Kabanata 55
■Get in■
"Shut your mouth up!" Mahina pero madiing sabi ko.
Hindi sya naka galaw dahil sa ginawa ko. Tila ba senyales yun na totoo nga ang sinabi nya.
"Janine?!! I told you to wait" rinig kung sabi ng isang babae di kalayuan sa amin.
Binitawan ko ang bibig nya saka umayos ng tayo.
"Keep this a secret if you know who am I. You know what I'm capable of Ms. Janine Fajardo" mahinang sabi ko.
Sunod sunod syang tumango.
"Pasensya na" sabi ko saka yumuko. Nasa tabi na kasi namin iyong kasama nya.
Nanatili syang tahimik habang naka tingin sa akin. Nanginginig dahil sa sinabi ko.
Sinulyapan ko sya sandali saka umalis na.
"Janine? Are you okay? Who's that girl?"
"Oi? Para kang naka kita ng multo"
"Why are you like this? What ha--- OH MY GOD!! JANINE?!!"
Hindi na ako nag abala pang lumingon. Mukhang nahimatay ata si Janine dahil sa nangyare.
"Hooh! That was close" mahinang sabi ko.
Nagpatuloy na ako sa paglalakad papuntang nexr class ko.
Madami ang problema ko ngayon at mas lalo lang nadagdagan ng dumating ako sa next class ko.
"Mom? Where have you been? "
Hindi ko sya pinansin . Nilampasan ko sya saka naupo sa bakanteng upuan banda sa likod.
Sinundan nya ako saka naupo sa tabi ko.
"Are you okay mom?"
"Can you please stop bothering me" mahinang sabi ko saka sinubsob ang mukha ko sa mesa.
"But..."
Tinaas ko ang kamay ko saka ginamit yun para ilayo ang mukha nya sa akin.
Natapos ang klase ng wala ako sa sarili.
"Lets go home together"
Inirapan ko si Ivan ng sabihin nya yun.
Sumabay sya sa akin sa paglalakad palabas ng campus.
"Hmm hows your day?" Tanong nya maya maya.
"It sucks" mahinang sagot ko
"Really? How come?"
"Because of you. Maybe"
"Huh? Why? Did I do something wrong? Should I apologize?"
Sinulyapan ko sya sandali. He look so worried
"Just because"
"Aren't you being so harsh?" Nag pout pa ang gago.
Ngayon nya lang ulit ako kinausap simula ng sabihin ko sa kanya kanina na wag na akung abalahin. And surprisingly, he's not calling me 'mom' anymore.
"Aren't you curious why I am not calling you mom? "
"Nope" mabilis na sagot ko.
"Huuuh? But why?" Pahesteryang tanong nya.
Bahagya pa syang nag freeze sa ere.
He keeps on asking me bakit.
Hindi ko napigilang hindi matawa. Bawat expression nya kasi ay nakakatawa. Para syang si tanga.
What a weird personality.
Now that I am seeing him clearly. Ngayon ko lang napansin na hindi pala sya katangkaran. He's a lot smaller than Mr.Black. He has a cute size and unforgettable aura. His light brown eyes and hair got more charming because of it's color. His long eyelashes and thick eyebrows seems unrealistic . It looks perfect kaya medyo hindi kapani-paniwala.
Hmm what a handsome guy.
"Just ask me why" pagpupumilit nya.
"Okay fine. So bakit?" Tumatawang tanong ko
"Well, since you told me to stop calling you mom, tumigil ako. Sino ba naman ang may gusto ng suwail na anak. I should obey you since your my MOM" proud na paliwanag nya.
His smile is as innocent as a kid's smile who is talking to his mom.
Ma t- touch na sana ako kaso narealize kung masyado pa akung bata para maging ina.
"This jerk. Do you think I'm an old lady? Why are you even calling me mom? Wala ka bang nanay?" Iritang tanong ko.
And I just met him this day. I mean we just talk recently, so hindi ko pa sya masyadong kilala.
"I don't have." Deretsong sagot nya.
"W-what?" Gulat na tanong ko.
Napahinto ako sa paglalakad.
"Yes. My mom died long time ago" Nakangiting sabi.
What the freaking heck!?
"I-I'm sorry" mahinang sabi ko saka kami napatuloy ulit sa paglalakad.
"If your really sorry. Why don't you allow me to call you mom since I don't have mom" nakangiti pading sabi nya.
I kinda feel like this is a trap.
Ah well, I'm feeling guilty so I should just agree.
"Okay fine. Just call me whatever you want" pag suko ko.
"R-really? Promise?" Nag spark spark pa ang mata nya.
"Y-yeah" nag aalinlangang sagot ko.
Am I doing the right thing?
"Yes! I love you mom" masayang sabi nya saka ako niyakap ng mahigpit.
"Hey?" Mahinang tawag ko sa kanya.
"Do you want to die?" Seryosong tanong ko.
Nang marinig nya iyon ay agad syang palayo sa akin.
"E-eto naman. Di na mabiro. It's just a greetings h-ha ha" tumawa sya ng bahagya.
What the hell is wrong with this man?
"Let's just get going" pagod na saad ko saka tuluyan ng lumabas ng school.
Nang makalabas kami ay sinalubong agad kami ng dalawang bodyguard.
Agad akung na alarma.
D-don't tell me--
"Young master? Madam wants to talk to you" deretsong sabi nung isa.
Nakahinga ako ng maluwang dahil sa narinig.
They are here for Ivan.
Akala ko ay pinadala na naman sila ni dad or Secretary Yonn.
"Mom? Why don't we grab some food?" Nakangiting tanong sa akin ni Ivan.
Napa 'huh' ako.
"Lets go" aniya saka ako hinila palayo sa mga bodyguard nya.
"Young master? This is an urgent matter. The madam--"
"What do you want to eat mom?"
Hindi sila pinansin ni Ivan.
What's going on?
Pabilis ng pabilis ang lakad namin hangang sa may isang sasakyan ang huminto sa harapan namin.
"Shit!" Rinig kung mura ni Ivan.
"Umm mom. Should we just--"
"Evan? Are you really ignoring me right now?"
Sabay kaming napatingin sa bintana ng back seat ng sasakyan. A middle age woman is looking at us without blinking an eye. She's expressionless as if she's looking into a plain land.
"How dare you ignore your own mother. Have you gone mad?" Naka taas ang kilay na sabi pa nung babae sa loob ng sasakyan.
Own--- what? Did I heard it wrong?
Dahan dahan kung tinignan si Ivan.
Unlike his expression when his with me. He is more serious and emotionless now while looking in the woman inside the car.
"What a common word, MOTHER" he said emphasizing the word MOTHER.
So i didn't heard it wrong.
'I-I thought you mother died long time ago?'
Gusto ko sana iyon itanong sa kanya pero pakiramdam ko ay masyadong seryoso ang sitwasyon.
"U-um I should get going. See you tomorrow " paalam ko saka mabilis ng umalis.
That bastard just lied to me! I can't believe he fooled me!
"Where are you going?" Napahinto ako sa paglalakad ng marinig ang pamilyar na boses na yun.
Medyo naka layo layo na ako sa school at malapit na ako sa terminal ng mga jeep.
Lumingon ako sa paligid. Baka kasi may ibang student na makakita kay Mr.Black na kausap ako't mapag deskitahan na naman ako. I am not that small minded. Once everyone in the campus find out that I talk to Mr.Black like this, I'm dead!
Mabuti ng sigurado.
"I was on my way to my work place" sagot ko kay Mr.Black.
It's almost 5 na kaya hindi na ako makakadaan sa apartment. Kaylangan ko ng dumeretso sa shop.
"I know! What are you still doing. Get in" seryosong sabi nya.
"Huh? Why?" Takang tanong ko
"Didn't you asked me last week to send you off and fetch you to your work?"
Nang marinig ko yun ay agad na nag flashback sa utak ko ang sinabi ko last week.
Umaliwalas ang mukha ko.
Akala ko ay hindi sya papayag.
"Woah what a gentleman." Nakangising sabi ko saka pumasok sa sasakyan nya.
*TBC*