Cennetten çiçek mi topluyoğrum....
Ne oluyor ya!
Gözlerimi açtığımda havanın kararmış olduğunu gördüm önce. Kulaklığım kulağımda uyumuştum.
Şarkı hâlâ çalıyordu fakat hüzünlü şarkılarla uyuya kalırken, şuan kulağımda ki şarkı beynimin çatlamasını sağlıyordu.
Oldukça terlemiştim. Yastıklarım yerdeydi. Bir bacağım da yatağın kenarından yere doğru sarkıyordu. Minik bir topuz yaptığım saçlarım tamamıyla tokanın dışına çıkmıştı. Perişan bir haldeydim.
Savaştan mı çıktım lan yoksa?
Duş almam lazımdı. Bornozumu alarak banyoya girdim. Ilık suyun altında biraz hiç hareket etmeden bekledim önce.
Daha sonra saçlarımı bir güzel yıkadım,yanda duran çikolatalı duş jelimi de koluma dikkat ederek yavaşça sürdüm.
Duştan çıktıktan sonra üzerimi değiştirmek için odama girdim. Üzerime iç çamaşırlarımı giydikten sonra başımı saate doğru çevirdim.
17:32
Yaklaşık 2 saattir uyuyordum.
Giyeceklerimi elime aldıktan sonra elimde tokam ile odadan çıktım.
Ceylan'ın giydiği kıyafet
Bir yandan saçlarımı arkamdan topluyor bir yandan da ilerliyordum.
Aşağıda hizmetliler akşam yemeğini hazırlarken, babam ve annem oturuyordu.
Onların sırtı bana dönük olduğu için beni görmemişlerdi. Onların karşısında da Ege, Baran,Buğra oturuyordu. Diğerleri de odasındaydı galiba.
Ege beni görmesiyle hızla yanıma gelip bana sarıldı.
"Abla, iyi misin?"
"İyiyim Ege."
Ege'ye tebessüm ettikten sonra annemin telaşlı bakışlarına çevirdim kafamı.
Ona da gülümsedim. En azından gözlerinde ki hüznü azaltmak için.
Diğerleri de bana bakıyordu. Babam, benim onlara olan bakışlarımı görmüş olmalı ki konuşmaya başladı.
"Baran, oğlum, hadi kardeşlerinle yukarı çıkın da sohbet edin akşam yemeğine kadar."
Baran çenesini sıkarak, başını hafif salladı, daha sonra yukarı çıkmaya başladı. Diğerleri de arkasından geliyordu.
Ege, beni de sağlam olan kolumdan tutarak yukarı çıkarıyordu.
Bir süre sonra, daha önce merak edipte girmediğim bir kapıdan içeriye girdik.
Burası çok güzeldi. Büyük bir televizyon vardı öncelikle. Hafif loş neon pembe bir ışıkla aydınlanıyordu.
Daha sonra her yerde minderler vardı. Kenarda da bir komodin...
Bir tane kitaplık vardı sonra. Bir de çizim alanı. Kocaman bir yerdi burası, herkesin hobisi için bir şeyler yapılmış gibiydi.
Üzerimde ki bakışları umursamadan,renk renk defterlerin olduğu yere gittim.
Bir tane şövale ve üzerinde beyaz bir tuval vardı. Burada resim çizmek çok güzel olmalıydı.
Daha sonra bir ses geldi Baran ağabeyden. Evet artık ağabey diyecektim. Onları kabullenmesem bile büyüklerdi benden.
"Çizimle ilgileniyorsun galiba."
Aklıma gelen şeyle Ege'ye doğru döndüm. Niye bu kadar duygusaldı bu çocuk?
Bir anda odadan çıkmıştı. Ben, bir süre sonra arkasından hâlâ bakmaya devam ederken, Ege elinde kağıt ile odaya doğru girdi.
Bu benim Ege'yi çizdiğim kağıttı.
"Teşekkür edememiştim abla. Çok teşekkür ederim. Bu çizim gerçekten çok önemli benim için. Yeni bir çerçeve takarız etrafına."
Demesi ile gülümseyerek başımı salladım. Daha sonra Baran ağabeye cevap verdim.
"Evet, çizim yapmayı seviyorum ama, şey hobi olarak."
Can, hızla Ege'nin elinde ki çizimi alarak konuşmaya başladı.
"Beni de çizer misin? Bir Baran ağabeyim senin gibi çiziyor ama benim gibi güzel suratı olan birini neden çizmiyor anlayamıyorum."
Ona anlamayarak baktığımda. Bir anda kendine gelir gibi oldu.
"Ay,şey yani boşver."
Az önce gayet neşeliydi fakat şuan yüzü bir buzu andırıyordu.
Buzların yüzümü var?
Lan sen yoktun geri mi geldin?
Ben hep buradayım gerizekalı. Sen beni dinlemeyi unutuyorsun sadece.
İç sesimi daha fazla takmadan ben konuşmaya başladım. Onlara bu kadar yakın davranmaya çalışmam size garip gelebilirdi fakat ben de artık güzel bir ailem olsun istiyordum.
"Çizerim. Yani eğer gerçekten istersen."
Bu sefer odadakilerin hepsi şaşkın bir şekilde bakıyordu bana. Can hevesle başını salladı.
Ege konuşmaya başladı bu sefer;
"Abla kendinden bahsetsene."
Kendimden mi? Kimdim ki ben?
"Sen sor ona göre cevaplayayım."
Dememle konuşmaya başladı Ege.
"Hmm, en sevdiğin renk ne?"
"Mavi."
"Her hangi bir şeye alerjin var mı?"
"Var. Domates ve tarçın."
Dememle kaşları havalanmıştı. Diğerleri de bizi dinliyordu. Daha sonra Ege sorularına devam etti.
"Hobilerin?"
"Çizim yapmak, satranç oynamak."
Esat ağabey gülümsemişti bu sefer.
"Fobilerin?"
"Kediler."
Dememle hepsi gülmeye başlamıştı. Alerjim falan yoktu kedilere fakat korkuyordum işte. Ege hâlâ gülmeye devam ederken ona kızdım.
"Ege!"
"Tamam tamam. Aklıma başka soru gelmiyor."
O sırada Baran ağabey saatine baktı.
"Hadi aşağıya inelim yemek hazır olur birazdan."
Daha sonra da aşağıya inmiştik.
Sınır 165 oy 250 yorum
Kardeşler arası bir bölüm oldu.
Yavaş yavaş tanısınlar birbirlerini istiyorum.
Umarım beğenmişsinizdir.
Bağğgaayyy
Buğra (22 yaşında)