Henüz çalmamış olan alarmımı kapatıp Hyunjin'i rahatsız etmeden komodinin üzerine koydum. Gece uyumamıştım. Hyunjin'i izlemiş ve sadece varlığını hissetmiştim. Benden hiç ayrılmamış en ufak bir uzaklaşma çabamda beni kendisine daha çok çekmişti.
Okul saatine yaklaştığımız için Hyunjin'i uyandırmaya karar verdim. Ben bugün okula gitmeyecektim kesinlikle halim yoktu ama Hyunjin büyük ihtimalle giderdi.
Yaslandığım yatak başlığından doğrulup Hyunjin'in saçlarını okşadım. Büyük ihtimalle dünkü yaşananları hatırlamayacaktı. Oldukça zayıf bir bünyesi vardı hemen sarhoş oluyordu.
"Hyunjin. Kalk hadi sabah oldu." Omuzunu tutup hafif bir şekilde sarstığımda bir şeyler mırıldanıp uyumaya devam etti. Yüzümde oluşan istemsiz tebessümle biraz daha doğruldum ve üzerimdeki yorganı açıp yataktan çıktım.
Banyoya gidip yüzümü yıkadım ve dişlerimi fırçaladım. Adımlarımı mutfağa yönlendirdiğim sırada kapı çalmaya başladı. Kapıyı açtığımda karşıma okul formalarıyla dikilen Chris çıktı. "Günaydın Felix. Hyunjin burada mı? Dün gece eve gelmedi de seninle yürüyüşe çıkacağını söylemişti telefonlarımı da açmadı."
Telaşı yüzünden okunan Chris'e gülümsedim. "Burada dün akşam alkolü birazcık fazla kaçırmış misafir odasında uyuyor." Chris'i içeriye alıp kapıyı kapattım.
"Aç mısın?" Chris karnını tutup yüzünü buruşturdu. "Kurt gibi." Gülümseyip mutfağa yöneldim. Chris ve Hyunjin için yiyecek bir şeyler hazırladım kendim içinse sert bir kahve yaptım. Oturma odasında oturan Chris'in yanına ilerledim. "Sen mutfağa geç ben Hyunjin'i uyandırıp geliyorum." Chris onaylar anlamda başını sallayınca misafir odasına yöneldim.
Kapıyı açtığımda Hyunjin'i yastığa sarılmış bir şekilde uyurken buldum. Kapıyı kapatıp yanına gittim ve yatağın kenarına oturdum. "Hyunjin hadi uyan artık." Huysuz bir şekilde mırıldanıp zorlanarak gözlerini araladı. Gözlerim şişmiş dudaklarına kayınca başımı iki yana sallayıp gözlerimi kaçırdım.
Yatakta oturur pozisyona geçip yüzümü inceledi. "Bu baş ağrısıyla okula nasıl giderim bilmiyorum." Üstündeki yorganı atıp elinden tuttum ve kalkması için çekiştirmeye başladım. "Hadi hadi Chris'i bekletme." Hyunjin'i bir ileri bir geri çekiştirip kaldırmaya çalışıyordum. Son çekişimde biraz fazla çekmişim ki burnu burnuma çarptı ve bu sefer geriye gitmedi.
Gözlerimi kaçırıp Hyunjin'e küçük bir tebessüm gönderdim ve ayağa kalkıp hızlı bir şekilde odadan çıktım. Kendimi gerçekten aptal gibi hissediyordum. Utanç verici bulduğum ve asla yapmam dediğim hareketleri Hyunjin'in karşısında yapıyordum. Onun yüzünden aptallaşmaya başlıyordum.
Olduğum yerde dikilmeyi bırakıp Chris'in yanına mutfağa gittim. Chris yemeğe çoktan başlamıştı anlaşılan ağızı dolu bir şekilde beni izliyordu. Kahvemi alıp içmeye başladığımda içeriye Hyunjin girdi. Sessiz bir şekilde masaya oturdu ve konuşmadan birkaç bir şey yedi. "Forman evde okula az kaldı hazırlan hadi."
Hyunjin Chris'in dediğini onaylayıp ayağa kalktı. Bana kısa bir teşekkür ettikten sonra evden çıktı. "Sen okula gelmiyor musun? Hazırlanmamışsın." Başımı iki yana sallayıp kahvemi yudumladım. "Okulu çekemem şu an." Chris anlayışlı bir şekilde gülümseyip ayağa kalktı. "Ben kaçıyorum geç kalmayayım. Kahvaltı için sağol." Gülümseyip Chris'i kapıya kadar geçirdim.
Mutfağı toplamaya üşendiğim için sonraya erteleyip odama çıktım. Nasıl olduğunu sormak için Lucas'ı aradım. Kaç kere çaldığını saymadım ama açmayacağa benziyordu. Telefonu kapatacağım sırada kulağıma Lucas'ın sesi doldu. "Felix son zamanlarda çok meşgulüm büyük ihtimalle birkaç gün ulaşamazsın bana ben müsait olduğum zaman sana ulaşacağım zamanım kısıtlı kapatıyorum."
Tam ağızımı açmış neler olduğunu soracaktım ki sözleri bana engel oldu. "Bu arada etrafındaki kimseye güvenme kendine dikkat et." Cümlenin sonrasında gelen telefonun kapanma sesiyle dona kalmıştım. Ne olmuştu biraz önce?
Lucas'ın yine rahat durmadığını düşünerek kendimi rahatlatmaya çalıştım. Tek kelime bile edemeden yüzüme kapatmıştı oldukça meşgul olmalıydı.
Telefonuma bildirim geldiğinde ne olduğuna baktım. Kantindeki çocuk takip isteği atmıştı. Göz devirip telefonu komodinin üzerine bıraktım.
Üzerimden atamadığım alkolün etkisiyle kendini kapatmaya zorlayan gözlerimi daha çok yormadım ve mükemmel yatağım eşliğinde mükemmel bir uykuya daldım.
***
Kapının çalınma sesi uykumdan uyanmama sebep oldu. Kapı insan gibi çalındığına göre ya Jeongin ya Seungmin ya da ablam gelmişti. Diğer insan dışı varlıklar kapıyı değişik fantezilerle çalıyorlardı çünkü.
Yatağımdan zorla da olsa ayrılıp dış kapıya yöneldim ve delikten kim olduğuna baktım. Seungmin gelmişti. Kapıyı açtığımda beni kenara itip içeriye daldı. Göz devirip kapıyı kapattım ve peşinden oturma odasına ilerledim. "Ne var niye geldin?" Seungmin sehpanın üzerindeki çikolataları yerken eş zamanlı bir şekilde konuşmaya çalıştı.
"İşim vardı buradan geçerken Hyunjin ve seni konuşmaya geldim." Kaşlarımı çatıp karşısına oturdum ve sorgularcasına yüzüne baktım. Ne demek Hyunjinle beni konuşmaya geldim? "Mal gibi bakma yüzüme bir salak bile birbirinize ilginiz olduğunu anlar. Benim anlamadığım şu sen neden duygularını açıkça belirtmiyorsun? Sonuçta hepimiz ne kadar açık sözlü olduğunu biliyoruz."
Bunun cevabını ben bile bilmiyordum ki. "Bilmiyorum. Hyunjin'in karşısında ben ben olmaktan çıkıyorum ve bir aptala dönüyorum." Seungmin ağızındaki çikolatayı yutup gülümsedi. "Konuş ve rahatla Felix. Konuşamam diyorsan da hareketlerinle göster. Unutma bazen beden dili her şeyden etkilidir."
Seungmin zaten karışık olan kafamı daha çok karıştırmıştı resmen. "Evine bu saate geldiğim için üzgün falan değilim insanları rahatsız etmeyi seviyorum ama uykum var o yüzden gidiyorum ben canım iyi geceler." Seungmin ayaklandığında saate baktım gecenin biriydi. Bu saate kadar nasıl uyumuşum?
"Siktir git." Bana öpücük atıp dış kapıya yöneldiğinde gülümsedim. Gerçekten salaktı.
Koltuğun üzerinde yarım kalan uykuma devam etmek bana çok cazip gelmişti. Uzanıp gözlerimi kapattım ama nafile. Düşüncelerim uykuma engel oluyordu. Hyunjin'e hissettiğim duygular hoşlantı kelimesine sığan duygular değildi ama onu tam anlamıyla tanımıyordum bile nasıl olabilirdi ki bu?
Beynimin içinde dönen bir sürü Hyunjin sorusu artık daralmama sebep olmuştu ki çıkıp hava alma ihtiyacı hissettim.
Odama çıkıp üzerime kalın bir şeyler geçirdim. Çillerimi kapatıp montumu ve botlarımı giydim. Telefonumu alma ihtiyacı duymadan evden çıktım.
Ayaklarımın beni götürdüğü yere gitmeye başladım. Belirli bir yere gitmiyordum sadece gidiyordum işte. Gözlerimi kapatıp yağan yoğun karı hissederek yürümeye devam ettim.
Bir süre daha ilerledikten sonra iki yanı ağaçlarla dolu üzeri karla kaplanmış asfalt olduğu belli olan bir yola geldim. Masal kitaplarına konu olması gereken bu yeri ilk defa görüyordum. Sokak lambası olmadığı için sadece ay ışığıyla aydınlanıyordu sokak. İnsanların buraya nadir geldiği çok belliydi sokak lambasına bile ihtiyaç duyulmamıştı.
Ellerim cebimde ilerlerken karşıdan gelen bir insan silüeti gördüm. Bu saatte bu yolda benden başka tek başına yürüyen birisi daha olması güzel. Biraz daha yaklaştığında ay ışığının yüzüne yansımasıyla o karanlık silüetin aslında kafamı karıştıran kişi olduğunu gördüm. Bu saatte burada ne işi vardı?
Hyunjinle ortada bir ağacın kenarında buluştuğumuzda hiçbir şey söylemeden birbirimize baktık. Konuşmuyorduk sadece bakıyorduk. Sözlerimiz değil gözlerimiz haykırıyordu her şeyi. Hyunjin gözlerini kaçırıp sonra tekrar yüzüme bakıyordu. Ben de gözlerimi kaçırmadan yüzünü inceliyordum. Gözünün altındaki ben o kadar yakışıyordu ki yüzüne ömrümün sonuna kadar izleyebilirdim.
"Neden bu saatte buradasın?" Yönelttiğim soruyla gözlerini gözlerime dikti. "Sen neden buradasın?" Soğuktan kuruyan dudaklarımı ıslatıp güldüm ve konuştum.
"Senin yüzünden."
Söylediğim şeyi tekrar etti.
"Senin yüzünden."
"Kafamı karıştırıyorsun."
"Geceleri uyumamı engelliyorsun."
"Gözlerinde kaybolmaktan korkuyorum."
"Gözlerinde kaybolmak istiyorum."
"Dudaklarının tadını hissetmek istiyorum."
"Dudaklarının tadını hissetmeme izin ver."
Son dediği şeyle gözlerim soğuktan kızarmış dudaklarına kaydı. Ayın ışığı yüzünü aydınlatırken yağan kar görüşümü bulanıklaştırıyordu. "İzin veriyor musun?" Fısıltıyla söylediği sözle birlikte ellerimi boynuna doladım ve yüzlerimizi yaklaştırdım.
Dudaklarından verdiği nefesin dudaklarıma çarpması başımın dönmesine sebep oluyordu. Daha fazla karşı koyamayıp Hyunjinle aramızdaki son mesafeyi kapattım. Sanki bu anı bekliyormuş gibi anında karşılık verince dudaklarının üzerinden gülümsedim. Yağan kar yaşadığımız mükemmel anı adeta süslüyordu.
Alt dudağımı dudaklarının arasına aldığında ben de üst dudağını rehin aldım. Bedenim zihnimden bağımsız hareket ediyordu. Sanki hayatım boyunca aradığım evimi bulmuş gibiydim. Sanki hep burada olmalıymışım ait olduğum yer burasıymış, Hyunjin'in yanıymış gibi.
O kadar yavaş öpüyordu ki beni sanki incitmekten korkuyordu. Nefessiz kaldığımı hissedince nefes alabileceğim kadar uzaklaştım dudaklarından. Alnını alnıma yaslayıp gözlerimi kapattım. Hiç konuşmadan öylece durup soluklandık sadece. Soğuktan buhar olan nefeslerimiz birbirine karışıyordu.
"Benimle çıkar mısın dememe gerek yok sanırım." Hyunjin'in gülerek söylediği şeye ufak bir kahkaha attım ve tekrar dudaklarına kapanarak yanıt verdim.
Kim bilir belki de uzun bir hikayenin güzel bir başlangıcındaydık.
***
Selaaam Betül aşkım dedi ki bölümü Crazy in love dinleyerek yaz gaza getiriyor jxkskxksixsj öyle yaptım umarım beğenmişsinizdir aşkolar kocaman öptüm hepinizi 💖💖💖💖💋💋💋💋💋
Hyunlix ⤵️