Chapter 68;
႐ႊယ္ပါ့က်န္ခ်န္ရဲ႕ယူဆခ်က္သည္ သူ႕အေတြး
ႏွင့္အမွန္တကယ္ ဆန့္က်င္ဘက္ျဖစ္ေနေသာ္
လည္း ကုေဖးသည္တိတ္ဆိတ္ေနခဲ့၏။အဆုံး
သတ္တြင္သူ႕လုပ္ရပ္အတြက္ က်န္ခ်န္ဆီတြင္
သူ႕ကိုယ္သူရွင္းမျပခ်င္ၿပီး၊သူ႕အေတြးေၾကာင့္
က်န္ခ်န္စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္မွာမလိုခ်င္
ခဲ့ေပ။
ထိပ္တန္းေက်ာင္းသားကသူ႕ကို ေနာက္ထပ္
တစ္ႀကိမ္ မညွာမတာႏွင့္ ထပ္ကိုက္လာမည္
ဆိုးေသာေၾကာင့္ထိုသူ႕စကားအတိုင္းပူးေပါင္းလိုက္နာေပးသည့္အေနႏွင့္ ကုေဖး ေလးေလး
နက္နက္ ေခါင္းညိတ္လိုက္၏။
က်န္ခ်န္ကထိုစကားကိုေျပာလာသည့္အခ်ိန္တုန္းကေျပာစရာမလိုေလာက္ေအာင္သူ႕အသံသည္ညွို႔အားျပင္းၿပီးအလြန္ဆြဲေဆာင္နိုင္၏။
ကုေဖးသည္သူ႕ကိုတေမ့တေမာစိုက္ၾကည့္ကာ
ထိုသူအားေဘးမွာရွိသည့္ ေက်ာမွီကုလားထိုင္
ခင္းေပၚသို႔ တြန္းလွဲပစ္ခ်င္သည္။ သူ႕ စိတ္တစ္
ခုလုံးသည္ မေလ်ာ္ကန္သည့္အေတြးျပည့္ႏွက္ေန၏။သူ႕အာ႐ုံထဲတြင္ တစ္စုံတစ္ရာလုပ္တမ္းကစားေနတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ လႈပ္ယမ္းေနမည့္
ေက်ာမွီ ကုလားထိုင္ခင္း၊ ခါယိမ္းေနတဲ့ေခါက္
ကုတင္အစရွိသည့္ျမင္ကြင္းမ်ားအရိုင္းဆန္စြာ
ခုန္ေပါက္လွ်က္ရွိသည္။
က်န္ခ်န္သည္စိတ္ပါလက္ပါကိုက္ခဲေနေသာ
ေၾကာင့္ေကာင္းသြားသည္ဟုဆိုရမည္။သူ သံ
လက္သီးႏွင့္တအားလြဲရိုက္ခံရသည့္အခ်ိန္ကဲ့
သို႔ နာက်င္မႈကျပင္းထန္၏။သို႔ေသာ္,သူက
ငယ္႐ြယ္ၿပီးက်န္းမာသန္စြမ္းသည့္အ႐ြယ္တြင္
ရွိေနသည့္အတြက္ေၾကာင့္၊ နာက်င္မႈသည္ သူ
စိတ္ထဲမွာ ေတြးေနသည့္ အေတြးကို ခဏ
ေမာင္းထုတ္လိုက္နိုင္သည္။
.
"ဒီေလာက္ဆို ရၿပီထင္တယ္။ "
က်န္ခ်န္က အေနာက္သို႔ ေျခတစ္လွမ္းဆုတ္ၿပီး ကိုက္ရာအားစစ္ေဆးလာသည္။
"ၾကည့္ ,သြားရာက ဝိုင္းစက္ေနတာပဲ။ ငါ့မွာ ေကာင္းမြန္တဲ့သြားေတြရွိမွန္းသေဘာေပါက္
သြားၿပီ "
"ဟုတ္တယ္။"
က်န္ခ်န္ကိုက္ထားသည့္ညွပ္ရိုးကို ကုေဖးထိ
ၾကည့္လိုက္၏။
" အဲ့ဒီသြားက ဇစ္ေခါင္းတစ္ခုလုံးကိုေတာင္
ျပဳတ္ထြက္သြားေအာင္ကိုက္နိုင္တယ္။ "
"မင္း ေျပာတာမွန္တယ္ "
က်န္ခ်န္သည္ မ်က္လုံးေမွးက်ဥ္းၿပီး သူ႕ကို
စိုက္ၾကည့္လာသည္။
"ဒါေၾကာင့္ မင္း ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ျပဳမြန္
ေနထိုင္သင့္တယ္။ မဟုတ္ရင္ မင္းစိတ္ခ်ေနလိုက္ ,မင္းဖင္တစ္ခုလုံးဘာမွမက်န္ေတာ့တဲ့
အထိ ငါ ဝါးပစ္မယ္။"
"နားလည္ပါၿပီ။ "
သူ႕စကားကို ကုေဖး ေလးေလးနက္နက္ႏွင့္ ေခါင္းညိတ္လိုက္၏။
.
Mr.Luကလိုအပ္သည့္ ကိရိယာပစၥည္းမ်ားျပင္
ဆင္ၿပီးသြားသည့္အခါ၊ သြားရာစစ္ေဆးဖို႔ရန္
အခန္းထဲသို႔ျပန္ဝင္လာသည္။
"မဆိုးဘူး။မင္းတို႔ကပန္းခ်ီကာတြန္းနဲ႕ပိုၿပီး
တူခ်င္တာလား ?3D နဲ႕ နည္းနည္းပိုတူတာ
လိုခ်င္တာလား ?။"
က်န္ခ်န္က ေမးလိုက္၏။
"အဲ့ႏွစ္ခုက ဘာကြာတာလဲ ?။"
"မင္း ပုံတစ္ခ်ိဳ႕ကို ၾကည့္,ၾကည့္လို႔ရတယ္။"
Mr.Luသည္ notebookဖြင့္လိုက္ၿပီး ႐ုပ္ပုံ
မ်ား ျပသလာသည္။
" 3D နဲ႕ ပိုတူေအာင္လုပ္တာက ဒီလိုမ်ိဳး။"
ပုံမ်ားကိုၾကည့္ၿပီးက်န္ခ်န္အံ့အားသင့္သြား၏
ပုံမ်ားကိုလွန္ေလာၾကည့္ေနခ်ိန္တြင္လူအနည္း
သည္႐ူးေၾကာင္ေၾကာင္နိုင္တဲ့သြားရာတက္တူး
မ်ားကိုသူတို႔ကိုယ္ေပၚတြင္ထိုးထားေၾကာင့္ျမင္
ရသည္။ထို ႐ူးေၾကာင္ေၾကာင္နိုင္သည့္ လူတစ္
ခ်ိဳ႕ႏွင့္ယွဥ္လွ်င္ ကုေဖးႏွင့္ သူက သိပ္ေၾကာင္
သလိုမ်ိဳးမထင္ရေတာ့တာျဖစ္သည္။
သို႔ေပမယ့္ , 3D ပုံသြားကိုက္ရာတက္တူးပုံမ်ား
ကိုၾကည့္လိုက္ခ်ိန္တြင္က်န္ခ်န္ၾကက္ေသေသသြား၏။ effectsႏွင့္ျခယ္ထားတဲ့ အနက္ေရာင္ သြားကိုက္ရာtattooသည္နီတြတ္ေဖာင္းႂကြေန
ေနၿပီးေက်ာခ်မ္းစရာေကာင္း၏။
"ဒီဟာကိုေတာ့မလုပ္ဘူးမလား?။"
ကုေဖးကို က်န္ခ်န္လွည့္ၾကည့္လိုက္၏။
"effect သုံးထားကိုၾကည့္လိုက္တာနဲ႕အဆိပ္
အေတာက္နဲ႕တူတယ္။ "
"You're so toxic, you're so toxic , you're
so to-o-o-oxic......"
သူ႕ေဘးမွေခါက္ကုတင္ေပၚမွာလဲေနသည့္
ကုေဖးက သီခ်င္းညည္းလာသည္။
" ကာတြန္းနဲ႕ ဆိုရင္ဘယ္လိုလဲ?။"
"အဲ့ဟာက ေဆးသားအေရာင္မစိုဘူး။ေမွာင္
လည္း ေမွာင္တယ္။ အစစ္နဲ႕ မတူဘူး။ "
Mr.Luက သူတို႔ကို ေနာက္ပုံမ်ားထပ္ျပလာသည္။
"ပင္ကိုယ္အတိုင္းဆို မင္း ခ်န္ခဲ့တဲ့ သြားရာကို အေရာင္မစိုတဲ့ဒီဇိုင္းဖန္တီးဖို႔အတြက္သုံးတာမ်ားတယ္။ဒီပုံကပိုၿပီးခ်စ္စရာေကာင္းတယ္။"
က်န္ခ်န္သည္ ပုံမ်ားအရင္ယူၾကည့္လိုက္၏။ 3Dversionsႏွင့္ယွဥ္လွ်င္cartoonပုံမ်ားသည္
ပို သဘာဝဆန္သည့္အျပင္ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းမွ
တစ္သီးတစ္သန့္ကြဲထြက္ေနသည့္လူထူးဆန္း
မ်ားရဲ႕ျပင္းျပတဲ့အယူအဆမ်ားလည္းမရွိေပ။
"ဒါဆို ဒီတစ္ခုပဲလုပ္လိုက္ရေအာင္။ ငါတို႔ အေရာင္ကိုအမည္းေရာင္မသုံးလို႔ရမလား?။"
"ဘယ္အေရာင္ေနေနအဆင္ေျပတယ္။မင္းက
သက္တန႔္ေရာင္လိုမ်ိဳးေရာင္စုံလုပ္ေပးေစခ်င္
တယ္ဆိုရင္ေတာင္ ငါလုပ္ေပးနိုင္တယ္။ "
Mr.Lu ကဆက္ေျပာလာသည္။
"ဒါေပမယ့္; ငါ့ကိုယ္ပိုင္အေတြ႕အႀကဳံအရ
အႀကံေပးရမယ္ဆိုရင္ အေရာင္အရင့္ သုံး
တာ ပိုေကာင္းတယ္။ "
အကယ္၍ထိုအႀကံျပခ်က္သည္ တက္တူးထိုး
သူရဲ႕အႀကံျပဳခ်က္မဟုတ္လွ်င္သို႔မဟုတ္ ထို
တက္တူးအရာသည္ အလြယ္တကူပ်က္သည့္
အရာျဖစ္ေနလွ်င္၊က်န္ခ်န္ကသူ႕ကိုပန္းေရာင္
ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ သို႔မဟုတ္ အျပာႏုေရာင္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့အေရာင္မ်ားဆြဲခိုင္းခ်င္တာျဖစ္သည္။
ကုေဖးက" လိမၼာသည့္ ယုန္ေသးေသးေလး"
ျဖစ္ေနေသး၏။
အဆုံးက် , သူတို႔ကမ်က္လုံးေအးျမေစသည့္ အေရာင္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့လင္းေနသည့္အနက္ေရာင္
ကိုေ႐ြးခ်ယ္လိုက္ၾကသည္။
ကုေဖးကေက်ာမွီကုလားထိုင္ခင္းေပၚတြင္ လဲွ
အိပ္ၿပီးေနာက္ Mr.Lu က လက္အိတ္ကို အရင္ဝတ္ဆင္ထားၿပီး သူ႕ လုပ္ထုံးလုပ္နည္းအတိုင္း
အသုံးျပဳမည့္တစ္ခါသုံးပစၥည္းမ်ားတစ္ခုခ်င္း
ထုတ္ေန၏။ဓာတ္အပ္စက္ႏွင့္ ေဆးေရာင္ႁပြန္
မ်ားအားၾကည့္ၿပီး ၊တက္တူးထိုးျခင္းမွာ ညွင္း
ပန္းႏွိုပ္စက္မႈ ႏွင့္မထူးျခားေၾကာင္း က်န္ခ်န္
စဥ္းစားမိလာသည္။
ေနာက္တစ္ဆင့္အေနႏွင့္ အရင္ပိုးသတ္ရမည္
ျဖစ္ၿပီး၊၎ေနာက္မွပုံၾကမ္းစတင္ဆြဲလိမ့္မည္
Mr.Luကပုံၾကမ္းဆြဲၿပီးသည့္အခါက်န္ခ်န္ကို
ထိုပုံၾကမ္း အဆင္ေျပ မေျပၾကည့္ဖို႔အရင္ေမး
လာသည္။ထို႔ေနာက္သူက မွန္တစ္ခ်က္ကိုဆြဲ
ယူလိုက္ၿပီး၊ကုေဖးလည္းျမင္နိုင္ဖို႔အတြက္ ပုံ
ၾကမ္းကို မွန္ျဖင့္ေထာင္ျပသည္။
"ဒီေလာက္ဆိုၾကည့္လို႔ေကာင္းတယ္။ ဘာ
ျပသာနာမွ မရွိေတာ့ရင္ ငါေကာက္ေၾကာင္း
စေဖာ္ေတာ့မလို႔။"
Mr.Lu၏ စကားအရဆိုလွ်င္ ေကာက္ေၾကာင္း
ေဖာ္ျခင္းသည္ ဒီဇိုင္းရဲ႕ေကာက္ေၾကာင္းအား အေရျပားေပၚတြင္ထြင္းတာျဖစ္သည္။ဒါေပမယ့္ "ထြင္း" ဆိုတဲ့စကားလုံးေၾကာင့္ သူ႕ ေပါင္တြင္း
သားသည္ထူးထူးဆန္းဆန္းတဆစ္ဆစ္ကိုက္
ခဲလာသလိုမ်ိဳးခံစားလိုက္ရသည္။ ထို႔ေၾကာင့္
သူ မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ၿပီး ေမးလိုက္၏။
"ခင္ဗ်ားရဲ႕ဟာက ထုံေဆး မလိုဘူးလား ?"။
"တက္တူးအ႐ြယ္အစားက သိပ္မႀကီးေတာ့
အားနဲ႕ေတာင့္ခံတာ ပိုေကာင္းတယ္ ။ "
Mr.Lu က ဆက္ေျပာသည္။
" လိမ္းေဆးအဆီကအေရာင္ေပၚသက္ေရာက္
မရွိဘူး။ ဒါေပမယ့္ အဆီေၾကာင့္ အေရျပားကို
ႏူးညံ့သြားေစၿပီးေကာက္ေၾကာင္းေဖာ္တဲ့ေနရာ
မွာ ပိုအရာထင္ေစတယ္။"
က်န္ခ်န္သည္မ်က္ႏွာကိုကုေဖးရဲ႕မ်က္ႏွာ
ေရွ႕တြင္အပ္ရင္းကုေဖးကိုစိုက္ၾကည့္လိုက္သည္။
"ဒါဆို.....အားနဲ႕ပဲ ေတာင့္ခံၾကည့္မလား ?။"
ကုေဖးက သူ႕ကိုၾကည့္ကာ ၿပဳံးျပ၏။
"အင္း။"
က်န္ခ်န္သည္ကုေဖးရဲ႕မ်က္ႏွာေပၚရွိအၿပဳံးကို
ျမင္လွ်င္အနမ္းႀကဲခ်င္ စိတ္အားခ်ဳပ္တည္းၿပီး
ထိုင္ခုံေပၚျပန္ထိုင္လိုက္၏။ထို႔ေနာက္Mr.Luက ေဘာပင္ႏွင့္တူသည့္ပစၥည္းအားကိုင္ၿပီးကုေဖး
ရဲ႕ညွပ္ရိုးေပၚတြင္ေကာက္ေၾကာင္းေဖာ္ေနတာကို
သူလိုက္ၾကည့္ေနခဲ့သည္။ဓာတ္အပ္စက္က
ကုေဖးရဲ႕အေရျပားေပၚတြင္ ထိုးကာ၊ထြင္းကာ၊
တို႔ကာျဖင့္ေျပးလႊားေန၏။
ကုေဖးကဘာအမူအယာမွတုံ႕ျပန္လာျခင္းမရွိေပ။သူက ထိုကဲ့သို႔ေသာ နာက်င္မႈမ်ားကို အသားက်
ေနၿပီျဖစ္သည္။
အခ်ိန္တစ္ခုကုန္သြားၿပီးေနာက္တြင္၊ mask
တပ္ထားသည့္ မ်က္ႏွာကိုတစ္ဝက္သာေဖာ္
ထားၿပီးေခါင္းငုံ႕၍ ကုေဖးရဲ႕ ညွပ္ရိုးေပၚတြင္ ေကာက္ေၾကာင္းေဖာ္ေနသည့္ Mr.Luက ရပ္
တန့္သြား၏။ လက္ျဖင့္ အႏုစိတ္ က်မ္းကြၽင္
စြာ ဖန္တီးရသည့္အတြက္ေၾကာင့္ ေကာက္
ေၾကာင္းေလးတစ္ခုတည္းကိုပင္ မိနစ္ေလး
ဆယ္အခ်ိန္ယူရသည္။
"အေရာင္ျဖည့္ရမယ့္ အခ်ိန္ေရာက္ၿပီ။ "
Mr.Luက ပစၥည္းမ်ားလဲလွယ္ရင္း စကား
ေျပာလာ၏။
"ေကာက္ေၾကာင္းေဖာ္တာက အခုေလာေလာ
ဆယ္မနာေသးေပမယ့္ ၊ငါ ေဆးအေရာင္တင္
တဲ့အခ်ိန္က်နည္းနည္းနာလိမ့္မယ္။ဒါေပမယ့္
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ဆိုတာလည္း နာက်င္မႈနဲ႕ ဒြန႔္တြဲ
ေနတာပဲမလား?။နာက်င္ရလည္း ေပ်ာ္ဖို႔ကိစၥ
ျဖစ္ေနတာပဲ။ "
က်န္ခ်န္က ထိုင္ေနရင္းႏွင့္ ေျခသလုံးမ်ားကို
ပြတ္သပ္ရင္း ကုေဖးကို ေမးလိုက္၏။
"ေကာက္ေၾကာင္းေဖာ္တာ နာလား ?။"
"အခုေတာ့ အဆင္ေျပေနေသးတယ္။ ငါ
ဘာမွမခံစားရဘူး။ "
ကုေဖးက သူ႕ကို လွည့္ၾကည့္ၿပီး ၿပဳံးလိုက္၏။
"ညွပ္ရိုးေပၚက အေရျပားက သိပ္မႏူးညံ့တာ
ေၾကာင့္ျဖစ္နိုင္တယ္။ ေပါင္အတြင္းသားဆို
ရင္ေတာ့....."
က်န္ခ်န္ သူ႕စကားကို ျဖတ္ေျပာလိုက္တယ္။
"ပါးစပ္ပိတ္စမ္း.!"
"ေပါင္အတြင္းသားက ညွပ္ရိုးေနရာေလာက္
နာမွာမဟုတ္ဘူး။ေပါင္ကအသားမ်ားတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ႏွစ္ခုကိုယွဥ္ၿပီး ေျပာျပရရင္,
အဲ့ေနရာကသိပ္နာမွာမဟုတ္ဘူး "
Mr.Lu က က်န္ခ်န္ကို ၾကည့္လာသည္။
" ဒါဆို မင္းက သြားကိုက္ရာ tattooကို ေပါင္အတြင္းသားေပၚမွာထိုးမွာလား။ "
"အာ,"
က်န္ခ်န္အေနခက္စြာ ေျခေထာက္ႏွစ္ဖက္ကို
ခ်ိတ္လိုက္၏။
"ခင္ဗ်ား အေရာင္ ျဖည့္လို႔ရၿပီ။ "
အေရာင္ျဖည့္ျခင္းလုပ္ငန္းစဥ္သည္ ပ်င္းဖြယ္ေကာင္း၏။က်န္ခ်န္သည္ Mr.Lu ကကုေဖးရဲ႕
ကိုယ္ေပၚမွာကိုင္းၫႊတ္၍ သြားသန႔္ရွင္းရာတြင္ ဆရာဝန္မ်ား သုံးေလ့ရွိသည့္ ကိရိယာႏွင့္ဆင္
တူသည့္ အရာတစ္ခုကိုကိုင္ထားၿပီးနည္းနည္း
စီအေရာင္ျဖည့္ေနတာအား ေဘးမွထိုင္ၾကည့္ခဲ့
၏။အျမင္အားျဖင့္ သြားသန့္ရွင္းသည့္ လုပ္
ငန္းစဥ္ႏွင့္တူသေယာင္ထင္ရေပမယ့္ Mr.luက
ကုေဖးရဲ႕အေရျပားေပၚထိုကိရိယာႏွင့္ အစက္ခ်ၿပီးတို႔လိုက္သည့္အႀကိမ္တိုင္းေသြးမ်ားစိမ့္လာသည္။
သူသည္ေသြးေၾကာက္တတ္သည့္သူ မဟုတ္ေသာ္လည္း ၊သူ႕ကိုယ္ေပၚတြင္ထိုကဲ့သို႔တစ္ပုံ
စံတည္းျဖစ္မည့္ အေၾကာင္းေတြးမိခ်ိန္တြင္
က်န္ခ်န္တြန့္လိမ္သြားသည္။
သူသည္အိပ္ကပ္ထဲမွဖုန္းကိုထုတ္ၿပီးကုေဖးရဲ႕ ဓာတ္ပုံမ်ားကိုရိုက္ခဲ့သည္။ထို႔ေနာက္ ပုံျပင္တဲ့
appထဲသို႔ဝင္ၿပီးကုေဖးရဲ႕ပုံမ်ားကိုျပင္ခဲ့၏။ထို
အခ်ိန္ ကုေဖးက သူ႕ကိုစကားလွမ္းေျပာ၏။
"မင္း ပ်င္းေနရင္ ဘာလို႔ ငါ့အတြက္ Craz3 levelတက္ေအာင္မေဆာ့ေပးလဲ။ငါ ေနာက္
ဆုံးတစ္ေခါက္ကစားခဲ့တုန္းက level တက္
ဖို႔ကို မနည္း႐ုန္းကန္ေနခဲ့ရတာ။ "
"ေကာင္းၿပီ ~~ "
ကုေဖးရဲ႕ေဘာင္းဘီအိပ္ကပ္ထဲသို႔က်န္ခ်န္
လက္ႏွိုက္လိုက္ၿပီး ဖုန္းကိုမယူခင္ ကုေဖးရဲ႕
ေပါင္ကိုဖ်စ္ညွစ္လိုက္သည္။
ကုေဖးက လွ်ာကိုလိပ္ရင္းညည္းတြားလာ၏။
Mr.Lu က ခ်က္ခ်င္းေမးလာသည္။
"နာလို႔လား?။ "
ကုေဖးက ျပန္ေျဖလိုက္၏။
"မနာဘူး, နာဖို႔ကိုေတာင္ ထုံေနၿပီ ။ ဘာမွကို
မခံစားရတာ။"
"ၿပီးေတာ့မွာပါ။"
Mr.Lu က ေသြးစက္မ်ားသုတ္လိုက္သည္။
"မင္းမွာၾကည့္ေကာင္းတဲ့ညွပ္ရိုးရွိတယ္။
အေရာင္ျဖည့္ၿပီးရင္ပိုၾကည့္ေကာင္းသြားမွာ။ "
က်န္ခ်န္သည္ခႏၶာကိုယ္ကိုအေရွ႕သို႔ၫႊတ္ၿပီး
တက္တူးကိုၾကည့္လိုက္၏။ သြားရာတစ္ဝက္
အရာေပၚေနၿပီျဖစ္သည္။အေရျပားက နီရဲၿပီး
ေရာင္ယမ္းေနေသာ္လည္း 3D တက္တူးထက္
ပိုၾကည့္ေကာင္းေၾကာင္းရွင္းရွင္းလင္းလင္း
ျမင္ရသည္။ထို႔အျပင္ ကုေဖးရဲ႕ထင္းေနသည့္
ညွပ္ရိုးႏွင့္တြဲဖက္လိုက္သည့္အခါ ပိုဆြဲေဆာင္
ရွိသြားၿပီး ဆက္ဆီက်ေနသည့္အတြက္......
ကုေဖးရဲ႕ပခုံးသားႏွင့္ ညွပ္ရိုးေပၚမွာ အေရွ႕
အေနာက္ ပြတ္သပ္ေနသည့္ Mr.Luရဲ႕ လက္
ႀကီးကို သူ ခြင့္လႊတ္ေပးလိုက္နိုင္သည္။
သူသည္ကုေဖးရဲ႕လက္မကိုဆြဲယူၿပီး ဖုန္းမ်က္
ႏွာျပင္ကို lockဖြင့္လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ level ေအာင္နိုင္ဖို႔လုပ္ငန္းစဥ္ကိုစတင္လိုက္၏။
သူသည္ Craz3 ဂိမ္းမ်က္ႏွာျပင္အားဖြင့္ၾကည့္
လိုက္လွ်င္ကုေဖးမွာအသည္းႏွလုံးအမွတ္300
ေအာက္ထက္မနည္းရွိေနေၾကာင္း က်န္ခ်န္ျမင္
လိုက္ရတယ္။
"ငါရိုး,အသက္ကယ္မွတ္က ဒီေလာက္မ်ားတာလား ?။"
"အင္း။"
ကုေဖးက ၿပဳံးျပ၏။
"ဂိမ္းမေဆာ့ျဖစ္တာၾကာလို႔ စုေဆာင္းမိထားတာ။"
"ငါ လဝက္ေလာက္ မေဆာ့ဘဲေနတာေတာင္,
ဒီေလာက္အမ်ားႀကီးမစုမိဘူး။ "
က်န္ခ်န္သည္ သူရဲ႕သူငယ္ခ်င္းစာရင္းထဲသို႔
ဝင္ၾကည့္လိုက္၏။သို႔ေသာ္ ေနာက္ဆုံးကိုေတာ္
ေတာ္ႏွင့္ မေရာက္ေပ။
"အာ,မင္းရဲ႕သူငယ္ခ်င္းအေရအတြက္က
မ်ားသားပဲ။ "
"သူတို႔က အတန္းေဖာ္ေတြခ်ည္းပဲ။အသက္
ကယ္မွတ္ပိုရေအာင္လို႔။ဂိမ္းထဲမွာလူအမ်ား
ႀကီးရွိလည္း ၊ငါတစ္ခ်ိန္လုံးေဆာ့ေနမယ္ဆိုရင္ အသက္ကယ္မွတ္ေတြစုမိဖို႔ဆိုတာမျဖစ္နိုင္ဘူး "
ကုေဖးရဲ႕အမူအက်င့္အားလုံးကို က်န္ခ်န္သိပ္
ၿပီးနားမလည္ေပျမင့္မားေသာေခ်ာက္ကမ္းပါး
ထိပ္မွာပြင့္ေနသည့္ ပန္းပြင့္ေလးကဲ့သို႔ေသာသူ
သည္ဂိမ္းေလးတစ္ခုအတြက္ သူမွတ္ေတာင္
မမွတ္မိသည့္လူအမ်ားအျပားကိုဂိမ္းထဲမွာ add ထားသည္။႐ႊယ္က်ားသည္ ကေလးgameတစ္
ခုအတြက္ႏွင့္ဆယ္စုႏွစ္တစ္ခုေက်ာ္ထိန္းသိမ္း
လာခဲ့သည့္သူစိမ္းမ်ားႏွင့္ခပ္တန္းတန္းေနတတ္
သည့္စရိုက္ကို အလြယ္စြန့္ပစ္လိုက္နိုင္သည္တဲ့ .......
ကုေဖးတစ္ေနသည့္level ကို လီယန္က ေက်ာ္
သြားၿပီျဖစ္သည္။အဆင့္ဇယားကိုက်န္ခ်န္ဝင္
ၾကည့္လိုက္၏။လီယန္က အဆုံးသတ္ဖို႔Level
တစ္ဆင့္တည္းက်န္ေတာ့သည္။
မင္းက အထူးသျဖင့္ အနိမ့္ဆုံး levelဟုတရား
ဝင္လက္ခံထားသည့္levelတြင္တစ္ေနခ်ိန္တြင္
မင္းရဲ႕ ၿပိဳင္ဘက္ကထိပ္ဆုံးတြင္ ေရာက္ေနၿပီး
မင္းဆီကိုထိကပါးရိကပါးစာတစ္ေစာင္ပို႔ထား
သည္။ယင္းကအမွန္တကယ္ပင္အလြန့္အလြန္
စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္စရာေကာင္းသည္။
က်န္ခ်န္သည္ ေခါင္းငုံ႕ၿပီးဂိမ္းထဲမွာျဖစ္ေနတဲ့
ျပသာနာမ်ားေျပလည္သြားတဲ့ထိ တစ္စတစ္စ
ႏွင့္ စတင္ေျဖရွင္းခဲ့သည္။အကယ္၍ တက္တူး
ထိုးသည့္လုပ္ငန္းစဥ္သာပိုအခ်ိန္ၾကာခဲ့လွ်င္၊
ေနာက္Level တခ်ိဳ႕ေရာက္ေနၿပီျဖစ္သည္။
ထိပ္တန္းေက်ာင္းသားမ်ားသည္ အာ႐ုံစိုက္မႈ
စုစည္းသည့္ေနရာတြင္အေတာ္ေကာင္းမြန္၏။ ကေလးGameျဖစ္ေနလွ်င္ေတာင္ သူ႕အာ႐ုံကို
ထိုဂိမ္းထဲတြင္ျမႇုပ္ႏွံထားလိမ့္မည္။ ႐ႊယ္က်ား
ကုေဖးဆီတြင္ သူ႕ဦးေႏွာက္အရည္အေသြးႏွင့္
အခ်ိန္စီမံခန့္ခြဲမႈကို ယွဥ္နိုင္ဖို႔မျဖစ္နိုင္ေပ။
ကုေဖးတစ္ေနသည့္ Level ကိုေအာင္နိုင္ဖို႔ရန္
က်န္ခ်န္ အသည္းပုံေျခာက္ခု သုံးလိုက္သည္။
သူသည္ေနာက္ Level ႏွစ္ခုေအာင္နိုင္သြားၿပီး
လီယန္ထက္Levelႏွစ္ဆင့္သာနိမ့္ေတာ့သည္။
သူရဲ႕ေတာင့္တင္းေနသည့္လည္တိုင္ကို အေညာင္းအညာေျဖလိုက္ၿပီးဂိမ္းဆက္ကစားဖို႔
လုပ္ေနစဥ္မွာMr.Luရဲ႕သြားဘက္ဆိုင္ရာ
ပစၥည္းက ရပ္တန့္သြားသည္။
"ၿပီးၿပီ။"
Mr.Lu က ေျပာလာသည္။
"ဘယ္လိုေနလဲၾကည့္လိုက္ဦး ။ေလာေလာ
ဆယ္ေတာ့ေရာင္ေနေသးေပမယ့္ အေရာင္
ေလ်ာ့သြားရင္ တက္တူးကပိုထင္းလာမွာ။"
"ငါလည္း ၾကည့္မယ္။ "
က်န္ခ်န္က႐ုတ္ျခည္းထိုင္ခုံေပၚမွ ခုန္ဆင္းၿပီး
ေက်ာမွီကုလားထိုင္ခင္း ေဘးနားသို႔ နီးနီးကပ္
ကပ္တိုးၾကည့္လိုက္၏။
ထိုအမွတ္အသားသည္သူ႕ရဲ႕သြားရာ ,သူကိုယ္
တိုင္ကုေဖးရဲ႕ကိုယ္ေပၚမွာခ်န္ထားခဲ့သည့္ အမွတ္အသားတစ္ခုျဖစ္ၿပီး၊အၾကာႀကီးေစာင့္
ဆိုင္းေနခဲ့သည့္အဆုံးတြင္ သူ႕အတြက္ ေစာင့္ဆိုင္းရက်ိဳးနပ္ခဲ့သည္။
ကုေဖးရဲ႕ညွပ္ရိုးႏွင့္ပခုံးသားတြင္ အနည္းငယ္
နီတြတ္ေရာင္ရမ္းေနေသာ္လည္း၊သူ႕ညွပ္ရိုးေပၚ
တြင္ထြင္းထားသည့္အနက္ေရာင္သြားကိုက္ရာ
တက္တူးသည္ ဘယ္ေလာက္ၾကည့္ေကာင္းေန
လဲဆိုတာ သူျမင္ေနရသည္။
ဟုတ္သည္...ထိုအရာကသူ႕ရဲ႕ေကာင္းမြန္ထက္
ျမေသာညီညာစီတန္းေနသည့္သြားမ်ားႏွင့္လုပ္
ထားသည့္ သြားကိုက္ရာျဖစ္၏။
သြားကိုက္ရာတက္တူးသည္သူေမွ်ာ္လင့္ထား
တာထက္ပင္အလြန့္အလြန္ၾကည့္ေကာင္းေနခဲ့
သည္။ က်န္ခ်န္ မွန္တစ္ခ်ပ္ကို ဆြဲယူလိုက္ၿပီး
မွန္ထဲမွာေပၚေနသည့္သြားကိုက္ရာတက္တူးကို
ကုေဖး ျမင္သာေအာင္ျပလိုက္၏။
" အရမ္းၾကည့္ေကာင္းတယ္လို႔ထင္တယ္။
မင္းေရာ ဘယ္လိုထင္လဲ? ။"
ကုေဖးက မွန္ကိုၾကည့္ၿပီး ရယ္ေမာလာသည္။
"အင္း, မင္းရဲ႕သြားေတြက အရမ္းၾကည့္ေကာင္းတယ္ ။"
"ခ်ီးပဲ,ငါကသြားတင္ၾကည့္ေကာင္းတာမဟုတ္
ဘူး။အဘက္ဘက္က ျပည့္စုံၿပီး ၾကည့္ေကာင္း
တဲ့သူ။"
Mr.Lu ကနာရီဝက္နားခ်ိန္လိုခ်င္သည့္အတြက္ေၾကာင့္ က်န္ခ်န္ႏွင့္ကုေဖးသည္အနီးတစ္ဝိုက္ေလွ်ာက္ပတ္ၾကည့္ရန္အေဆာက္အဦးေအာက္
ထပ္ျပန္ဆင္းလာခဲ့သည္။ ထို႔ေနာက္ သူတို႔သည္cafeဆိုင္တစ္ဆိုင္ရွာေတြ႕သြား၍ စား
စရာတစ္ခုခုကို ေအာ္ဒါမွာၿပီး စားပြဲဝိုင္းမွာ ဝင္
ထိုင္လိုက္သည္။
က်န္ခ်န္သည္ ကုေဖးရဲ႕ပခုံးကို တေသြမသိမ္း
စိုက္ၾကည့္လိုက္၏။
"မင္းရဲ႕ ေကာ္လံကို ဖြင့္လိုက္,ငါ တစ္ခ်က္
ၾကည့္အုံးမယ္ ။ "
"မင္း အခုတင္ ၾကည့္လာခဲ့ၿပီးၿပီမလား?။"
ကုေဖးကအကၤ်ီေကာ္လံကို ဆြဲခ်လိဳက္သည္။
"အေရာင္က်သြားၿပီး ရက္နည္းနည္းေလာက္ၾကာမွတက္တူးရဲ႕တကယ့္ပုံကိုျမင္ရမယ္ထင္တယ္။ "
"တက္တူး ထိုးတာ နာလား ?။"
"စပ္ဖ်င္းဖ်င္း ျဖစ္တယ္။"
ကုေဖးရဲ႕မ်က္ခုံးက တြန့္ေကြးသြားသည္။
"ငါကနာတာေအာင့္ခံၿပီးအသံမထြက္ခဲ့ေပမယ့္
နည္းနည္းေတာ့ နာတယ္။ နာက်င္မႈကို ထုံသြား
တဲ့အခ်ိန္က်ရင္ နာက်င္မႈ ရပ္တန့္သြားမယ္လို႔
ထင္ခဲ့တာ , ဒါေပမယ့္တဆစ္ဆစ္နာတာနဲ႕ အဆုံးသတ္သြားတယ္ ။ "
"အိုး....ငိုးတဲ့မွ! "
ကုေဖးရဲ႕စကားေၾကာင့္ က်န္ခ်န္အနည္းငယ္
စိုးရိမ္လာသည္။ ကုေဖးလိုမ်ိဳး နာက်င္မႈဒဏ္
ခံနိုင္ရည္ျမင့္သည့္သူတစ္ေယာက္ပင္နာလွ်င္
သူဆိုရင္?။႐ုတ္႐ုတ္သဲသဲ အျဖစ္အပ်က္ေတြ ျဖစ္လာနိုင္မလား ဘယ္သူႀကိဳသိမွာလဲ။
" ဒါေပမယ့္, ေပါင္က အသားမ်ားလို႔အရမ္း
မနာေလာက္ဘူးလို႔ေျပာတယ္မလား?။ "
"အင္း။"
ကုေဖးက သူ႕ကိုၾကည့္လာသည္။
"တကယ္လို႔ မင္းနာမွာေၾကာက္ရင္ ,သူ႕ဆိုင္
ထဲမွာတက္တူးstickers ေတြလည္းေရာင္း
တာကို ငါေတြ႕ခဲ့တယ္။ သူတို႔လည္း ၾကည့္
လို႔ေကာင္းပါတယ္။မင္း အေပ်ာ္သေဘာနဲ႕
တစ္ခုႏွစ္ခုဝယ္ရင္း ေဖာက္သည္ေတာင္
ျဖစ္လာနိုင္...."
က်န္ခ်န္ သူ႕စကားကို ျဖတ္ေျပာလိုက္၏။
"ဘာေသာက္ေရးမပါတာ ေျပာေနတာလဲ?။"
......
က်န္ခ်န္ႏွင့္အတူထိုင္ေနစဥ္ ,ဘယ္သူက ဘယ္
သူဆီကမိုက္မဲတာကူးစက္သြားတာဆိုသည့္
အဆိုပါကိစၥႏွင့္ စပ္လ်ဥ္းၿပီး သူအေလးအနက္
ထား ေဆြးေႏြးခ်င္လာသည္။ သူ အရင္ကသိခဲ့
သည့္ က်န္ခ်န္က ယခုကဲ့သို႔ မွားယြင္းေနသည့္ အေၾကာင္းအရာမ်ိဳးကို ဘယ္တုန္းကမွ မေျပာ
ခဲ့ေပ။ အထူးသျဖင့္ သူစဥ္းစဥ္းစားစားခ်င့္ခ်ိန္
သည့္ ကိစၥရပ္ဆိုလွ်င္ ပိုေလးနက္ေသးသည္။
"မင္းပဲ နာမွာေၾကာက္ေနတာမလား ?။"
သူ႕တြင္ေ႐ြးခ်ယ္စရာမရွိေသာ္လည္းထိုကိစၥ
ကိုအေၾကာင္းျပခ်က္ ေကာင္းအေနႏွင့္ေတာ့
ေပးလို႔ရသည္။
"ဒါေပမယ့္,အသားမ်ားတဲ့ေနရာဆိုရင္ မနာ
ဘူးလို႔ အဲ့လူကိုယ္တိုင္ ေျပာထားတာ။ "
က်န္ခ်န္က သူ႕ကိုၾကည့္လာသည္။
"ၿပီးေတာ့ ,ငါက နာမွာေၾကာက္တာနဲ႕ နာက်င္
မႈဒဏ္ကိုခံနိုင္ရည္ရွိတာက မတူညီတဲ့အေျခ
အေနႏွစ္ရပ္ပဲ။နားလည္လား?။တက္တူး ထိုး
တာ နာလားမနာလားဆိုတာကို ငါကိုယ္တိုင္
မႀကိဳးစားၾကည့္ပဲ မသိနိုင္ဘူး။ "
"မင္းကိုယ္တိုင္ႀကိဳးစားၾကည့္လို႔ တက္တူးထိုး
တာကအေသနာတယ္ဆိုတာသိသြားရင္ , မင္း
က သြားကိုက္ရာတစ္ဝက္တစ္ပ်က္နဲ႕ရပ္လိုက္
မွာလား?။"
က်န္ခ်န္ကို ၾကည့္ၿပီး ၿပဳံးကာႏွင့္ ကုေဖး
ဆက္ေျပာလိုက္၏။
" ဒါမွမဟုတ္ မင္းတက္တူးထိုးမဲ့ေနရာကို မင္းရဲ႕
ဖင္ေနရာေျပာင္းမလား ?။အဲ့ေနရာကအသားပို
မ်ားတယ္။ "
"မျဖစ္နိုင္ဘူး။ "
က်န္ခ်န္က က်စ္သပ္လာသည္။
"တက္တူးက ေပါင္အတြင္းသားေပၚမွာပဲ
ျဖစ္ကိုျဖစ္ရမယ္။"
"ဘာလို႔လဲ ?။"
ကုေဖး ထိုအေၾကာင္းကို ခဏေတြးလိုက္၏။
"လိင္ကိစၥကို အရမ္းေဇာင္းေပးလြန္းေနတာ,
မင္းရဲ႕႐ႊယ္ပါ့ဆိုတဲ့ဂုဏ္ပုဒ္နဲ႕မလိုက္ဖက္ဘူး။"
"အဲ့ဒါက လိင္ကိစၥကို အရမ္းေဇာင္းေပးလြန္း
သလို ျဖစ္သြားလား ?။"
က်န္ခ်န္ကမ်က္လုံးေမွးက်ဥ္းၿပီးထိုအေၾကာင္း
ကိုေတြးေတာေန၏။
"ေကာင္းၿပီ....႐ႊယ္ပါ့ရဲ႕ ဂုဏ္ပုဒ္အရ မရိုင္းရ
ဘူးဆိုေတာ့လည္း မရိုင္းေတာ့ဘူး။ "
ကုေဖးသည္သူ႕စကားကိုရယ္လိုက္၏။က်န္ခ်န္အတြက္ေကာင္းမြန္သည့္ကိစၥတစ္ခုအားေျပာရ
လွ်င္သူ႕အာ႐ုံစူးစိုက္ရာကိုအလြယ္တ
ကူလမ္းေၾကာင္းေျပာင္းျခင္းျဖစ္သည္။
အခ်ိန္အမ်ားစုတြင္ ထိူသူသည္ သတၱိဝီရိယရွိၿပီးစိတ္ဆတ္လြယ္သူျဖစ္ေသာ္လည္း၊ထိုသူရဲ႕ ႏွလုံးသားသည္ မ်ားစြာေသာအေၾကာင္းအရာ
တစ္ပုံတစ္ပင္ကို သိမ္းထားသည္အထိႀကီးမား
လွသည္။
က်န္ခ်န္က ကိတ္မုန့္တစ္ပိုင္းကိုယူလိုက္ၿပီးနည္းနည္းခ်င္းစီ ဝါးစားေန၏။
"ငါ သြားကိုက္ရာကို အဲ့ေနရာမွာ ဆြဲခ်င္ရတဲ့ အေၾကာင္းအရင္းကို မင္းကို ေျပာျပမယ္။ "
"ေကာင္းၿပီ,ဘာလို႔လဲ?။"
"ငါတက္တူးကို အဲ့ေနရာမွာဆြဲထားရင္,ငါ့ဘာ
သာအကူအညီလိုတဲ့အခ်ိန္မ်ိဳးဆို ငါ အဲ့ဒါကို
ျမင္ေယာင္ၿပီး မွန္းလို႔ရတယ္။ ေဟး,ဒါက ငါ့
ေကာင္ေလးရဲ႕ သြားကိုက္ရာပဲဆိုၿပီး ။ "
က်န္ခ်န္ ၿပဳံးလိုက္သည့္အခါ သူ႕မ်က္လုံးမ်ား
က တြန့္ေကြးသြားသည္။
" အဲ့တက္တူးအရာကိုျမင္တဲ့အခ်ိန္တိုင္း မင္း
ငါ့ကို မႈတ္ေပးေနတယ္ဆိုၿပီး စိတ္ကူးယဥ္လို႔
ရတယ္။ "
"ငိုးတဲ့မွပဲ!။"
ကုေဖး ေျပာစရာစကားေပ်ာက္ဆုံးသြားၿပီး
သူ႕ကို အတန္ၾကာသည္အထိစိုက္ၾကည့္မိ၏။
က်န္ခ်န္က ၿပဳံး႐ႊင္ေနသည့္မ်က္ဝန္းမ်ားႏွင့္
သူ႕ကို ျပန္ၾကည့္လာသည္။
"ဆိုေတာ့ ဘာျဖစ္လို႔လဲ? ။"
"မဟုတ္ဘူး, ငါ ေျပာခ်င္တာက.."
ကုေဖး ရယ္လိုက္တယ္။
"မင္းတကယ္ပဲ ငါ့ကို မႈတ္ေစခ်င္တယ္ဆိုရင္
ငါ့ကိုဖုန္းတစ္ခ်က္ပဲဆက္လိုက္။ ငါလာခဲ့မွာ ,
ဒါမွမဟုတ္ မင္း ငါ့ဆီကို လာခဲ့လို႔ရတယ္။ "
"သြားစမ္း။ "
က်န္ခ်န္က သူ႕ကို မေက်မနပ္ၾကည့္လာသည္။
"မင္း ဘာလို႔အခုခ်က္ခ်င္း ထၿပီးထြက္မေျပးေသးတာလဲ , ျမန္ျမန္လစ္ေတာ့။ "
"ငါ အတည္ေျပာေနတာ။ "
"မင္း ရန္ျဖစ္ခ်င္ေနတာလား ?။"
က်န္ခ်န္က စကားေျပာေနရင္းႏွင့္ကိတ္မုန႔္ကို
ၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္းကိုက္ခ်လိဳက္သည္။
..........
မဖြယ္မရာစကားဝိုင္းေျပာၿပီးသည့္ေနာက္တြင္
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္သားMr.Luရဲ႕စတူဒီယိုဆီျပန္
လာခဲ့သည္။Mr.Luစတူဒီယိုဆီျပန္လာေနသည့္ လမ္းတြင္သူက ကုေဖးကိုပိုက္ဆံေပး ေခၚထား
သလိုမ်ိဳး က်န္ခ်န္ ခံစားေနရသည္။ ထို႔ေနာက္
သူက ကုေဖးကိုတစ္စုံတစ္ရာ လုပ္တမ္းကစားဖို႔ေမွာင္မည္းေနသည့္အခန္းငယ္ေလးထဲသို႔ ဆြဲေခၚသြားသည့္အတြက္ေၾကာင့္ ကုေဖးက ရဲအရာရွိမ်ားကို ေခၚလိုက္နိုင္ေၾကာင္း ေတြးမိသည္။
"သြားၿပီး အသင့္ျပင္ထားလိုက္ေတာ့။"
Mr.Lu က တူညီသည့္ ၫႊန္ၾကားခ်က္ကိုသာ ထပ္ေျပာလာသည္။
"ငါ ပစၥည္းသြားျပင္လိုက္အုံးမယ္။အကုန္လုံးကို အသစ္ျပန္လဲဖို႔လိုေသးတယ္။"
"ေကာင္းၿပီ။"
ကုေဖးက အခန္းထဲသို႔ ေလွ်ာက္သြားသည္။
က်န္ခ်န္သည္သူ႕ေနာက္ကလိုက္ၿပီး အခန္းထဲ
သို႔ ဝင္လာသည့္အခ်ိန္တြင္ ကုေဖးက ေက်ာမွီကုလားထိုင္ခင္ေဘးမွာမတ္တပ္ရပ္ေနၿပီး လက္
ႏွစ္ဖက္ကိုပြတ္သပ္ကာသူ႕ကို ၿပဳံးျပလာသည္။
"မင္း ငါ့ကို လက္စားေခ်ရဲ ေခ်ၾကည့္။ "
က်န္ခ်န္ သူ႕ကိုလက္ညိုးထိုးလိုက္၏။
"ငါ မင္းကို ထိုးပစ္မယ္။ "
"ျမန္ျမန္ , ခြၽတ္။ "
ကုေဖးက လက္ႏွစ္ဖက္ကို ဆက္ၿပီး ပြတ္သတ္ေနသည္။
က်န္ခ်န္သည္႐ုတ္တရက္သူ႕စကားကိုနား
မလည္ေပ။
"ဘာကို ....ခြၽတ္ရမွာလဲ?။"
"မင္းရဲ႕ေဘာင္းဘီ , မင္း ငါ့ကို မႈတ္ေပးေစ
ခ်င္ေနမယ္လို႔ ထင္တာ။"
"ငိုးတဲ့မွ! "
က်န္ခ်န္ အခန္းအျပင္ဘက္သို႔ အရင္လွမ္း
ၾကည့္လိုက္၏။
"မင္းထိန္းထိန္းသိမ္းသိမ္းေနလို႔ရမလား ။မင္းရဲ႕မ်က္ႏွာအေရထူခ်က္ကသုံးထပ္တိုက္ရဲ႕ ေအာက္ထပ္ပါကင္ကိုဖို႔ဘို႔လုံေလာက္တယ္။ "
ရိုးရိုးသားသားဆိုရလွ်င္, သူ ထိုေနရာမွာတက္
တူးထိုးမည့္အခ်က္ႏွင့္ပတ္သတ္လို႔ ထိပ္တိုက္ရင္ဆိုင္ဖူးတာျဖစ္သည္။ ကုေဖးက သူ႕ရဲ႕ေပါင္
တြင္းသားေနရာကိုကိုက္တာျပသာနာမဟုတ္ေသာ္လည္း၊ထိုတစ္ဝိုက္တြင္အခ်ိန္အတန္ၾကာ
ေအာင္Mr Luတဝဲဝဲလည္လည္လုပ္ေနမည့္ကိစၥ
က သူ႕အတြက္ ျပသာနာႀကီးျဖစ္သည္။
ကုေဖးကရယ္ေမာရင္း ေမးလာသည္။
"မင္း ေနရာေျပာင္းခ်င္ေသးလား?။"
က်န္ခ်န္ သူ႕ကိုျပန္ေျဖမေနေတာ့ပဲအုတ္နံရံကို
မွီၿပီးအတန္ၾကာေအာင္ေလးေလးနက္နက္ ေတြးေတာၿပီးေနာက္တြင္ ၊အံတင္းတင္းႀကိတ္
ၿပီး သူ႕ေဘာင္းဘီကို ဆြဲခြၽတ္လိုက္၏။
"မေျပာင္းဘူး။"
"အာ!."
ကုေဖးက သူ႕ရဲ႕ ႐ုတ္တရက္ဆန္တဲ့အျပဳအမူ
ေၾကာင့္ၾကက္ေသေသသြားၿပီး၊အလိုအေလ်ာက္
ပင္ သူေရွ႕သို႔ေလွ်ာက္လာၿပီး သူ႕ကို ဘယ္သူမွ
မျမင္ေအာင္ကာထားေပးလာသည္။
"မင္း ဘာလုပ္ေနတာလဲ?။"
"လာ , ငါ့ကိုကိုက္လိုက္။ "
က်န္ခ်န္က ေဘာင္းဘီကို ေဘးဖက္သို႔ လႊင့္ပစ္
လိုက္ၿပီး၊ေက်ာ္မွီကုလားထိုင္ခင္းေပၚမွာထိုင္ကာ
ရႈးဖိနပ္ခြၽတ္ထားသည့္ဘယ္ေျခေထာက္ကို
တန္းေပၚမွာ တင္လိုက္သည္။
"လုပ္စမ္းပါ, ေယာက္်ားပဲ!။ "
ကုေဖးက အျပင္သို႔တစ္ခ်က္လွမ္းၾကည့္
လိုက္ၿပီး ၊ သူ႕လည္ေခ်ာင္းသူ ရွင္းလာ၏။
"ျမန္ျမန္လုပ္ေလ။ "
Mr.Lu က သူတို႔ကိုက္ရာေပးေနတုန္းတစ္ဝက္
တစ္ပ်က္တြင္ဝင္လာၿပီး ၊သူ႕လက္ရွိအေနအ
ထားကို ျမင္သြားမည့္အေၾကာင္းကို က်န္ခ်န္
စိုးရိမ္မိသည္။
"မင္း ဘာအတြက္ လည္ေခ်ာင္းရွင္းေနတာလဲ , သီခ်င္းတင္ဆက္ဖို႔ လိုေသးလို႔လား ?။"
"လာၿပီ။"
ကုေဖးက သူ႕ကိုၾကည့္ကာေျခလွမ္းက်ဲက်ဲႏွင့္
လွမ္းလာၿပီး က်န္ခ်န္ကို အေနာက္သို႔ တြန္းခ်
လာသည္။ ထို႔ေနာက္ သူက လက္တစ္ဖက္ႏွင့္
က်န္ခ်န္၏ ဒူးေခါင္း ကို ဖိထားၿပီး ခႏၶာကိုယ္
ကို ကိုင္းၫႊတ္ကာ က်န္ခ်န္ရဲ႕ ေပါင္တြင္းသား
ကို ကိုက္ခဲလာ၏။
ကုေဖးရဲ႕အရွိန္ေၾကာင့္က်န္ခ်န္အထိတ္တလန့္
ျဖစ္သြားသည္။ကုေဖးရဲ႕ဦးေခါင္းသည္ ယခုလို
မ်ိဳး သူ႕ေျခေထာက္ ႏွစ္ေခ်ာင္းၾကားမွာ နစ္ျမႇုပ္
ေနသည့္ျမင္ကြင္းကိုထပ္ေပါင္းလိုက္လွ်င္ သူ႕
တစ္ကိုယ္လုံးမွာ ငုပ္လွ်ိုးေပ်ာက္ကြယ္ေနခဲ့သည့္ညစ္ညမ္း ဗီဒီယိုမ်ား႐ုတ္ျခည္းနိုးၾကားလာမႈကို
ခံစားလိုက္ရသည္။
သူ႕စိတ္အာ႐ုံတစ္ခုလုံးသည္ 18+ႏွင့္ဆက္ႏြယ္
ေနသည့္ ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာေသာ ညစ္ညမ္း
ပုံရိပ္ေတြႏွင့္သာ ျပည့္လွ်က္ရွိသည္။
အခ်ိန္ငါးစကၠန႔္ေလာက္သတိလက္လြတ္ေတြ
ေဝေငးေမာေနၿပီးသည့္ေနာက္တြင္ ၊တစ္လိပ္လိပ္တက္လာသည့္ နာက်င္မႈေၾကာင့္ ပ်ံ့က်ဲ
ေနသည့္အေတြးမ်ားကို က်န္ခ်န္စုစည္းလိုက္နိုင္သည္။
"အိုး...Fuck...အို႔ ..အို႔...အိုး...အိုး..."
က်န္ခ်န္ ကုေဖးရဲ႕ ေခါင္းကို အေလာတေကာ
ႏွင့္ တြန္းထုတ္ပစ္လိုက္၏။
ကုေဖးရဲ႕သြားေတြက သူ႕ေပါင္တြင္းသားကို
ၿမဲၿမံစြာကိုက္ခဲထားၿပီးလႊတ္ေပးမည့္ ရည္
႐ြယ္ခ်က္မရွိေခ်။
"ငါရိုးပဲကုေဖး , အရသာခံလို႔ေကာင္းေနတာ
လား ?။"
ကုေဖးရဲ႕ေခါင္းကို က်န္ခ်န္ ေနာက္ထပ္တစ္ႀကိမ္ ထပ္ရိုက္ပစ္လိုက္၏။ ထို႔ေနာက္ ခ်ဳပ္
တည္းထားရသည့္အသံႏွင့္
"ဒါနဲ႕အတူတူ တစ္ျခားခြၽဲက်ိက်ိ အရည္ေတြ
လည္း မင္း ႀကိဳက္တယ္မလား ဟမ္ , ဆရာႀကီး..."
ကုေဖးကကိုက္ခဲထားသည္ကို လႊတ္ေပးလာ
ရမည့္အစား လက္တစ္ဖက္ျမႇောက္ၿပီး က်န္
ခ်န္ရဲ႕ခါးကို ဆုပ္ကိုင္လာ၏။ေနာက္ထပ္
စကၠန႔္ေပါင္းမ်ားစြာကုန္လြန္သြားမွ ကုေဖးက
ေခါင္းျပန္ေမာ့လာခဲ့သည္။
"အာ့ ..Fuck!"
ေက်ာမွီကုလားထိုင္ခင္းေပၚမွာ က်န္ခ်န္ လဲ
ခ်လိဳက္ၿပီးမွ စိတ္သက္သာစြာ သက္ျပင္းခ်
လိုက္သည္။။
"ကုေဖး , မင္းလုပ္ရဲတယ္ေပါ့ဟမ္ !ဒီေန႕အျဖစ္
အပ်က္ကို ငါ လုံးဝေလွ်ာ္ေပးမွာမဟုတ္ဘူး။
မင္း ငါ့ကို ေကာင္းေအာင္ လုပ္ေပးရင္ေတာင္
အသုံးမဝင္ဘူး ,ငါက..."
" မင္းသိလား , တစ္ခ်ိဳ႕လူေတြက။ "
ကုေဖးက သူ႕ေပၚသို႔ ခႏၶာကိုယ္ကိုင္းၫႊတ္လာ
ၿပီး ၊ သူ႕နား႐ြက္ဖ်ားနားမွာ ညင္သာစြာ ေရ႐ြတ္
လာသည္။
" မင္း သူတို႔ကိုလိုခ်င္သည္ျဖစ္ေစ၊ မလိုခ်င္
သည္ျဖစ္ေစနည္းအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႕ မင္းရဲ႕မွတ္
ဉာဏ္ေတြထဲမွာ ရွင္သန္ေနလိမ့္မယ္။ ဥပမာ,
ငါ့လိုမ်ိဳး။"
သူ႕စကားေၾကာင့္ က်န္ခ်န္ ရယ္လိုက္၏။
" ကဗ်ာေတြလာေရးေနတာလား?။"
"ငါက မင္းကို စိတ္ေပါ့ပါးေစခ်င္တာ။"
ကုေဖးကအေနာက္သို႔လွည့္သြားၿပီး အျပင္သို႔
တစ္ခ်က္ေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္ၿပီးမွ က်န္ခ်န္ရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းေပၚသို႔အနမ္းတစ္ပြင့္ေခြၽလာသည္။
............
TN;
Song : You're so toxic by Zhang Xueyou