gavin's pov
sa totoo lang nung nakita ko ung muka ni lawrence gusto ko siyang akapin, gusto kong sabihin sa kanya na sa wakas nakita ko din siya, at ngayon na asa harapan ko na siya wala ng siyang magagwa dahil hinde ko na siya papakawalan.
kahit hinde ko alam kung dahilan ng pag iwan niya sakin sa gitna ng maraming problema, parang may bahagi sa puso ko na nag sasabi sakin na hinde un magagawa ni lawrence ng walang matinding dahilan, pero hinde un ang lumabas sa bibig ko, hinde un ang ginawa ng mga kamay ko.
"gavin" mahina pero parang isang malakas na pasagog sa puso ko ung pag kakasabi ni lawrence sa pangalan ko,
tinitigan ko ung buong muka ni l;awrence, para siyang tumanda, parang punong puno ng hirap ung muka niya, alam kong kagaya ko nalulunkot din siya pero bukod dun nakikita ko sa mga mata niya ung pagod, para siyang walang tulog, hirap na hirap sa buhay na meron siya ngayon
"tara na paul, wala na akong sasabihin sa tao na yan" isa lang ang nasa isip ko ngayon, gusto kong lumayo sa kanya, malayong malayo, ung lugar na hinde na niya ako masusundan, sa lugar na wala ng sakit sa lugar na hinde ko na siya maalala
"may dahilan si lawrence gavin" nagulat ako ng biglang nag salita si paul, andito kami ngayon sa loob ng sasakyan niya at papunta kami sa kung saan, sabi ko kasi kay paul na ayaw ko munang umuwi ng bahay, sabi ko na dalin muna niya ako sa isang lugar na pwede akong mag isip, na pwede kong tangalin si lawrence sa systema ko kahit sa sandaling oras lang
"ano plano ulit niya un lahat? gaya a ng dati paul? para na nman ba sakin? masaya ba ako paul? okey ba ako paul?" kung ilang beses tumulo ung luha ko ng di ko namamalayan ayun ang hinde ko alam, simula kasi ng nawala si lawrence sa buhay ko, para akong pinatay, parang nawala lahat ng control ko sa katawan ko, lalong lalo na sa mata ko
"bakit ikaw paul. bakit ikaw hinde mo ako sinuko? db mahal mo ako kaya di mo ako sinuko? si lawrence ilang beses na ba siyang sumuko? ilang beses na ba!!!!! ilan na!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!" akap na mahigpit ang natangap ko kay paul, kagaya ng dati sumabog na naman ako, inilabas ko na nman lahat ng sakit sa dibdib ko
"pagod na pagod na ako paul, mahal ko siya alam mo un pero pagod na pagod na ako"
paul's pov
"pagod na pagod na ako paul, mahal ko siya alam mo un pero pagod na pagod na ako" awang awa ako kay gavin pag nakikita ko siyang ganito, simula ng nawala si lawrence sa kanya halos araw araw ko siyang nakikita na ganitong sitwasyon, nakakatuwa lang isipin na kahit pala mahal n niya si lawrence alam niya na mahal ko siya, alam niya at ramdam niya na kahit anong magyari hinde ko siya iiwan
"shhhh tama na gab andito nman ako" gusto ko sanang sabihin kay gavin na kalimutan na niya si lawrence pero hinde ko un magawa, alam ko nman na ibabalik lang niya sakin ung sinabi ko na un sa kanya, madalas ko kasi sinasabi sa kanya na kalimutan na niya si lawrence pero lagi niyang sinasagot sakin, " ikaw paul kaya mo ba akong kalimutan?" pag yan na sinabi ni gavin natatameme na ako, sa bagay mahirap nga un lalo na mahal na mahal mo ung tao
"wag kang mag alala paul, pipilitin kong kalimutan siya, magiging mabuti ako sa magiging pamilya natin" pinahiran ko ung luha ni gavin, ayun lang nman ung magagawa ko para sa kanya, taga punas ng luha niya
hinde ko alam sa sarili ko kung bakit andito pa din ako para kay gavin kahit na alam ko nman na iba ung gusto niya at iba ung kailngan niya.
ilang beses ko na sinubukan na gayahin si lawrence, tatalikuran ko na din si gavin pero pano ko un gagawin kung palage nman akong inuunhan ni lawrence na iwan si gavin, hinde ko kasi kayang makita si gavin na nasasaktan, alam ko kasi na ako na lang meron siya pag wala na si lawrence
"babe di na ako papasok, sunduin na lang kita bukas" sabi ko kay gavin pagka baba namin sa sasakyan,
"hmmm ako na lang siguro papasok babe, kita na lang tayo sa school"
alam ko na pag ganyan ang sinasabi ni gavin, isa lang un gusto niyang mag isip,, o sabihin na natin na gusto ni gavin na alalahanin niya lahat ng meron sila ni lawrence dati at alam kong hinde ako kailngan dun
"bat mo to ginagawa paul?" napangiti ako nung nakita ko si danica sa labas ng bahay namin, sa tagal ng panahon na kasama ko si gavin at tinitiis ko lahat ng sakit, kailangan ko din paminsan minsan ng mahihingahan ng iniipon ko sa loob ko
'kamusta din mahal kong pinsan" bati ko sabay tapik sa balikat niya, aaminin ko nakita ko pa lang ung muka niya gustong gusto ko ng umiyak, gusto ko ng ilabas lahat ng sakit, baka kasi pag nalabas ko na mabawasan kahit konti, alam ko nman na gusto ko to, tangap ko pero tao ako, nasasaktan ako at kailngan ko din ng kaibigan
"uulitin ko paul bakit?" kita ko sa mga mata ni danica ung pagkakaseryoso sa mga tanong niya, pano ko ba sasagutin un? bakit nga ba? di ko kasi alam kung bakit kahit masakit na hinde ko pa din tinitigilan, bakit parang mas gusto ko pa na nakikita ko ung mahal ko na nawawala na sakin, di ko mapaliwanag pero isa lang ung gusto ko magstay sa tabi niya, un lang at alam kong ok na ako
"mahal na mahal ko siya" hinayaan ko na lang na tumulo ung luha sa mga mata ko, para kahit hinde na ako mag salita alam na ni danica kung bakit, para sana sa pag luha ko naintindihan na niya
"bat di mo pakawalan mahal mo pala" sabi ni danica saBAY akap sakin
"kalokohan lang ung kasabihan na pag mahal mo pakawalanan mo, kasi dan pag mahal mo talga ung tao hindeng hinde mo un mapapakawalan kasi mahal mo nga e"
gavin's pov
"NAPAKADALI LANG NG INUUTOS KO DI MO PA MAKUHA NG MAAYOS!! NAPAKATANGA MO TALGA!!!" napahinto ako sa pag lakad ko nung marinig ko ung isang pamilyar na boses, galing ako ngayon sa bahay ng kaklase ko, hinde na ako nag pasundo kay paul kasi parang merong bahagi sa katawan ko na nag sasabi sakin na kailngan ko tong gawin
"KUNG ALAM KO LANG NA GANYAN KA KATANGA, SANA DI NA AKO PUMAYAG SA GUSTO MO DATI!" hinde ko alam kung ano ngyayari sakin pero bigla na lang lumakad ung paa ko kung saan ko naririnig ung boses, galit na galit siya sa kausap niya at parang anytime mapapatay na niya un
"sorry po" napapikit ako nung narinig ko ung boses na un, ung puso ko biglang bumilis ang tibok, ung mga paa ko mas nag madali siyang nag lakad para makita ng mga mata ko ung nangyayari
"ULITIN MO YAN!!!" napahawak ako sa dibdib ko nung nakita ko ung isang lalaki na nakasalampak sa sahig at may malaking sugat sa ulo, kitang kita ko kung pano siya sinipa nung lalaki sa harapan niya, hinde ko alam ung gagawin ko gusto kong lumapit sa kanya para akapin siya at itanong sa kanya kung ano ngyari, pero natatakot din ako dahil mukang hinde normal ung inaakto nung tao na asa harapan niya
"lawrence" mahina kong sabi habang nakatitig ako sa nakakaawang itchura ni lawrence habang pinupunasan ung sugat niya sa ulo.... kung dati galit ung nararamdaman ko sa kanya dahil iniwan niya ako pero ngayon parang naiintindihan ko na siya kahit wala pa siyang sinasabi sakin......
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------SORRY PO ULIT AT ANG TAGAL NG UPDATE KO SORRY PO TALGA... DONT WORRY PO KASI TALGANG TATAPUSIN KO PO ITO KAHIT NA ANG DAMI NG NAG SASABI NA PANGET NA UNG FLOW NG STORY,,, HINDE KO NA PO KASI SIYA MABAGO KASI MATAGAL KO NG INISIP UNG MAGYAYARI SA KANILANG DALAWA... KUNG UNG LAWRENCE GAVIN MOMENT INIINTAY NIYO? DONT WORRY GAGAWA AKO NUN KONTING INTAY LANG,,, GUSTO KO LANG PO MUNA KASING MAINTINDIHAN NIYO UNG NAGING PROBLEMA NILA... SALAMAT PO ULIT
PLS DO VOTE AND COMMENT BIG HELP PO UN SAKIN :))