tw: rape, violence, death
AGAPE stared at the news blankly. The announcement about her husband's missing spread in rapid speed.
Agad na pinatay ni Clare ang telebisyon.
"Why are you watching that? Ang sabi diba ni Abuela 'wag muna tayong manood ng gan'yan?" Clare sat beside her.
Agad na lumandas nanaman ang luha sa pisngi niya. "It's been a week, Clare. Bakit wala parin siya?" she asked weakly.
Dad and Abuela hired private investigators. Kahit media, ginamit na nila. Pero hindi pa rin siya makita. Isang bagay lang ang kinakatakutan niya sa ngayon. Na baka sa paghahanap nila Abuela, may makita itong hindi dapat. She's afraid of the fact that one day would come, she'll stare at his cold body. Ayaw niya 'nun. Hindi puwedeng gano'n.
"They're tracking the taxi's plate number. Pero ang sabi sa imbestigasyon, the taxi was carnap. Ibig sabihin, naisakay siya sa iba. At ang sasakyang 'yun ang hindi makita. Iniwan lang ang taxi sa kung saan. His friends are helping too. Huhulihin nila si Veronica, " Clare assured.
Kumalma siya ng bahagya dahil doon. Maybe, maybe if they caught Veronica, aamin ito kung nasaan ang lalaki.
"Kuya is good in martial arts too. He can defend his self, " dugtong nito.
Napatigil siya, mas lalong sumagana ang luhang lumalandas sa pisngi niya. Agad nabahala si Clara at natatarantang hinawak-hawakan siya.
"A-Ang sabi mo magaling siya, but he's still not here? Nasaan siya kung gano'n? Natraffic? Ano 'yun, one week siya sa lansangan?"
Nanlaki ang mata ni Clare at tumahimik na rin sa tabi. "N-No.. Maybe he's just.. " Kahit ito ay hindi rin naman alam kung anong sasabihin.
Napapikit siya. Kapag may mangyaring masama sa asawa, hindi niya magagawang patawarin ang sarili. Kung sana nagising siya ng maaga. Siya sana ang susundo sa lalaki. Sana, hanggang sana na lang.
Napatakip siya ng mukha dahil sa labis na pagkasiphayo. "I-I'm sorry... I-It's my fault. K-Kung hindi dahil sakin.. he might be here.. "
Kahit saang anggulo tingnan, siya ang may kasalanan. No one blames her, except for herself.
Clare hugged her. Mas lalo siyang naging emosyonal dahil doon. "Hindi mo 'yun kasalanan. It's Veronica's. Hindi lang 'yun basta-bastang aksidente. She planned it. She's the only one who's at fault, not you, " Clare caressed her back. "Sa tingin mo ba magugustuhan ni Kuya na sinisisi mo ang sarili mo? Don't ged mad at yourself. The only thing Kuya wants is to see you welcome him, right? Let's wait.. we only need to wait. "
Her heart throbbed in pain. Wala naman siyang pakialam kung ilang linggo, buwan, o kahit taon pa siyang maghintay. Ang inaalala niya ay kasalukuyang kalagayan nito. Paano kung habang naghihintay siya, naghihirap naman ang lalaki?
The thought of it lingers in her mind. Who cares about waiting? But I hope, he's fine, he's safe and breathing.
VERONICA stared at her with stoic expression. Walang guilt sa mata nito. Walang kahit ano. If only she can slap her.
"You need money, right? Ibibigay namin! Just tell us where is my grandson!" Inalalayan ni Red si Abuela. "You're just a fucking bitch who ruined her life just for money! Are you happy right now? Are you happy that you took him away from us?!"
Clare held her hand. She was thanking her bestfriend inside. Hindi na niya alam ang gagawin kung wala ito sa tabi niya. She doesn't want to breakdown. Hindi puwede. Ayaw na niyang ubusin pa ang luha. She wants justice! That's the only thing that can make her alive and in sane.
She will go berserk any moment. Kaya't bago pa mangyari 'yun, gusto niya munang makita na humihimas ng rehas si Veronica.
"Genevieve.. " Veronica stared at Dad. "Does her name rings a bell?"
Gray's mother. Her name is Genevieve.
Everything become silent. Tanging ang mahihinang tawa lang ni Veronica ang naririnig. But suddenly... she burst in tears.
Nakaramdam siya ng awa, kahit hindi dapat. Lalo na nang mag-umpisa itong himikbi. But she can't be swayed. Malay ba niya kung isa 'yun sa mga taktika nito.
"That woman ruined my life.. " mahina nitong sambit. Natahimik si Abuela. Dad didn't move a bit.
"If she only agreed having sex with my Dad! They are married! Bakit hindi siya pumapayag?!" Veronica shouted. Ngumisi ito kay Red. "You really look like her. Kung hindi dahil sa ina mo, wala ka na sana ngayon! And your Dad must be living miserably.. "
Agad na lumapit si Daddy kay Red. He hugged his daughter when Red started crying.
"Masyadong maarte ang nanay mo! Kung sana pumapayag siyang makipagtalik sa ama kong demonyo, hindi sana ako magagahasa!" Her eyes become bloodshot. Malakas itong tumawa. Ngunit tila may humahaplos sa puso niya nang maya-maya'y nawala nanaman ang mapaglarong ngiti nito sa labi. Kumikibot-kibot ang labi nito habang patuloy ang paglandas ng luha sa pisngi.
"I-It's your mother's fault.. my Dad will violate me everytime she's rejecting him. Sa akin nito ibinibuhos ang pagkabigo. He can't hurt your mother but he can hurt me! Kaya ako ang naagrabyado! Ako ang nasira ang buhay! I was just 16 that time! Mas pinili niyang ako ang saktan kaysa ang nanay mong wala namang pakialam sa ama ko!"
Natulos siya sa puwesto. Veronica is saying the truth. Nakikita niya 'yun sa babae. Nanginginig na rin ang kamay nito.
"Your mother is too selfish! At nang makita ko ang anak nitong babae, I was lost in my mind! Gustong-gusto kitang saktan! Gustong-gusto kitang patayin!" Bumalik nanaman ang mapaglarong ngiti nito. "Pero mahal na mahal ka yata ng Nanay mo, ano? Mas pinili niyang siya ang mamatay!"
Napaiwas siya ng tingin nang mapaupo sa sahig si Red. Hindi niya alam kung sino ang titingnan. Nasasaktan siya para sa lahat. Kay Red, kay Dad, kay Veronica.
Veronica smirked. "Did you really think that your mother died because of her illness? No! She's not sick! I killed her! She chose to die in your place!" And the change of her emotions goes on. "P-Pero hindi ko naman sinasadya.. humarang siya. Nakipag-agawan siya ng baril sa 'kin. Pinatay ko siya.. ako ang pumatay sa kan'ya.. " himihikbi nitong saad.
Tumayo si Red at akmang susugurin ito nang agad na pinigilan siya ni Daddy.
"You're evil! Hindi ba't dapat ang ama mo ang pinapatay mo?! Hindi ang mommy ko! It's not my mother's fault that your father is a demon!" Red shouted.
Napahawak siya kay Clare nang biglang manakit ang tiyan niya. Agad na bumaling ang kaibigan sa kan'ya.
"Are you okay?" nag-aalala nitong sambit.
Tumango siya. "Yeah, I'm good, " she assured.
Nag-aalalang dinaluhan siya ni Abuela. "Ilang araw ka nang walang tulog, hija. Please rest, hindi mo na kailangang marinig pa ang mga ito. This will only stress you out. "
Umiling siya. "No, I'm okay. I'll stay.. "
Abuela looks so hesitant but she just smiled. Lumingon siya kay Veronica na ngayon ay may ngisi na ulit sa labi.
"I can't hurt my father! He's a demon! Bago ko pa siya patayin, siya na ang papatay sa 'kin!" sigaw nito. "He killed my mother! He killed my mother when she tried to escape! But he can't kill that woman! Hindi niya magawang patayin ang ina mo! He's obsessed with her! My father tried to kill her husband and her son! At dahil masyadong tanga ang ina mo, pumayag siyang pakasalan ang tatay kong demonyo para sa kaligtasan niyo!"
"And yes, I killed Gray! Ang pamilya niyo ang dahilan kung bakit nasira ang buhay ko! Your mother is the root of my father's evilness! Ang tanga tanga kasi ng ina mo! Magpapakasal sa tatay ko pero hindi kayang makipagtalik dito?! Look at me! I'm miserable! He took my purity and my dignity! And it's because of your mother! Kaya't dapat lang na mangyari kay Gray 'yun!" Tumingin si Veronica sa kan'ya. "And what? He's married?! Hindi puwedeng madagdagan ang pamilya niyo! Tumigil ang buhay ko dahil sa nanay mo! And it's unfair for me to just watch your family being so happy!"
He's not dead.. he's not dead.
Halos mapaatras na siya. Mas lalo siyang nilukob ng takot.
"My son is not dead! We will find him! And you will rot in this jail!"
Humalakhak si Veronica. "You won't find him, even his dead body! Paano niyo pa makikita ang taong naging abo na? Of course, I let him cremated! Ayokong may makitang evidensya sa katawan niya laban sa 'kin!" Malungkot itong tumingin sa kan'ya. "Sad, isn't it? You can't even mourn for your husband properly. His ashes right now must be lonely. Tinapon lang siguro 'yun sa kung saan.. "
No.. she's lying. He can't be dead.. hindi p'wede.
"Fuck your family! Fuck this life! Mabulok man ako dito, I can be at peace! Siguradong ligtas naman ako sa loob nito. I prefer staying here than living my life outside. Mas magiging malaya ako dito sa loob. Nakakasakal mabuhay sa labas! Na malaya ka ngang ituring, pero nakakulong ka pa rin sa takot! Let me die here inside! 'Wag niyo kong ilalabas! Don't give me to my father! Ayoko na sa kan'ya.. Ayoko na bumalik sa kan'ya. He will kill me! Papatayin niya 'ko! Dito na lang ako please.. dito lang. Gusto ko dito.. ayaw ko na lumabas.. "
"He killed my baby! Pinatay niya rin ang baby ko. Ayaw niya sa baby ko.. kaya pinatay niya ang anak ko. He raped me many times.. namatay ang anak ko dahil 'dun. Kaya please... 'wag niyo na 'ko ilalabas. Galit din sa 'kin baby ko, e. Pinabayaan ko daw siya, " lumakas ang pagtangis nito. "I-I'm sorry baby.. Hindi ka naprotektahan ni mommy. Please forgive me.. anak. I can't even save you from your father. Sana kasama na kita ngayon. I want to be a better mother for you.. but you left me. Si mommy na lang mag-isa.. "
Ngumiti ito sa kawalan. "In the next life, please come to mommy again, okay? We will be happy. Hindi ka na masasaktan.. " Veronica stared at her. Ngumiti ito sa kan'ya. Hindi niya alam kung anong mararamdaman niya sa ngiting 'yun. Pero napalitan ng takot ang mukha nito at tumayo. "No! No... please save your child! I'm sorry.. I'm sorry.. " Akmang lalapit ito sa kan'ya nang agad siyang inilayo ng mga pulis. "I'm sorry.. I'm sorry.. Hindi ko naman sinasadya. " Mas nagpumilit pa itong makalapit. "Please save your baby.. you're bleeding.. I'm sorry.. "
Agad siyang napatingin sa binti dahil sa sinabi nito. Napasapo siya sa tiyan dahil sa sobrang sakit.
"Clare.. " tawag niya sa kaibigang natataranta.
"Hold on, Agape. Please.. hold on.. " Clare uttered and before she can even speak, darkness kissed her pain.
AGAD na linukuban ng kaba si Agape nang magising siya sa hindi pamilyar na kwarto. Memories of earlier filled her. Takot siyang napaupo at agad na hinawakan ang tiyan.
She did bled. Is it what she think?
Mas lalo lang siyang nabahala dahil sa naisip. Hindi rin p'wedeng mawala ang anak niya. Hindi niya kakayaning mabuhay kapag nangyari iyon.
"Ma.. " she weakly whispered when she saw her mother sitting while sleeping beside her.
Agad na gumalaw ang ina. Napabalikwas ito at agad na tumayo at naglakad palabas ng kwarto. Pagbalik nito ay kasa-kasama na ang kaibigan. Clare is wearing her labgown. Nakangiti ito sa kan'ya.
"How are you feeling?" tanong nito.
"Ayos lang ang pakiramdam ko.. " she answered. "What happened? Am I.. "
Niyakap siya ni Clare. "Yes, you're pregnant. Tinakot mo 'ko, I thought.. " Clare trailed off. "But don't worry, you're both fine. Don't stress yourself too much, okay? Makakasama 'yan kay baby.. "
She's pregnant. Is this a sign that her husband is really gone? Maraming nagsasabing kapag may nawala, merong darating. Si Gray ba ang nawala at ang anak niya ang dumating?
Tears automatically formed in her eyes. Paano naman siya ngayon? She's pregnant with their child. Ayaw niyang lumaki ang anak na walang ama.
"Shh, think about the baby. Mahina ang kapit niya, Agape. Please be careful.. "
Pinilit niyang kumalma. She can't lose her child. She remembered her husband being so excited of having a kid. Ngayong meron na, pero bakit ang asawa naman ang nawala?
"Makinig ka sa kaibigan mo, 'nak. Hindi maganda sa buntis ang sobrang stress. Pwedeng magkasakit ang anak mo. Gusto mo ba 'yun?" Hinaplos ng ina ang buhok niya. "Masyado rin akong naging mahina nang pinagbuntis ko si Kid. Hindi ko kinaya ang pagkawala ng ama mo. Ngayon pinagsisisihan ko na. Masakit tingnan ang kapatid mong nahihirapan dahil sa sakit niya. Mahina na siya simula pa nang ipanganak. "
Tumango-tqngo siya. She needs to be healthy for her child. Matutuwa ang asawa niya kapag malusog niyang ipapanganak ang bata.
He or she will be the foundation of her life. Habang nawawala siya sa nangyari sa asawa, sigurado siyang ang anak niya ang maghahanap sa kan'ya.
MONTHS passed like a blink of an eye. Naging mahirap para sa kan'ya ang araw-araw. Pregnancy is hard. The morning sickness, her cravings, her emotions. Alam niyang emosyonal ang mga buntis. Ngunit pinipigilan niya ang sarili na lumabis.
Kabuwanan na niya. She's excited to held her angel in her arms. Kung sana nandito lang ang asawa.
Napabuntung-hininga siya. She can't still move forward with that part of her life.
"No contractions?" Clare went to her.
She shrugged. "There is, pero hindi masakit. Hindi rin lagi. But I wore some pad because of a little bleeding. "
Napatango si Clare. "The bleeding is normal. Maya-maya, mas magiging masakit ang cramps. Just like menstruation. Then check the interval time of the contractions, " paliwanag nito.
It's good that she's friend with an oby-gyne. She was well-informed and prepared during her whole pregnancy. At hindi na rin siya ganoong nagpanic ngayong nakakaramdam na siya ng signs of delivery.
Ngunit hindi pa rin niya maiwasang malungkot. Things would have been different if he's here.
"You're crying again, " Clare looked at her with a sad expression.
Napanguso siya. "I'm sorry.. Hindi ko sinasadya.. "
Clare smiled. "Just some hours, we will see your baby girl. Kapit lang, okay?"
Napangiti siya. She's surrounded with people who loves her sincerely. And her child will be loved too.
She stared at her ring.
I don't think I can still love again. Sapat na para sa 'kin na minahal mo ako.
Wherever you are, I'm happy. And I will be happy, for you and for our baby.