီးမႊန္းလိုက္ေတာ့ ေပ်ာ္႐ႊင္စြာျဖင့္ ေမးျမန္းမႈကိုလက္ေလ်ာ့လိုက္ၿပီး မင္းယြီရဲ႕နိုးအားျပန္ၿပီး စို႔ေနေတာ့တယ္ … မင္းယြီခမ်ာ ခေလးဆိုႀကီး ၂ ေယာက္ကို ေပြ႕ဖက္ထားရင္း အနားယူခ်ိန္ခနေလးက ေပ်ာ္႐ႊင္မႈတို႔ႏွင့္အတူ မိသားစုစုံစုံလင္လင္နဲ႕ကုန္ဆုံးေစလိုက္တယ္ … ေနာက္ဆုံး ႀကီးမားလွသည့္ဖန္းဂူရင္ခြင္ထက္၌ ပင္ပန္းေနတဲ့မင္းယြီေရာ သားေလးလုယီပါ မွီထားရင္ ေႏြးေထြးစြာ အိပ္ေမာက်သြားေလေတာ့တယ္ …
တစ္ခ်ိန္က ဘဝကိုအထီးက်န္စြာ ေနထိုင္လာခဲ့ၿပီး ဘယ္သူမွေမာ္မၾကည့္ရဲေလာက္ေအာင္ ေၾကာက္႐ြံ႕ရတဲ့ မာဖီးယားေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ခဲ့ဖူးတဲ့ ရွန္ဖန္းဂူ ေသနတ္တစ္လက္နဲ႕ လူသတ္ရတာကေပ်ာ္ေမြ႕ခဲ့သူ ဘယ္ေတာ့မွ အေႏွာင္အဖြဲ႕ေတြရွိမလာနိုင္ဘူးလို႔ ထင္ခဲ့ဖူးတဲ့သူဟာ ယခုေတာ့ မိသားစုဆိုတဲ့ ႀကိဳးမွ်င္ေလး ၂ ေခ်ာင္းရဲ႕ ႐ုန္းမထြက္နိုင္ေလာက္ေအာင္ ရစ္ပတ္ခ်ဥ္ေႏွာင္ျခင္းကို ခံလိုက္ရေခ်ၿပီ …
*
*
*
*
" အကို ဒီေန႕ အလုပ္ေစာေစာနားတယ္ဆိုေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ Date ရေအာင္ "
ဒီေန႕အတြက္ လုပ္စရာရွိတာေတြလဲအားလုံးၿပီးစီးၿပီျဖစ္သလို သခင္ႀကီးတို႔မိသားစုလဲအနားယူေနၿပီမို႔ ခ်ဴးရွန႔္ ထပ္ၿပီး မျငင္းဆန္ေတာ့ပဲ ရွန္ေဝအလိုအတိုင္းလိုက္ကာ Date ဖို႔သေဘာတူလိုက္တယ္ … ငယ္႐ြယ္တဲ့ရွန္ေဝကေတာ့ Date ဖို႔အတြက္ စိတ္လႈပ္ရွားေနၿပီး ဘယ္ကိုသြားရမလဲ ေ႐ြးခ်ယ္ရခက္ေနေပမဲ့ ခ်ဴးရွန႔္ကေတာ့ လူႀကီးပီပီရွန္ေဝစိတ္ႀကိဳက္ကိုသေ႐ြးခ်ယ္ခိုင္းလိုက္တယ္ … ေနာက္ဆုံး ေနရာေပါင္းဆုံ ေ႐ြးၿပီးတဲ့ေနာက္ သူတို႔သြားမည့္ေနရာကိုေတြ႕ရွိသြားခဲ့တယ္ … ထိုေနရာကေတာ့ …
" ဒါ … ဒါက ဘာေတြလဲ "
" ညပြဲေတာ္ေလ … အကိုပဲႀကိဳက္တယ္လို႔ေျပာၿပီးေတာ့ "
ဘယ္သူကထင္မိမွာလဲ ပြဲေတာ္ဆိုတာ ကေလးေတြမိသားစုေတြနဲ႕ အေပ်ာ္အပန္းေျပထြက္ရတဲ့ေနရာမဟုတ္ပဲ လူလတ္ပိုင္းအ႐ြယ္ေတြအတြဲကိုယ္စီနဲ႕ လူေရွ႕သူေရွ႕မေရွာင္ဖက္သြယ္နမ္ရႈံ႕ေနတဲ့ျမင္ကြင္းေတြနဲ႕ ျပည့္ေနတဲ့ေနရာဆိုတာ … ဒါႀကီးကပြဲေတာ္မွမဟုတ္တာ …
" အကို … ရွက္ေနတာလား "
ရွန္ေဝက ခ်ဴးရွန႔္အေၾကာင္းေကာင္းေကာင္းသိေနသူမို႔ ဒီလိုေနရာမ်ိဳးကိုေခၚမသြားခ်င္ေပမဲ့ အၿမဲသီလယူေနရတဲ့က်ားဘဝကေနလြတ္ခ်င္ေတာ့ ယုန္ေလးကိုအေရာင္ဆိုးဖို႔လိုလာၿပီမို႔ ဒီလိုေနရာမ်ိဳးကိုေခၚလာခဲ့ျခင္းပင္ … ခ်ဴးရွန႔္ရဲ႕လက္ကိုဆြဲၿပီး ရွက္႐ြံ႕စရာ အတြဲေတြကိုျဖတ္ေက်ာ္ကာ ေနာက္ဆုံးေရာက္ရွိသြားသည့္ေနရာက အတြဲကိုယ္စီ အားၿပိဳင္ရသည့္ ၿပိဳင္ပြဲတစ္ခုပင္ … ထူးဆန္းတာက အားလုံးဟာ လိင္တူေတြျဖစ္ၾကၿပီး ေဟာ္မုန္းကင္းမဲ့ေနသည့္ ဘီတာမ်ားျဖစ္ၾကတယ္ …
ခုမွခ်ဴးရွန႔္သတိထားမိသြားတယ္ … ဒီပြဲေတာ္ထဲစဝင္လာကတည္းက ဘာေဟာ္မုန္းရနံ႕မွမရွိ အားလုံးဟာ စစ္မွန္တဲ့အၿပဳံး စစ္မွန္တဲ့အခ်စ္ေတြနဲ႕ ရမက္ျပင္းျပမႈ ခ်ဳပ္ေႏွာင္မႈအေငြ႕အသက္ေတြကင္းမဲ့လွ်က္ ယခင္ပြဲေတာ္ေတြထက္စိတ္ၾကည္လင္ေစၿပီး လန္းဆန္းေစတယ္ … ခ်ဴးရွန႔္အၿမဲတမ္း ဘီတာ ေယာက္်ား ၂ ေယာက္ကေပါင္းစပ္၍ရပါ့မလားဟု အေတြးဝင္ခဲ့ၿပီး ေရွ႕ဆက္ဖို႔ကိုေၾကာက္႐ြံ႕ေနမွန္းသိ၍ ရွန္ေဝက သူ႕အားစိတ္ဓာတ္သန္မာေစရန္ ခုလို ဘီတာအတြဲေတြအမ်ားႀကီးရွိေနတဲ့ေနရာသို႔ေခၚေဆာင္လာမွန္း ခ်ဴးရွန႔္သေဘာေပါက္သြားတယ္ … ဒီကမာၻႀကီးမွာ သီတာေယာက္်ား ၂ ေယာက္ေပါင္းစပ္တာက သူတို႔ ၂ ေယာက္ထည္းမဟုတ္မွန္းသိလိုက္ရေတာ့ ခ်ဴးရွန႔္ပူပန္မႈေတြ ကင္းေဝးသြားေတာ့တယ္ …
ခ်ဴးရွန႔္ သူ႕ရဲ႕နေဘးက ရွန္ေဝအား ေမာ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ရွန္ေဝဟာ အေဝးတစ္ေနရာက အတြဲတစ္တြဲကိုေငးၾကည့္ေနတယ္ … ခ်ဴးရွန႔္ ထိုေနရာသို႔ၾကည့္မိေတာ့ ထိုအတြဲဟာ ဘီတာေယာက္်ား ၂ ေယာက္ျဖစ္ၿပီး ပတ္ဝန္းက်င္ကိုပင္ဂ႐ုမစိုက္နိုင္ပဲ အခ်စ္ေတြအနမ္းၾကမ္းေတြေပးေနတာေၾကာင့္ ခ်ဴးရွန႔္ခ်က္ခ်င္းပဲ ရွန္ေဝမ်က္ဝန္းေတြကို ကာစီးလိုက္မိတယ္ …
" မၾကည့္နဲ႕ေတာ့ "
" ကြၽန္ေတာ္တို႔ဝင္ၿပိဳင္ၾကမလား "
" ဘာကိုလဲ "
ရွန္ေဝက ခ်ဴးရွန႔္လက္ကိုဆြဲၿပီး ဘာမွမေျပာပဲ အေရွ႕ကလူေတြဝိုင္းေနတဲ့ေနရာသို႔ေျပးဝင္သြားေလတယ္ … သူတို႔ဒီပြဲေတာ္ထဲစဝင္လာကတည္းက မ်က္ႏွာဖုံးစြတ္ထား၍မွေတာ္ေသးတယ္ … လူေတြအမ်ားႀကီးရဲ႕မ်က္ဝန္းေတြကသူတို႔ထံေရာက္လာေတာ့ ခ်ဴးရွန႔္မေနတတ္ေတာ့၍ ျပန္ထြက္သြားခ်င္ေပမဲ့ ခြင့္မသာခဲ့ေပ … ေဘးနားမွာလဲ မိန္းကေလး ၂ ေယာက္အတြဲႏွင့္ ေယာက္်ားေလး ၂ ေယာက္အတြဲ ေပါင္း ၃ တြဲရွိေနတယ္ …
" ကဲ ဒီတစ္ႀကိမ္ ၿပိဳင္ပြဲဝင္မဲ့အတြဲ ၃ တြဲေပၚထြက္လာပါၿပီ … အနမ္းၾကမ္းစစ္ပြဲမွာ ေနာက္ထပ္ဘယ္အတြဲက ဗိုလ္စြဲမလဲ ေစာင့္ၾကည့္ၾကရေအာင္ "
ဘာပြဲ ? ခ်ဴးရွန႔္ဘာကိုမွမေတြးနိုင္ေတာ့ေပ … သူတို႔က ဘာေၾကာင့္ လူေတြေရွ႕မွာ နမ္းရမွာလဲ … ဒါကလုံးဝမျဖစ္နိုင္တာႀကီး …
" အကို ဒီတစ္ႀကိမ္ သတိလစ္မသြားနဲ႕ေတာ့ေနာ္ … ကြၽန္ေတာ္တို႔ ရႈံးလိမ့္မယ္ "
ရွန္ေဝစကားအဆုံး၌ ပြဲစရန္အခ်က္ေပးသံႏွင့္အတူ ရွန္ေဝဟာ ႐ုတ္တရပ္ ခ်ဴးရွန႔္ကိုယ္အားေပြ႕ခ်ီလိုက္ၿပီး သူ႕ရဲ႕သန္မာတဲ့လက္ေမာင္းေတြၾကားက ခ်ဴးရွန႔္အား စတင္နမ္းေလေတာ့တယ္ … ခ်ဴးရွန႔္တစ္ကိုယ္လုံးက ရွန္ေဝလက္ထဲမွာ အ႐ုပ္ႀကိဳးျပတ္ျဖစ္သြားၿပီး ဘာမွမေတြးနိုင္ေတာ့ပဲ ခ်ဴးရွန႔္ပခုံးအား ျပန္ၿပီးဖက္သြယ္လိုက္မိတယ္ … အခ်ိန္ေတြတေျဖးေျဖးၾကာလာသည္ႏွင့္အမွ် အနမ္းေတြလဲရပ္တန႔္မသြားရသလို ေပြ႕ခ်ီထားတဲ့လူကိုလဲလြတ္မက်ေအာင္ထိန္းေနရ၍ တခ်ိဳ႕ကယိုင္နဲ႕နဲ႕ျဖစ္လာေသာ္လဲ ရွန္ေဝလိုသန္မာတဲ့အရာရွိက ခ်ဴးရွန႔္အားအ႐ုပ္ေလးေပြ႕ခ်ီထားသလိုမ်ိဳး ေနရာ၌တုတ္တုတ္မွ်မလႈပ္ေျခ …
၁၅ မိနစ္ၾကာေတာ့ မိန္းကေလးအတြဲကစၿပီးရႈံးနိမ့္သြားတယ္ … ရႈံးနိမ့္ေပမဲ့ သူတို႔ရဲ႕ရဲရင့္မႈေၾကာင့္ တတိယဆုအေနနဲ႕ အ႐ုပ္ေလးတစ္ခုလက္ေဆာင္အျဖစ္ရရွိသြားတယ္ … ေယာက္်ားရင့္မာႀကီးေတြအတြဲက အခ်ိန္အေတာ္ၾကာယွဥ္ၿပိဳင္ၿပီးသြားေတာ့ ရွန္ေဝလိုအရာရွိလူထြားႀကီးကို ဘယ္လိုသာမန္လူကယွဥ္နိုင္လိမ့္မလဲ .… ခ်ဴးရွန႔္စိတ္ထဲကေန သူတို႔နဲ႕ယွဥ္ၿပိဳင္ေနတဲ့အတြဲအား အားနာေနမိတယ္ … သူတို႔သာ တျခားပုံမွန္အတြဲနဲ႕ယွဥ္ၿပိဳင္လွ်င္ ပထမရနိုင္ေပမဲ့ ရွန္ေဝလိုလူမ်ိဳးကိုေတာ့ သူတို႔ဘယ္နည္းနဲ႕မွယွဥ္နိုင္မွာမဟုတ္ဘူး … ထင္သည့္အတိုင္း နာရီဝက္ခန႔္ၾကာေတာ့ ထိုအတြဲလဲရႈံးနိမ့္သြားတယ္ … သူတို႔က ဒုတိယဆုရသြားၿပီး ရွန္ေဝတို႔က ပထမဆုရေပမဲ့ လက္မေလ်ာ့ေသးပဲ ဆက္ၿပီးေတာင့္ခံေနတာေၾကာင့္ ၁ နာရီခန႔္ၾကာတဲ့ထိေနနိုင္တဲ့အတြက္ ဘယ္သူမွမရရွိဖူးတဲ့အထူးဆုကို ရရွိသြားေလတယ္ …
" ကိုကို ကြၽန္ေတာ္အထူးဆုရတယ္ ေတြ႕လား "
ရွန္ေဝက သူ႕လက္ထဲက ဆုတံဆိတ္အ႐ုပ္ေလးကို ခ်ဴးရွန႔္ထံအားရဝမ္းသာျပရင္း ပထမဆုရလို႔ေပ်ာ္ေနတဲ့ကေလးငယ္ေလးလိုေပ်ာ္ျမဴးေနေလေတာ့တယ္ …
" ဒါက မင္းဘဝမွာ ပထမဆုံးရဘူးတဲ့ဆုမလို႔ ဒီေလာက္ေပ်ာ္ေနတာလား "
" မဟုတ္ဘူး … ကြၽန္ေတာ္ငယ္ငယ္ကဆုေတြအမ်ားႀကီးရဖူးတယ္ တိုက္ခိုက္တဲ့ေနရာမွာေရာပဲ … ဒါေပမဲ့ အကိုနဲ႕ပတ္သတ္ၿပီးရတဲ့ပထမဆုက ကြၽန္ေတာ့အတြက္အေပ်ာ္႐ႊင္ရဆုံးပဲ "
" မင္းကေတာ့ "
ခ်ဴးရွန႔္ ပါးမ်ားနီရဲလွ်က္ ရွန္ေဝအားမေစာင့္ပဲ ထိုေနရာကေန လွည့္ထြက္လာခဲ့တယ္ … သူတို႔နဲ႕မလွမ္းမကမ္းမွာေတာ့ လူတစ္စုက ခ်ဴးရွန႔္အား မ်က္ေျခမပ်က္စိုက္ၾကည့္ေနေလေတာ့တယ္ …
" သူကခ်ဴးရွန႔္ဆိုတာ ေသခ်ာလား "
" ေသခ်ာပါတယ္ … ဒါေပမဲ့ သူ႕ေဘးကေကာင္ကိုေတာ့မသိဘူး "
" ခ်ဴးမ်ိဳးရိုးေကာင္ကိုေသခ်ာေစာင့္ၾကည့္ထား … ရွန္ဖန္းဂူအသိုက္ထဲဘယ္လိုဝင္လို႔ရမလဲ ရွာ … ငါတို႔လႈပ္ရွားရမဲ့အခ်ိန္ေရာက္ၿပီ … Lion ကိုဘယ္နည္းနဲ႕မွ ၿငိမ္းခ်မ္းခြင့္မေပးနိုင္ဘူး "
သူတို႔အားတစ္စုံတစ္ရာကလိုက္ေခ်ာင္းေနသည္ကိုခ်ဴးရွန႔္နဲ႕ရွန္ေဝ မသိရွာ … သူတို႔ရဲ႕ေပ်ာ္႐ႊင္စရာ Date ကိုသာ ဆက္လက္ ဆင္ႏႊဲေနေလေတာ့တယ္ … ရွန္ေဝရဲ႕ျဖဴစင္လွတဲ့အၿပဳံးေတြေၾကာင့္ ခ်ဴးရွန႔္ ဘာကိုမွမျငင္းဆန္နိုင္ေတာ့ပဲ ပုံမွန္စုံတြဲေတြလိုမ်ိဳး ႐ုပ္ရွင္ၾကည့္ အတူေကာ္ဖီေသာက္ကာ ေနဝင္ဆည္းဆာကိုအတူထိုင္ၿပီးၾကည့္ၿပီး ထိုေန႕အား သူတို႔ရဲ႕ Date ျဖင့္ အဆုံးသတ္ေစလိုက္တယ္ …
မနက္ျဖန္မွာ ဘာျဖစ္မလဲေတြးတာထက္ ဒီေန႕ ဘယ္လိုေပ်ာ္႐ႊင္ေအာင္ေနရမလဲေတြးတာက စိတ္ကိုပိုၿပီး လန္းဆန္းေစတာမို႔ က်န္ရွိေနသည့္အခ်ိန္ေလးအား ခ်ဴးရွန႔္အရာအားလုံးကို စိတ္လႊတ္ထားၿပီးရွန္ေဝႏွင့္အတူ ကုန္ဆုံးေစလိုက္တယ္ … ရွန္ေဝရဲ႕အၿပဳံးေတြကိုေငးၾကည့္ရင္း ခ်ဴးရွန႔္ဒီေန႕ေလးကို ဘယ္ေတာ့မွ ေမ့ေပ်ာက္ေတာ့မည္မဟုတ္ေခ် …
.
.
.
.
( ကို႔ရဲ႕တ်ဲေလးတို႔ အေမာေျပေအာင္ပါ … ဒါေလးကိုလဲ အျမန္အၿပီးသပ္ခ်င္ေနၿပီမို႔ ေန႕တိုင္းျဖစ္ျဖစ္ ရက္ျခားျဖစ္ျဖစ္တင္ေပးပါ့မယ္ေနာ္ … ျပည္သူအားလုံး အႏၲရာယ္ကင္းၾကပါေစ … ငါတို႔ေႏြဦးေတာ္လွန္ေရးႀကီး ေအာင္ကိုေအာင္မွာ … အားတင္းထား 💪 )