Nadat de bel is gegaan van mijn laatste les kijk ik op mijn mobiel; 14:57
" Ga je met mee naar huis? " Ik zie Inaya met een andere klasgenoot naar buiten lopen.
" Ik kan niet schat " Ik kijk beschaamd naar de grond, ik heb nooit tegen haar gelogen, ik praat er alleen omheen.
" Wattan? " vraagt ze nieuwsgierig.
" Ik kom in het weekend, ik beloof het je oké? " Ik kijk haar aan en zie dat ze merkt dat ik er omheen praat.
Ik wil het haar gewoon niet vertellen, stel dat het niks word?
" Okedan, gaat alles goed? " ze kijkt me bezorgd aan.
" Ja schat alles gaat goed, ik zie je morgen weer " ik geef haar een knuffel en loop naar binnen om mijn jas te halen.
Ik zie dat het inmiddels 3 uur is geweest.
Ik ga zitten in de kantine en denk goed na.
Moet ik gaan of niet? Stel dat ik ga en hij me wat aandoet daar, ik ken hem niet eens.
Ik pak het briefje uit mijn tas en lees het opnieuw.
Ik glimlach, het is onmogelijk.
Hij zal me nooit pijn doen, ik weet het zeker.
Maar als ik ga lijkt het weer alsof ik om hem geef. Tweestrijd.
Ik pak mijn spullen en besluit om gewoon te gaan.
Ik loop richting de bushalte en kijk hoelaat het is; 15:20
Over 20 minuten komt de bus en dan ben ik rond kwart voor 4 daar en kan ik meteen daarna boodschappen doen.
Ik stop mijn oordopjes in mijn oren en zet het liedje " Souf - Zina " op.
Ookal begrijp ik de helft van de tekst niet, ik vind dit liedje echt geweldig.
Ik word op mijn schouder getikt en zie een jongen voor me die ik nog nooit eerder heb gezien.
" Hoi Sarah toch? " hij kijkt me aan met een enge blik, heel serieus.
Opscheertje, Gucci pet, Hermes riem.
Zijtasje, Royaums
Oh god hebben we der zo eentje.
Ik zeg eerlijk, hij ziet er niet verkeerd uit.
Ik zet mijn volume zachter, " Hoezo? " ik kijk hem aan met een verwarde blik.
Hoe kent hij mij naam nou? Niks laten merken.
Op dit moment heet ik Khadouj.
" Ik ken jou broer, was een goede maat van me " hij kijkt me diep aan.
" Oke, dat zou wel kunnen " Ik pak mijn mobiel en wil mijn volume harder zetten wanneer hij mijn mobiel uit mijn handen pakt.
" Hallo?! " Ik sta op en kijk of er iemand is die ons ziet, serieus deze bushalte is altijd vol en nu toevallig niet? Bullshit.
" Ik wil niks bijzonders van je, je moet naar me luisteren. Yassir WAS een goede maat van me. Totdat hij dingen begon te doen die hij nooit eerder deed. Ik zou uitkijken Sarah met je broer, laat dingen en mensen hem niet verpesten. Ik waarschuw je alleen, hij gaat kapot " Hij kijkt me diep aan met alweer die enge blik en geeft mijn mobiel terug.
" Wa.. wat bedoel.. wat bedoel je? "
Ik voel tranen opkomen, wat is er met mijn broer?
" Is er iets gebeurt? Je liegt! Yassir doet niks verkeerd! "
" Ghair in sha Allah " is het enige wat hij zegt en loopt dan weg.
" Hallo?! Ben je doof ofzo? Geef eens antwoord! " Ik schreeuw zowat de hele straat bij elkaar.
Niemand mag zo over mijn broer praten, die kerel is gewoon jaloers dat Yassir het zo goed heeft.
Hij loopt door alsof er niks is gebeurt.
Wat een tering joch.
Ik tril, het heeft me geraakt.
Wat zou hij bedoelen? Rookt hij? of doet hij aan overvallen?
Tering zooi, hij heeft mijn hele dag verpest.
Ik pak met trillende handen mijn iPhone en bel Yassir op.
Hij gaat over & over.
Niks.
Opnieuw,
" Ewaaa sissss " ik hoor FMG op de achtergrond.
Die junk is weer eens in een lounge.
" Yassir kan ik je alsjeblieft spreken? " vraag ik met een trillende stem.
Ik hoor even niks.
" Wat is er? Is er iets gebeurd? " de muziek op de achtergrond is verdwenen.
" Ik zat net bij een bushalte en toen sprak een jonge me aan en.. " " Sarah ik heb duizend keer tegen je gezegd negeer hun of maak foto's van ze en je zult geen last meer van ze krijgen "
" Dat is het niet Yassir " zeg ik nog steeds met een trillende stem.
" Hij zei dat ik op je moest letten, omdat je bent veranderend en met verkeerde mensen omgaat en slechte dingen doet "
Het is stil, ik voel me opgelucht.
" Kanker zooi " hoor ik zacht op de achtergrond.
" Wat? Klopt het ? " Dit kan niet waar zijn.
" Ben je gek geworden? Waarom val je me hier mee lastig? Wollah wat is er met jou joh, elke keer dat kanker gezeik over wat mensen over me zeggen, ik ben je facking broer je moet mij geloven waarom geloof je hun?! Ben je gek geworden ofzo? Draai je door? " schreeuwt hij in de telefoon.
Ik hang op en een traan rolt langs mijn wang.
Snel veeg ik hem weg, waarom doet hij de laatste tijd zo agressief tegen mij?
Ik begrijp het wel, ik twijfel aan me broer..
Ik heb altijd een hechte band met Yassir gehad maar de laatste tijd is hij vaker buiten, komt laat binnen en doet zo raar.
Ik neem een diepe zucht wanneer ik zie dat de bus aanrijd
Ik denk weer terug aan Safouane en dat gevoel in mijn buik is weer terug.
Ik laat andermans bullshit mijn dag niet verpesten.
Wanneer ik in de bus zit doe ik even mijn ogen dicht.
Mijn hoofd voelt zwaar aan, ik pak een paracetamol en drink het met wat water op.
Voor de zekerheid voordat ik bij Safouane aankom met een zware hoofdpijn.
De busreis verloopt zoals gewoonlijk, met zorgen in mijn hoofd, muziek in mijn oren en een zwetende dikke man naast me.
Wanneer ik de bushalte zie begint mijn hart in mijn keel te kloppen.
Ik begin te trillen.
De AH is hier 10 vandaan lopen..
Oh wat doe ik mezelf aan..
Ik pak mijn tas en loop naar buiten, waar ben ik mee bezig?
Ik heb het gevoel dat ik mezelf aan het killen ben.
Ik loop op mijn langzaamst naar de AH en er gaat van alles door mijn hoofd.
Ik ben zo blij dat ik hem weer ga zien, maar ik weet niet wat me te wachten staat.
Wat zal hij doen? Zometeen is hij een player wat me niet zou verbazen met zijn uiterlijk.
Dan voel ik aan het briefje in mijn tas en krijg een goed gevoel.
Dat doet hij niet, die tekst heeft me echt geraakt.
Wanneer ik bij de AH aankom doe ik snel een beetje lipgloss op en doe mijn haar goed.
Ik neem een diepe zucht.
15:58, Als hij er nu nog niet is dan ga ik meteen naar huis.
Ik haat laat komers.
Ik loop het steegje bij de AH in en loop de trap naar boven op.
Met lood in mijn schoenen.
Ik zie een grote parkeerplaats, hier ben ik 1 keertje met Inaya geweest omdat ze hier haar eerste date had.
Ik loop naar voren en zoek hem, ik zie niks?
Ik loop door helemaal naar achter en zie nog steeds niks.
Net wanneer ik me om wil draaien voel ik 2 handen die in mijn heupen knijpen.
" BOE! "
Ik draai om en zie hem.
Zijn ogen glinsteren, een brede lach.
Het valt me net pas op dat hij kuiltjes heeft.
" Pff ik schrok me dood! " zeg ik terwijl ik met mijn hand naar mijn hart ga.
Hij lacht hardop " Hoe gaat het met je? "
Ik durf hem niet aan te kijken maar doe het toch, ik moet het doen.
" Het ging even goed totdat jij mij zowat net bijna een hartverzakking bezorgde " dat gevoel in mijn buik is weer aanwezig.
" Jaa zulke heb je er ook tussen he " Zegt hij glimlachend.
Ik kijk naar de grond, deze jongen heeft mij duidelijk verblind.
" Wat vond je van mijn briefje.. " ik kijk hem aan en zie dat hij rood word.
Hij kijkt naar benden, en doet onhandig zijn handen in zijn zakken.
" Prachtig " zeg ik zacht.
Ik kijk recht in zijn ogen en zie dat zijn ogen glinsteren.
Hij straalt.
" Ik dacht dat je hem meteen zou verscheuren, en niks met me te maken wou, maar ik kon je niet laten "
Ik lach zacht.
Het liefst geef ik hem een knuffel maar het kan niet.
" Zullen we daar even gaan zitten? " hij wijst naar een muurtje tussen de parkeerplaats.
Hij gaat zitten en ik neem wat afstand, ik durf niet..
" Ga meteen op die auto daar zitten nog verder " zegt hij lachend.
Ik lach hardop.
"Heb jij een auto? " vraag ik zacht.
Ik moet ook iets vragen, hij toont alleen interesse.
" Ik heb inderdaad een auto alleen is die kapot wat ik eerst klote vond, ik moest met de bus naar school enzo maar ik heb jou daar leren kennen, alhamdoulillah " zegt hij.
" Wat studeer je? " vraag ik snel, ik weet niet zo goed wat ik moet antwoorden..
" Detailhandel, maar ik ga stoppen met school en jij? " hij kijkt me serieus aan.
" Waarom stoppen? " Serieus? Is hij zo'n type..
" Ewa ja geen zin meer, ik ga wel een baantje ofzo zoeken geen zin meer in die rotzooi joh te oud ervoor "
" pedagogisch medewerker " zeg ik maar snel.
Ik weet niet wat ik moet antwoorden.
We stellen elkaar vragen en vertellen dingen over onszelf.
We liggen erg op dezelfde lijn.
Hij houd van wokken, films kijken en is erg geconcentreerd net zoals ik.
" Heb je veel zussen en broers? Woon je nog bij je ouders? "
Mijn hart breekt, mijn moeilijkste onderwerp komt naar voren; mijn moeder.
" uhm, nou, ik heb 1 broer Yassir, en ik woon met mijn vader. "
" Zijn je ouders gescheiden? " hij kijkt me aan.
Ik kan niks zeggen, ik ben mijn woorden kwijt ik wil niks zeggen.
Als ik over mijn moeder begin, wil hij automatisch meer weten; hoe ze is overleden etc.
Ik kijk naar mijn handen en speel met mijn armband.
" Oh sorry, klote dat je ouders gescheiden zijn ghair in sh.. "
" Mijn moeder is overleden aan kanker " gooi ik eruit en voel tranen opkomen.
" Sorry " zeg ik terwijl ik mijn tranen weg veeg.
" Ik mis haar heel erg, ik kan er moeilijk over praten "
Hij lacht kort en serieus en draait zijn hoofd de andere kant op.
Heb ik wat verkeerds gezegd? Sorry hoor maar je gaat hier toch niet om lachen?
Ik voel woede opkomen.
" Ik ben allebei mijn ouders verloren in Algerije, ze waren onderweg naar Nederland omdat ik een ongeluk had gehad ik had een zware hersenschudding en ze maakten zich er zorgen.
Vlak voordat ze naar het vliegveld onderweg waren is er een vrachtwagen tegen ze aan geknald " zegt hij net voordat ik op wil staan.
Ik kijk naar rechts en zie hem nog steeds de andere kant op kijken.
En ik dacht dat ik het moeilijk had?
Ik voel me vreselijk in zijn plaats..
Wat moet hij het moeilijk hebben meskine..
Ik wil iets doen, ik zie dat het hem echt raakt.
Ik pak met mijn hand zijn hand vast en knijp er even in.
" Ina lilah wa ina ilayhi rajieon " zegt ik zacht.
" Allahouma Ameen " zegt hij en voel dat hij terug knijpt.
Ik laat zijn hand los, misschien vind hij dit wel helemaal niet fijn.
" Zullen we wat gaan eten? " zegt hij snel terwijl hij opstaat.
" Ik moet wel om 8 uur thuis zijn om voor mijn broer en vader te koken " zeg ik zacht.
Ik schaam me, meisjes blijven tot 10 uur met een jongen buiten en wie moet er weer vroeg naar huis?
Hij kijkt me aan en glimlacht weer, ik zie weer dat zijn ogen glinsteren.
" Ik ben trots op je " zegt hij.
Stafirollah, wat shitan me influistert.
" Je bent een meisje met hersens, ma sha Allah echt goed van je " Zegt hij alsof hij mijn gedachten kan lezen.
" Ik ben bang dat ik vrienden van me broer tegen kom " zeg ik bang.
" Ik heb net de auto van me vriend gepakt, ik weet niet of je het durft maar hij staat daar we kunnen in een andere stad wat eten " hij kijkt me aan.
Ik voel me helemaal mezelf bij hem, en hij is zo vertrouwd hij zou niks doen toch?
" Niet zo treuzelen á bolletje " hij pakt mijn arm en sleurt me mee tot aan de einde van de parkeerplaats.
" Zie je die zwarte BMW daar? Die rijd ik hier naar boven goed? en dan rijden we er samen naar een goed restaurant oké? "
Enhoe dat ik die BMW heb gezien, soo dat is een auto waar je u tegen zegt.
" isgoed ik wacht hier " zeg ik en zie hem snel en enthousiast de trap naar beneden aflopen.
Wat een schatje is het toch.