Facebook Group (Marple Dame Stories) to read #P🖤 free (even with no data) https://www.facebook.com/groups/346905256136334/permalink/581605532666304/
⚈ ̫ ⚈ OY! Magbasa at Mag-vote. ⭐
✖ - ✖ - ✖ - ✖ - ✖
Warning: this chapter contains scenes of sexual nature that some readers may find disturbing. READERS DISCRETION IS ADVISED.
✖ - ✖ - ✖ - ✖ - ✖
Pagbukas ni Jace ng pinto'y bumungad rito si Nico na may dalang isang tangkay na pulang rosas. "Ellie, may bisita ka."
Mula sa pagtanaw ng bintana ay agad sumilay ang ngiti sa labi ng dalaga nang pumasok ang nobyo sa kwarto niya sa ospital. "Dos."
"Hey." He immediately wrapped her with a warm embrace and kissed her cheek. "How are you?"
"O-Okay lang!"
Tiningnan ni Jace si Ellie sa kalagitnaan nang pagliligpit nito ng pinagkainan sa mesa. Malapad ang ngiti ng kababata na para bang walang nangyari kagabi.
"I'm sorry, I wasn't able to visit you the other night. I was visiting Boboy."
Naramdaman niya ang pagbaba ng tono ng boses nito sa pagbikas ng pangalan ng kaibigan. "Kamusta siya?" Umisod siya para bigyan ng espasyo si Nico upang makaupo tabi niya sa kama.
"Still recuperating. I... I didn't get to see him." He cleared his throat.
"Bakit?"
"Pinagbawalan muna ako ng mga magulang niya na makita siya."
"Kahit si Sir Geronimo?"
He nodded. "Even him." He shrugged. "I can't blame them though. Boboy's their only son and no parent... would like to see their children in that state."
"I-Ikaw, kamusta ka? Ang sugat mo sa noo..."
He lifted his hair to show a healing wound near on his forehead. "All good."
"A-Ang..." Tinuro niya ang balikat nitong may sugat dahil sa tama ng baril.
He shrugged. "This is nothing in compare to what's Boboy's been going through right now."
Hinawakan niya ang kamay nito. "May sinabi sa akin si Itang kahapon." She tried to lift the mood. "Nag-inuman raw kayo?"
"Oh." He finally managed a smile. "Yeah. Lambanog. We were in his cottage, in the middle of a rainshower. How romantic, right?"
"At nakaubos talaga kayo ng dalawang gallon?"
"Yup. But your father drank most of it."
"Hmm? Iba ang nakarating sa akin na balita. Nako, bawal pala kayong ni Itang magsama ng matagal. Nagkakasundo kayo sa pag-iinom."
Ellie laughed as Nico tried to defend himself animatedly. Tinaas pa nito ang kamay at kinopya ang galawang lasing ng itang niya.
When was the last time she saw him this happy like a kid? It feels like it's been a long time.
Hindi niya namalayan na tumaas na pala ang kamay niya at dinama ang pisngi nito.
Natigilan ito. "Fairy?"
"I miss you."
Nicolo knew what she meant – she is not talking about his presence. She is talking about his carefree laugh and playful smile. He placed a kiss on his forehead.
Ellie rested her head on his shoulder and closed her eyes – ignoring the throbbing pain in her right leg.
.
.
Nang lumabas si Nico para tawagin ang nurse upang palitan ang benda sa binti ni Ellie ay kinuha iyon ni Jace na pagkakataon na makausap ang kababata.
Sinara ni Jace ang sinasagutang booklet. "Hindi mo ba sasabihin kay Nico ang binalita sa iyo ng doctor kagabi, Ellie?"
Umiling siya at maingat na minamasahe ang sumasakit na binti. "Ayaw kong mag-alala si Dos, Jace."
"Pero karapatan niyang malaman iyon."
Binalingan niya ito. "Jace..."
"Karapatan niyang malaman kung anong ginawa niya sa'yo."
"Jace!" Kinakabahan siyang nilingon ang nakabukas na pinto. "Walang kasalanan si Nico rito, okay? Ako itong tangang tinakbo ang malayong distansiyang iyon. Ako ang pumagitna sa suntukan nila ni Dennis."
"Suntukan nga ba talaga ang nangyari?"
Hindi niya ito sinagot. Bagkus, tumingin nalang siya sa labas ng bintana.
"Pasensiya ka na, Ellie, pero hindi ko kayang hindi sabihin sa kaniya ang tunay mong kalagayan."
"Sasabihin ko rin naman sa kaniya—"
"Kailan?"
Saktong pumasok si Nico kasama ang isang nurse na may dalang bagong benda.
Winakli ni Ellie ang kumot na nakatakip sa binti nito.
Napailing nalang si Jace.
✖ - ✖ - ✖ - ✖ - ✖
Nakasalikop ang mga kamay ni Zenaida sa ilalim ng baba nito. "Dodong."
Pumasok ang binata sa opisina niya. "Mama Zen?"
"May importante akong gagawin ngayon. Ayoko ng disturbo kaya siguraduhin mong walang papasok sa opisina ko."
"Masusunod, Bossing!" Sinara nito ang pinto.
Nang mapag-isa'y hinawi niya ang kurtina sa ilalim ng kaniyang lamesa para makita ang vault na natatakpan ng maraming stub ng resibo. Binuksan niya ito at hinila ang maliit na lumang box.
Umupo siya at inangat ang takip no'n.
Tumambad sa kaniya ang mga lumang gamit ng yumaong anak na si Cecilia. Ang kwintas nito, ang unang medalya nito sa unang patimpalak na sinalihan, mga ginunting niyang parte sa lokal nilang diyaryo kung saan nilathala si Cecilia sa pagsasayaw ng ballet nito.
Maingat niya ang mga itong nilabas sa kahon. Sunod na kinuha niya ang litrato nito at ni Jasper de Silva na nakasakay sa iisang puting kabayo.
Masayang-masaya ang dalaga na nakasandal sa dibdib ng nobyo nitong hinahalikan si Cecilia sa tuktok ng ulo nito,
Parang dinudurog ang puso niya kapag tinitigan ang buhay na buhay na mukha ng anak sa litrato. Matagal nang patay ito pero hindi pa rin matanggap-tanggap ang sinapit nito.
Natigilan siya nang muling makita ang maliit na botelya na nakapailalim sa maraming lumang litrato at sulat.
Botelya ito na may lamang tubig at umbilical cord (pusod) ng isang sanggol.
Dinala niya ito sa dibdib at pumikit.
No'ng sinabi ng doctor na tumingin sa labi ni Cecilia na sariwa pa raw ang sugat nito sa tiyan mula sa sinagawang c-section nito ay hindi agad naniwala si Zenaida.
Imposibleng hindi niya malaman na nagdadalang-tao ang anak kahit umalis ito sa poder niya no'ng pinagbawalan niya itong makipagkita uli sa nobyo nito. Sigurado siyang ipapagbigay-alam ni Cecilia iyon sa kaniya.
Pero no'ng niligpit niya ang mga gamit nito'y doon niya na-diskubre na may tinatago itong pusod ng bata sa isang botelya.
Iyon ang nakapagkumbinse sa kaniya na may anak nga ito na hindi pinakita o pinakilala man lang sa kaniya.
Nagtampo siya pero para saan ba? Nakabaon na ang anak niya sa ilalim ng lupa. Sino pa ba ang pagagalitan niya? Kakausapin niya? Tatanungin niya?
Kahit ang mga matatalik nitong mga kaibigan ay walang alam.
Sa galit niya noon ay gusto niyang gantihan si Jasper de Silva pero napagalaman nalang niyang umalis ito sa Romblon.
Nalusaw na sa tagal ng panahon ang galit niya sa lalake kaya no'ng nalaman niyang muling nagbalik ito sa Romblon ay hindi nalang niya iyon pinansin. Binuhos nalang niya ang oras sa paghahanap ng kaniyang nawawalang apo kahit sinasabihan na siya nab aka dinala daw ni Jasper ang bata sa ibang bansa.
Lahat ginawa niya. Nag-hire pa siya ng Private Investigator para tingnan lahat ng ospital o lay-in birthing clinics sa pagbabasakaling makakuha silang ng pruweba o katunayan nga sinilang nga si Cecilia na bata.
Dasal lang talaga niya'y hindi patay ang apo niya.
Kaya no'ng makita niya uli sa may ospital si Jasper de Silva, sa halip na galit ay parang nabuhayan siya ng loob na makita ang apo niya.
Dinugtong-dugtong niya ang mga pangyayari.
Kailangan niyang makausap si Nico. Baka may alam ito tungkol sa anak ni Jasper.
✖ - ✖ - ✖ - ✖ - ✖
Pinanood ni Nico ang masayang pag-uusap ni Maya at ni Ellie sa may kama.
From sitting on the monobloc chair, his gaze dropped on Ellie's hand secretly pressing her right leg.
Nakangiti ito, halatang aliw na aliw sa mga kwento ni Maya pero nahahalata niya ang panaka-nakang ngiwi nito sa sakit.
Binalingan niya si Jace na noo'y abala sa pagsasagot ng isang questionnaire. "Jace."
Tinuro nito ang mga libro para sabihin sa kaniyang abala ito sa pag-aaral.
"Natingnan na ba ng doctor ang binti ni Ellie?"
Nakuha niya ang atensiyon nito. Binaba ni Jace ang labi at sumandal sa pader.
"Doctor should be here and check her leg. She's only been drinking pain relievers."
"Hindi ito Brazil na advance ang mga kagamitan sa ospital."
"Well, I was just thinking that maybe her pain is more than muscle cramps."
"Paano kung gano'n na nga?"
"What?"
"Paano kung mas malubha pa sa pulikat ang nangyari sa binti ni Ellie."
Hindi agad nakasagot si Nico.
"Anong gagawin mo—"
"Jace!" Biglang tinawang ni Ellie ang kababata mula sa kama. "Hindi b-ba't may pinabibili si Itang s-sa'yo?"
Nagsukatan ng tingin ang dalawang binata. Naghahamon ang mga mata ni Jace para sagutin ito ni Nicolo sa tanong na iyon.
"Jace?" Pukaw ni Ellie rito.
Pabagsak na binaba ni Jace ang hawak na lapis at lumabas sa kwarto.
Nagtataka naman si Maya na pinaglilipat ang tingin kay Ellie at kakalabas lang na binata.
Nico turned to Ellie.
Their eyes met.
Ellie averted her gaze.
✖ - ✖ - ✖ - ✖ - ✖
PRIMA NOVA HQ | MANILA
Sabay na pumasok si Isaac at si Zoey sa elevator.
"You sure you're going there alone?" Hinapit ni Ice ang beywang ng nobya.
Zoey smiled and nodded. "Oo naman. Good thing Nicolo is my cousin and I am head-over-heels inlove with you."
"Or else..."
"Or else, I'll be attracted to him. Brent is right, Nico will be a great asset for Prima Nova, Isaac. He got what it takes."
"Ikaw ba talaga ang pupunta roon? I can send Brent in your stead so that we could have some time alone." He kissed the side of her neck naughtily.
She giggled. "Nah, I can manage. Isa pa, it might weird him out if some stranger will approach him and talk to him about modelling and whatever."
"Are you close to him? You never mentioned him to me before."
"I did!" Pinalo siya nito sa braso. "But you were just like... looking at your phone and saying, 'I see. Uh-huh. Okay. Cool.'" Zoey rolled her eyes.
"Oh."
"There's this time that when you and I were both in Brooklyn and I told you Nico's at New York, too?"
"Oh."
"I told you if you're not busy we'll grab a coffee and snack with him but you were caught up with your catwalk practice."
"Oh."
"Is that all you can say?"
"I'm sorry, hon."
"Good."
When they were about to kiss, the elevator door opened. They awkwardly held hands and moved to the corner when three men entered the elevator.
The youngest among them smiled at Isaac before turning his back on hime.
Zoey leaned over and whispered. "Isn't him? Liam Allejo-Torres?"
Isaac looked at the guy in the middle whom he thinks is about his age and height. "Must be."
Kasama nito ang manager at isang bodyguard nito.
Blonde hair.
Then their eyes met at the elevator door's reflection.
Blue-eyes.
✖ - ✖ - ✖ - ✖ - ✖
Nagwawalis ng mga tuyong dahon si Kiko sa hardin nila. Medyo napabayaan ang nila ang bahay simula no'ng na-admit sa ospital si Ellie. Siya'y may araw-araw na pangingisda habang ang asawa nama'y suma-sideline ng tagapagluto o katulong sa mga kumare nito.
"Kailan daw makakalabas si Ellie?" tanong niya sa asawang nagtutupi ng mga bagong labang bedsheet. May kumuhang kasi ritong labandera.
Nakaupo sa pahabang upuan sa may bintana'y nagpunas ng pawis sa noo si Titang. "Baka bukas pwede na. Sabi kasi ng ospital, kahit 70% lang ng kabuuang bill ang mabayaran natin ay pwede na siyang makalabas. Pipirma lang tayo ng kasulatan na babayaran pa rin natin ang natirang 30%."
"Iyong—"
Umiling ito. "Huwag, Kiko. Kailangan iyan ni Jace sa pagpunta niya ng Maynila sa susunod na linggo."
Napabuntong-hininga siya. May naitabi kasi silang mag-asawa na konting ipon para kay Jace sa pangarap nitong mag-aral sa U.P.
"Huwag kang mag-alala, mahal. Kaya na'tin ito. Magdasal at manalig tayo sa Diyos na malalampasan rin na'tin 'to."
"Titang, Kiko."
Napalingon sila sa hanggang beywang nilang gate at nakita roon si Jasper na nakatayo.
.
.
Naglapag ng kape at isang platitong biscuit si Kiko sa lamesa. "Pasensiya na kayo sa maliit naming bahay, Señor."
"Okay lang, Kiko."
Mabilis na tinungo nito ang mga bintana at binuksan ang mga iyon para pumasok ang malamig na hanging dagat.
"Napabisita po kayo, Señor." Nakaupo kaharap ni Jasper si Titang.
"I am here to inform you that I already paid your hospital bills."
Natigilan ang mag-asawa. Naudlot ang pag-upo ni Kiko sa tabi ni Titang.
"I did it because I am aware that Nicolo is somehow involved to what happened to Ellie."
Hindi tanga si Titang para hindi maintindihan ang gustong iparating nito. "Baka baliktad, Señor. Naging biktima ang anak ko sa nangyari sa pamangkin ninyo."
"Well, if you put it that way. I just want to inform you in case you might find out that the bills are already paid."
"Sa tingin ko po'y hindi iyon ang pinunta niyo rito."
Pinaglilipat ni Kiko ang tingin sa asawa at sa dati nitong amo.
"Yeah." Jasper nodded. "You see, I've got two reasons why I am here. First, is to ask... where and when did you find Ellie?"
Napasinghap si Titang. "Paanong—"
"Hindi ninyo anak si Ellie, tama ba?"
Nag-iwas ng tingin ang ginang.
Sumingit si Kiko. "Anak man o hindi namin si Ellie ay wala na kayo roon, Señor."
"...and you had the nerve to register her under your names with no proper adoption papers. You can be sued with kidnapping."
Magsasalita na sana si Kiko nang hawakan ni Titang ang kamay nito sa ilalim ng lamesa. "A-At ang ikalawa?"
"What did I tell you about Dos and his reputation with women? Hindi ka nakinig, Titang. Look what happened."
Dinamba ni Kiko ang lamesa. "Walang kasalanan sa nangyari, Señor! Hindi si Titang, hindi si Ellie at MAS LALONG HINDI SI NICOLO!"
Jasper threw him a look. "What do you know about Nicolo?"
"SAPAT NA MALAMAN KONG HINDI MO GINAGAMPANAN ANG PAGIGING TIYUHIN MO SA BATA!"
"Kiko..." Pilit na hinihila ni Titang paupo ang asawa.
"ANG LAKAS NG LOOB MONG PUMUNTA RITO PARA ISAMPAL SA AMIN NA BINAYARAN MO ANG OSPITAL AT ISUMBAT SA AMIN ANG NANGYARI!"
"Ano po ba ang gusto ninyo, Señor?" tanong nito sa dating amo.
"Paghiwalayin sila." Diretsong sagot ni Jasper.
"HINDI MO BA NAKITA KUNG PAANO NAGMAMAHALAN ANG DALAWA?!" Bulyaw ni Kiko.
"...and look what happened, Kiko? Nicolo nearly killed your daughter."
Tiningala ni Titang ang asawa. "Anong ibig niyang sabihin, Kiko?"
Natahimik ang ito at nag-iwas ng tingin.
"You didn't know the whole story? I paid the police and all of the victims' families, Titang. Yes, you heard right. Victims. I paid them to not file a case against Nicolo."
"Kaya ba binayaran mo ang hospital bills ni Ellie?" tanong ng ginang.
Tumayo si Jasper. "I guess Nico won't just break hearts, Titang. Right, Kiko?"
"W-Walang kasalanan si Nico, Señor." Ulit ni Kiko.
"But that doesn't change the fact that he left a mark on your daughter's neck."
Nasapo ni Titang ang bibig sa gulat. "D-Diyos ko..."
"Mali na talaga sa simula pa lang, e." Namulsa si Jasper. "I'll take part of the blame. Yes, I might not be the ideal uncle to Nicolo. But come on, Titang. Didn't you also have a part in all of this mess?"
Napadaklot ito sa dibdib at parang nahihirapan sa paghinga.
"They shouldn't have meet in the first place."
Umiling si Titang. "G-Gusto lang naman mag-sayaw ng anak ko sa bulwagan n-ninyo... kaya ko siya dinala ng gabing iyon sa La Casa Carlota."
"Exactly. You paved the way for them to meet."
"Umalis ka na, Señor." Tinuro ni Kiko ang pintuan habang umaalsa ang dibdib sa galit. "UMALIS KA NGAYON DIN HABANG NAGTITIMPI PA AKO!"
"Think about it." Iyon lang at umalis na si Jasper.
Sinundan ito ni Kiko para malakas na isara ang pinto. "P*tang animal na iyon! Siya ba ang sinabi mong mabait na amo—"
Nakarinig siya nang pagkabasag ng tasa.
Nakahandusay na sa sahig si Titang daklot ang dibdib.
"TITANG!!!"
✖ - ✖ - ✖ - ✖ - ✖
A two-year old Nicolo was hiding inside a closet. The little kid wondered why his nannies hid him.
From the vertical gap of the closet's door, he peeked. The bright light of his bedroom outlined his round, brown eyes.
Hugging his knees towards his chest, Nico felt his surroundings. It's quiet already.
He kneeled and pushed the door to open but it didn't budge. He pushed it again – this time with force.
It won't open.
The kid started to panic. "Papa!" Slamming the closet door with his small palms, his tears started to pool in the corner of his eyes. "Papa! Papa! Let me out! Papa! Por favor! Papa!"
Then he heard the bedroom door opened. He covered his mouth and snuck himself at the farthest corner of the closet.
His heart immediate pounded hard with fear that he can almost hear it.
The light from the small gap darkened as a figure kneeled infront. "Nicolo?"
It was a woman's voice.
"Are you in there?"
He hugged his knees and buried his face in between.
"It's okay. I won't hurt you."
Nag-angat siya ng tingin.
"I promise."
The woman's voice is really soothing that it immediately calmed the young boy's agitation.
"Come out now..."
Gumapang ang bata at marahang tinulak ang pinto ng closet. Bumukas iyon.
The woman moved back and waited for him to go out in his own volition.
Then a small and innocent face peeked out. A pair of round brown-eyes looked up to her.
Charlotte smiled. "Hi, Nicolo."
The boy immediately crawled out of the closet and climbed into Lotte's bosom when she opened her arms to welcome him.
Sensing her motherly care, Little Nico snuggled at her chest to feel safe and warm.
"Now, now." She hugged and cradled him just like what she did to her own children – Isaac and Elaine.
Charlotte protectively turned around when someone entered the room.
"L-Lotte?!"
Agad hinarap ni Charlotte ang may-ari ng boses. "Jas..."
Clothes stained with blood; Jasper was holding a gun. He has an open wound in his left eyebrow. Bilog ang mga mata nitong pinaglilipat ang tingin sa babae at sa batang karga nito. Color drained from his face. "W-WHAT ARE YOU DOING HERE?!" His voice thundered.
Nag-aalala nitong sinilip ang pasilyo sa labas bago sinara ang pinto.
Hinarap nito si Charlotte. "L-Lotte... what the fuck!!"
Niyakap nang mahigpit ni Charlotte si Nico nang maramdaman niyang nagimbal ito sa sigaw ni Jasper. "You're scaring the kid, Jasper."
"Well, aren't you scare with your own life, Lotte?! Argh!" Inis na nasabunot nito ang buhok.
"But I-I can't let them kill him, Jasper. W-Walang kasalanan ang bata!"
"Kaya ka sumuong sa panganib?! Hindi mo ba inaalala ang mga anak mo, ha! Charlotte!" Niyugyog siya nito dala ng galit at takot nito para sa kaniya.
"Jasper..."
Magsasalita na sana ulit ito nang makasalubong nito ang mga mata ng batang si Nico.
He groaned. "Puta de madre..."
Bumalik ang takot na naramdaman nilang tatlo nang may kumatok sa pinto.
Jasper pushed Charlotte inside the closet then immediately stand beside the window.
Iyon ang eksenang nabuksan ni Antonio. "Hey."
"H-Hey." He nodded.
May dala rin itong baril at duguang kutsilyo sa isang kamay. "What are you doing here?"
"O-Oh. I was just checking the garden in here. J-Just to be sure no one's running away."
Nagdududa itong tumango. "Okay..." Tinapunan nito ng tingin ang closet.
Inside, Charlotte smiled down at Nico to tell him everything's fine and there's nothing to cry for.
Kahit nangingilid ang mga luha'y hindi humikbi ang bata.
Binalik ni Antonio ang tingin sa nakakabatang kapatid ni Juancho. "West wing is clear. I met Ephraim on my way here."
"Good. Shall we meet e-everyone at the rendezvous point?"
"Yeah." Kahit may takip ang bulag nitong kanang mata'y nakakalokong ngumiti si Antonio Larrazabal. "TO A NEW SUPREMO!! YEAH!!!" Lumabas ito na taas-taas sa ere ang baril at kusilyo.
Sinigurado muna ni Jasper na nakaalis na ito bago sinipa ang closet door para sabihin kay Charlotte sa loob na huwag ang mga ito lalabas.
✖ - ✖ - ✖ - ✖ - ✖
Habang nagmamaneho ay hindi mapigilan ni Jasper mapatiim-bagang sa naalala.
Who would ever think the ghosts of their pasts are now haunting them in the least unexpected place?
"Oh, Charlotte... look what's happening now. If only you listened and stayed at the hotel that night."
If she only did that one thing – listen to him, their lives would not be this tangled.
✖ - ✖ - ✖ - ✖ - ✖
Ellie woke up from her afternoon nap and saw herself cuddled comfortably in Nico's chest. Tiningala niya ang nobyong nakatulog rin. Dinama niya ang pisngi nitong tinutubuan na ng maliliit na buhok.
He was peacefully sleeping as if he didn't get proper sleep anywhere except here.
Nico really looked tired.
She then traced his profile with the tip of her finger.
From his forehead... down to the furrow between his thick eyebrows... then to his refined nose and to his soft lips.
"Ah!" Napahiyaw sa gulat nang biglang sinubo nito ang daliri niya.
Nico let out a groggy but deep laugh.
Pinalo niya ito sa dibdib. "Ginulat mo ako!"
He wrapped both his arms on the woman he loves and snuggled her closer. "I love you, Fairy..."
"Aweee~ I love you too, Dos—" Heat immediately colored her cheeks when she felt something poking her legs. "Dos!"
Muling natawa itong sinuklay ang buhok nito patalikod. "I have no control over it, Fairy. Pardon my little guy. He misses you too."
Sumilip siya sa likod ni Nico para silipin ang natutulog rin na si Jace sa upuan. "Shhh! Magising pa natin si Jace."
"Our whispers can't wake him up. Your moans can."
Muli niya itong hinampas sa balikat.
"Okay, I should get up before my sexual arousal can get worse." He pushed himself up the bed. "Binisita ka na ba ng doctor?"
She hugged a pillow nodded. "Oo. Sabi niya, pwede na kaming makalabas bukas o makalawa."
"What did he say?"
"About?"
"About your leg."
"Ah, w-wala naman. Sabi lang niya... babalik naman daw sa normal ang lakad ko. Basta't tamang pahinga lang daw muna tsaka... light exercises."
"Light exercises."
"Brisk walking?"
"I see. That's all?"
She smiled and nodded. Ellie saw how relief finally settled on his expression.
"But does it still hurt?"
"A-A bit pero kaya naman. Hindi tulad no'ng mga nakaraang gabi."
"I have an idea with your therapy."
"I'm listening."
"Every time I get cramps from swimming to much, a walk on the wet sand by the shore helps."
"Really?"
"The wet sand helps by not putting to much pressure in your ankle."
"Okay." She cuddled the pillow. "Pagkalabas natin, gawin natin 'yan kaagad."
"Just so you know, you look sexy in your position right now."
Natatawa siyang inikot ang mga mata. "Nakasuot lang ako ng short at t-shirt, Dos. Dalawang araw na ring akong walang ligo. Kaya huwag mo akong bolahin—"
Nico cupped the underside of her face and kissed her on her lips.
Napatanga siya.
"Fairy, when I said you're sexy..." He looked deeply into her azure blue eyes. "I meant your smile."
Ellie cheeks flushed.
Dinikit nito ang noo sa kaniya. "...and that loving glint in your blue eyes, that flutter of your eyelashes when shy away from me."
Naghinang ang mga mata nila. "Dos..."
"Your sexiness is on other level, Fairy. I don't care if your hair is messy or you've been wearing the same clothes from yesterday. You are beautiful and sexy in the simplest form of you."
Tinawid ni Ellie ang distansiya nila at inangkin ang labi ni Nicolo.
Mahinang napaungol ito at naitukod ang isang braso sa pader. Mainit na tinugon ng binata ang halik niya.
Parang sinalaban ang buong katawan ni Ellie nang maramdamang gumapang ang kamay nito sa loob ng t-shirt niya at pinasok ng daliri nito ang suot na bra.
She is about to drape her arms on his shoulders when he pulled back. "We can't."
"W-Why not?"
Desire still lingering on his eyes as he turned to the sleeping guy on the chair. "Like I said, we'll wake him up with your moan."
"Oo nga pala!" Niyakap nito ang unan at doon tumili. "Nakalimutan kong hindi lang pala tayo ang andito sa kwartooooo!"
Tumawa nalang si Nico at hinalikan ang nobya sa noo. "Now you're cute."
✖ - ✖ - ✖ - ✖ - ✖
Sitting facing the window that overlooks the wide, blue sea, Draco's eyes were blank as he kept playing a knife with his hands – fingers tracing the sharp edge.
.
.
Humugot nang malalim na hininga ang labing-walong taong gulang na si Draco at sinundan ng tingin ang ama.
Nakasuot ito ng roba at may dalang kopita ng wine. "You are dismissed."
"Why are you so obsessed with Nicolo, Papa?"
Naudlot ang paglabas nito sa study room.
Wearing the crisp blue coat and khaki trousers uniform of the university, Draco expressed his annoyance to his old man, Antonio Larrazabal.
"Why do you always want me to keep an eye on him? Hell, I am also reporting to you who he was dating... who he was talking... almost every day."
Lumingon sa kaniya ang ama na pikit ang kanang matang may tahi. "Just follow my orders, Drake."
"Not unless you tell me why." Nakita niya ang pagtiim-bagang ng ama."Is he a threat to Varia? I mean... he's good for nothing." Ayaw niyang ilarawan sa ganoong paraan ang kaibigan pero hindi lang niya mapigilang mainis sa walang katuturang utos ng ama niya na manmanan nang maigi si Nicolo. "He's either drunk, sleeping or shagging countless women. You can't possibly let me follow him even inside a motel."
Mas maintindihan pa siguro niya kung ang nakakatandang kapatid nitong si Mateo de Silva ang babantayan niya dahil ito ang susunod na Supremo kapalit ng ama nitong si Juancho.
The De Silvas, Larrazabals, Tuazons and Vidaurettas maybe members of the same crime syndicate but they weren't made the top families to make friends. The families were in each other's throat ever since – kabi-kabila ang gang wars lalo na sa mga mababang miyembro ng mga pamilya nila.
If the heads, their fathers, weren't civil enough to deal each other's presence, there would already be a blood bath now.
All four heads were vying for the Supremo seat even though there's Juancho De Silva sitting already.
One will become a Supremo if he will win over the majority votes among the heads.
"Mateo is the successor based on our Doctrine of Succession and in the instance that Mateo will die or will be killed, obviously the leadership will fell on the next one who gathered the most votes – it's you, Papa. I will be the Supremo with you as my adviser."
Natatawang umiling si Antonio. "You ignorant fool."
"Where's Nicolo in the picture? He's just a stone in our pathway to lead Varia —"
"YOU KNOW NOTHING, DRACO!"
Natahimik siya.
Antonio grabbed his collar and pulled him up despite being taller and heavier than his father. "Whether Juancho or Mateo will drop dead as of this second, the seat won't be automatically ours."
"Why? Is it because of Dos?"
His father nodded. "It's because of Nicolo de Silva, the Second." Pagbibigay diin nito sa huling kataga. "He is a first-born, Draco."
Confused, he stepped back away from his father's clutch. "W-What do you mean first-born... it was obviously Mateo—" He realized something. "No way..."
Ngumiti si Antonio at tinapik-tapik ang pisngi ng anak. "I know you're a sharp kid, Draco. I raised you like one. Hmm? Hmm?"
He nodded even though the recent discovery didn't sink in well yet.
"Keep an eye on him – know his weakness and strength until we're ready to take him down."
"Take him down?"
"Yes, Draco, you're going to kill him. That's how we do it in Varia, right?"
Hindi agad siya nakahuma.
"He's still unaware of his birth right, son. So, while at it... observe him. Because when the time comes, we'll get what we deserve – the Supremacy."
"I-I can kill him now if that's what you want."
"You can't. He's under the protection of the De Silvas and they're at the top of the food chain. If we do that, Juancho can just snap his fingers and all of the Varia will be upon us."
"Until when will we wait?"
"Until the right time, Draco. I know for sure there will be a chance for us to take down Nicolo as well as the De Silva."
Still in trance, he nodded.
Tumalikod na si Antonio para umalis pero bago tuluyang makalabas ay may pahabol ito.
"But never underestimate Nicolo, Draco."
Taas-noo niyang sinalubong ang tingin ng ama.
"It takes all of us four... to take down that man."
✖ - ✖ - ✖ - ✖ - ✖
Kumatok si Quentin bago sumilip sa kwarto ni Draco. "Drake."
A bird flew in from the window.
"I know you wanted us to stay here but can I atleast go to the beach? I am dying with boredom—"
Naudlot ang pagsasalita nito nang matulin na lumipad ang kutsilyo ni Draco diretso sa pader na gawa sa kahoy.
A bird was squirming at the wall with a knife struck straight on its chest.
"Ow." Tanging sambit ni Quentin. "Bad time, eh?"
Tumayo si Draco at hinarap ito na nakangiti na. "I can use some walk too."
"Alright! Yippeee!" Parang batang nagtatakbo si Quinn papuntang kabilang kwarto. "Jotham! Hey! Hey! Wanna come with us?"
Nakaupo si Jotham sa pasimano ng bintana. Simpleng tinaas lang nito ang librong binabasa.
"Tch! Such party-killer." Umingos ito sabay sinara ang pinto. "Ohhh~ I can't wait to swim. Gotta say, their beaches here is cleaner than in Rio de Janiero's. I just wish their bitches are as sexy as ours too. Beaches, bitches!" Natatawa itong bumaba sa hagdan.
Nakasunod lang si Draco sa kaibigan. Bago bumaba sa hagdan ay nilingon niya ang bintana at muling pinagmasdan ang nangingislap sa asul na karagatan.
> "I know for sure there will be a chance for us to take down Nicolo as well as the De Silva."
The chance his father told came in the form of Mateo's disease.
Anytime now, Mateo will be dead – leaving the De Silva heir-less.
.
.
The bird inside his room squirmed more trying to free itself from the knife
.
.
Thus, giving Draco the time to take Nico down.
.
.
But the time the knife loosened from getting stuck in the wall, the bird dropped on the floor.
Bloody and... dead.
✖ - ✖ - ✖ - ✖ - ✖
After spending another day in the hospital, the doctor finally gave a clearance for Ellie to go home.
"Easy, easy..." Nicolo assisted Ellie in walking while Jace carried all the bags.
Ellie laughed seeing how he was tightly holding her hand and waist. "Dos, nakakalakad naman ako."
"Let's not be sure."
Nakakalakad naman siya kahit papaano pero agad rin nakakaramdam ng pagod ang may diperensiya niyang binti kaya hindi siya pwedeng tumayo o maglakad ng matagal.
Nang marating nila ang gate ng bahay ay napatalon nalang silang tatlo nang bigla may pumutok.
"WELCOME HOME!!!" Masayang sigaw ni Maya na may dalang party-popper confetti na siyang pinaputok pala kanina. "ELLIE!!!" Sinalubong agad siya nito nang yakap. "ELLIE!!!"
Sinagot niya ang mainit nitong yakap.
Lumapit naman si Jace sa mga magulang at nagmano. "Inang, Itang."
Tinapik naman ni Kiko ang balikat ni Nico. "Salamat, hijo."
He nodded and is about to look at Titang when the latter looked away from him. Tumikhim nalang si Nico at pinagmasdan nalang ang masayang nobya.
✖ - ✖ - ✖ - ✖ - ✖
Lumabas sa study-room niya si Jasper sabay hinubad ang suot na salamin. "Doris?"
"Po, Señor?" Nasa kalagitnaan ito sa pagdidilig ng mga halaman sa loob ng bahay.
"Si Dos?"
"Ah, umalis po. Nakasalubong ko kanina pagdating ko rito."
He nodded. "Can you call me if he comes home?"
"Opo, Señor."
Nicolo's been avoiding him – them. Maaga itong umaalis at halos madaling-araw na kung umuuwi. He asked the guard if they noticed off but they did not. Hindi rin ito lasing. Sadyang ayaw lang sila nitong makita o makihalubilo man lang.
Nakita niya sa may bukana ng mansion sina Draco at si Quentin. Malakas na tumawa si Quinn habang naka-akbay sa tahimik na Draco.
The latter, sensing Jasper's gaze, turned to him.
Draco smiled.
✖ - ✖ - ✖ - ✖ - ✖
"Dito ka na maghapunan, anak." Imbita ni Kiko kay Nicolo na naghahanda nang umalis ng gabing iyon.
Nilingon siya ni Maya. "Oo nga, Dos. Halika, halika." Tinapik-tapik nito ang bakanteng espasyo sa tabi nito.
Nasa hapag-kainan na ang buong pamilyang Serrano at si Maya.
Ellie turned to him with a smile. "Halika, masarap ang luto ni Inang."
Nico looked at Titang who quietly placed the foods at the table.
Then to Jace who obviously didn't want him there.
Nico felt the unwelcoming atmosphere. He forced a smile. "Nah, it's fine. May bibilhin pa kasi ako sa bayan."
Napawi ang ngiti ni Ellie nang maramdaman ang pag-aatubili ng nobyo.
Nico smiled at her and mouthed the words, 'I love you.'
Muling bumalik ang ngiti niya at tumango. She mouthed the words back at him. 'I love you too.'
.
.
Nakapamulsang huminto si Nicolo sa harap ng bahay ng kaibigang si Boboy. Sumandal siya sa nakaparada roong kotse at tiningala ang nakabukas na sliding door sa second-floor.
Even he was physically tired from helping Ellie in settling back at their house, Nico was still hoping he'll get a chance to talk to Boboy.
After visiting Ellie, he always dropped by to check on him.
He wants to apologize.
Boboy doesn't deserve those wounds.
Parang nabuhayan siya ng loob nang makitang may anino sa second-floor.
Ina pala 'to ni Boboy na nagulat nang makita uli siyang naghihintay sa labas pero sa halip na batiin siya ay sinara nito ang kurtina.
He sighed and looked down as he played the tiny stones on the pavement.
✖ - ✖ - ✖ - ✖ - ✖
The following days, Nico devoted his time in helping Ellie with her morning therapy.
Wearing a white shirt and dark-blue jeans, he kept walking backwards while watching Ellie walking slowly towards him.
"That's it... slowly, Fairy."
Nakataas sa harapan ng babae ang kamay nito para balansehin ang sarili upang hindi matumba sa buhangin. "I said I can do this, Dos."
"Then put down your hand if you can." Natawa siya nang umingos ito. "Let's be patient, babe. Okay? One step at a time."
With the blue waves kissing the soles of their feet, Ellie can't help but keep looking down at her feet.
"No, Fairy. Look at me."
Pinagpapawisan na tumingala sa kaniya ang nobya.
"It will be fine. Walk naturally but slowly."
Nagbuga ito nang hangin at humakbang uli.
"Good. Good – Ow, shit!" Dadaluhan na sana niya ang si Ellie nang parang matutumba na ito pero nagtaas ito ng kamay.
"Okay lang ako, okay lang ako." She winced as she felt a faint ache throbbing on her knees.
Nilapitan niya ito. "We could rest for few minutes." He looked at their fading footprints on the wet, white sand. "Malayo-layo na rin ang nailakad na'tin."
"Yeah, I think we should do that."
Inalalayan niya itong umupo sa buhangin.
"Ah! Heaven!" Masayang sigaw ni Ellie nang makaupo.
With one knee propped up, Nico sat behind Ellie.
Sumandal si Ellie sa dibdib ng nobyo. "No, scratch it. This..." She snuggled comfortably between his arms and legs. "...is heaven."
He chuckled and kissed the back of her head. "Wait 'till your leg can stand for hours, I'll bring heaven to you." He whispered and sensed her blushing and smiling.
"I can't wait."
As the sea breeze caresses them, Nico looked at his world dozing off to sleep between his arms.
Ellie loving him, clear blue-sky hovering above them and glistening calm, blue sea spanning infront of them.
If peace has its shape, this is what it looks to Nicolo.
A medicine to his troubled soul.
"Rest, my love." He inhaled her sweet wildflower scent.
.
.
Napangiti si Kiko nang makita ang dalawang mag-sing-irog na nakaupo sa baybayin.
Mula sa pag-sasampay ng mga kubrekama ay sinundan ni Titang ang tinitingnan ng asawa.
Bumaling sa kaniya si Kiko. "O, huwag ka masyado mag-pa-pagod, Titang." Tinulungan siya nitong magsampay. "Baka bigla ka na namang himatayin sa pagod."
"Alam mong hindi dahil sa pagod iyon, Kiko."
"Dahil sa konsumisyon mo kay Señor Jasper? Huwag mo na siyang isipin. Ang importante'y nakalabas na si Ellie sa ospital, kitang-kita na'tin paano alagaan ni Nico ang anak na'tin... iyon nalang ang pagtuunan natin ng pansin." Hinarap siya nito. "Titang, alam kong masama pa rin ang loob mo pero huwag mong ibunton sa bata."
"Paanong hindi, Kiko? Siya pala ang may gawa no'ng pasa sa leeg ni Ellie?"
"Hintayin natin si Ellie ang magsabi ng buong pangyayari. Wala tayo doon. Wala doon si Señor Jasper. Ang tanging may alam lang ay silang dalawa ni Nicolo."
"Ba't mo ba siya pinagtatanggol?"
"Kasi sinasara mo ang isipan at puso mo at pinapairal ang galit at pakikinig sa sinasabi ng iba. Titang, alalahanin mo ang mga pagkakataong nagsisimula pa lang manligaw si Nico sa anak natin. Tinanggap mo siya dahil alam mo sa sarili mong mabuting bata si Nicolo."
Hindi na kumibo si Titang.
"Ako, sigurado akong hindi kayang gawin iyon ni Nico kay Ellie pero dahil nangyari'y sigurado akong may paliwanag. Huwag mong husgahan ang tao, Titang."
Iniwan niya ito sa hardin at pumasok sa bahay.
.
.
At night, Nico stayed until nine to assist her girlfriend with her studies.
Sa susunod na linggo pa si Ellie makakabalik sa eskwelahan kaya para makahabol ay pansamantalang pina-home-school muna siya ng mga guro.
Sitting at the floor, Ellie focused on answering an activity.
"Do you want me check your answers?"
Nasopresa ang dalaga at nilingon ang lalakeng nakaupo sa upuan sa likuran niya.
"What?"
"Physics?" Tinaas niya ang notebook.
"So?" Pikon nitong hinablot ang hawak niya. "Ano akala mo sa akin? Barko at dagat lang ang nasa utak?"
"Hindi, a. Nakakapanibago lang."
Binuklat nito ang notebook at pinasadahan ng tingin ang mga nakasulat roon. "Okay." Binalik din naman agad nito iyon sa lamesa. "Masahe, gusto mo?"
"HAHAHAHAHA!"
.
.
After carrying Ellie up to her room, Nico will wait by the tree branch near Ellie's window for Jace to go home from his part-time job at the resto.
Ayaw niyang iwang mag-isa ang dalaga baka magdamdam ito sa sakit sa binti, o baka may kailangan o baka gustong bumaba para umihi o uminom ng tubig.
He knew Ellie is physically fit enough to go down by her own but he won't risk it. He is dead worried about her.
Nilingon niya ang babaeng nakahiga sa banig na nakalapag sa sahig.
Hindi niya alam kung bakit mas gusto nitong matulog sa sahig kahit may kama naman ito.
> "I just want to see the moon before going to sleep," she answered when he asked why. "Makes me sleep soundly." She shrugged.
He silently peeked at her sleeping at the floor. Wrapped with blanket, she indeed looked peaceful sleeping hugging the pillow. With her disheveled, dark hair contrasting the white pillowcase, she glowed underneath the moonlight.
Hindi mapiglang ngumiti. "Fairy."
Niyuko niya ang main door ng bahay nang makarinig ng kaluskos.
Nakita niya ang kakarating lang na si Jace na maingat na pumasok sa bahay.
'I guess my time here is up.' Pinadaan muna niya ang ilang minuto bago bumaba sa kahoy.
Sakto namang sumilip si Jace sa kwarto ni Ellie para tingnan ang kalagayan ng kababata.
.
.
Nico kicked the small stone at the pave way and stopped to look-up at the second-floor of Boboy's residence.
The light inside went-off.
✖ - ✖ - ✖ - ✖ - ✖
CASA DE SILVA | BRAZIL
"Ugh! Ugh!" Napakapit nang mahigpit sa towel holder si Mateo nang inatake na naman siya nang ubo nang umagang iyon. He lowered his head closer to the sink. "Ugh!"
"Señorito Mateo?" Pumasok ang matandang butler na si Milton.
He coughed harder this time. Tinaas niya ang kamay para pigilan itong pumasok sa banyo.
Huminga nang malalim si Milton at napapikit sa kada ubo ng binatang amo.
Mateo dropped his weary body on the bathroom floor.
Agad siya dinaluhan nito. "How are you feeling, Señorito?"
Pale as a ghost and with dark circles underneath his eyes, Mateo smiled weakly. "What does it change, Milton, if I say I'm fine or not?" Pati paghinga ay nahihirapan na rin siya.
Nagimbal ang katiwala nang maramdaman ang nanglalamig niyang kamay. "I need to call your doctor, Señorito —" Natigilan ito nang makita ang dugo sa lababo.
"Ha..." Mateo laughed. "What for, M-Milton? Aren't he going to say the same thing? 'You need rest, Señorito.', 'Don't move too much, Señorito.', 'Your health is in a bad shape, Señorito.'" Mapait siyang ngumiti. "Call him if he have something new t-to say." Tinukod niya ang kamay sa rim ng bathtub para doon kumuha ng lakas sa pagtayo.
Inalalayan siya ni Milton palabas sa banyo at paupo sa kama.
On his bedside are numerous medicines with different dosage. He already had a portable oxygen tank nearby and a wheelchair whenever he doesn't feel like walking.
Kumuha ng tissue si Mateo at tinakpan ang bibig nang umubo.
Pagyuko'y may bahid na iyon ng dugo.
Humiga nalang siya uli at napaungol nang makaramdam ng kaginhawaan sa paghiga.
Napalingon silang dalawa sa pinto nang may kumatok. Sumilip roon ang isang maid. "Señorito. A call from you."
Sinapo ni Milton ang noo. "What did I tell you about calls, Filomena?"
"Who is it?" He asked.
Umatras ang katiwala para makita niya ang kasambahay sa pintuan.
"S-Señor Jasper."
Tinulungan siya ni Milton na bumangon at umupo sa kama.
Pumasok sa loob ang babae at binigay sa kaniya ang telepono.
✖ - ✖ - ✖ - ✖ - ✖
LA CASA CARLOTA | PHIIPPINES
"Matt."
📞Mateo: "T-Tio."
"Are you okay?" Narinig ni Jasper ang mahinang tawa ng pamangkin sa kabilang linya.
📞Mateo: "You know, I'd appreciate a 'how are you' than 'are you okay'. How's things over there?"
"Peaceful."
📞Mateo: "Is that good or bad?"
"I don't know. Antonio's son is hard to read."
📞Mateo: "Last time you called me, you said you're having a deal with him."
"That's what's been bothering me. We planned to separate Ellie and Nico with me keeping the woman at bay while Draco will drop the bomb to Dos that you're sick and dying so Dos had no choice but to return home and visit you..."
📞Mateo: "And?"
Tumayo si Jasper at lumapit sa bintana.
"It's been a week already and we can't get a hold of Dos."
📞Mateo: "Why?"
"He's early out and back late at night like some stealth thief."
Muling tumawa ang lalake sa kabilang linya.
📞Mateo: "You know what I-I realized after I got t-this disease, Uncle?"
Hindi siya umimik.
📞Mateo: "I should have lived my life to the fullest. Take risk. Take chances – a great leap of faith. Curse me or whatever, but I do hope you don't get a hold of Nico."
"Mateo..."
📞Mateo: "Just leave him alone, T-Tio. I already called Jotham to drop this mission. Dos h-has his own life – let him control it."
"It's not that easy."
📞Mateo: "In life, nothing comes easy, Uncle. I do envy Dos right now. He's driving the course of his life with someone he loves who also loves him back. That what makes life easy. Having someone to go through hard times."
Jasper sighed.
📞Mateo: "Something I won't have."
Muling tumawa ito.
📞Mateo: "For the record, if only I had a strength of a bull right now, I'll stop you... and Draco and Quentin... for hurting my brother."
"It's not my intention —"
📞Mateo: "But I am sick as fuck, so I have n-no choice... but plead you t-to stop. Look around you, Uncle. Look at yourself – sad and lonely. That is what will happen to someone if happiness was taken away from him. How does it feel?"
He remembered Charlotte. "It would feel like hell."
📞Mateo: "...and both of us knew, Nico's been through hell since childhood. Let him have h-his peace."
Muling inatake na ito nang malubhang ubo.
📞Milton: "Señor, I am sorry but I need to cut the call. Señorito Mateo needs to rest."
Pinatay na ni Jasper ang tawag at binalik sa cradle ang receiver. Napabuntong-hininga siya.
If only it's that simple.
✖ - ✖ - ✖ - ✖ - ✖
"Woah, nakakaakyat ka na pala ng hagdan." Bulalas ni Maya habang nakasunod kay Ellie.
Binalingan niya ang kaibigan sa baba. "Thanks to Nico for our every morning session."
Ngumisi ito. "Mabuti nalang at inosente ako. Kung 'di ay iba na ang naisip ko sa sinabi mong iyan." Sumabay ito sa kaniya sa dahan-dahan niyang pag-akyat.
Nang araw na Lunes na iyo'y bumalik na si Ellie sa eskwelahan. Bumabalik na kasi ang lakas ng kaniyang binti at hindi na masyado sinusumpong ng sakit.
Pinagpapawisan siya at mahigpit ang hawak sa railings. "Nakakalakad na ako ng normal kahit papaano pero hindi pa rin maiiwasan na hingalin ako tsaka mamulikat ang binti ko."
Nagkibit-balikat. "Pasasaan ba't makakatakbo ka uli."
Nawala ang ngiti niya.
Running and... dancing ballet are what the doctor strictly prohibited her from doing.
Maraming bumati sa kaniya sa hallway.
Sinagot lang niya ang mga ito ng matipid na ngiti.
Tumingkayad si Maya at bumulong. "Umaandar na naman ang pagiging chismosa ng mga iyan ngayong andito ka na. Umaastang mabait sa'yo para makakuha lang ng inside information tungkol sa nangyari."
Kinurot nalang niya ang pisngi nito. "Si Boboy, pumapasok na ba?"
"Hindi pa pero nakausap ko Mama niya no'ng huli kong bisita roon, hinihintay lang na mawala ang mga pasa niya sa mukha. Mabuti nalang talaga at hindi masyado napuruhan ang binti niya. Kung nagkataon..." Sinapak nito ang noo. "Dalawa ko kayong aakayin!"
Ngumisi si Ellie. "Umamin ka rin na nag-alala ka kay Boboy."
Namula ito. "Mahabaging Panginoon! Iyang bibig mo, Ellie!"
Napahinto sila nang makasalubong nila ang grupo ni Sera. Walking in the middle of her squad, she looked good in her new haircut. Lumutang ang paging Morena nito sa maikli nitong tuwid na buhok na saktong humahalik lang sa balikat.
Tumaas ang isang kilay nito nang makita siya. She looked at Ellie's leg and snorted to mock at her before walking passed her.
Sinundan ni Maya ng tingin ang grupo nito. "Ayaw ko mang aminin pero grabe... ang ganda niya sa gupit na iyon. Para siyang birhen na demonyita."
Nilingon na rin ni Ellie ang mga ito. "Maganda naman talaga si Seraphina."
✖ - ✖ - ✖ - ✖ - ✖
Natigilan si Geronimo sa pagtapon ng basura sa labas nang makita niyang naghihintay na naman si Nicolo sa harapan ng bahay nila. Ilang beses na niya itong naabutan roon.
Umuuwi pa ba ito?
"Señorito?"
Mula sa pagkayuko habang nilalaro ang mga maliliit na bato'y nag-angat ito ng tingin. "Geronimo? Ow, sorry. I-I was passing by and just checking up on..." He pointed at the second-floor.
Napangiti ito. "Alam kong naghihintay ka rito kung may pagkakataon, Señorito."
"Was it weird?"
"Nag-aalala ka lang sa kaibigan mo. Walang masama roon. Pasok ka."
Nagulat ito at tinuro pa ang sarili. "Can I go in?"
"Oo. Habang nasa palengke si Golda."
"B-But I had nothing in me..."
Tinulak na siya papasok ni Geronimo.
.
.
Kakatok na sana si Geronimo sa pinto nang pigilan ito ni Nicolo. "No, let me."
"Sige po."
Mahina niyang tinulak ang pinto at nakita si Boboy na nakaupo sa kama.
Boboy finally looked well from the last time he saw him.
Wala na itong benda sa ulo at sa katawan.
Nasa telebisyon ang buong atensiyon nito. The kid was watching a documentary in National Geographic channel wherein a wildlife photographer was crawling in the African savannah to take a good picture of the zebras.
Nakangiti itong kumakain ng cereals.
Nico cleared his throat to cover up the emotion stinging the corner of his eyes.
"Hindi mo lang ba siya papasukin, Señorito?"
Maingat niyang sinara ang pinto at hinarap si Geronimo. "How i-is his hand?"
"Wala naman pong problema." Napakamot ito sa batok. "Siguro sa katabaan ng anak ko'y mga kalamnan lang niya ang nabugbog. Malaking himala na walang bali sa kaniya."
"U-Uhhh... about his camera. I know it had a sentimental value but I'll try checking online for a identical one."
Umiling si Geronimo. "Ayaw niya magpabili ng bago, Señorito. Gusto lang niyang ipaayos iyon."
"Then do tell me how much will be the repair cost—"
"Señorito." Hinawakan nito ang nanginginig niyang kamay. "Alam kong mas maging masaya si Boboy na makita ka uli."
He sighed. "I... I don't know what to tell him, Geronimo." Nico looked at the closed door. "Nahihiya akong..." Napangiwi siya. "...harapin siya uli."
"Hindi siya galit sa'yo kung iyon ang iniisip mo."
"I n-nearly shattered his dreams..." turan niya nang maalala ang basag nitong camera at may bendang kamay. "I don't know if I can forgive myself if something happened to his hand."
Tinapik ni Geronimo ang balikat niya. "Naintindihan kita. Kung handa ka nang harapin uli si Boboy, sabihin mo lang, hmm?"
"Thanks, Geronimo."
Umiling ito. "Salamat sa paging tunay na kaibigan mo sa anak ko, Señorito."
"A-Am I?"
Ngumiti ang katiwala nila. "Sobra."
He looked up to blink the tears away. "O-Okay... uhhh... I gotta go. I need to check on Ellie at school. She's back."
"Mag-ingat ka, Señorito."
Dali-daling bumaba si Nicolo sa hagdan pero bago tuluyang makalabas sa pinto ay may umagaw sa atensiyon niya.
A framed photo of the four of them – Ellie, Maya, Boboy and him in Simara Island was pinned on the wall beside the family picture of the Yuchengcos.
The photo was crumpled and full of tapes in efforts to fix it.
Naalala niya ito.
That picture is what Boboy was producing in the PhotoLab before the incident. Pinunit siguro ito ng isa sa mga nagbubog rito.
Iniwas ni Nico ang tingin rito at dire-diretso nang lumabas sa bahay.
Mula sa tuktok ng hagdan ay pinagmasdan ni Geronimo ang binatang sikretong nagpahid ng luha.
✖ - ✖ - ✖ - ✖ - ✖
Ellie snapped her fingers infront of Nicolo that night.
Natauhan ito. "Yeah?"
"Lalim ng iniisip mo, a." Ngiti niya rito.
Nasa sala sila nang gabing iyon. Nag-aaral siya para sa pagsusulit bukas habang ito'y tahimik lang sa likod niya.
"W-Wala, wala. Napagod lang siguro sa trabaho kanina." To distract himself from his own self-destructing thoughts, he immersed himself with the construction works at the resort-hotel's site.
Kahit hindi niya trabaho ay inaagaw niya para lang walang oras siyang atupagin ang sariling utak.
Sinara ni Ellie ang mga libro sa lamesa. "Sa palagay ko mas mabuti kung umuwi ka ng maaga upang makapagpahinga ka ng maayos."
He looked at the wall clock. "Nine's already late."
Ellie gave him a look.
"Okay, okay. Your wish is my command, m'lady."
Tumayo siya mula sa pagkaupo sa sahig at nagulat nang nilahad ni Nico ang mga braso nito sa kaniya. "Ano?"
"I'll carry you upstairs."
"Huwag na. Kung nakita mo lang ako kanina na umakyat-baba sa hagdan sa eskwelahan."
"Fairy?"
"Dos?"
"Come on."
Napailing nalang siya. "Sige na nga. Oh!" Singhap niya nang madali lang siyang nabuhat nito sa braso. "There's really no need to do this." But she eventually wrapped an arm around his neck.
He walked around with her on his arms. "But you need to do something for me."
Natawa si Ellie nang nagpalakad-lakad ito sa sala at sa kusina para patayin niya ang mga ilaw at isara ang mga bintana. "I'll take it back. I like this. Alam mo ba dati, nag-uunahan kami ni Jace sa taas para kung sino ang mahuli ay siyang magsasara sa mga pinto at bintana at magpapatay ng mga ilaw? Katakot kaya lalo na kapag ikaw nalang ang andito sa baba."
Pagkarating nila sa kwarto niya'y binaba siya nito sa kama. "Thank you."
Sinara nito ang pinto niya. "Dito nalang ako dadaan sa bintana." He peeked outside. "I think your parents are asleep already." Paglingon ay nakita nitong minamasahe ni Ellie ang binti. "You okay?" Agad itong lumuhod sa harapan niya.
"Medyo sumakit..." Napangiwi siya.
"Let me..." He massaged her leg gently.
Naitukod niya ang mga braso patalikod. "D-Diyan..."
"Look who's bragging about climbing the stairs up and down earlier."
She smiled. "Oo na. Nasobrahan 'ata."
Silence cloaked the room and the only thing they can hear is the soft lap of waves at the shore.
As Nico gently knead her leg, he can't help but appreciate how supple and smooth her skin was. He lowered his lips to kiss her knee.
Ellie inwardly sighed. She really can't get used to this attraction between them. Despite the stresses the past days, no one can stop the magnetism and the carnal heat emanating from them.
With her foot laid on Nico's leg, she placed it on bulging middle part of his jeans.
Natigilan ito at inangat ang tingin sa kaniya.
She circled her tongue on her lips. "Dos..."
"Mierda..." A low-groan escaped his lips as he curled his hand around her neck, pulling her down to cover her mouth with his.
She gasped as she opened her lips to invite his tongue in. Her hands spread on against his chest.
Nicolo held her small waist and pulled her up to switch their position. She's now sitting on his lap, his pulsing erection constricted by his pants poked her sensitive core.
He deepened the kiss, his hand sliding from her nape to her hair. The other one swiftly unlocks the bra behind her.
Ellie tilted her head backward as he licked a nipple with her shirt on. "Dos..." Hindi mapalagay ang mga kamay niya sa leeg at malapad na balikat nito. She felt her inside churned when he pinched her nipple and bit the other one. "Ohhh~"
He looked up to her. "What are you doing to me, Fairy?"
Her hands fumbled to pull his shirt up. Nico found her lips again and together they took off their garments.
Ellie cupped his face and tasted his tongue. The delirious pressure of her swollen breasts against his bare chest drove Nico's sanity to brink.
Hinila ni Nico ang mga binti ng nobya para ipulupot iyon sa katawan niya. Naghinang ang mga mata nila nang maghiwalay ang mga labi nila. "You don't have t-to do anything, Fairy."
"What do you mean?"
Hindi pa rin mapigilan ni Nicolo na mag-alala sa kalagayan ng dalaga. Safety first before sex. God, he hates thinking about it but he wanted her to enjoy their lovemaking as well.
Umatras ng konti si Ellie sa kandungan ng lalake para hawakan ang...
"Deus~" Nico groaned at her delicate shoulder when Ellie stroked his hard manhood. He can't resist but thrust it between her palms. "Fuck... I like you touching me like this, Fairy." He admitted huskily.
She kept fondling him as their lips hotly crushed at each other.
Then Nicolo's hands cupped her round buttocks to lift her up. "Let me love you tonight, Fairy."
She nodded and pushed herself to him as he lowered her down on his shaft. He was welcomed by her wet but tight folds.
"Dos..." She whimpered on his shoulder. Her legs curved sensually around his torso.
With one strong arm around Ellie's waist, he pulled her up and down as their body heat clashed. The atmosphere in the room was hot and sultry.
Her little cries were so seductive that it made his assault inside her started to increase in pace.
He doesn't want this tryst to end yet but... her muscles contracting around him, making it hard for him to control his release. "F-Fairy..."
"D-Dos... I'm... I'm..." The sound of their bodies making love doesn't help either.
He captured her lips and at the same time, they both released their blissful and pleasurable climax.
✖ - ✖ - ✖ - ✖ - ✖
Kinaumagahan ay naudlot ang pagbibilad ni Kiko sa basang lambat sa buhangin nang dumating si Nicolo.
"Magandang umaga, Mang Kiko."
Nicolo was early that day for their morning walks at the beach.
"Magandang umaga rin, hijo." Binalingan nito ang loob ng bahay. "Nakow, hindi pa gising si Ellie."
"G-Gano'n po ba... sige, maghihintay lang po muna ako rito sa labas."
"Baka mahumugan ka."
"Okay lang po ako." Umupo si Nico sa bangko at nang muling inabala ni Mang Kiko ang sarili nito sa lambat ay mabilis na naakyat niya ang puno. Sinilip niya ang babae na noo'y nakahiga sa mismong kama. "Psst, Fairy."
Mahimbing itong nakayakap sa unan.
He checks on Mang Kiko again before entering the window. "Ellie..." Tawag niya uli sa nobya.
"Uhnn..." Ungol nito.
He smiled as he poked her cheek marred by the pillowcase pattern. "Wake up, Fairy."
"Go a-away..." Winasiwas nito ang kamay na agad niyang hinawakan. "Dos..." Muling ungol nito. "Antok p-pa akoooo~"
"Nope. We can't skip a morning walk, Fairy. Come on, wake up."
"Ayokoooo~"
"Fairy..."
"Robot ka ba?" Minulat nito ang isang mata. "Hindi ka ba napagod kagabi, ha?" They finished almost three rounds last night.
He kneeled at the bedside. "You forgot... I did everything last night."
Tinakpan nito ang tainga ng unan. "Inaantok pa sabi akooo~"
Nico playfully brushed his stubbled chin on the back of her neck.
Agad itong napabalikwas ng bangon. "Okay, wala na ang antok ko." Himapas siya nito sa balikat na ikinatawa niya. "Lumabas ka nga sa kwarto ko! Maghihilamos pa ako!"
✖ - ✖ - ✖ - ✖ - ✖
LA CASA CARLOTA
Tumayo kaagad si Jasper nang pumasok sa study room si Geronimo. "Geronimo!"
"Señor." Nakangiti itong bungad sa kaniya.
"Oh! Graças a deus!" Sinapo niya ang noo at nilibot ang mga nagkalat na study room. Simula no'ng nag-leave ito para bantayan ang anak ay natambakan si Jasper sa mga trabahong si Geronimo lang ang magaling tulad nang pag-se-set ng meeting sa mga kliyente nila o sa pag-aayos ng mga pipirmahang dokumento.
"I can see why you're stressed." Malugod nitong nirolyo ang manggas sa braso. "Anong uunahin nating trabahuin?"
Jasper shrugged frustratingly. "Hindi ko rin alam saan tayo magsisimula..."
Tinuro nito ang noo'y tumutunog na telepono. "That will be my first task today."
"Yeah. I guess so."
Sinagot ni Geronim ang tawag. "Good morning. You've reached La Casa Carlota." Nilingon nito si Jasper. "Señor Jasper? For a while..." Tinakpan nito ang mouthpiece. "Babae po, Señor. Naghahanap sa iyo."
"Who?"
"Zoey Hsiao."
"Oh! That's Nico's cousin on his mother's side." Ilang beses na niyang nakita ito noong bumibisita ito dati sa Brazil kasama ang mga magulang. The last time he saw her is she was still a little girl with pigtails, braces and sharp eyes because of her Chinese descent.
Kinuha niya ang telepono kay Geronimo. "Zoey?"
📞Zoey: "UNCLE JASPER!"
✖ - ✖ - ✖ - ✖ - ✖
Tumikhim ang homeroom teacher nila matapos ang klase nila sa subject na tinuturuan nito. "Bago ako umalis, may gusto muna akong tawagin dito sa harapan."
Naudlot ang paglabas ni Ellie sa notebook at nilibot ang paningin sa classroom. 'Anong meron?'
"Jace Gregory Serrano?" Tawag ng guro nila.
Awtomatikong napangiti si Ellie at nilingon ang namumulang si Jace na noo'y minamasahe na ang likod at tinatapik na ang balikat ng mga kaibigan nito.
"Wooh!"
"Go, 'tol!"
"Idol! Idol!"
"Magsitigil nga kayo!" Inis nitong winasiwas ang kamay.
"Halika dito sa harapan, Serrano." Tawag uli ng guro rito.
"Ma'am naman, e!" Napakamot si Jace sa batok at nahihiyang tumabi sa guro.
Inakbayan ito ng guro. "Sa Biyernes ay aalis na itong kaklase ninyo pa-Maynila para mag-take ng entrance examination sa University of the Philippines!"
Natawa si Ellie sa reaksiyon ng buong klase.
"May himala! Totoong may himala!"
"P're, ipagtitirik kita ng kandila!"
"Gawin mong kwintas ang rosaryo ng lola ko, 'tol!"
"P*TANG*NA NINYO!" Natatawa sagot ni Jace sa mga tukso ng mga kaklase. "KAPAG AKO TALAGA NAKAPASA, HINDI KO NA KAYO PAPANSININ!"
"Kapag ikaw nakapasa, aahitin ko na ang bulbol ko!"
Napaismid si Maya. "Tao ba kayo o mga animal?"
Namumula si Jace na tiningnan si Ellie.
She smiled and clapped silently.
Nahihiya itong ngumiti.
.
.
"Anong pakiramdam mo?" usisa ni Ellie kay Jace nang makasakay na sila sa tricycle pauwi ng hapon na iyon.
"Sa totoo? Para gusto kong tumae." Hinagod nito ang tiyan. "Kinakabahan ako masyado."
"Sa tingin ko'y makakapasa ka."
"Bakit?"
"Kita ko kasi ang pagpupursigido mo, Jace."
Nag-iwas ito ng tingin.
"Iyong habang binabantayan mo ako'y sinasabayan mo nang pag-aaral. May mga questionnaire kang dinidikit sa likod ng mga notebook mo para sagutin kung may libre kang oras. At... nagbabasa ka na!" Yinugyog niya ito. "Kayang-kaya mo ito, Jace!"
"Ellie..."
"Hmm..."
Napakagat ito sa labi. "P-Pwede bang... pag-uwi ko galing Maynila, s-salubungin mo ako?"
"Oo naman! Ikaw pa!"
"B-Baka lang kasi mahimatay ako bigla."
"HAHAHAHA! Baliw!"
"Mag-isa akong pupunta ng Maynila, kaya tiyak grabe ang homesick ko kaya gusto ko sana pag-uwi, may magpaparamdam sa akin na nagawa ko nang mabuti ang pinunta ko roon."
"Kahit ang buong Romblon pa ang sasalubong sa'yo!"
'Gusto ko ikaw lang, Ellie...'
✖ - ✖ - ✖ - ✖ - ✖
Bitbit ang isang supot ay huminto si Nico sa harapan ng bahay nila Boboy. On his way to Ellie's, he decided to buy some of Boboy's favorite – a buy-one-take-one hamburger and two Milo ice candies.
Sinabit niya ang supot sa grills ng gate at namulsang tiningala ang nakabukas na sliding door sa ikalawang palapag.
Naglakad na siya palayo.
Doon pa lang binuksan ni Golda ang pinto na nagmamasid pala sa binata. Nilapitan nito ang supot at sinilip ang nilalaman.
.
.
"Anak?"
Mula sa pagbabasa ng libro tungkol sa Photography ay nilingon ni Boboy ang ina. "Mama?"
May nilapag ito sa kama. "May nagpapabigay."
"Hmm? Ano ang mga 'to—" Namilog ang mata niyang tiningala ang ina.
Ginulo ni Golda ang buhok ng anak. "Maiwan muna kita..."
Dinampot ni Boboy ang isang burger sa loob at binuksan ang balot niyon.
Mainit-init pa iyon... gaya ng mga luhang agad dumaloy umagos sa mga mata niya.
Umiiyak siyang ngumunguya. "B-Boss..."
✖ - ✖ - ✖ - ✖ - ✖
When Nicolo arrived at the Serrano's residence, he didn't let his presence immediately known.
Upon seeing how the family was sharing laughter and banters at the dining table, it feels wrong to disturb them.
Sadness crept inside him.
He feels like an outsider.
A stranger.
Mapait siyang ngumiti at tumalikod nalang.
Why would he feel sad about it anyway? He's a stranger and an outsider in the first place.
Sa paglalakad ay narating niya ang baybayin.
Umupo siya roon at tinukod sa mga tuhod ang mga braso sabay tumingala sa kalangitang inulan ng mga tala.
Panay ang buntong-hininga niya nitong mga nakaraang araw para sana'y maibsan ang bigat na nararamdaman pero ba't parang hindi na siya makahinga.
Crossing his arms above his knees, he buried his neck at the middle.
'It's okay.' He told himself. 'I can deal this on my own.'
✖ - ✖ - ✖ - ✖ - ✖
Habang nagliligpit ng mga pinagkaina'y panay ang silip ni Ellie sa pintuan baka anumang oras ay susulpot si Nicolo.
"Wala pa si Nicolo, anak?"
Umiling siya. "Baka may importante sigurong ginawa."
"O baka nakatulog." Singit ni Jace na naghuhugas ng pinggan. "Parang kulang iyong parati sa pahinga, e. Tsaka parating tulala."
Nababahala siyang nilingon ang kababata.
"Hindi mo ba napapansin, Ellie?"
Umiling siya.
Parati kasi itong nakangiti kapag kasama siya. Oo, may pagkakataong napapansin niya itong tahimik pero hindi niya inakalang... gano'n pala iyon kalala.
Tinapik ni Kiko ang balikat niya. "Bukas, mag-usap kayo ng mansinsinan, anak. Dapat alam ninyo dalawa ang pinagdadaanan ninyo."
"O-Opo, 'tang."
"Huwag kang mag-alala. Baka tama si Jace. Nakatulog lang iyon sa sobrang pagod."
✖ - ✖ - ✖ - ✖ - ✖
"Oh, shit! That's cold!" Napabalikwas nang bangon si Nico nang halos lamunin na ng alon ang buong binti niya. Nakatulog pala siya sa baybayin at hindi napansin pag-taas ng tubig.
Napatalon siya at niyakap ang sarili nang maramdaman ang lamig. "Woah! Cold. Cold. Cold." He rubbed his arms and walked towards the Serrano's residence. "What time is it already?" Nilingon niya ang madilim na paligid.
.
.
Naalimputangan mula sa lalim na tulog si Kiko nang maramdamang hindi niya katabi ang asawa. Nakita niya itong nakaupo sa kama at nakaharap sa nakabukas na bintana. "Titang?"
Tanging lampara lang ang nagdadala ng ilaw sa kwarto nila'y nilingon siya nito. Bakas ang pag-aalala sa mukha nito. "Kiko."
Bumangon siya. "May problema ba?"
Niyakap nito ang sarili. "Nalulungkot lang ako. Buo ang suportang binibigay natin kay Jace sa pangarap niya. Pero paano naman si Ellie, Kiko?"
Napabuntong-hininga siya.
"Hindi pwede pabayaan nalang nating ganoon nalang ang binti ng bata."
"Pwede bang bukas na natin 'to pag-usapan?"
"Hindi ako makakatulog sa kakaisip na hindi na kailanman makakapagsayaw si Ellie ng ballet dahil sa nangyari sa kaniya. Kiko, walang ibang pangarap si Ellie kung 'di ang makapagsayaw l-lang."
.
.
Nico kept rubbing his arms and looked up at Ellie's open window. He'll just drop by and check her if she's already fast asleep.
He sniffed. He feels like getting a cold anytime now.
Aakyat na sana siya sa kahoy nang marinig sina Titang at Kiko na nag-uusap
"Nalulungkot lang ako. Buo ang suportang binibigay natin kay Jace sa pangarap niya. Pero paano naman si Ellie, Kiko?" Boses ni Titang. "Hindi pwede pabayaan nalang nating ganoon nalang ang binti ng bata."
"Pwede bang bukas na natin 'to pag-usapan?" si Kiko.
"Hindi ako makakatulog sa kakaisip na hindi na kailanman makakapagsayaw si Ellie ng ballet dahil sa nangyari sa kaniya. Kiko, walang ibang pangarap si Ellie kung 'di ang makapagsayaw l-lang."
Nagsalubong ang kilay niya sa narinig. Sumandal siya pader para pakinggan ang mga ito.
.
.
"Parang dinudurog ang puso ko no'ng s-sinabi ng doctor na hindi na makakapagsayaw ang anak ko..." Hindi na napigilan ni Titang na mapaluha. "Kung makakasayaw ma'y saan tayo kukuha ng pera pang-opera, pang-therapy? T-Tsaka walang gano'ng gamutan dito sa Romblon."
"Titang..."
"Napakasakit, Kiko." Dinamba niya ang dibdib. "Sobrang lungkot no'ng marinig iyon. P-Paano pa kaya si Ellie? Ina ako, Kiko. Kada ngiti ng batang iyo'y nasasaktan ako kasi alam kong sinasarili lang niya ang problema."
Tinabihan ni Kiko ang asawa at niyakap.
"Mahal ko ang mga anak ko, Kiko. Hindi ko masikmurang maligaya ang isa habang ang isa'y nasasaktan. Alam m-mo g-gaano nalungkot si Ellie no'ng nasira ang ballet shoes niya..." Hagulhol nito sa balikat ng asawa. "Ito pa kayang hindi na siya makakasayaw?"
.
.
Nicolo listened, mouth agape with shock. Dahan-dahan niyang tininingala ang bintana ng nobya.
Nabibingi siya sa lakas ng tibok ng kaniyang puso sa oras na iyon.
> "Parang dinudurog ang puso ko no'ng s-sinabi ng doctor na hindi na makakapagsayaw ang anak ko..."
Parang walang kaluluwa siyang lumapit sa katawan ng kahoy.
> Ellie smiled at him. "Doctor said my leg will heal."
'Why did you lie, Ellie? Why did you say everything's fine?'
He climbed the tree.
'I...I shattered your dreams, Fairy.'
Nicolo looked sat at her windowsill and gazed at the sleeping beauty sleeping soundly at a mat in the floor.
Pain... sadness... anger... frustration started to weight on his chest.
'Y-Your legs... a-are your wings, Fairy. Dancing makes you feel y-you're flying...'
...and he literally cut her wings off.
> "Everything you touches, falls into ruins!" Singhal ni Juancho sa kaniya.
'W-Why did you lie, Fairy... why did you lie t-to me...'
Tears flooded his eyes.
'I...I just killed your dreams!'
He doesn't deserve her smiles.
> Ellie laughed as she kept walking slowly towards him.
He doesn't deserve her touches... her kisses.
> She traced his profile with her finger.
"W-What have I d-done..."
He doesn't deserve her love...at all.
"I'm sorry." In the middle of the night, Nicolo De Silva II, cried silently watching over her. "I-I'm sorry... for taking away your dream, F-Fairy."
.
.
Ellie fluttered her eyes open upon sensing a light but warm kiss on her cheek. "Dos?"
Nilibot niya ang paningin sa tahimik niyang kwarto.
She's alone.
Ellie touched her cheek and felt something warm. "Tears?"
But she's not crying.
Bigla siyang kinabahan. Nilingon niya ang binatana.
Why does she have this feeling that she'll never going to see Nicolo again?
✖ - ✖ - ✖ - ✖ - ✖
Nabulabog ang katahimikan ng gabing iyon sa La Casa Carlota nang makarinig si Jasper ng mga gamit na nabasag at nahulog sa sahig. Inayos niya ang pagkatali ng kaniyang roba bago lumabas sa study room.
"Dos?"
Nakita niyang pasuray na pinulot ni Nico ang nabasa ng crystal bowl sa sahig. "Oppsie~" Sinadya nitong binitawan iyon. "Sorry, Uncle." May dala itong botelya ng inumin.
"Are you drunk?"
"I'm sorry t-that I'm drunk..." Hindi nito inalintana kahit natapakan ang bubog. "I-I'm sorry I b-broke your preshosss b...bowl!"
Nilapitan niya ito. "Dos, you're drunk, okay? Go upstairs and sober up —"
"You know what..." Tumatawa itong tinuro siya gamit ang botelya. "I'm s-sorry... for-for being... ALIVE AT ALL!"
"Dos—" Naestatwa si Jasper nang binato nito ang may lamang botelya sa pader.
"I'M SORRY FOR BEING ALIVE!" Nakangiti pero lumuluhang sigaw nito.
Lalapitan na sana niya ang pamangkin nang umakyat na ito sa hagdan. He heard him mumbling.
Nasa tuktok na ito nang binalingan uli siya. "Sana a-ako nalang ang binugbog... sana ako nalang ang pinutulan n-ng binti—"
"NICOLO!" Sigaw ni Jasper sa takot nang malapit nitong mabitawan ang hawak sa balustre.
"I-I am really a d-devil's child, U-Uncle. I bring wrath e-everywhere... I-I go..."
Napapikit nalang sa inis sa sarili si Jasper. Dapat niyang daluhan ito at kausapin kung ano bang bumagabag rito, pero ba't hindi niya magawang ihakbang ang mga paa?
Is it because he silently wished for this to happen to make things easier for him to separate Ellie and Nico?
.
.
A loud music blasted off Quentin's phone as he laid the cocaine powder in straight line at his table. The heavily-tattooed Vidauretta licked his lips before positioning a rolled foil in his nostril to inhale the drug when suddenly someone kicked to door open.
"DO YOU WANT TO GET KILLED, FUCKER?!"
A wasted Nicolo smiled at him. "Got a room for o-one?"
Nagulat ito nang makita si Nico. "Dos?" Pinaglilipat ni Quinn ang tingin sa droga at sa kaibigan. "Well, we can share." He shrugged.
✖ - ✖ - ✖ - ✖ - ✖
Kinaumagahan ay napatalon sa kinatatayuan si Titang nang makarinig ng mabibigat at patakbong yapak pababa sa hagdan. "Sino 'yan—"
Parang hangin lang na dumaplis si Ellie sa likuran niya na tumatakbo palabas ng backdoor at papasok sa banyo. "A-Anong nangyari sa isang 'don?" Pumunta siya pintuan. "Ellie! 'Di ba't pinagbawalan ka ng doctor mo na tumakbo?!"
.
.
Habang kinukumpuni ang piyesa ng makina ng bangka ay napansin ni Kiko ang panay sira at bukas ng pinto ng banyo. Nilingon nito ang banyo at nakitang namumutla at pinagpapawisan si Ellie na lumabas.
Sapo ang tiyan ay muling bumalik ito sa loob ng banyo.
.
.
"Si Ellie, 'nang?" Sinukbit ni Jace ang backpack sa likod. "Akala ko sumunod iyon sa akin sa paggamit ng banyo."
"Sumunod nga... pero kanina pa iyon doon sa loob. Katukin mo nga."
"Ba't namumutla si Ellie na pumasok sa banyo?" tanong ni Kiko na kakapasok lang sa bahay. "May masamang nakain ba ang batang 'yon?"
Napalingon sila sa maputlang dalaga na nakasunod sa ama. "P-Pasensiya na, sumama 'ata ang tiyan ko sa kinain natin kagabi."
Napangisi si Jace. "Masama ang tiyan mo pero sa ulo mo ka nakahawak."
Sapo-sapo kasi ni Ellie ang noo.
"Bigla ka 'atang bumangon kaya nahilo ka." Pinaupo ni Kiko ang anak. "Ipagtitimpla kita ng gatas."
Binalingan ni Jace ang ina. "Pagtimpla mo rin ako, 'nang."
"Ano ka, walang kamay?"
"Sana all, mahal."
✖ - ✖ - ✖ - ✖ - ✖
"Nakita mo ba si Ellie?" tanong ni Maya sa kaklase nila. Bigla itong nawala pagkatapos lang ng pagsusulit nila. Niyuko lang niya ang bag saglit at pag-angat ng tingin ay wala na sa kinauupuan ito.
"Saan kaya 'yon?" Lumabas siya sa classroom. "Nakita mo ba si Ellie?"
Puno ang bibig na tinuro ng kaklase nilang si Katie ang direksyon ng banyo. "Nakita ko siyang nagtatakbo papasok doon."
"Salamat."
Pagkarating niya sa banyo ay sumilip siya sa loob. "Ellie?"
Pumasok siya at nakitang nakabukas halos lahat ng mga cubicle. Pinuntahan niya ang huling cubicle na nakasara. "El..."
Nakaluhod ito sa sahig at nakayuko sa bowl. "Ugggh! Ugghh!" Halos isuka na nito ang buong laman ng tiyan sa lalim ng dighay nito.
"E-Ellie?"
Maputla at hinihingal itong tumingala sa kaniya. "M-Maya? P-Pasensiya ka na. Masama lang ang gising ko-ko ngayon—"
Kumurap siya at niyuko ang kamay ni Ellie na nakasapo sa tiyan nito. "K-Kailan ang huling menstruation mo, Ellie?"
Natigilan ito.
Pati si Maya ay kinabahan sa posibilidad na...
"Kailan?" tanong niya uli.
✖ - ✖ - ✖ - ✖ - ✖
PREVIEW ONE:
Nasampal ni Ellie si Jace na ikinagulat nilang ring dalawa.
Mapait na ngumiti ang binata. "Mahal kita, Ellie."
✖ - ✖ - ✖ - ✖ - ✖
PREVIEW TWO:
Jotham saw Ellie waiting by the gate of La Casa Carlota.