Zenia's POV
Hindi ako makapaniwalang andito padin ako sa bahay nila Justin. Dito, dito sa kusinang to. Dito ko unang nakilala si Kuya Kevin at yung mommy ni Justin.
Every moments that I have cherished suddenly became a memories.
"Kumain ka lang. Ayaw mo ba nung food?" tanong sakin ni Justin. Pati tong si Justin, malaki nadin ang pinagbago niya.
"Ah hindi." sagot ko then I started eating again.
"Eh bakit parang kung san san ka nakatingin?" Napansin din pala niya yung pagiging uneasy ko.
"Huh? Anong kung san-san nakatingin?"
"Aren't you comfortable here?" So, englishero na siya ngayon?
"Englishero ka na ngayon ah! No, of course not. it's not that I'm not comfy here."
"Eh bakit parang tulala ka diyan?" tanong niya ulit.
"May naalala lang kasi ako." I answered.
"Naalala mo yung day na pinakilala kita kay kuya at kay mommy?" He asked. Mind reader ata tong lalaking to eh! How did he know?
"Ah eh.."
He didn't let me answered. "Alam mo, wala namang masama kung aaminin mong namimiss mo ko." He grinned. UGH. Seriously?! Di padin pala siya nagbabago. Mayabang padin!
Pero totoo. Namimiss ko na siya.
"Yabang mo naman! Porket ang gwapo mo ganyan ka na!"
"Sayo nanggaling yan ah. Haha! Hindi ka na ba nahihilo?" He asked while staring sraight at me. Omg! Bakit lalo akong nagiging uneasy sa mga pamatay niyang tingin?
"Tse! Proud na proud ka naman! Kamusta pala sa states?" Iniba ko na agad yung topic, baka kung saan pa mapunta eh.
"Ayos lang. Naho-home sick ako dun!"
"Bakit naman, eh nandun naman sila tita ha?" tanong ko. Bakit naman siya maho-home sick, samantalang nandun naman yung buong family niya?
"Eh kasi wala ka.." sagot niya. What? Wala ako?? Did I heard it right? O__O
"ANO?"
"I mean, wala kayo. Patapusin mo muna kasi ako!" sagot niya ulit.
"Wala din naman kasing masama kung aaminin mong miss na miss mo na ako!" Sigaw ko sakanya. I'm just joking pero kung seseryosohin niya? Much better. ^__^
"Wooo! Baka ako namimiss mo? Ay mali, may Keeyan ka na pala." Awww. Bigla ko naman naalala si Keeyan. Bakit naman kaya niya biglang napasok si Keeyan?
"Keeyan ka dyan! Wag mo nga ko inaasar sa bestfriend ko!"
"Di nga? Yung totoo? Bestfriend lang ba kayo nun?" tanong niya habang nakatingin sakin. Why so curious?
"Oo no! Ano ba namang tanong yan! Baka nga ikaw diyan ang may girlfriend eh!" sigaw ko sakanya tapos tumawa siya ng mahina.
"Ako pa ah. haha!"
We finish eating na then naglakad na kami papunta sa may main sala nila. Ang dami kasing sala dito sa bahay nila Justin eh!
"Mauna ka na sa may sala. May kukunin lang ako sa kwarto." paalam niya sakin. I just nodded.
Pagkadating ko ng sala, napansin ko yung mga picture frames na nakapatong sa may piano. May isang malaking family picture then puro picture nila Justin, Flip at Kriston nung bata pa sila. Wala manlang kaming picture ni Justin? Kinalimutan niya na nga siguro ako.
I just sat on the sofa nang may napansin akong dalawang picture albums na nakapatong sa may center table.
Tinignan ko yung picture album. And look what I just saw! Picture namin dalawa ni Justin sa photobooth. May nakalagay na, "First picture together."
Ang dami naming pictures ni Justin. May picture kami nung 18th birthday ko na magkayakap. Karamahan puro stolen yung pagkakuha samin pero we look so happy with these pictures! It only means, marami din kaming naging masasayang memories ni Justin.
Sa kalagitnaan ng photo album, may malaking picture ako na natutulog ako then may message sa under it.
'Hi baby! You were sleeping in this picture. Nakatulog ka nito kakahintay sakin, nanuod pa kasi kami ng NBA nila Flip eh? Wala lang, gusto ko lang malaman mo na kahit natutulog ka, ikaw padin ang pinakamagandang babae para sakin. I love you so much! Para kang anghel dito baby oh? I'm so lucky to have you baby. Thanks sa patience mo sakin!'
May isang picture naman kami na nakayakap ako sakanya then naka-akbay siya sakin pero nakatingin kami sa malayo. Eto ata yung nasa may batangas kami? Sa may resort nila. May message ulit under the picture.
"This was at Batangas. With my future wifey! Nasa-roof top kami kaya medyo mahangin! Thank you Kriston sa pag picture! The best ka talaga pre!"
Yung last picture naman, Nakahiga kami na magkayakap then he was kissing me on the forehead. Mukha akong lantang gulay dito and my lips were pale. Binasa ko yung message sa ibaba.
"Dear God, I think I found the right girl for me. I have never been in love like this before. We were in the hospital in this picture. Please God, give her a chance to live. I know that you will claim her from us anytime soon but I don't wanna lose her. I love this girl. A lot of people love this girl and sadness will never be enough to describe our feelings if we will lose her. I love you God. Amen."
Hindi ko na napigilan yung pagiyak ko. Ang dami din pala naming memories ni Justin and I couldn't believe na ganun pala ako kamahal ni Justin noon.
Ang dami nading nagbago and ang dami nading nasayang na panahon para sa amin.
"Zenia?" Napalingon ako sa nagsalita. Si Justin.
"Uy haha." sagot ko habang nagpupunas ng luha.
"Bat ka umiiyak?" he asked.
"Wala lang. Nakita ko kasi to eh." sagot ko.
"Psh. Eh ba't mo kasi tinignan? Akin na nga yan." Kinuha niya yung photo album.
"Sorry kung pinakielaman ko ha?"
"De, ayus lang. Wag ka nalang umiyak." Sagot niya then binigyan niya ako ng panyo.
Hindi na ako nagsalita. Madami akong gustong itanong pero hindi ko kayang itanong sakanya.
(Now Playing: Mess we've made/ Aj Rafael. *Again, this is optional.*)
I've been so strong for so long that I could handle everything.
"Zenia, namiss kita." He broke the ice. Nagulat ako ng bigla niyang hinawakan yung kamay ko. Namimiss ko nadin siya pero bakit.. bakit parang may mali? Hindi kaya naninibago lang ako dahil matagal na panahon nadin kaming hindi nagkita?
"I missed you too." Sagot ko. I let go of my hand after that.
"Alam mo, ang tagaaaaaal tagal kong hinintay to."
Huh? Ano bang pinagsasabi niya?
"Hinintay yung?" I asked.
"Yung ganito." He hold my hand. "Yung mahawakan ulit yung kamay mo."
Gusto ko din sabihin sakanya kung gano ko siya kamiss. Kaso, parang may mali. Ang tagal nadin kasi. Madami ng panahon yung lumipas. Marami na ang nagbago.
"Madami na kasing nagbago. Kahit sabihin natin na andiyan pa yung nararamdaman natin para sa isa't isa, hindi pwede walang nagbago sating dalawa." explain ko sakanya then bumitaw ako sa pagkakahawak ng kamay niya.
"Hindi na ba talaga pwede?" He asked while looking at me in the eyes. I can see the sincerity in every words that he said pero bakit ganun? Why do I feel like there's a barrier between us?
Ang tagal ko hinintay itong moment nato. Yung uuwi siya, yung magkakasama kami, yung magkakapagusap kami pero bakit ganito? Bakit parang nalalabuan ako?
"Justin, bakit ka ba umuwi? Bakit mo sinasabi sakin yan? Why are you doing this to me?" Gusto kong umiyak pero pinilit kong hindi umiyak. Ayoko na umiyak, nakakapagod na. Pagod na pagod na ako kakahintay at kakaiyak. Ngayong nandito na siya hindi na ako iiyak.
"Di mo pa ba alam? Hindi pa ba sinabi nila Flip sayo?" He asked. Huh? Anong hindi sinasabi? May hindi sakin sinasabi sila Flip at Kriston? Naguguluhan ako.
I shooked my head. "Anong hindi sinabi? Do I miss something here?"
"Umalis ako dahil sayo. Ngayon, umuwi ako dahil sayo." Explain niya. Bakit siya umalis sakin? Hindi ko maintindihan. Bakit parang lalong naging malabo?
Hindi ako sumagot. Nagulat ako ng niyakap ako ni Justin.
"I have waited long enough just for this moment to hug you. I have suffered for how many years, eating my heart out just to prove to the world how much I love you."
Hindi ko man gaanong maintindihan yung ibig sabihin niya pero nakahinga ako ng maluwag sa sinabi niya.
Pero hindi din ganun kadali yun.
Noong graduation namin nung highschool. Bigla nalang siya magpapaalam na aalis siya. Ano nalang ba ang dapat ko maramdaman nun? Para akong iniwan sa ere.
Four years..
Four years akong naghintay, hoping that he will come back. Pero walang assurance na babalik siya.
Four years, hindi biro ang umiyak ng umiyak. Tiniis kong umiyak magisa at walang malapitan. Hindi ko malapitan si Ross nung mga panahon na yun dahil ramdam kong nagsasawa na siya sa kakaiyak ko. Tiniis kong yakapin yung unan kapag wala siya.
Hindi ko nga akalain na aabot ako sa ganun eh. Mahal na mahal ko si Justin eh? Apat na taon? Hindi biro ang apat na taon.
Sa apat na taon na yon.. Hindi ko na bilang kung ilang beses ako na-admit sa hospital. Sa sobrang depress ko, hindi na kinaya ng puso ko.
"Zenia, can we get things back?" he asked. Magka-hug padin kami, walang bumibitaw.
"Hindi ganun kadali ibalik yun Justin. Madami nang nagbago, madami nang nasayang. Hindi biro yung pagiwan mo sakin basta-basta. Hindi madaling kalimutan yung pagiyak ko tuwing namimiss kita. Oo, totoo. Namiss kita ng sobra. Pero nasaktan din ako ng sobra.."
Naramdaman kong humigpit lalo yung pagyakap niya sakin.
Nararamdaman ko din yung patak ng luha niya sa damit ko. Umiiyak si Justin, hindi ko mapigilang umiyak din.
"Natatakot akong i-try ulit. Nung nawala ka, para akong tinalikuran ng mundo. Wala akong masandalan. Feel ko, walang makakaintindi sakin kundi sarili ko lang. I was so lost in the track." Patuloy ko padin sa pag explain sakanya.
"Promise, Zenia. Hindi ka na magiisa.. hindi na kita hahayaang magisa." Sagot niya. Nararamdaman ko yung pagkahigpit ng yakap niya sakin.
"Yan nanaman tayo sa promise Justin eh."
Naramdaman ko nanaman yung paghikbi niya. Para siyang babaeng umiiyak. Parang ako lang noon. Noong iniwan niya ako.
"May reason naman kung bakit ako umalis Zenia eh."
"Ayoko na marinig kung ano man yung reason na yon. Ayoko na madagdagan yung pain."
Wala na siguro akong pakielam kung ano man yung reason ng pagalis niya before.
Nanyari na eh.
Bumitiw siya sa pagkakayakap.
"Zenia, I love you so much." He said the he kissed me on the forehead.
Matagal bago niya tinanggal yung pagka-kiss niya sa noo ko.
"I hope you can give me a chance to explain why I left. I hope you can give this relationship a chance again."
Tinititigan ko lang siya. Teary eyed padin siya at namumula ang matangos niyang ilong.
[A/N: Here's the next chapter! Sorry kung ngayon ko lang natapos ito. Happy Holiday to you guys! SA FTW! Thanks for those who patiently waited for this update. Happy New Year! Any New year resolutions? Ayun, thanks again! God bless!