Our day went well. Nanatili lang kami ng ilang oras doon sa resort na iyon bago naisipang gamitin ang natitirang oras para sa roadtrip. Jacob ruined some of the moment.
Iyong biro niya ay hindi ko napaniwalaan kaya nagpasya akong tawagan ang mga pinsan ko upang tanungin kung may nasabi ba sa kanila si Jacob. Of course, they asked me where we are. Hindi ko naman kasing sinabi sa kanilang pumunta kaming Antique.
"See? Ayaw mo talagang maniwala," kontra niya sa akin. Nasa sasakyan na kaming dalawa at mula sa kinauupuan ko ay natatanaw ko ang dagat. There are some resorts in some places here.
"Just checking. Baka mamaya, sabihin mong may nangyari sa atin kahit wala naman." Pasalamat siya at mariing naitanggi kaagad ng mga pinsan ko iyong naging tanong ko. Buti na lang dahil hindi nila ako inusisa pa at nakuntento na sa pagsabi kong nasa Antique kami.
Napatawa siya ng dahil doon. Hawak ng isa niyang kamay ang kamay ko habang iyong isa ay nagmamaneho. Ewan. I just find it comfortable for him now.
"Grabe imagination mo, sseb. Hindi ko alam kung dahil lang ba 'yan sa dalawa lang tayo ang nandito? Baka hindi mo namamalayan, magkatotoo iyan. Sige ka."
I'm not a child anymore. Hindi bago sa akin ang mga ganoong terminolohiya at mas aware ako sa kung anong pwedeng mangyari. I know the consequences. Tumatanda na kaming pareho at minsan sa buhay, papasok talaga sa isipan mo ang mga bagay na gugustuhin mong mangyari.
We will not be here if I don't trust him that much. I know Jacob that much. Hindi naman siya iyong klase ng lalaki na nangunguna ng kilos kapag hindi niya nagustuhan. Kilala ko siya bilang isang lalaking may mga plano sa buhay.
Hindi naman tatagal ang pagkakaibigan namin kung hindi ganoon ang tingin ko sa kanya.
"Ayaw mo ba? Akala ko ba, gusto mong magkaroon ng pamilya sa akin?" Sinabayan ko iyon ng kaunting tawa upang magmukhang nagbibiro lang ako. I can still remember what he promised in front of my cousins. Hindi ko naman iyong makakalimutan.
"Oo naman pero kasi, minsan naiilang ako sa'yo. Hindi ko alam kung paano kumilos tapos parang anytime, aasarin mo ako," he said with his serious tone. I bit my lip because I can feel that he's really feeling awkward.
Nagkahalikan na kami tapos ganito pa ang nararamdaman? Oh Lord. Bless this man beside me.
"Pwede mo namang gawin ang gusto mo ng hindi naiilang sa akin. Hindi ka na nga nahiyang pumasok sa buhay ko, eh," tugon ko sa kanya. He chuckled and then I know that he felt flattered by that. Grabe kung gugustuhin mong magmukhang hindi siya maiilang. Kailangan mong banatan ng kahit na ano.
"Then we'll make a deal. Kailan mo ba gustong magkaanak?" Saglit akong napaisip. Mayroon naman na akong naiisip na saktong edad para sa akin basta't sa edad na iyon ay kailangan, may trabaho na ako. That way, it won't be too hard for me to raise my child. Hindi naman pwedeng iasa ko na lang iyon kay Mama.
"Hmm. Maybe 27. Iyon. Okay na sa akin sa ganoong edad," tugon ko sa kanya.
"Five years from now, huh? Okay. Then let's have our own family at that age."
"Are you sure that we'll end up together? Baka mamaya niyan, iwan mo na ako?" subok ko sa kanya. Honestly, I don't want to end up with someone anymore. Nasa tamang tao na ako. Iyong mas kilala ko at alam ko ang takbo ng buhay.
It's not because he's rich or can afford anything. Siya kasi iyong tao na kahit mayaman, hindi nakakalimutang magtrabaho rin. He's willing to work hard than to use the money he has. Na kung tutuusin ay pwede siyang magkapera kahit hindi pinapahirapan ang sarili.
That attitude of him made me admire him not being the Jacob Valdemora, but as a person. Hindi naman ako bumabase sa estado ng buhay.
He looked at me with his shock expression. Tinuro niya pa ang sarili bago ako tinanong.
"Ako? Iiwan ka? Sige nga. Kailan kita iniwan?" he challenged me. "May boyfriend ka man o wala, hindi naman nangyaring iniwanan kita. No one can separate me from you. Kahit naman siguro kung iba ang boyfriend mo ngayon, hindi pa rin naman kita iiwan."
And yes, he's being honest. Mula noon naman talaga ay hindi niya ako iniwan. Gusto ko lang din maging matapat sa kanya tungkol sa ganoong bagay kasi ayoko rin namang nakakampante ako kapag hindi ko narinig ang kanyang saloobin.
I wanted to hear his words to be sure.
Nangiti ako sa sinabi niyang iyon saka natahimik. Dama ko ang kagandahan ng tanawing nakikita. It feels refreshing and calm at the same time. Parang bigla ka na lang tinakasan ng lahat ng kalungkutan mo sa buhay ang pakiramdam.
So far, I can feel all the happiness in me now. Sana ay magtuloy-tuloy hanggang sa dulo. Even the warmth of his hand gave me so much comfort. Iba ang nabibigay niyon sa akin.
Our road trip went on. May minsang humihinto kami upang makita ng mas malapitan iyong magandang parte ng dagat at kukuhanan niya ako ng litrato. Natatagalan kami kapag ganoon ang nangyayari dahil gusto niya, mas maraming memories ang makuhanan. Na isa raw itong lugar na ito ang magiging the best sa buhay niya.
And I want him to remember how happy I am being with him. Kahit kaming dalawa lang, ayos lang kasi alam ko namang sa ganoong paraan ay magaan ang kanyang pakiramdam.
We also stopped at the nearby resort and then inquired for some information. Wala naman kaming balak na mag-overnight doon pero iyon ang naging palusot niya para matignan lang ang ganda ng resort.
There are actually few tourists inside, but the view is beautiful. Napapaligiran ng mga puno ng niyog tapos dagdagan pa ng mangasul-asul na dagat. May mga kubong pinaparentahan pero sadyang pagtatanong lang naman ang balak namin.
So, we ended up just checking the resort. Sinabihan na lang niya na sakaling makabalik kami ay iyon ang magiging choice naming puntahan. Dahil sa totoo lang ay talagang pagkuha lang ng litrato ang pakay namin.
Hindi naging maikli ang byahe namin. Imbes na siya ang manghina dahil sa pagmamaneho, ako iyong nakatulog. Buong byahe yata hanggang makarating kami sa city ay tulog ako. Iyon lang yata ang resort na binisita namin tapos hindi na nakaulit pa dahil sa akin.
Naalimpungatan lang ako nang hindi na maaraw. Gabi na tapos tanging mga ilaw sa sasakyan lang ang nakikita ko. It indicated that we already left Antique.
"You hungry? Bili tayong dinner, gusto mo?" Napansin na niya yatang nagising ako kaya tinanong niya iyon. Hindi niya rin ako inistorbo sa tulog kanina kaya ngayon lang din nakapagtanong sa akin.
"Yes, please. Kanina ka pa ba gutom?" nag-aalala kong tanong sa kanya. Naroon din ang pagsisisi ko dahil humihikab ito ng kaunti.
"Not really. Pasalamat ka, hinintay kita. Kung hindi, magalit ka na naman sa akin," he joked and then the car continued moving. Iniliko niya iyon sa isang fast food chain saka siya na ang nag-order ng lahat.
I suggested him to buy some burgers, but he already ordered it. Hinuhugot ko na ang pera sa wallet ko nang binilisan niya ang pagbayad sabay kuha ng mga orders. He immediately thanked the lady before closing the window and then gave me my foods.
Napasimangot ako sa kilos niyang iyon.
"Ako magbabayad tapos ayaw mo naman," reklamo ko. Pambawi ko sana iyon kasi nakatulog ako sa byahe tapos mukhang inantok din siya kasi wala siyang nakakausap. Ayaw pa akong pagbayarin.
"Nope. Remember, mas mayaman ako sa'yo." He maneuvered his car and then ate the burger. Naroon ang walang pagmamalaki sa boses niya, sadyang pinapakita lang sa akin na siya dapat ang magbayad kahit na gustuhin kong ako lang.
Lagi naman, eh. Ayaw na niya yatang bigyan ako ng karapatang magbayad.
Hindi na ako nakipagtalo pa sa kanya at kinain na iyong mga pagkain sa kotse. Sakto lang iyon sa aming dalawa. Nag-decide na rin kaming mag-hotel na lang para makapagpahinga na kami ng maayos.
"I'll pay for our hotel room. No buts. Huwag ka nang kumontra kasi talagang mag-isa kang uuwi ng bahay niyo, Jacob," iyon ang banta ko sa kanya. Alam kong siya na naman ang magpipilit na magbayad pero inunahan ko na.
Hindi naman kasi sa lahat ng bagay ay sa kanyang pera lang ang magagastos. So, I need to threaten him in order for him to let me pay for it.
"Okay, miss. Hindi na nga ako kokontra, eh," sagot niya sa akin.
We arrived at the hotel and then we checked in. Binayaran ko na kaagad at hindi na naghintay pa na makahugot ito ng pera sa pitaka niya. Siya na rin ang nagdala ng bag ko papunta sa floor namin.
"Salamat sa libre. Life changing talaga iyon," saad niya sa akin, binubulong sa tainga ko. May iba kaming kasabayan sa elevator tapos iyon ang ginawa niya.
I pinched his arm and smiled to him sarcastically. Gusto na nitong humalakhak pero imbes na lumayo na sa akin ay mas inilapit pa nito ang labi sa tainga ko.
"Shit. Ganda ng girlfriend ko. Ganda ring asawahin." He added his silent laugh after that and then I can feel myself laughing nearly. Sinusubukan kong huwag pansinin ito at manatiling iniignora siya pero hindi ko makaya.
Alam kong nagtataka rin ang ibang kasama namin dito sa loob sa kanyang ginagawa pero nanatiling tahimik lang. Kung alam niya lang kung gaano ko kagustong masapak siya ngayon.
"Hi future misis ko," dagdag niya pang bulong sa akin.
At ang mga sumunod ko na lang na narinig ay ang pagsabi niyang ako raw ang kanyang papakasalan sa ibang kasama namin sa elevator. He told them one by one! Imagine that confidence? Anong nahithit niya at ganito ang mga lumalabas sa kanya?
"Sorry po sa istorbo pero gusto ko lang pong sabihing ito nga po pala ang papakasalan ko balang araw."
The way he said those words... damn. Gusto ko na lang magpalamon sa lupa. Gusto ko na lang bigwasan ito dahil sa hiya.
Good thing we reached our floor and then the moment the elevator closed; I punched his arm. Ginawa niyang pansangga iyong bag na kanyang bitbit habang natatawa.
"Hoy! Lakas naman ng apog mong ipagsabi?" tanong ko at binuksan na iyong room. He followed me while still laughing.
"Sus. Bawal bang maging honest sa ibang tao? Ikaw nga papakasalan ko sa huli. Tapos. Walang kokontra. Kahit ikaw, bawal kumontra." Inilagay niya sa isang kama iyong mga bag. I grabbed mine and then I chose to get my clothes so that I can clean myself early.
Nahiga siya sa kama ng komportable. Inirapan ko siya at hindi na nagawang kumontra sa kanyang sinabi bago nilinisan ang sarili sa loob ng banyo.
The moment my body felt the running water from the shower, my lips automatically smiled. Hindi ko mapigilang mangiti dahil lang doon. Damn you, Jacob. Nakakainis ang mga minsang nagiging banat.
Kung ako ang tatanungin, siguro ganoon din ang iisipin ko. I've loved someone before but this time, I know it's perfect. I found both love and friendship in one person.
And Jacob is the name.
Hindi ako nagtagal sa loob at nang lumabas ay nadatnan kong wala ito sa kama niya kanina. I got the chance to open the door that leads to veranda. He's using his phone and busy looking at our pictures. I took the chance to hug him from behind and then sniffed him.
Grabe. Hindi naman yata nabahiran ng kahit anong amoy ang kanyang sarili. He changed his shirt.
Humarap siya sa akin saka niyakap ako pabalik. He pinched my cheek and that's the moment I tiptoed and then kissed his cheek. I applied small kisses to it. Hindi niya magawang tumanggi dahil kinukulong niya ako gamit ang braso niya.
"You're tempting me." I smirked and then stopped.
Tss. Akala mo sobrang tapang. He won't move unless I'll do the first move.
"Sus. Tempting daw. Ba't hindi mo ako halikan kung ganoon? Puro salita—"
I felt lost when his lips touched mine with full of gentleness. Dahil sa hindi naaalis sa pagkakakulong sa braso niya, mas madali para sa kanyang magawa iyon. I felt all the shock entering me when I finally knew that he can do that! Gosh. Hindi ako makahinga.
Napatigil ako sa kalagitnaan at naghabol ng hininga. I looked at him and I can see the winning face. Nangingiti ito at mukhang sa tingin niya ay siya ang panalo.
I grabbed his hair and pulled him to me. I gave him the kiss that will make him lose this time. I know I did the right thing because he stiffened.
Mas lalo ko lang inilapit ang sarili sa kanya at iginalaw ang labi. He went to the flow and held my waist, started carrying me until we finally reached the perfect place.
Paharap akong nakakandong sa kanya at hindi niya alam kung saan ilalagay ang mga kamay. He's just kissing me and yet, he's too scared to touch me.
"Go on. Be brave. I won't be mad at you after this," I assured him and went back kissing him.
Kahit na ganoon ay hindi niya pa rin alam kung paano ba ikikilos ang mga kamay, kung saan idadapo at kung tama bang naroon sa pwestong iyon. I let him touch me while my lip is busy doing its thing. Nang masanay na ay nawala na ang kaunting pagkailang sa kanya.
His hands roamed and then touched my breasts. Natawa ako sa kalagitnaan dahil mukhang napaso pa ang kanyang kamay at inalis iyon doon. I removed my shirt and then gave him all the chance to finally have his right to touch it.
He's breathing deeply. Hinihingal ito at ramdam ko ang kaunting kaba sa kanya. He looked at me and applied a long passionate kiss before finally cutting it.
"I'm sorry. I'll be better next time." His apologetic eyes made me melt.
"You're doing better."
He shook his head. I caressed his hair and then I can feel the shyness from him.
Napakamot siya ng marahan sa kanyang batok, tila nahihiya bago tinatagan ang sariling tumitig sa akin ng matagal.
"I have a favor."
"Hmm. What's it?" I kissed him once again so that he won't feel the awkwardness with me. I don't want him to feel all the shyness.
"Please... stay with me. Stay with me, Phoebe."
Hindi ako nakapalag nang sandaling pareho naming hindi nakontrol ang bawat sarili. He got the guts to finally own and touch me with his hands. We both lost our control and the next thing I knew, I'm calling his name.