A/N: this chapter is dedicated to Joyssiii143 hi there! I hope you'll support my story until the end! Keep safe and love yah!
Follow me, yanna_juls is my username.
Aida's POV
Bandang 7pm na kami natapos sa pagtatrabaho. Ang mga ibang crew na Ang magseserve ng mga hapunan ng nga nakastay in sa hotel. Nag-inat inat muna ako bago tumayo.
"Una na ako guys, take care." Saad ko at isukbit ang shoulder bag ko.
"Take care, Aida." Si Alex.
"Ingat, bitch. See you tomorrow." Ani ni alexa. Nginitian ko Lang sila at saka napatingin Kay Sofia. Nakatulala lang siya at Tila ba malalim Ang iniisip. Mababakas mo din sa mukha Niya Ang inis. Anyare dito?
"Hayaan mo na si Sofia, kanina pa 'yan ganiyan No'ng makabalik siya galing sa opisina Ni Sir Alucard." Bulong sa'kin Ni Alexa. May nangyari Kaya?
"Sige na, Sofia, Mauna na ako." Kinalabit ko siya Kaya Naman napagitla siya at tumingin. Lumingon siya ng bahagya sa'kin at napatango.
"Ah, o-oo, oo m-mag-iingat ka." Saad niya Lang. Hmmm... Ano Kaya nangyari sakanila Ni Sir? I smell something fishy.
Lumisan ako agad matapos magpaalam at dumiretso sa parking lot. Pumasok ako agad at isinukbit Ang seatbelt ko.
~KRIIING KRIIIING KRIIIING~
Sino Naman Kaya 'to?
Kinuha ko Ang phone ko at tumatawag si mommy.
"Hello? Mommy? Napatawag po Kayo?" Bungad Kong tanong at nagsimulang magmaneho.
"H-hello? Anak?! A-anak, nandito kami n-ngayon sa Medal Chest Hospital."
Awtomatiko kung nahinto ang pagmamaneho dahil sa narinig. At dahil sa gulat ramdam ko Ang pagbunggo ng sasakyan ko sa kotseng nasa harap ko. Hindi man 'yon gano'n kalakas, Alam Kong mayuyupi Ang unahang bahagi ng sasakyan ko at likod na bahagi ng sasakyan sa harap ko.
"A-ano? Sinong dinala niyo diyan, m-mommy? Bakit Kayo nasa hospital?!" Sunod sunod Kong tanong. Hindi mawari Ang kabang nararamdaman ko.
Nakita ko Ang pagbukas ng pinto ng kotse sa harap ko at iniluwal no'n ang halos kaedad ko Lang na lalaki. Matangkad Ito at mukhang may masasabi Ang pamilya dahil Kung tititigan mo siya, 'di hamak na napakagwapo Niya at Ang linis linis tignan.
Nabalik ako sa pakikipag-usap kay mommy dahil napalakas na Ang pagtawag Niya sa pangalan ko.
"Hello, mommy? Sino pong nandiyan?" Ulit na tanong ko.
"Anak... Anak si Anatacia Ang nandito. Pumunta ka nadin dito ngayon na."
Halos mabitawan ko Ang phone ko ng marinig Ang pangalan ng anak ko. Jusko, anong nangyari?
"Miss? Miss lumabas ka diyan at mag-usap Tayo." Rinig kong Sabi ng lalaki at kinakatok Ang bintana ng kotse ko.
Kailangan ko ng umalis... Kailangan ako ng anak ko.
Imbes na lumabas para kausapin siya ay pinaandar ko Ang kotse ko at nagmaneho paalis. Wala akong pakialam Kung ireklamo ako ng lalaking 'yon. Kailangan Kong Makita Ang anak ko para malaman Kung anong nangyari sakaniya. Nagmaneho ako papunta sa hospital na sinasabi Ni mommy. Nang makarating ay agad Kong tinanong sa nurse Kung nasaan Ang anak ko.
"Nurse, saan ang room ni Anatacia Stacey Fernandez?" Tanong ko at pinipigilan Ang sarili ko na maiyak.
"Kaano ano po Kayo ng bata, ma'am?" Tanong Niya pa.
"I'm her mother."
Tumingin muna siya sa computer Niya at hinanap Ang room ng anak ko.
"Room 0118—seventeenth floor po, ma'am."
"Thank you." Saad ko Lang at sumakay ng elevator. Nang makarating sa mismong floor ay hinanap ko agad ang room ni Anatacia.
Room 0116, Room 0117, Room 0118— Ito na 'yon!
Hindi na ako kumatok pa at Basta nalang pumasok. Nadatnan ko si mommy na nakaupo sa gilid ng hospital bed na hinihigaan ni Anatacia. Hawak nito Ang kamay ng anak ko at umiiyak?
"Mommy..."
Lumingon siya agad sa'kin ng marinig ang pagtawag ko sakaniya.
"Anak..." Tumayo siya at niyakap ako ng bahagya. Tinitigan ko si Anatacia at parang tinutusok Ang puso ko ng Makita siya doon nakahiga at walang Malay. Anong nangyari? Bakit nandito Ang anak ko?
"Mommy, ano pong nangyari sa anak ko?" Pagtatanong ko dahilan para kumalas siya sa pagkakayakap sa'kin.
Tumingin siya sa'kin at napahagulgol ng iyak. Mommy...
"Anak... Kanina s-sumama sa'min si Anatacia s-sa ribbon c-cutting ng bagong A-accessories Shop ng amiga ko. Mabilis Ang n-naging pangyayari, naging magulo Ang paligid at Hindi namin Alam Kung bakit nagulat nalang kami ng bigla siyang mawala at nakita nalang namin na walang malay."
"Mommy.."
"Tinamaan ng artery ng kaliwang binti Niya. Matindi Ang pagdurugo."
"Ano p-pong kailangang g-gawin?" Nangilid agad Ang luha ko. Tumabi ako sa anak ko at hinawakan Ang kamay Niya.
"Nasa critical level na Ang pagdurugo, anak. Ang Sabi ng doctor ay kailangan ng blood transfusion or else nakalagay siya sa panganib." Hikbing Saad Ni mommy.
"Bakit Hindi niyo pa po siya salinan ng dugo, mommy?" Tanong ko rito.
"Anak... Anak, Hindi match Ang blood type namin ng daddy mo sakaniya. Anong blood type mo?" Tanong Niya sa'kin.
"B..." Sagot ko.
Hindi... Hindi Ito maaari... Iisa Lang Ang pwedeng makapagsalin ng dugo kay anatacia at 'yon ay ang daddy Niya...
"Sabi ng doctor, five hours pa bago dumating ang dugo Mula sa blood banks. Anak... Kailangan Niya na masalinan ng dugo ngayon bago lumala Ang sitwasyon."
Nanginginig Ang mga kamay ko. Para akong hinang Hina. Hindi ko Alam Ang dapat Kong gawin... Dapat mong kausapin ngayon mismo si Terizla, aida. Sigaw ng isip ko.
Kinuha ko Ang phone ko at dinial doon ang numero ni Terizla. Sabi niya ay ayon parin Ang gamit Niya Kaya pwede ko 'tong tawagan.
Nang mapindot ko Ang call ay itinapat ko ang telepono sa tenga ko at hinintay na sagutan Niya iyon. Halos dalawang ring Lang ang nagawa bago Niya 'yon masagot.
"Hello, who's this?"
"T-terizla.. ako 'to." Kahit Hindi ko sabihin Ang pangalan ko ay Alam Kong makikilala Niya ako dahil sa boses ko.
"Aida? Shit, am I dreaming?"
"Terizla, k-kailangan ka n-ng anak natin..."
Saglit na natahimik Ang kanilang linya.
"Anong nangyari? How is she? Sandali saan Kayo ngayon?"
"Medal Chest H-hospital... P-pumunta ka d-dito ngayon m-mismo *sob* bilisan mo." Umiiyak na Saad ko.
"I'm coming. Wait for me."
Biglang namatay Ang tawag. Napatingin Naman ako ulit sa anak ko.
Huwag kang mag-alala, anak. Parating na si daddy mo.
"Aida..."
Lumingon ako Kay mommy at bakas sa mukha Niya Ang pagkagulat at pagtataka. Alam Kong dahil 'yon sa pagtawag ko Kay Terizla.
"Siya lang Ang makakapagligtas Kay anatacia, mommy. *Sob* siya lang." Usal ko at hinalikan Ang noo ng anak ko.
"It's okay, Basta ba gagaling Ang apo ko, Wala akong problema doon."
"Mommy, Hindi po kami nagkabalikan. Kailangan siya ng anak Niya. Nagkausap na kami, mommy.... Gusto niyang bumawi sa'min sa kasalanang nagawa Niya noon. Galit ako sakaniya. Sobrang galit ako. Pero kahit na sinabi ko noon na Wala na siyang karapatan sa anak namin, ayoko ipagkait sakaniya si Anatacia at mas lalong ayaw ko na ipagkait kay anatacia Ang ama Niya."
Hindi na muling nagsalita pa si mommy.
You'll be safe, anak. I promise. Kapag nagising kana, ipapakilala ko sa'yo Ang daddy mo. Hahayaan Kong makapagbonding kayong mag-ama. I love you, sweetie. Mahal na Mahal ka Ni mommy.
A/N: to my new followers, thank you! I hope you'll support this story until the end! Love yah bitches and sperm!