Dünya gerçekten de çok küçük bir yerdi.
Yüzünü bir daha asla görmek istemeyeceğiniz insanları, yarın karşınızda bulabilirdiniz.
"Abla, iyi misin?" diyen Ege'ye;
"Ege başka bir yere gideli- diyecekken çok geç kalmıştım.
"Bak, bak, bak ,kim varmış burada. Bu bizim eski kuzen değil mi? Ve seninde eski kardeşin ve kuzenlerin Aslı?"
Aklıma gelen anılar ile gözlerim doldu.
~Ceylan 13 yaşında~
Genç kız okuldan gelmişti. Evin kapısını, titrek ve soğuk elleri ile çaldı.Ailesi neden geç kaldığını bile sormadan onu dövebilirdi.
O sadece yolda duran, soğuk ve donmak üzere olan köpeği, görevini yapıp veterinere götürmüştü.
Kapının açılması ile düşüncelerinden sıyrıldı. İçeride halası ve çocukları vardı.
Biri 16 yaşında bir erkek, diğeri 15 yaşında bir kızdı.
Kız içeri girdiğinde, ona bakan yüzler ile suratını buruşturmamak için zor durdu.
Odasına gidecekken arkasından gelen annesi tiz sesi ile konuştu;
"Hadi Ceylan Ferit ağabeyinide al odana gidin."
Genç kız bunu her ne kadar istemesede. Annesinin ses tonu ve babasının bakışlarına daha fazla maruz kalmamak için kabul etti.
İçeri girdiklerinde Ferit kapıyı kapattı.Ve kıza doğru ilerlemeye başladı.
Genç kız, ne yapıyorsun? diye sorsa bile umurunda değil di.
Bir anda genç kızı yatağa fırlatması ile genç kız ne yapacağını şaşırdı.
Bir anda eline geçen yanda ki vazoyu Ferit'in kafasında patlattı.
O gün vücudunun her yerini,derisi soyulana kadar keselemişti.
Babası ise genç kıza o gün öyle bir şekilde vurmuştu ki, genç kız ölse bu acıyı unutmazdı,unutamazdı....
Ve vücudunda ki izler derisini koparsada geçmezdi...
-Şimdi ki zaman-
Ferit şuan bana bakıp sırıtıyordu.
Kartal ağabey oldukça sinirli görünüyordu.
Dolu gözlerim ile ona baktım;
"Kartal ağabey buradan gidebilirmiyiz?"
Ağabey dememle bana bakmıştı.
Sert yüzünde ufak bir tebessüm belirdi.
"A a! hadi ama Ceylaan ben seni çok özledim."
diyen Ferit ile tırnaklarımı elime geçirdim.
"Gidelim" diyen Kartal ağabey ile ayağa kalktık.Arkamdan gelen sesle ağzımdan bir hıçkırık kaçmıştı,ve göz yaşlarım birer birer akmaya başlamıştı.
"Hadi ama Ceylan, eskiden olsa hiç de gitmek falan istemezdin!"
Arkamı dönmeden gözyaşları içinde koşmaya başladım.
Yalan söylüyordu! Ben öyle bir şey falan yapmamıştım. Karşı çıkmıştım bir kere!
Arkamdan ayak sesleri geliyordu.
Bir anda kolumdan tutulmam ile durdum.
"Abla iyi misin? Ne olur ağlama o it için, ne olur?"
"Eg- Ege yemi-yemin ederim ben hep onlardan nefret ettim. Yaklaşmadım bile yanlarına.Yalan söylüyor !izin vermedim ben ona ,inan bana ne olur o aile inanmadı sen inan ne olur!"
Gözyaşları ile söylediğim kelimeler ile Ege'nin de gözünden yaşlar akmaya başlamıştı.
Kartal ve diğerleri de buraya doğru geliyordu.
"Ceylan iyi misin?" Atakan ağabeye baktığımda kızarmış gözlerim her şeyi anlatıyordu aslında.
İyi değildim!
Ege "eve gidelim" dediğinde hayır dercesine kafamı salladım.
"Hava almak istiyorum. Sahile gidelim."
dedikten sonra arabaya doğru gidip, binmiştik.
Arabada sürekli bana bakıyorlardı. Bense sadece iç çekiyor ve hıçkırıyordum.
Bir süre sonra arabadan inmiştik.
Sahil kenarına oturduktan sonra, hepsi benim yüzüme baktı.
Ben de derin bir nefes aldım ve olayı kısa bir şekilde özetlemeye başladım.
"Ferit eski ailemde, benim... kuzenimdi."
"Daha 13 yaşındaydım. Okuldan geldikten sonra Filiz, yani eski annem odana çıkın Ferit ile dedi."
"Be-bende itiraz edemedim." bunları derken ağzımdan bir hıçkırık daha kaçtı.
"Ferit o zamanlar 16 yaşındaydı."
"Odaya çıktıktan sonra kapıyı kapattı. Ve..ve beni yatağa fırlattı."
Bunları anlatırken ,daha da şiddetli bir şekilde de ağlamaya başlamıştım.
"İzin vermedim ama,vallaha izin vermedim, odada ki vazoyu kırdım kafasında."
"Ama inanmadılar bana,yalancı dediler."
"Yalancı değilim ben!."
Bunları anlattıktan sonra Ege, Atakan ve Efe kollarını bana sarmıştı.
Kartal abi ise küfürlerini saydırmaya başlamıştı.
"Ulan,ulan o iti gebertmezsem bana da Kartal demesinler."
Ona çevirdim kafamı.
Benim bakışlarımı görünce o da sarılmıştı bana.
Yavaş,yavaş gözlerim kapanırken duyduğum ses;
"Uyu bebeğim. Ama unutma bundan sonra biz varız ,kimse sana zarar veremez."
••••
Uyandığımda başım çatlama derecesinde ağrıyordu.
Yavaşça gözlerimi açtığımda etrafta gözlerimi gezdirdim.
Odamdaydım.
Üzerim değişmişti. Bir dakika eğer üzerim değiştiyse, değiştiren kişi vücudumda ki yaraları görmüş demekti.
Kahretsin!
Aşağıdan gelen bağırış sesleri ile, hızlı bir şekilde elimi yüzümü yıkayıp aşağıya indim.
Bu babamdı ve Ege'ye bağırıyordu.
"NASIL ANLATMAZSIN EGE , ABLANIN O ŞEREFSİZDEN BUNCA YIL ŞİDDET GÖRDÜĞÜNÜ!!??"
diyerek Ege'ye bağırıyordu.
Demek öğrenmişti. Annem ise kenarda ağlıyordu.
Daha fazla Ege'ye kızmasına izin veremeyerek öne atladım.
"Be-ben istemedim!"
"Kızım" diyerek bana doğru dönmüştü babam.
"Sen..sen nasıl katlandın bunca acıya?"
gözleri yaşlı bir şekilde bana bakıyordu.
"Annem" diyerek bana doğru geldi annem.
"Prensesim" demişti bu sefer ağlayarak.
Bunca yıl annemin bana kızım demesini istemiştim. Beni sevmesini.....
Bir anda yanıma gelip sarıldı annem.
Bir anda yanıma gelip sarıldı babam.
Yanıma geldi ve sarıldı Ege...
Artık mutluydum.
Gerçekten o kadar mutluydum ki, yaralarım sızlamıyordu şuan.
Mutlu bir aile olduğumuzu hissetmiştim.
Aile denilen şeyi hissetmiştim.
İçimde ki dağınık yapboz, kayıp parçalarını buluyordu artık.
Hâlâ eksiktim bir yerlerde ,çalan kapı ise yapbozun eksik parçalarının "ben geldim" demesinin, farklı bir yoluydu...
Yapboz çoktan bozulmuştu.
Yapma zamanı gelmişti artık.
Bir daha bozmamak üzere....
Sınır 38 oy 60 yorum
Ayhh çok heyecanlı bir bölüm oldu.
Şahsen ben bu bölümü çok beğendim.
Ahh Ege benim saf kekim...
Siz bölümü sevdiniz mi?
Şimdiye kadar ki yazdığım en uzun bölüm oldu.
Daha uzun bölümler yazmak nasip olur inş.
Kartal...seni yerimm
Bu arada abi değilde ağabey diye yazıldığı öğrendim.Bundan önceki bölümleri düzenleyeceğim ona göre
Ferit gibi şerefsizler bu dünya da olmasa da,ahirette cezalarını çekecekler elbet....
Sizce sonda gelenler kim? Hepimiz biliyoruz bence shehhshsjhesh
Neyse görüşmek üzere
Umarım beğenmişsinizdir.
Bağğayyss (◍•ᴗ•◍)
Ege (saf kekimiz)
Leo aşkımı koymasam ölürdüm. Hem Ege karakterine çok uydu bence.