Serkan'dan
Kapıyı iki kez çaldım ve bekledim.
En sonda kapı açıldığında, o karşımdaydı.
A: oğlum??
İçerden gülme sesleri geliyordu. İçerde bir aile vardı sonuçta. Kapıyı kapatıp hemen dışarı çıktı.
Babam.
Alptekin Bolat.
12 yıl görmediğim babam.
A: oğlum, ne işin var senin burda??
Sesinde mutluluk vardı, gözleri parlıyordu.
Bana gülümsüyordu ama ben hiç ciddiyetimi bozmadım.
S: fazla sevinme. Senin için gelmedim ben buraya.
A: nasıl, anlamadım? Ne için geldin ozaman?
S: seni affetmemi istiyor musun?
A: oğlum, o nasıl soru? Bunu her şeyden çok istiyorum bunu sende biliyorsun.
S: seni affederim. Bir şartla.
Babamın yüzünde güller açıyordu.
A: sen ne istersen!
Biraz önce Aras hoca'dan zar zor aldığım dosyayı onun ellerine verdim.
Babam bana şaşkınlıkla bakıyordu.
S: kurtar onu!!
Babam dosyaya baktı ve bakışını bana kaldırdı. Hiç bir şey anlamıyordu.
A: ne diyorsun oğlum sen?
S: kurtar onu diyorum!!
Dedim keskin bir sesle. Yanaklarımda ıslaklık hissediyordum, gözyaşlarım yine akmaya başlamış.
A: kimi kurtarayım oğlum ne oluyor?
S: ismi Eda..lösemi. Hastalığın son aşamasında diyorlar doktorlar, kurtulma şansı nerdeyse sıfır.
Babam anlamış olacakki, bana karşı bakışları değişti. Daha yumuşak bakıyordu bana, sanki bana acıyordu.
A: oğlum.. Serkan ben-
S: SEN DOKTOR DEĞİL MISIN? UZMAN DEĞİL MISIN? EN İYİLERİNDEN DEĞİL MISIN?
A: oğlum bak—
S: KURTAR İŞTE ONU!
Onu yakasından tuttum ve kıpkırmızı gözlerle baktım ona. Gözlerim yalvarıyordu ona.
A: b-benim önce dosyayı incilemem lazım. Ben bir şey diyemem ki.
Ağlamaya başladım ve yakasını bırakarak dizlerim üzerine çöktüm.
S: sana yalvarıyorum.. sana yalvarıyorum onu kurtar.
Küçük bir çoçuk gibi gözyaşlarım durmuyordu.
S: ne istersen yaparım yeter ki onu KURTAR!
Babam çöküp bana sarıldı.
A: oğlum.. sana ne oldu böyle?
Hıçkırarak ağlıyordum. Nefret ettiğim babamın bile bana sarılmasına izin veriyordum.. o kadar güçsüzüm.
S: kurtar onu.. k-kurtar onu..
———-
Eda'dan
İki saatdir Serkan'a ulaşamıyordum. Beni bırakıp gittikten sonra bende taksi ile eve gelmiştim.
Ondan beri ona ulaşamıyordum. Arıyordum ama cevap vermiyordu.
Nereye gitti ki? Başına bir şey gelmedi inşallah.
İşte bundan korkuyordum ben. Bu tepkiden, bu yıkılıştan.
Acı çekiyor.
Ve bu acının sebebi benim.
M: dadam, aklın hala onda değil mı?
E: başka nerde olacakti ki Melo? Giderken çok kötü bir haldeydi, başına bir şey gelmesinden korkuyorum.
M: sen doğru olanı yaptın, biliyorsun değil mı? Öğrenmesi gerekti. Söylemen lazımdı.
E: sen görmedin onu.. Melo. Yıkıldı. Öyle bir baktı ki yüzüme.. yalvarıyor gibi. 'Ne olur hepsi yalan de' gibi.
M: canım benim.. bunu da atlatacaksınız siz. Seni affetmemesinden mı korkuyorsun?
E: hayır. Böyle bir şey aklımdan bile geçmedi. Melo.. yıkıldı diyorum sana. Ben öleceğım ve ben ölünce o daha çok-
M: sus. Ölmek yok sana.
E: Melo.. hastalık son aşamasında. En fazla 2 ayım var.
Melo'nun gözleri hemen doldu.
M: n-ne diyorsun sen? Böyle bir şey nasıl olur? Bana niye söylemedin??
E: üzülmeni istemedim ki..
M: böyle bir şey olmayacak, sil onu kafandan. Sen kurtulacaksın. Başka türlüsü mümkün değil.
E: Melo'm...
Sımsıkı sarıldık, ikimizde deli gibi ağlıyorduk..
M: sen yaşamak zorundasın. Ben sensiz ne yaparım?
E: Melo.. yapma ama böyle..
——-
Serkan'dan
Sahildeydim. Arabadaydım. Delirmek üzereydim. Herkes bana yapabilecek bir şey yok diyor.
Aras hoca, babam.. babam bile.
Ben ilk defa aşık olmuştum. İlk defa aşığım.. ilk defa mutluyum, ilk defa kendimi bütün, tamamlanmış hissediyorum..
Neden Allahım? Neden o?
Elimin tersiyle gözlerimden akan yaşları sildim.
Arabada taşığıdığım fotoğrafı elime aldım.
Eda Yıldız.
İstanbul Teknik Üniversitesi- Mimarlık Bölümü
13.06.2017
Mezuniyet hatırası.
Bu fotoğrafla hayatıma girdin, Eda.
Senin bundan haberin yok ama sen benim hayatımı kurtardın.
Şuan burda nefes alıyorsam, bu senin sayende.
Ben burda çaresiz çaresiz duramam. Bir şey yapmam lazım. Bir şey yapmam lazım. Ama ne yapabilirim ki?
————-
Eda'dan
Nerdeyse saat 12 olacaktı. Melo'yu yatmak için zar zor ikna ettim. Serkan'dan hiç haber alamadım 4 saatır. Endişelenmeye başladım iyice.
Yağmur da yağmaya başladı baya.
E: Nerdesin Serkan? Nerdesin? Napıyorsun..
Telefonu elime aldım, hala ondan haber yoktu. Off.. nereye gitmiş olabilir ki..
Birden kapı çaldı.
Bu saate bir kişi gelebilir..
Hemen ayağa kalkıp, kapıya kadar hızlı adımlarıyla gittim.
Kapıyı açtım ve karşımda Serkan vardı. Gözlerinden belli oluyordu, ağlamış, hemde çok. Yağmurdan dolayı baya ıslanmıştı.
E: Serkan?
Serkan sadece bana bakıyordu.
E: Serkan, sırılsıklam oldun! Hasta olacaksın, gir hemen içeri.
Serkan yine bir şey demedi benden gözlerini ayırmıyordu.
E: Serkan.. bir şey demeyecek mısın? Lütfen.
Sessizlik.
E: bir şey de lütfen.. Serkan-
Serkan beni kendine çekip tüm gücüyle sımsıkı sarıldı.
O kadar sıkı sarıldı ki, bir an nefessiz kalacağım sandım. Bırakmak istemiyormuş gibi. Asla bırakmak istemiyormuş gibi.
Serkan hala bir şey demedi, ama ben onu içeri çektim. Hasta olacak böyle.
Ceketini çıkardım ve sandalyenin üstüne bıraktım.
E: Serkan.. bir şey de lütfen.. bak korkutuyorsun beni böyle.
Serkan'ın yanına oturdum ve endişeli endişeli ona baktım.
Serkan bana sıcak gözlerle gülümsedi.
S: seni çok seviyorum.
Gülümsedim.. ve ona sımsıkı sarıldım.
E: bende seni çok seviyorum.
Serkan ellerimi ellerinin arasına aldı.
S: bunu da atlatacağız. Birlikte.
Benim kurtuluşum yok ki.. Serkan.. yapma böyle. Ben daha çok kahroluyorum böylece.
E: Serkan.. aşkım. Ben..
S: ben bir şeye karar verdim.
E: ne?
S: yarın gidip test olacağım.
E: ne testi?
S: ilık... belki sana uygun olur diye.
E: Serkan..
S: tamam, fazla ümitlenmeyiz biliyorum.. ama bir deneyelim, ne kaybedebiliriz ki?
Gözlerim dolmuştu.. beni kurtarmak için her şeye yapacakti, belli.
E: peki.
Serkan yaklaşıp yanağımdan öptü beni. Ve sarıldı.
Serkan'ın ilığı uyuşmazsa.. benden çok o kahrolacak ve ben bundan çok korkuyorum.
Allahım, bir mucize..
Selamlar 🖖🏼
Nasıl beğendiniz bölümü?
Son 4 bölüm! 25.final 💥
Eller yıldıza ve düşüncelerinizi yazın.
İntikam adlı hikayeme Tanıtımı yayınlamaya çalışacağım bu günlerde. Okumak isteyenlere duyulur.
Sevgiler ❤️