Unicode
"ငိုကြွေးခြင်း"
ဆောင်းရာသီမှာအေးတာကတစ်မျိုးအိမ်ကနေလည်းဘာမှမပြင်မဆင်ပဲနဲ့ချက်ချင်းလိုက်လာတာကြောင့်ဆွယ်တာအပါးလေးတစ်ထည်နှင့်သာ.
ဆောင်းလေကတဖြူးဖြူးနှင့်ရိပေါ်လည်းအေးစိမ့်စိမ့်လေးဖြစ်လာသည်
တံခါးကိုမှီကာဝန်းရံတာဘက်ကိုလှမ်းကြည့်လိုက်သည်....
ထိုပန်းချီကားလေး..ကအမှန်တကယ်ကို သတိရစေသည် ကလေးရဲ့အပြုံးလေးမျက်မှန်အောက်ကတောက်ပနေတဲ့မျက်ဝန်းလေးအားလုံးကအမှန်ကိုမြတ်နိုးစရာလေးပင်
ရိပေါ်တစ်ယောက်စဥ်းစားရင်းပြုံးမိတယ်
သိပ်ဟုတ်တာပေါ့ကလေးကသိပ်ချစ်ဖို့ကောင်းတာ
အခုတော့အဲ့အပြုံးတွေကိုဆက်လက်တည်မြဲဖို့သူ့မြတ်နိုးရာလေးအသက်ရှင်ပြီး ကမ္ဘာကြီးမှာရှိတယ့်ပျော်စရာတွေကိုကိုကြုံတွေ့ရအုန်းမယ်လေ...
ကိုယ်လုပ်နိုင်မှာပါနော်..ကိုကို့ကလေးလေးကို ကိုယ်တိုက်တွန်းပေးနိုင်မှာပါနော် ...ကိုယ့်ကိုယ်ကိုအားတင်းနေသော်လည်းမသိစိတ်ကအလွန်ကြောက်ရွံ့နေသည်မလုပ်နိုင်မှာကို
ကလေးသူ့ကိုထားသွားမှာကိုသိပ်ကြောက်သည် သူကလေးမရှိတဲ့ဒီလောကကြီးမှာတစ်စက္ကန့်လေးတောင်မနေလိုပါ ...
လေတိုက်လာသည်နှင့်လက်ရှိအဖြစ်မှန်သို့ချက်ချင်းရောက်လာသည် တကိုယ်လုံးလည်းတုန်ချမ်းနေပြီဖြစ်သည်
သူဒီတိုင်းသာဆက်နေရင်တော့မနက်ထိတောင်ခံပါ့မလားမသေချာပင် စဥ်းစားရင်းနှင့်ပင်ချောင်းဆိုးလာကာတကိုယ်လုံးကိုက်ခဲလာသည်...သူတော့ဖျားတော့မယ်ထင်ပါရဲ့ဒီလိုဖျားနေရင်ကလေးအတွက်များဝန်ထုပ်ဝန်ပိုးဖြစ်နေမလားအင်းသူထရမယ်...
ထမှဖြစ်မယ်...
ဒီထက်ကလေးကိုဒုက္ခထက်ပေးလို့မဖြစ်ဝူးလေ..
စိတ်ကိုတင်းကာထလိုက်သည်နှင့်ခေါင်းထဲမိုက်ခနဲဖြစ်ကာလဲကျသွားသည်
အရာအားလုံးလည်းဝေဝါးလို့လာသည်
ဟင်း...စိတ်စေရာတိုင်းတစ်ခုတောင်မဖြစ်ပါလား...
######################
နောက်တစ်နေ့မနက်
မနက်ခင်းနေရောင်ခြည်များပြတင်းပေါက်ကနေတဆင့်ဖြာကျလာပြီးနွမ်းလျာပြီးအားအင်ချိနဲ့နေသောကောင်လေးမျက်နှာပေါ်သို့ကျဆင်းလာကြပြီးကျီစယ်နေသရောင်.....
ရှောင်ကျန့်လည်းမိမိမျက်လုံးများဖွင့်ကြည့်သောအခါနေရောင်ခြည်အလင်းရောင်ကမျက်စိကိုလာစူး၍တဖန်ပြန်မှိတ်ပြီးမှသေချာနိုးလာခဲ့သည်မတ်တပ်ရပ်ပြီးကုတင်စီသွားရန်လုပ်သော်လည်းမသွားနိုင်တော့ပေ....
မိမိလက်များလည်းအားမရှိတော့ပေခြေထောက်များလည်းကျဥ်တာထက်အားမရှိတော့သည်ဟုဆိုလျှင်ပိုမှန်လိမ့်မည်
ကိုယ့်ဘာကိုစဥ်းစား၍ရှောင်ကျန့်ခပ်ရွဲ့ရွဲ့ရယ်လိုက်မိသည်
"အော်ငါ့တကိုယ်လုံးလည်းရောဂါအကျိုးသက်ရောက်လာပြီပဲ....အခုလှုပ်ရှားဖို့တောင်တော်တော်ခက်ခဲတာပဲ...ဟက်..."
နောက်မှခေါင်းထဲရောက်လာသည်ကကိုကို....သူထိုနေရာမှာပဲအိပ်နေအုန်းမလားအအေးပတ်သွားမလားစိတ်ပူလာသည် ပြီးမှပြန်ပြီးစဥ်းစားမိပြန်သည်
"ဘယ်လောက်စိတ်နာတယ်ပြောပြောကိုကို့ကိုနည်းနည်းလေးတောင်အထိအခိုက်အပွန်းပဲ့ဖြစ်တာမမြင်ချင်သလိုမြင်နိုင်မဲ့စွမ်းရည်လည်းမရှိခဲ့ဝူး.. အခုချိန်ထိပဲ... ကိုကိုကသိပ်ကိုလွှမ်းမိုးနိုင်လွန်းတယ်...ကျနော်လည်းလွတ်လပ်ချင်ပြီနှလုံးသားကလည်းဘာလို့အခုထိကျနော့်ကိုဘဲလာနှိပ်စက်နေရတာလဲ "
အစကလှုပ်တောင်မလှုပ်နိုင်တဲ့ ဒီ ကိုယ်ခန္ဓာလည်းအခုတော့သူ့ကိုစိတ်ပူ၍အအေးပတ်မည်ဆိုး၍အလိုလိုလှုပ်ရှားလာသည်....
"ကိုကိုကမကောင်းဝူးကျနော့်ကိုအမြဲစိတ်ပင်ပန်းစေတယ်"...
ရှောင်ကျန့်လည်းမရှိမဲ့ရှိမဲ့အားကိုအကုန်သုံးကာကုတင်နားရောက်အောင်သွားပြီးကုတင်ပေါ်တက်လိုက်သည်ပြီးမှဘေးနားကကြိုးဖုန်းကိုလှမ်းကိုင်ပြီးအိမ်အောက်ထပ်ကိုဖုန်းဆက်လိုက်သည်
သူနဲ့မျက်နှာချင်းလည်းမဆိုင်ချင်သလိုမျက်နှာချင်းဆိုင်ဖို့လည်းကိုယ့်ဘာကိုခွင့်မပြုနိုင်ပါချစ်တဲ့စိတ်တွေလည်းပိတ်နှောင်ထားမယ် ထပ်ပြီးခံစားရမယ့်အရာတွေအတွက်အင်အားမရှိတော့လို့ဒါလေးတော့လုပ်ပေးနိုင်ပါတယ်လေ...
"ဟယ်လို..ကြီးကြီး...."
"သခင်လေးအိမ်လာတဲ့ သခင်လေးရိပေါ်ကိုကျွန်မဧည့်သည်ခန်းထဲမှာသေချာဂရုစိုက်ထားပါတယ်အဖျားလည်းညကတော့နည်းနည်းရှိပေမယ့်အခုသက်သာသွားပါပြီ....သခင်လေးရောအဆင်ပြေပါရဲ့လားကျွန်မလာခဲ့ရ.."
တော်သေးသည်...သူအဆင်ပြေတယ်ဆိုရင်ရပါပြီး..အားအင်ကုန်ခန်းသွားပြီဖြစ်၍ ရှောင်ကျန့်လည်းပင်ပန်းကာတဖန်အမှောင်ထဲသို့တိုးဝင်သွားတော့သည်....
လက်ကကိုင်ထဲသောဖုန်းလည်းလွတ်ကျသွားသည်
"ဝုန်း!"
တဖက်ဖုန်းက
"သခင်လေးသခင်လေး!!!! ....."
"လာကြပါအုန်းသခင်လေးပြန်မပြောတော့ဝူး"
အိမ်ဖော်များဘေးသို့ရောက်သည်နှင့်
"ဆရာဝင်သွားပင့် !!!အခု!!"
"ဟုတ်ကြီးကြီး"
ဆိုကာအပြေးထွက်သွားကြသည်
"ငါလဲသော့အပိုနဲ့သခင်လေးဆီအမြန်သွားလိုက်မယ်..."
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ဆရာဝန်ရောက်ပြီးမကြာခင်ပင်ရှောင်ကျန့်အားစမ်းသပ်လိုက်တော့
"လူနာအားမရှိတော့လို့သတိမေ့သွားတာပါရောဂါလက်ခဏာတွေလည်းတဖြည်းဖြည်းဆိုးလာပြီမို့...အားဆေးထိုးပေးခဲ့ပါတယ်..ကျန်တာတော့အားမရတော့ပါဝူး..လူနာကခဲွစိတ်မှဖြစ်တော့မယ်သိပ်အချိန်မရတော့ဝူးဆုံးဖြတ်ဖို့လည်းအချိန်က၁ပတ်ပဲပေးနိုင်မယ်အဲ့ထက်နောက်ကျရင် ရာခိုင်နှုန်းအရမ်းနည်းသွားလိမ့်မယ် ကျနော်လည်းအတတ်နိုင်ဆုံးတော့အဲ့လောက်ထိအချိန်ဆဲွပေးပါ့မယ် "
"ဟုတ်ကျေးဇူးတင်ပါတယ်ဆရာ"
ဆိုကာကြီးကြီးလည်းမျက်ရည်များဝဲလျက်ရှိသည်
"သူကရောဘာလုပ်နိုင်မှာတဲ့လဲသခင်လေးကစိတ်ဆုံးဖြတ်ထားတာကိုလေ.... "
ကြီးကြီးစဥ်းစားနေတုန်းပင်ဆရာဝန်က
"ပြန်လိုက်ပါအုန်းမယ်"
"ဆရာဟိုဘက်ခန်းမှာလည်းလူနာရှိလို့တခါတည်းဝင်စစ်ပေးသွားပါဆရာ..မိ@## သွားပို့ပေးလိုက်
သခင်လေးကိုနိုးလာရင်သောက်လို့ရအောင်ဆန်ပြုတ်ငါသွားပြုတ်လိုက်မယ် "
"ဟုတ်ဆရာကြွပါဒီဘက်ကို"
ဆရာဝန်လည်းအခန်းထဲကထွက်သည်နှင့်မျက်လုံးများနီရဲနေကာ မငိုမိအောင်ထိန်းနေကာနံရံကိုမှီနေသောရိပေါ်ကိုတွေ့လိုက်ရသည်
ဆရာဝန်ကိုတွေ့တော့ခေါင်းငုံ့ကာအရိုအသေပေးလာသည်
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ရိပေါ်လည်းနိုးနေပြီဖြစ်၍ရှောင်ကျန့်အခန်းဘက်သို့အိပ်နေစဥ်မျက်နှာလေးမြင်ချင်လို့ထိုဘက်ခြမ်းသို့သွားလိုက်သည်
သွားနေရင်းဆရာဝန်ရှိသည်ကိုတွေ့သည်နှင့်နံရံနားကနေသာပြောစကားများနားထောင်နေလိုက်သည်...
သို့သော်မယုံကြည်နိုင်သေး....
ကြားခါများလာသော်လည်းယုံကြည်ဖို့ခက်သလိုလက်ခံဖို့လဲအလွန်ခက်သည်
အချိန်နည်းလာပြီဟူသောစကားကိုကြားသည်နှင့်ထိန်းထားတဲ့စိတ်တို့ကလည်းမနာခံစွာနှင့်ပြေလျော့လာကာမျက်ရည်တွေကလည်းထိန်းမရဖြစ်လာသည်အော်ဟစ်၍ငိုချင်သော်လည်းမတော်တဆ ကလေးနိုးလာလျှင် ဆိုသော်အတွေးနှင့် အသံထွက်မည်ဆိုး၍ လက်တစ်ဖက်ဖြင့်ပါးစပ်ကိုအုပ်ကာအသံမထွက်အောင်ထိန်းနေသည် တကိုယ်လုံးလည်းတုံ့ယင်နေကာမျက်ရည်များကလည်းကျစဲ ရင်ဘက်ထဲကနာကျင်မှုကလည်းအတိုင်းမသိအောင်ပင်...ဘာလို့အဲ့လောက်ရက်စက်ရတာလဲ
သူ့ဆီကတန်ဖိုးရှိတဲ့သူတွေကိုပဲနာကျင်အောင်လုပ်နေရတာလဲ ...
ဆရာဝန်ထွက်လာတော့မည်ကိုသိသည်နှင့်မျက်ရည်များသုတ်လိုက်သည်
"doc ကလေး အတွက်.."
အသံများတုံယင်ကာငိုချင်စိတ်များအောင့်ရင်းမေးလိုက်သည်
"လူနာက?"
"ခင်ပွန်းပါ"
ဟုတ်တာပေါ့ခင်ပွန်း တာဝန်မကျေခဲ့တဲ့
အမိုက်အမဲ ခင်ပွန်း..
"ရက်သိပ်မရှိတော့သလိုအတိအကျလည်းမပြောနိုင်တော့ပါဝူးခုချိန်အရေးကြီးဆုံးကသူ့ကိုစိတ်ချမ်းသာအောင်ထားဖို့ပါပဲ ပြီးတော့ဖြစ်နိုင်ရင်မြန်မြန်တိုက်တွန်းစေချင်တယ်"
"ဟုတ်..ကျေးဇူးပါဆရာ"
"ဒီကလူနာလည်းနေမကောင်းတော့ဆေးပေးခဲ့ပါမယ်မတ်တပ်ရပ်နေပုံနဲ့စကားပြောနေပုံအရအဖျားလည်းကျနေပါပြီဒါမဲ့ကိုယ်ကကျန်းမာနေမှတခြားသူကိုဂရုစိုက်နိုင်မှာမို့ဆေးကိုသေချာသောက်ပါ ...ဒီလောက်ပါပဲခွင့်ပြုပါအုန်း"
"ဟုတ်"
.docထွက်သွားတာနှင့်သူလည်းအိမ်အပြင်ထွက်ကာ ကားပေါ်တက်ရင်းမြို့တွင်းကပန်းခြံလေးတစ်ခုမှာကားရပ်ကာအောင့်ထားတဲ့မျက်ရည်တွေကိုစီးကျခွင့်ပေးလိုက်တော့သည်..
"ကလေးရယ်အားလုံးကို့ကြောင့်ပါ...ကလေးကိုကိုယ်လေလုပ်နိုင်တာမှန်သမျှဖြည့်ဆည်းပေးပြီးကလေးစိတ်ချမ်းသာအောင်ထားပြီးကလေးနားမှာနေချင်တယ် ဖြစ်နိုင်ရင်ကလေးနဲ့သက်ထက်ဆုံးနေချင်ပေမယ့်ကံတရားကကိုယ့်ကိုပြန်ကလဲ့စားချေလိုက်ပြီးထင်ပါရဲ့ကိုယ်မင်းနဲ့ပဲအချိန်တွေကုန်ဆုံးချင်ပြီးဘယ်လောက်ချစ်ကြောင်းတွေပြောပြီးစိတ်ဆိုးပြေအောင်တဝကြီးချော့ပြီးကလေးအလိုကျအကုန်လုပ်ပေးချင်တာကို့ဘဝကြီးကိုကလေးလက်ထဲပုံအပ်ပြီးကလေးစိတ်ကြိုက်ပဲလို့လုပ်ချင်ပေမယ့်ကို့အတ္တတွေမာနတွေကြောင့်မလိုလားအပ်တဲ့အမုန်းတရားတွေကိုထားမိလို့ကလေးကိုယ့်နားမှာနေတုန်းကဘယ်တော့မှမပျော်ခဲ့ရသလိုကိုယ်လည်းစိတ်ပင်ပန်းအောင်လုပ်မိခဲ့တယ်.....တောင်းပန်ပါတယ်..
တကယ်တောင်းပန်ပါတယ်...
ကိုယ်တစ်ကိုယ်ဆန်တယ်ပြောလဲပြောပါကိုယ့်ကိုဒုတိယအကြိမ်အခွင့်အရေးမပေးရင်ရပါတယ် ခွဲစိတ်မှုခံယူမယ်ဆိုတာနဲ့တင်ကျေနပ်ပါပြီ ကလေးရယ် ကျန်းကျန်းမာမာဖြစ်လာပြီးဒီကကောင်ကိုကလဲ့စားချေစမ်းပါ ကလေးရယ်နော် ကိုကို့ထားသွားမှာထက်စာရင် ကိုလေ ကလေးလိုချင်သလိုမျိုးကလေးကိုမနှောင့်ယှက်တော့ပါဝူး ပျောက်ကွယ်သွားပေးပါ့မယ် ကျေးဇူးပြု၍ကလေးကိုကျနော့်ဆီကမဆွဲထုတ်သွားပါနဲ့ ခံနိုင်ရည်မရှိလို့ပါ"
ဆိုပြီးရိပေါ်စိတ်လွှတ်လက်လွှတ်တဝကြီးနာကျင်စွာငိုပြီးပြောနေမိတော့သည်....
.သူကလေးရှေ့မှာတော့ပြုံးပြီးကလေးစိတ်ချမ်းသာအောင်ထားရန်လုပ်ဖို့ဤကနေ့တော့အဝငိုမည်...
ဒီတစ်နေ့လေးပါပဲ....
ကျီးကျီးတို့မှာလည်းဝမ်းနည်းနေကြပြီးကြိတ်ငိုနေကြသည်ရှောင်းသခင်မနဲ့ဝမ်သခင်မလည်းလိုက်လာကြပြီဖြစ်သည်
ကျန့်ကျန့်အကြောင်းကြားရ၍ရှောင်ကျန့်မေမေမှာမိခင်ဖြစ်သူမို့ကိုယ့်ကလေးနာကျင်နေသည်ကိုကြည့်ရသည်မှာမိမိနှလုံးသားကိုဓားနှင့်မွန်းသလိုနာကျင်ရသည်အစကတည်းကကျန်းမာရေးချို့တဲ့တဲ့သားငယ်လေးကိုအားနာမိသလိုတောင်းပန်မိသည်ယခုလည်းမိမိရတနာလိုတန်ဖိုးရှိတဲ့တစ်ဦးသောသားလေးကခွဲစိတ်မှုမခံယူရင်သူ့ကိုထားခဲ့ပြီးလူ့လောကကြီးကနေထွက်သွားတော့မည်ဤသည်ကိုမည်သည့်စိတ်နှင့်နှလုံးသားနှင့်ရပ်ကြည့်နေနိုင်လိမ့်မည်နည်း.....သားသမီးတိုင်းသည်မိဘတိုင်းအတွက်အရာအားလုံးပင်အသက်လေးပင်....
အမှန်တော့ရှောင်ကျန့်လည်းနိုးနေပြီဖြစ်သည်သို့သော်အားလုံးအတွက်အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်နေပေးလိုက်သည်ရိပေါ်အိမ်ကထွက်သွားသည်ကိုလည်းသိပါသည်
သူလည်းဒီလူတို့နှင့်ဘယ်လိုခွဲနိုင်ပါ့မလဲ ဒါမဲ့ ခဲွစိတ်လိုက်လို့မအောင်မြင်မှာကြောက်တယ် ခဲွစိတ်လိုက်ရင် ဒီထက်ရက်နည်းမှာကြောက်တယ် ..
ခဲွစိတ်လို့အောင်မြင်ခဲ့ရင် သူအတိတ်မေ့ချင်ပါသည်
ဒီနာကျင်ရသည့်အရာတွေအကုန်လုံးကိုမေ့ပျောက်ချင်သည်သတိလည်းမရချင်တော့ပါပင်ပန်းလွန်းလာပြီ
"သတိမရချင်တဲ့အရာတွေထဲ ခင်များကိုနှစ်နှစ်ကာကာရူးရူးမူးမူးချစ်ခဲ့မိတာတွေလည်းပါတယ်"
#sungdayune
##################################
ကဲတို့အရှည်ကြီးupdateပေးလိုက်ပြီနော် စိတ်ရှည်ရှည်နဲ့စောင့်ပြီးဖတ်ပေးသူတွေအကုန်ကျေးဇူးတင်ပါတယ် အရေးအသားမကောင်းခဲ့ရင်လည်း ခွင့်လွှတ်ပါနော်💚❤️
good nightပါရှင် voteကတော့ခါတိုင်းလို (၇၀)နော်😗💚❤️
Zawgyi
"ငိုႂကြေးျခင္း"
ေဆာင္းရာသီမွာေအးတာကတစ္မ်ိဳးအိမ္ကေနလည္းဘာမွမျပင္မဆင္ပဲနဲ႔ခ်က္ခ်င္းလိုက္လာတာေၾကာင့္ဆြယ္တာအပါးေလးတစ္ထည္ႏွင့္သာ.
ေဆာင္းေလကတျဖဴးျဖဴးႏွင့္ရိေပၚလည္းေအးစိမ့္စိမ့္ေလးျဖစ္လာသည္
တံခါးကိုမွီကာဝန္းရံတာဘက္ကိုလွမ္းၾကၫ့္လိုက္သည္....
ထိုပန္းခ်ီကားေလး..ကအမွန္တကယ္ကို သတိရေစသည္ ကေလးရဲ့အႃပံုးေလးမ်က္မွန္ေအာက္ကေတာက္ပေနတဲ့မ်က္ဝန္းေလးအားလံုးကအမွန္ကိုျမတ္ႏိုးစရာေလးပင္
ရိေပၚတစ္ေယာက္စဥ္းစားရင္းႃပံုးမိတယ္
သိပ္ဟုတ္တာေပါ့ကေလးကသိပ္ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတာ
အခုေတာ့အဲ့အႃပံုးေတြကိုဆက္လက္တည္ၿမဲဖို႔သူ႔ျမတ္ႏိုးရာေလးအသက္ရွင္ၿပီး ကမ႓ာႀကီးမွာရိွတယ့္ေပ်ာ္စရာေတြကိုကိုႄကံုေတြ့ရအုန္းမယ္ေလ...
ကိုယ္လုပ္ႏိုင္မွာပါေနာ္..ကိုကို႔ကေလးေလးကို ကိုယ္တိုက္တြန္းေပးႏိုင္မွာပါေနာ္ ...ကိုယ့္ကိုယ္ကိုအားတင္းေနေသာ္လည္းမသိစိတ္ကအလြန္ေၾကာက္ရြံ႔ေနသည္မလုပ္ႏိုင္မွာကို
ကေလးသူ႔ကိုထားသြားမွာကိုသိပ္ေၾကာက္သည္ သူကေလးမရိွတဲ့ဒီေလာကႀကီးမွာတစ္စကၠန႔္ေလးေတာင္မေနလိုပါ ...
ေလတိုက္လာသည္ႏွင့္လက္ရိွအျဖစ္မွန္သို႔ခ်က္ခ်င္းေရာက္လာသည္ တကိုယ္လံုးလည္းတုန္ခ်မ္းေနၿပီျဖစ္သည္
သူဒီတိုင္းသာဆက္ေနရင္ေတာ့မနက္ထိေတာင္ခံပါ့မလားမေသခ်ာပင္ စဥ္းစားရင္းႏွင့္ပင္ေခ်ာင္းဆိုးလာကာတကိုယ္လံုးကိုက္ခဲလာသည္...သူေတာ့ဖ်ားေတာ့မယ္ထင္ပါရဲ့ဒီလိုဖ်ားေနရင္ကေလးအတြက္မ်ားဝန္ထုပ္ဝန္ပိုးျဖစ္ေနမလားအင္းသူထရမယ္...
ထမျွဖစ္မယ္...
ဒီထက္ကေလးကိုဒုကၡထက္ေပးလို႔မျဖစ္ဝူးေလ..
စိတ္ကိုတင္းကာထလိုက္သည္ႏွင့္ေခါင္းထဲမိုက္ခနဲျဖစ္ကာလဲက်သြားသည္
အရာအားလံုးလည္းေဝဝါးလို႔လာသည္
ဟင္း...စိတ္ေစရာတိုင္းတစ္ခုေတာင္မျဖစ္ပါလား...
######################
ေနာက္တစ္ေန့မနက္
မနက္ခင္းေနေရာင္ျခည္မ်ားျပတင္းေပါက္ကေနတဆင့္ျဖာက်လာၿပီးႏြမ္းလ်ာၿပီးအားအင္ခ်ိနဲ႔ေနေသာေကာင္ေလးမ်က္ႏွာေပၚသို႔က်ဆင္းလာၾကၿပီးက်ီစယ္ေနသေရာင္.....
ေရွာင္က်န႔္လည္းမိမိမ်က္လံုးမ်ားဖြင့္ၾကၫ့္ေသာအခါေနေရာင္ျခည္အလင္းေရာင္ကမ်က္စိကိုလာစူး၍တဖန္ျပန္မိွတ္ၿပီးမွေသခ်ာႏိုးလာခဲ့သည္မတ္တပ္ရပ္ၿပီးကုတင္စီသြားရန္လုပ္ေသာ္လည္းမသြားႏိုင္ေတာ့ေပ....
မိမိလက္မ်ားလည္းအားမရိွေတာ့ေပေျခေထာက္မ်ားလည္းက်ဥ္တာထက္အားမရိွေတာ့သည္ဟုဆိုလ်ွင္ပိုမွန္လိမ့္မည္
ကိုယ့္ဘာကိုစဥ္းစား၍ေရွာင္က်န႔္ခပ္ရဲြ႔ရဲြ႔ရယ္လိုက္မိသည္
"ေအာ္ငါ့တကိုယ္လံုးလည္းေရာဂါအက်ိဳးသက္ေရာက္လာၿပီပဲ....အခုလႈပ္ရွားဖို႔ေတာင္ေတာ္ေတာ္ခက္ခဲတာပဲ...ဟက္..."
ေနာက္မွေခါင္းထဲေရာက္လာသည္ကကိုကို....သူထိုေနရာမွာပဲအိပ္ေနအုန္းမလားအေအးပတ္သြားမလားစိတ္ပူလာသည္ ၿပီးမျွပန္ၿပီးစဥ္းစားမိျပန္သည္
"ဘယ္ေလာက္စိတ္နာတယ္ေျပာေျပာကိုကို႔ကိုနည္းနည္းေလးေတာင္အထိအခိုက္အပြန္းပဲ့ျဖစ္တာမျမင္ခ်င္သလိုျမင္ႏိုင္မဲ့စြမ္းရည္လည္းမရိွခဲ့ဝူး.. အခုခ်ိန္ထိပဲ... ကိုကိုကသိပ္ကိုလႊမ္းမိုးႏိုင္လြန္းတယ္...က်ေနာ္လည္းလြတ္လပ္ခ်င္ၿပီႏွလံုးသားကလည္းဘာလို႔အခုထိက်ေနာ့္ကိုဘဲလာႏိွပ္စက္ေနရတာလဲ ပင္ပန္းလွၿပီဗ်ာ"
အစကလႈပ္ေတာင္မလႈပ္ႏိုင္တဲ့ ဒီ ကိုယ္ခႏၶာလည္းအခုေတာ့သူ႔ကိုစိတ္ပူ၍အေအးပတ္မည္ဆိုး၍အလိုလိုလႈပ္ရွားလာသည္....
"ကိုကိုကမေကာင္းဝူးက်ေနာ့္ကိုအၿမဲစိတ္ပင္ပန္းေစတယ္"...
ေရွာင္က်န႔္လည္းမရိွမဲ့ရိွမဲ့အားကိုအကုန္သံုးကာကုတင္နားေရာက္ေအာင္သြားၿပီးကုတင္ေပၚတက္လိုက္သည္ၿပီးမွေဘးနားကႀကိဳးဖုန္းကိုလွမ္းကိုင္ၿပီးအိမ္ေအာက္ထပ္ကိုဖုန္းဆက္လိုက္သည္
သူနဲ႔မ်က္ႏွာခ်င္းလည္းမဆိုင္ခ်င္သလိုမ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ဖို႔လည္းကိုယ့္ဘာကိုခြင့္မျပဳႏိုင္ပါခ်စ္တဲ့စိတ္ေတြလည္းပိတ္ေနွာင္ထားမယ္ ထပ္ၿပီးခံစားရမယ့္အရာေတြအတြက္အင္အားမရိွေတာ့လို႔ဒါေလးေတာ့လုပ္ေပးႏိုင္ပါတယ္ေလ...
"ဟယ္လို..ႀကီးႀကီး...."
"သခင္ေလးအိမ္လာတဲ့ သခင္ေလးရိေပၚကိုကၽြန္မဧၫ့္သည္ခန္းထဲမွာေသခ်ာဂရုစိုက္ထားပါတယ္အဖ်ားလည္းညကေတာ့နည္းနည္းရိွေပမယ့္အခုသက္သာသြားပါၿပီ....သခင္ေလးေရာအဆင္ေျပပါရဲ့လားကၽြန္မလာခဲ့ရ.."
ေတာ္ေသးသည္...သူအဆင္ေျပတယ္ဆိုရင္ရပါၿပီး..အားအင္ကုန္ခန္းသြားၿပီျဖစ္၍ ေရွာင္က်န႔္လည္းပင္ပန္းကာတဖန္အေမွာင္ထဲသို႔တိုးဝင္သြားေတာ့သည္....
လက္ကကိုင္ထဲေသာဖုန္းလည္းလြတ္က်သြားသည္
"ဝုန္း!"
တဖက္ဖုန္းက
"သခင္ေလးသခင္ေလး!!!! ....."
"လာၾကပါအုန္းသခင္ေလးျပန္မေျပာေတာ့ဝူး"
အိမ္ေဖာ္မ်ားေဘးသို႔ေရာက္သည္ႏွင့္
"ဆရာဝင္သြားပင့္ !!!အခု!!"
"ဟုတ္ႀကီးႀကီး"
ဆိုကာအေျပးထြက္သြားၾကသည္
"ငါလဲေသာ့အပိုနဲ႔သခင္ေလးဆီအျမန္သြားလိုက္မယ္..."
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ဆရာဝန္ေရာက္ၿပီးမၾကာခင္ပင္ေရွာင္က်န႔္အားစမ္းသပ္လိုက္ေတာ့
"လူနာအားမရိွေတာ့လို႔သတိေမ့သြားတာပါေရာဂါလက္ခဏာေတြလည္းတျဖည္းျဖည္းဆိုးလာၿပီမို႔...အားေဆးထိုးေပးခဲ့ပါတယ္..က်န္တာေတာ့အားမရေတာ့ပါဝူး..လူနာကခဲြစိတ္မျွဖစ္ေတာ့မယ္သိပ္အခ်ိန္မရေတာ့ဝူးဆံုးျဖတ္ဖို႔လည္းအခ်ိန္က၁ပတ္ပဲေပးႏိုင္မယ္အဲ့ထက္ေနာက္က်ရင္ ရာခိုင္ႏႈန္းအရမ္းနည္းသြားလိမ့္မယ္ က်ေနာ္လည္းအတတ္ႏိုင္ဆံုးေတာ့အဲ့ေလာက္ထိအခ်ိန္ဆဲြေပးပါ့မယ္ "
"ဟုတ္ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဆရာ"
ဆိုကာႀကီးႀကီးလည္းမ်က္ရည္မ်ားဝဲလ်က္ရိွသည္
"သူကေရာဘာလုပ္ႏိုင္မွာတဲ့လဲသခင္ေလးကစိတ္ဆံုးျဖတ္ထားတာကိုေလ.... "
ႀကီးႀကီးစဥ္းစားေနတုန္းပင္ဆရာဝန္က
"ျပန္လိုက္ပါအုန္းမယ္"
"ဆရာဟိုဘက္ခန္းမွာလည္းလူနာရိွလို႔တခါတည္းဝင္စစ္ေပးသြားပါဆရာ..မိ@## သြားပို႔ေပးလိုက္
သခင္ေလးကိုႏိုးလာရင္ေသာက္လို႔ရေအာင္ဆန္ျပဳတ္ငါသြားျပဳတ္လိုက္မယ္ "
"ဟုတ္ဆရာႂကြပါဒီဘက္ကို"
ဆရာဝန္လည္းအခန္းထဲကထြက္သည္ႏွင့္မ်က္လံုးမ်ားနီရဲေနကာ မငိုမိေအာင္ထိန္းေနကာနံရံကိုမွီေနေသာရိေပၚကိုေတြ့လိုက္ရသည္
ဆရာဝန္ကိုေတြ့ေတာ့ေခါင္းငံု႔ကာအရိုအေသေပးလာသည္
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ရိေပၚလည္းႏိုးေနၿပီျဖစ္၍ေရွာင္က်န႔္အခန္းဘက္သို႔အိပ္ေနစဥ္မ်က္ႏွာေလးျမင္ခ်င္လို႔ထိုဘက္ျခမ္းသို႔သြားလိုက္သည္
သြားေနရင္းဆရာဝန္ရိွသည္ကိုေတြ့သည္ႏွင့္နံရံနားကေနသာေျပာစကားမ်ားနားေထာင္ေနလိုက္သည္...
ခသို႔ေသာ္မယံုၾကည္ႏိုင္ေသး....
ၾကားခါမ်ားလာေသာ္လည္းယံုၾကည္ဖို႔ခက္သလိုလက္ခံဖို႔လဲအလြန္ခက္သည္
အခ်ိန္နည္းလာၿပီဟူေသာစကားကိုၾကားသည္ႏွင့္ထိန္းထားတဲ့စိတ္တို႔ကလည္းမနာခံစြာႏွင့္ေျပေလ်ာ့လာကာမ်က္ရည္ေတြကလည္းထိန္းမရျဖစ္လာသည္ေအာ္ဟစ္၍ငိုခ်င္ေသာ္လည္းမေတာ္တဆ ကေလးႏိုးလာလ်ွင္ ဆိုေသာ္အေတြးႏွင့္ အသံထြက္မည္ဆိုး၍ လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ပါးစပ္ကိုအုပ္ကာအသံမထြက္ေအာင္ထိန္းေနသည္ တကိုယ္လံုးလည္းတံု႔ယင္ေနကာမ်က္ရည္မ်ားကလည္းက်စဲ ရင္ဘက္ထဲကနာက်င္မႈကလည္းအတိုင္းမသိေအာင္ပင္...ဘာလို႔အဲ့ေလာက္ရက္စက္ရတာလဲ
သူ႔ဆီကတန္ဖိုးရိွတဲ့သူေတြကိုပဲနာက်င္ေအာင္လုပ္ေနရတာလဲ ...
ဆရာဝန္ထြက္လာေတာ့မည္ကိုသိသည္ႏွင့္မ်က္ရည္မ်ားသုတ္လိုက္သည္
"doc ကေလး အတြက္.."
အသံမ်ားတံုယင္ကာငိုခ်င္စိတ္မ်ားေအာင့္ရင္းေမးလိုက္သည္
"လူနာက?"
"ခင္ပြန္းပါ"
ဟုတ္တာေပါ့ခင္ပြန္း တာဝန္မေက်ခဲ့တဲ့
အမိုက္အမဲ ခင္ပြန္း..
"ရက္သိပ္မရိွေတာ့သလိုအတိအက်လည္းမေျပာႏိုင္ေတာ့ပါဝူးခုခ်ိန္အေရးႀကီးဆံုးကသူ႔ကိုစိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ထားဖို႔ပါပဲ ၿပီးေတာ့ျဖစ္ႏိုင္ရင္ျမန္ျမန္တိုက္တြန္းေစခ်င္တယ္"
"ဟုတ္..ေက်းဇူးပါဆရာ"
"ဒီကလူနာလည္းေနမေကာင္းေတာ့ေဆးေပးခဲ့ပါမယ္မတ္တပ္ရပ္ေနပံုနဲ႔စကားေျပာေနပံုအရအဖ်ားလည္းက်ေနပါၿပီဒါမဲ့ကိုယ္ကက်န္းမာေနမွတျခားသူကိုဂရုစိုက္ႏိုင္မွာမို႔ေဆးကိုေသခ်ာေသာက္ပါ ...ဒီေလာက္ပါပဲခြင့္ျပဳပါအုန္း"
"ဟုတ္"
.docထြက္သြားတာႏွင့္သူလည္းအိမ္အျပင္ထြက္ကာ ကားေပၚတက္ရင္းၿမိဳ႔တြင္းကပန္းၿခံေလးတစ္ခုမွာကားရပ္ကာေအာင့္ထားတဲ့မ်က္ရည္ေတြကိုစီးက်ခြင့္ေပးလိုက္ေတာ့သည္..
"ကေလးရယ္အားလံုးကို႔ေၾကာင့္ပါ...ကေလးကိုကိုယ္ေလလုပ္ႏိုင္တာမွန္သမ်ျွဖၫ့္ဆည္းေပးၿပီးကေလးစိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ထားၿပီးကေလးနားမွာေနခ်င္တယ္ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ကေလးနဲ႔သက္ထက္ဆံုးေနခ်င္ေပမယ့္ကံတရားကကိုယ့္ကိုျပန္ကလဲ့စားေခ်လိုက္ၿပီးထင္ပါရဲ့ကိုယ္မင္းနဲ႔ပဲအခ်ိန္ေတြကုန္ဆံုးခ်င္ၿပီးဘယ္ေလာက္ခ်စ္ေၾကာင္းေတြေျပာၿပီးစိတ္ဆိုးေျပေအာင္တဝႀကီးေခ်ာ့ၿပီးကေလးအလိုက်အကုန္လုပ္ေပးခ်င္တာကို႔ဘဝႀကီးကိုကေလးလက္ထဲပံုအပ္ၿပီးကေလးစိတ္ႀကိဳက္ပဲလို႔လုပ္ခ်င္ေပမယ့္ကို႔အတၲေတြမာနေတြေၾကာင့္မလိုလားအပ္တဲ့အမုန္းတရားေတြကိုထားမိလို႔ကေလးကိုယ့္နားမွာေနတုန္းကဘယ္ေတာ့မွမေပ်ာ္ခဲ့ရသလိုကိုယ္လည္းစိတ္ပင္ပန္းေအာင္လုပ္မိခဲ့တယ္.....ေတာင္းပန္ပါတယ္..
တကယ္ေတာင္းပန္ပါတယ္...
ကိုယ္တစ္ကိုယ္ဆန္တယ္ေျပာလဲေျပာပါကိုယ့္ကိုဒုတိယအႀကိမ္အခြင့္အေရးမေပးရင္ရပါတယ္ ခဲြစိတ္မႈခံယူမယ္ဆိုတာနဲ႔တင္ေက်နပ္ပါၿပီ ကေလးရယ္ က်န္းက်န္းမာမာျဖစ္လာၿပီးဒီကေကာင္ကိုကလဲ့စားေခ်စမ္းပါ ကေလးရယ္ေနာ္ ကိုကို႔ထားသြားမွာထက္စာရင္ ကိုေလ ကေလးလိုခ်င္သလိုမ်ိဳးကေလးကိုမေနွာင့္ယွက္ေတာ့ပါဝူး ေပ်ာက္ကြယ္သြားေပးပါ့မယ္ ေက်းဇူးျပဳ၍ကေလးကိုက်ေနာ့္ဆီကမဆဲြထုတ္သြားပါနဲ႔ ခံႏိုင္ရည္မရိွလို႔ပါ"
ဆိုၿပီးရိေပၚစိတ္လႊတ္လက္လႊတ္တဝႀကီးနာက်င္စြာငိုၿပီးေျပာေနမိေတာ့သည္....
.သူကေလးေရ႔ွမွာေတာ့ႃပံုးၿပီးကေလးစိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ထားရန္လုပ္ဖို႔ဤကေန့ေတာ့အဝငိုမည္...
ဒီတစ္ေန့ေလးပါပဲ....
က်ီးက်ီးတို႔မွာလည္းဝမ္းနည္းေနၾကၿပီးႀကိတ္ငိုေနၾကသည္ေရွာင္းသခင္မနဲ႔ဝမ္သခင္မလည္းလိုက္လာၾကၿပီျဖစ္သည္
က်န႔္က်န႔္အေၾကာင္းၾကားရ၍ေရွာင္က်န႔္ေမေမမွာမိခင္ျဖစ္သူမို႔ကိုယ့္ကေလးနာက်င္ေနသည္ကိုၾကၫ့္ရသည္မွာမိမိႏွလံုးသားကိုဓားႏွင့္မြန္းသလိုနာက်င္ရသည္အစကတည္းကက်န္းမာေရးခ်ိဳ႕တဲ့တဲ့သားငယ္ေလးကိုအားနာမိသလိုေတာင္းပန္မိသည္ယခုလည္းမိမိရတနာလိုတန္ဖိုးရိွတဲ့တစ္ၪီးေသာသားေလးကခဲြစိတ္မႈမခံယူရင္သူ႔ကိုထားခဲ့ၿပီးလူ႔ေလာကႀကီးကေနထြက္သြားေတာ့မည္ဤသည္ကိုမည္သၫ့္စိတ္ႏွင့္ႏွလံုးသားႏွင့္ရပ္ၾကၫ့္ေနႏိုင္လိမ့္မည္နည္း.....သားသမီးတိုင္းသည္မိဘတိုင္းအတြက္အရာအားလံုးပင္အသက္ေလးပင္....
အမွန္ေတာ့ေရွာင္က်န႔္လည္းႏိုးေနၿပီျဖစ္သည္သို႔ေသာ္အားလံုးအတြက္အိပ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနေပးလိုက္သည္ရိေပၚအိမ္ကထြက္သြားသည္ကိုလည္းသိပါသည္
သူလည္းဒီလူတို႔ႏွင့္ဘယ္လိုခဲြႏိုင္ပါ့မလဲ ဒါမဲ့ ခဲြစိတ္လိုက္လို႔မေအာင္ျမင္မွာေၾကာက္တယ္ ခဲြစိတ္လိုက္ရင္ ဒီထက္ရက္နည္းမွာေၾကာက္တယ္ ..
ခဲြစိတ္လို႔ေအာင္ျမင္ခဲ့ရင္ သူအတိတ္ေမ့ခ်င္ပါသည္
ဒီနာက်င္ရသၫ့္အရာေတြအကုန္လံုးကိုေမ့ေပ်ာက္ခ်င္သည္သတိလည္းမရခ်င္ေတာ့ပါပင္ပန္းလြန္းလာၿပီ
"သတိမရခ်င္တဲ့အရာေတြထဲ ခင္မ်ားကိုႏွစ္ႏွစ္ကာကာရူးရူးမူးမူးခ်စ္ခဲ့မိတာေတြလည္းပါတယ္"
#sungdayune
##################################
ကဲတို႔အရွည္ႀကီးupdateေပးလိုက္ၿပီေနာ္ စိတ္ရွည္ရွည္နဲ႔ေစာင့္ၿပီးဖတ္ေပးသူေတြအကုန္ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ အေရးအသားမေကာင္းခဲ့ရင္လည္း ခြင့္လႊတ္ပါေနာ္💚❤️
good nightပါရွင္ voteကေတာ့ခါတိုင္းလို (၇၀)ေနာ္😗💚❤️