စာၾကၫ့္စားပြဲေလးေပၚက ဓာတ္ပံုေလးကို ဆြဲယူလိုက္ရင္း
နင့္သီးစြာငိုမိျပန္ပါသည္။
"ေတာင္းပန္ပါတယ္ ~~
မကာကြယ္ေပးႏိုင္ခဲ့လို ေတာင္းပန္ပါတယ္!!"
ဓာတ္ပံုထဲက အမ်ိဳးသမီးကေတာ့ ေတာက္ပစြာၿပံဳးေနလ်က္ရိွသလို အက္ထရာေစာင္း ဓာတ္ပံုေလးတပံုကိုလဲ ကိုင္ထားလ်က္ရိွသည္။
"မင္းနဲ႔ ကိုယ္တို႔ ရင္ေသြးေလးေနာက္
ကိုယ္လိုက္လာဖို႔ႀကံေပမယ့္
ကိုယ္ဦးေနွာက္က ခြင့္မျပဳဘူး ဟန္နီ
ကိုယ္လက္စားေခ်ရအုန္းမယ္
ကိုယ္နဲ႔ ဟန္နီတို႔ကို ခြဲရေအာင္လုပ္တဲ့
အယုတ္တမာေကာင္ကို
ထပ္တူထပ္မ်ွခံစားရေအာင္ ကိုယ္လက္စားေခ်ရအုန္းမယ္
ကိုယ္အခု သူ သတိုးသားေလာင္းကို ဖမ္းထားတယ္
ဟန္နီ
ကိုိုယ္ေတာ္တယ္မလား ဟန္နီ
သူကိုမသတ္ေသးဘဲ တစိမ့္စိမ့္ခံစားရေအာင္
ကိုယ္လုပ္မယ္ ဟန္နီ ဒါကို
ေဂ်ာင္ဟိုေဆာါဆိုတဲ့ေကာင္သိေအာင္
ကိုယ္ျပမယ္ !!!
တေယာက္ထဲ စကားေတြကိုေျပာရင္း ေသာက္လက္စအရက္ပုလင္းကိုလဲ ဆြဲယူကာ သူေမာ့ေသာက္မိသည္။
။
သူအေရ႔ွမွာတင္ ျဖစ္သြားခဲ့တဲ့ယာဉ္တိုက္မူ
အတူပါခဲ့ေပမယ့္ ဇနီးျဖစ္သူႏွင့္ ရင္ေသြးေလးသာ
ဆံုးရႈံးသြားခဲ့ရတဲ့ ျဖစ္ရပ္။
ဒါေတြက လြန္ခဲ့တဲ့ ၆လက ကိစၥေတြဆိုေပမယ့္
သူမ်က္လံုးထဲ အခုျဖစ္ပ်က္ေနသလိုျမင္ေယာင္ေနပါသည္။
"ဟန္နီ ၊ ကားအရိွန္ မ်ားေနတယ္ ေလ်ာ့စမ္း!!!"
"ဟင္အင္း ၊မေ်ော့ဘူး !!!
ဒီလိုေမာင္းတာ ေပ်ာ္ဖို႔ေကာင္းတယ္"
"ဟန္နီ ေခါင္းမမာစမ္းနဲ႔ ၊ ဟန္နီက အရင္ကလို
လူလြတ္မဟုတ္ေတာ့ဘူးကေလးအေမဖျစ္ေနပျီ ဆိုတာ သတိဝင္စမ္း!!!"
"ကို !! အခု ဟန္နီကို ေအာ္လိုက္တာလား?
အခု ေအာ္လိုက္တာလားလို႔!!!!"
"ဟန္နီ အေရ႔ွၾကၫ့္ေမာင္းစမ္း
အႏၲရယ္မ်ားတယ္!!!!"
"ထပ္ေအာ္ျပန္ၿပီလား မေအာ္နဲ႔လို
ဟန္နီ စိတ္တိုလာၿပီေနာ္!
"ကိုယ္မေအာ္ေတာ့ဘူး ဒါေၾကာင့္ အေရ႔ွၿပိး အရိွန္ကိုေလ်ာ့ေမာင္း"
"ေတာင္းပန္ မွားသြားတယ္ေျပာ!!!"
"ဟုတ္တယ္ ၊ ကိုယ္မွားသြားတယ္ ေတာင္းပန္တယ္ေနာ္
ဒါေၾကာင္ အရိွန္ေလ်ာ့
ဟာ ဟန္နီ အေရ႔ွမွာ!!!!!!!!"
သူသတိေပးခ်က္သည္ေနာက္က်သြားခဲ့သညါ။
သူတို႔ကားအေရ႔ွဝင္လာတဲ့ ကားရဲ့ မီးေရာင္ဆူးဆူး
သူခႏၶာကိုယ္တခုလံုး လႊင့္တက္သြားသလိုခံစားရကာ
ကားအျပင္သို႔ လႊင့္ထြက္သြားခဲ့သည္။
နဖူးေတြ ၊ေခါင္းေတြမွ စီးက်လာတဲ့ ေသြးသံေတြကို လစ္လ်ူရူရင္ ေမွာက္လ်က္ရိွေနေသာ သူတို႔ကားေလးရိွရာသို႔ သူအားယူကာသြားသည္။
"ဟန္ ဟန္နီ~~
ကားထဲမွာဟန္နီကိုယ္ေလးညွတ္ေနသည္။တကိုယ္လံုးာလဲ ေသြးေတြက ျမင္မေအာင္ေလာက္ေအာင္ထြက္ေနခဲ့သည္။
"ဟန္နီ~~ ဘာမွမေၾကာက္နဲ႔ေနာ္ ကိုယ္ရေအာင္ထုပ္ေပးမယ္ မေၾကာက္နဲ႔ေနာ္ ဟန္နီ ကိုယ္ရိွတယ္"
"ကို~~!!!!"
ဟန္နီရဲ့နာက်င္စြာျဖင့္ ေအာ္ ငိုသံေတြ ၊ မ်က္ရည္ေတြအျပၫ့္ျဖင့္ သူကိုအားကိုးသကျီး ၾကၫ့္ေနတဲ့ အၾကၫ့္ေတြ က
သူရင္ကို ကြဲမတက္ခံစားရေစသည္။
"ဟန္နီ!!!!!"
မ်က္ရည္ေတြလဲစီးက်လာရင္း အလန္ါတၾကား သူႏိုးလာျပန္ပါသညါ။ ခဏမ်ွ သူေမွးစက္မိေပမယ့္ အၿမဲတမ္းလိုလိုမက္ေနသၫ့္ အိမ္မက္ဆိုးက သူကိုေျခာက္လန႔္ကာ
အိပ္ေရးေတြကိုလုယူသြားျပန္ျပါပိ။
ေခြၽးစီးေတြ ၊မ်က္ရည္ေတြကို သုတ္ရင္း ေဘးနားရိွေနတဲ့ပံုေလးကို ေထြးေပြ့ထားမိျပန္တယ္။
"သတိရတယ္ ဟန္နီ ကိုယ္မင္းကိုအရမ္းသတိရတယ္ "
ထိုအခ်ိန္ ငိုသံသဲ့သဲ့ကိုသူၾကားလိုက္ရပါသည္။
ထိုအသံေလးက ဟန္နီ အသံနဲ႔ဆင္သလိုလိုရိွသည္။
"ဟန္နီ!!"
ဒါအိမ္မက္မဟုတ္ပါ ၊ အခုသူေသခ်ာေပါက္သတိရိွေနတာ
ဓာတ္ပံုေလးကို အသာခ်ရင္း အသံၾကားရာသို႔ သူဦးတည္သြားမိေနသည္။
ထိုအသံေလးကို ေျမေအာက္ခန္းနားေရာက္ေလ ပိုမိုထင္ရွား
စြာၾကားရေလျဖစ္သည္။
"ဟန္နီ!!!"
ေျမေအာက္အခန္းတံခါးေလးကိုသူဖြင့္ရင္း ဆင္းသြားမိေတာ့
ဒူးေလးႏွစ္ဖက္ေထာင္ကာ မ်က္ႏွာေလးကိုငုတ္ရင္း ရိႈက္ရိႈက္ကာ ငိုေနတဲ့ ဟန္နီကိုေတြ့လိုက္ရသည္။
ၿပီးေတာ့ ဟန္နီ ေျခေထာက္မွာ ႀကိဳးေတြရစ္ပတ္ျခင္းခံထားရသည္။ ဒါေၾကာင့္သူအလ်င္အျမန္သြားေျဖေပးမိလိုက္သည္။
"မငိုနဲ႔ ေတာ့ေနာ္ ဟန္နီ
ကိုယ္ ကိုယ္ ဟန္နီနားရိွေနေပးမွာမို႔ ဘာမွမေၾကာက္နဲ႔ေတာ့ေနာ္ "
ထိုအခ်ိန္ ဟန္နီက အေနာက္ကိုဆုပ္သြားသည္မို႔ သူဘက္ကထပ္တိုးမိသည္။ ဟန္နီက သူကိုေၾကာက္ရြံေနသည္ပံုစံမ်ိဳး။
"ကိုယ္ပါ
ဟန္နီရဲ့ ခင္ပြန္း
ကင္မ္ထယ္ေယာင္းပါ ၊ ဒါေၾကာင့္
မေၾကာက္ပါနဲ႔ေနာ္!!"
"မလာပါနဲ႔ !!!"
"ကိုယ္ကိုစိတ္ဆိုးေနတာလား ဟန္နီ
ေတာင္းပန္ပါတယ္
ကိုယ္ေတာင္းပန္တယ္ဆိုတဲ့ စကားအျပင္ တျခားစကားမေျပာတက္ေတာ့တာမို႔ !!
မင္းတို႔ကို ကာကြယ္ေပးမယ္ ေျပာၿပီး
ဂတိမတည္ခဲ့မိလို႔
ကိုယ္တကယ္ပဲေတာင္းပန္ပါတယ္
ဒါေၾကာင့္ ခြင္လႊတ္ေပးပါေတာ့ေနာ္ "
ဟန္နီအနားေလးကိုသူထပ္တိုးရင္း ေအးစက္ေနတဲ့ ကိုယ္ငယ္ေလးကို ရင္ခြင္ထဲဆြဲသြင္းမိသည္။
ဟန္နီကေတာ့သူဆီက ရုန္းကန္ေနဆဲ။
"ကိုယ္ ဟန္နီကိုအရမ္းလြမ္းေနခဲ့တာ
ဒါေၾကာင့္
ကိုယ္ကိုမႏွင္လႊတ္ပါနဲ႔ ကြာ!!!"
ဟန္နီမ်က္ႏွာေလးကို ေမာ့ေစကာ ႏႈတ္ခမ္းေလးကိုနမ္းသည္။ ဟန္နီကေတာ့ သူကိုျငင္းဆန္ေနတုန္း
သူအဆင္ေျပပါတယ္ ဟန္နီက စိတ္ဆိုးေနတုန္းဆို
သူကို အလိုထပ္မက ရုန္းကန္ၿပီး ေမာင္းထုပ္ေနၾက ။
တခါကဆို သူကိုပါးေတာင္ရိုက္မိသြားေသးတာ။
ဒါေပမယ့္ သူစိတ္မဆိုးပါဘူး
ဟန္နီစိတ္ဆိုးေအာင္ လုပ္တာ သူအျပစ္မဟုတ္လား!!
"မ လုပ္ ~~လုပ္ပါနဲ႔"
"ခ်စ္လိုက္တာ ဟန္နီရယ္ "
ဟန္နီမ်က္ႏွာအႏွံ႔ကိုမြတ္သိပ္စြာနမ္းရင္း ကိုယ္ေလးကို အေနာက္သို႔တြန္းလဲခ်မိေတာ့ သူရင္ဘတ္ကိုတြန္းကာ
ဖယ္ရွားဖို႔ႀကိဳးစားေနတဲ့ ေအးစက္စက္လက္ေလးေတြ
သူထိုတုန္ရီေနတဲ့ လက္ေလးေတြကို
ဆုပ္ကိုင္ရင္း ခပ္ဖြဖြနမ္းလိုက္မိသည္။
"အဆိုးေလးကို ခ်စ္လိုက္တာကြာ "
"ဟင္အင္း~~ မလုပ္ပါနဲ႔
~~
~~အဟင့္ ~~
.......
..ဟင္အင္း ~~
*Sob*
~
မလုပ္ပါနဲ႔
၊ေတာင္းပန္ပါတယ္ ~~အင့္ ~~
*Sob*
လြမ္းစြတ္ေနခဲ့ရေသာ ဟန္နီကိုယ္ေလးကို ရင္ခြင္ထဲ ထၫ့္သြင္းကာ တင္းၾကပ္စြာဖက္ထားရင္း
ေအးစက္ေနခဲ့တဲ့ ဟန္နီကိုယ္ေလးကို သူကိုယ္ေငြ့နဲ႔ ေနြးသြားေစရန္ရည္ရြယ္သည္။
နဖူးျပင္အနမ္းတပြင့္ေႁခြဖို႔အတြက္လဲ သူမေမ့ခဲ့ပါ။
.
.
.
.
.
ဒီေန့မနက္ သူလန္းဆန္းစြာ ႏိုးထလာခဲ့သည္။
စိတ္ေတြလဲၾကည္လင္လို႔ေနသည္။
အိပ္ေရးပ်က္ခဲ့တဲ့ ညေတြက ေရတြက္လိုမရေအာင္မ်ားျပားခဲ့ေပမယ့္
ဒီေန့တရက္ေတာ့ သူအိပ္ဝေအာင္ အိပ္ခဲ့ရပါသည္။
အရင္ ေန့ေတြလို အိမ္မက္ဆိုးေတြမဟုတ္ဘဲ
ေပ်ာ္ရႊင္စရာေကာင္းတဲ့ အိမ္မက္ေလးတခုကို
သူျမင္မက္ခဲ့ရသည္။
သူနဲ႔ ဟန္နီအတူေနခဲ့သည္တဲ့ေလ။
အိမ္မက္နဲ႔မတူဘဲ တကယ္လက္ေတြ့လိုပဲ။
သူ႔ေက်ာျပင္က စပ္ဖ်င္းဖ်င္းခံစားေနရတာမို႔ ဝတ္ထားသၫ့္အက်ီေလး ကို လွန္ကာ မွန္အေရ႔ွရပ္မိသည္။
"ကုတ္ရာေတြ!!!
ငါေသာက္ေနခဲ့တဲ့အခ်ိန္ထိဘာနဲ႔မွ မထိခိုက္သလို ရိွလဲ
မရိွပါဘူး!! ဒါေတြကဘယ္လိုလုပ္!!!"
ထိုအခ်ိန္ေခါင္းထဲေပၚလာတဲ့ အေတြးတခုေၾကာင့္ အလ်င္အျမန္ ေျမေအာက္ခန္းရိွရာသို႔သြားမိသည္။
"Shit!!!ငါေသာ့မပိတ္ထားမိဘူး!!!"
ေစ့ထားရံုသာရိွေနတဲ့ တံခါးေလးကို သူအသာဖြင့္ကာ
အထဲဝင္လာခဲ့မိခ်ိန္ ေတြ့လိုက္ရေသာ ျမင္ကြင္းေၾကာင့္
မ်က္လံုးေတြ ျပဴးက်ယ္သြားမိေတာ့သည္။
See you next episode ❤️
Thanks for read & vote
စာကြည့်စားပွဲလေးပေါ်က ဓာတ်ပုံလေးကို ဆွဲယူလိုက်ရင်း
နင့်သီးစွာငိုမိပြန်ပါသည်။
"တောင်းပန်ပါတယ် ~~
မကာကွယ်ပေးနိုင်ခဲ့လို တောင်းပန်ပါတယ်!!"
ဓာတ်ပုံထဲက အမျိုးသမီးကတော့ တောက်ပစွာပြုံးနေလျက်ရှိသလို အက်ထရာစောင်း ဓာတ်ပုံလေးတပုံကိုလဲ ကိုင်ထားလျက်ရှိသည်။
"မင်းနဲ့ ကိုယ်တို့ ရင်သွေးလေးနောက်
ကိုယ်လိုက်လာဖို့ကြံပေမယ့်
ကိုယ်ဦးနှောက်က ခွင့်မပြုဘူး ဟန်နီ
ကိုယ်လက်စားချေရအုန်းမယ်
ကိုယ်နဲ့ ဟန်နီတို့ကို ခွဲရအောင်လုပ်တဲ့
အယုတ်တမာကောင်ကို
ထပ်တူထပ်မျှခံစားရအောင် ကိုယ်လက်စားချေရအုန်းမယ်
ကိုယ်အခု သူ သတိုးသားလောင်းကို
ဖမ်းထားတယ်
ဟန်နီ
ကိုယ်တော်တယ်မလား ဟန်နီ
သူကိုမသတ်သေးဘဲ တစိမ့်စိမ့်ခံစားရအောင်
ကိုယ်လုပ်မယ် ဟန်နီ ဒါကို
ဂျောင်ဟိုဆော့ဆိုတဲ့ကောင်သိအောင်
ကိုယ်ပြမယ် !!!
တယောက်ထဲ စကားတွေကိုပြောရင်း သောက်လက်စအရက်ပုလင်းကိုလဲ ဆွဲယူကာ သူမော့သောက်မိသည်။
။
သူအရှေ့မှာတင် ဖြစ်သွားခဲ့တဲ့ယာဉ်တိုက်မူ
အတူပါခဲ့ပေမယ့် ဇနီးဖြစ်သူနှင့်
ရင်သွေးလေးသာ
ဆုံးရှုံးသွားခဲ့ရတဲ့ ဖြစ်ရပ်။
ဒါတွေက လွန်ခဲ့တဲ့ ၆လက ကိစ္စတွေဆိုပေမယ့်
သူမျက်လုံးထဲ အခုဖြစ်ပျက်နေသလိုမြင်ယောင်နေပါသည်။
"ဟန်နီ ၊ ကားအရှိန် များနေတယ် လျော့စမ်း!!!"
"ဟင်းအင်း ၊ေလျာ့ဘူး !!!
ဒီလိုမောင်းတာ ပျော်ဖို့ကောင်းတယ်"
"ဟန်နီ ခေါင်းမမာစမ်းနဲ့ ၊ ဟန်နီက အရင်ကလို
လူလွတ်မဟုတ်တော့ဘူးကလေးအမေဖြစ်နေပြီ ဆိုတာ သတိဝင်စမ်း!!!"
"ကို !! အခု ဟန်နီကို အော်လိုက်တာလား?
အခု အော်လိုက်တာလားလို့!!!!"
"ဟန်နီ အရှေ့ကြည့်မောင်းစမ်း
အန္တရယ်များတယ်!!!!"
"ထပ်အော်ပြန်ပြီလား မအော်နဲ့လို
ဟန်နီ စိတ်တိုလာပြီနော်!
"ကိုယ်မအော်တော့ဘူး ဒါကြောင့် အရှေ့ပြိး အရှိန်ကိုလျော့မောင်း"
"တောင်းပန် မှားသွားတယ်ပြော!!!"
"ဟုတ်တယ် ၊ ကိုယ်မှားသွားတယ် တောင်းပန်တယ်နော်
ဒါကြောင် အရှိန်လျော့
ဟာ ဟန်နီ အရှေ့မှာ!!!!!!!!"
သူသတိပေးချက်သည်နောက်ကျသွားခဲ့သညါ။
သ
ူတို့ကားအရှေ့ဝင်လာတဲ့ ကားရဲ့
မီးရောင်ဆူးဆူးသူခန္ဓာကိုယ်တခုလုံး လွှင့်တက်သွားသလိုခံစားရကာကားအပြင်သို့ လွှင့်ထွက်သွားခဲ့သည်။
နဖူးတွေ ၊ခေါင်းတွေမှ စီးကျလာတဲ့ သွေးသံတွေကို လစ်လျူရူရင် မှောက်လျက်ရှိနေသော သူတို့ကားလေးရှိရာသို့ သူအားယူကာသွားသည်။
"ဟန် ဟန်နီ~~
ကားထဲမှာဟန်နီကိုယ်လေးညှတ်နေသည်။တကိုယ်လုံးာလဲ သွေးတွေက မြင်မအောင်လောက်အောင်ထွက်နေခဲ့သည်။
"ဟန်နီ~~ ဘာမှမကြောက်နဲ့နော် ကိုယ်ရအောင်ထုပ်ပေးမယ် မကြောက်နဲ့နော် ဟန်နီ ကိုယ်ရှိတယ်"
"ကို~~!!!!"
ဟန်နီရဲ့နာကျင်စွာဖြင့် အော် ငိုသံတွေ ၊ မျက်ရည်တွေအပြည့်ဖြင့် သူကိုအားကိုးသကြီး ကြည့်နေတဲ့ အကြည့်တွေ က
သူရင်ကို ကွဲမတက်ခံစားရစေသည်။
"ဟန်နီ!!!!!"
မျက်ရည်တွေလဲစီးကျလာရင်း အလန့်တကြား သူနိုးလာပြန်ပါသညါ။ ခဏမျှ သူမှေးစက်မိပေမယ့် အမြဲတမ်းလိုလိုမက်နေသည့် အိမ်မက်ဆိုးက သူကိုခြောက်လန့်ကာ
အိပ်ရေးတွေကိုလုယူသွားပြန်ပြါပိ။
ချွေးစီးတွေ ၊မျက်ရည်တွေကို သုတ်ရင်း ဘေးနားရှိနေတဲ့ပုံလေးကို ထွေးပွေ့ထားမိပြန်တယ်။
"သတိရတယ် ဟန်နီ ကိုယ်မင်းကိုအရမ်းသတိရတယ် "
ထိုအချိန် ငိုသံသဲ့သဲ့ကိုသူကြားလိုက်ရပါသည်။
ထိုအသံလေးက ဟန်နီ အသံနဲ့ဆင်သလိုလိုရှိသည်။
"ဟန်နီ!!"
ဒါအိမ်မက်မဟုတ်ပါ ၊ အခုသူသေချာပေါက်သတိရှိနေတာ
ဓာတ်ပုံလေးကို အသာချရင်း အသံကြားရာသို့ သူဦးတည်သွားမိနေသည်။
ထိုအသံလေးကို မြေအောက်ခန်းနားရောက်လေ ပိုမိုထင်ရှား
စွာကြားရလေဖြစ်သည်။
"ဟန်နီ!!!"
မြေအောက်အခန်းတံခါးလေးကိုသူဖွင့်ရင်း ဆင်းသွားမိတော့
ဒူးလေးနှစ်ဖက်ထောင်ကာ မျက်နှာလေးကိုငုတ်ရင်း ရှိုက်ရှိုက်ကာ ငိုနေတဲ့ ဟန်နီကိုတွေ့လိုက်ရသည်။
ပြီးတော့ ဟန်နီ ခြေထောက်မှာ ကြိုးတွေရစ်ပတ်ခြင်းခံထားရသည်။ ဒါကြောင့်သူအလျင်အမြန်သွားဖြေပေးမိလိုက်သည်။
"မငိုနဲ့ တော့နော် ဟန်နီ
ကိုယ် ကိုယ် ဟန်နီနားရှိနေပေးမှာမို့ ဘာမှမကြောက်နဲ့တော့နော် "
ထိုအချိန် ဟန်နီက အနောက်ကိုဆုပ်သွားသည်မို့ သူဘက်ကထပ်တိုးမိသည်။ ဟန်နီက သူကိုကြောက်ရွံနေသည်ပုံစံမျိုး။
"ကိုယ်ပါ
ဟန်နီရဲ့ ခင်ပွန်း
ကင်မ်ထယ်ယောင်းပါ ၊ ဒါကြောင့်
မကြောက်ပါနဲ့နော်!!"
"မလာပါနဲ့ !!!"
"ကိုယ်ကိုစိတ်ဆိုးနေတာလား ဟန်နီ
တောင်းပန်ပါတယ်
ကိုယ်တောင်းပန်တယ်ဆိုတဲ့ စကားအပြင် တခြားစကားမပြောတက်တော့တာမို့ !!
မင်းတို့ကို ကာကွယ်ပေးမယ် ပြောပြီး
ဂတိမတည်ခဲ့မိလို့
ကိုယ်တကယ်ပဲတောင်းပန်ပါတယ်
ဒါကြောင့် ခွင်လွှတ်ပေးပါတော့နော် "
ဟန်နီအနားလေးကိုသူထပ်တိုးရင်း အေးစက်နေတဲ့ ကိုယ်ငယ်လေးကို ရင်ခွင်ထဲဆွဲသွင်းမိသည်။
ဟန်နီကတော့သူဆီက ရုန်းကန်နေဆဲ။
"ကိုယ် ဟန်နီကိုအရမ်းလွမ်းနေခဲ့တာ
ဒါကြောင့်
ကိုယ်ကိုမနှင်လွှတ်ပါနဲ့ ကွာ!!!"
ဟန်နီမျက်နှာလေးကို မော့စေကာ နှုတ်ခမ်းလေးကိုနမ်းသည်။ ဟန်နီကတော့ သူကိုငြင်းဆန်နေတုန်း
သူအဆင်ပြေပါတယ် ဟန်နီက စိတ်ဆိုးနေတုန်းဆို
သူကို အလိုထပ်မက ရုန်းကန်ပြီး မောင်းထုပ်နေကြ ။
တခါကဆို သူကိုပါးတောင်ရိုက်မိသွားသေးတာ။
ဒါပေမယ့် သူစိတ်မဆိုးပါဘူး
ဟန်နီစိတ်ဆိုးအောင် လုပ်တာ သူအပြစ်မဟုတ်လား!!
"မ လုပ် ~~လုပ်ပါနဲ့"
"ချစ်လိုက်တာ ဟန်နီရယ် "
ဟန်နီမျက်နှာအနှံ့ကိုမွတ်သိပ်စွာနမ်းရင်း ကိုယ်လေးကို အနောက်သို့တွန်းလဲချမိတော့ သူရင်ဘတ်ကိုတွန်းကာ
ဖယ်ရှားဖို့ကြိုးစားနေတဲ့ အေးစက်စက်လက်လေးတွေ
သ
ူထိုတုန်ရီနေတဲ့ လက်လေးတွေကို
ဆုပ်ကိုင်ရင်း ခပ်ဖွဖွနမ်းလိုက်မိသည်။
"အဆိုးလေးကို ချစ်လိုက်တာကွာ "
"ဟင်အင်း~~ မလုပ်ပါနဲ့
~~
~~အဟင့် ~~
.......
..ဟင်အင်း ~~
*Sob*
~
မလုပ်ပါနဲ့
၊တောင်းပန်ပါတယ် ~~အင့် ~~
*Sob*
လွမ်းစွတ်နေခဲ့ရသော ဟန်နီကိုယ်လေးကို ရင်ခွင်ထဲ ထည့်သွင်းကာ တင်းကြပ်စွာဖက်ထားရင်း
အေးစက်နေခဲ့တဲ့ ဟန်နီကိုယ်လေးကို သူကိုယ်ငွေ့နဲ့ နွေးသွားစေရန်ရည်ရွယ်သည်။
နဖူးပြင်အနမ်းတပွင့်ခြွေဖို့အတွက်လဲ သူမမေ့ခဲ့ပါ။
.
.
.
.
.
ဒီနေ့မနက် သူလန်းဆန်းစွာ နိုးထလာခဲ့သည်။
စိတ်တွေလဲကြည်လင်လို့နေသည်။
အိပ်ရေးပျက်ခဲ့တဲ့ ညတွေက ရေတွက်လိုမရအောင်များပြားခဲ့ပေမယ့်
ဒီနေ့တရက်တော့ သူအိပ်ဝအောင် အိပ်ခဲ့ရပါသည်။
အရင် နေ့တွေလို အိမ်မက်ဆိုးတွေမဟုတ်ဘဲ
ပျော်ရွှင်စရာကောင်းတဲ့ အိမ်မက်လေးတခုကို
သူမြင်မက်ခဲ့ရသည်။
သူနဲ့ ဟန်နီအတူနေခဲ့သည်တဲ့လေ။
အိမ်မက်နဲ့မတူဘဲ တကယ်လက်တွေ့လိုပဲ။
သူ့ကျောပြင်က စပ်ဖျင်းဖျင်းခံစားနေရတာမို့ ဝတ်ထားသည့်အကျီလေး ကို လှန်ကာ မှန်အရှေ့ရပ်မိသည်။
"ကုတ်ရာတွေ!!!
ငါသောက်နေခဲ့တဲ့အချိန်ထိဘာနဲ့မှ မထိခိုက်သလို ရှိလဲ
မရှိပါဘူး!! ဒါတွေကဘယ်လိုလုပ်!!!"
ထိုအချိန်ခေါင်းထဲပေါ်လာတဲ့ အတွေးတခုကြောင့် အလျင်အမြန် မြေအောက်ခန်းရှိရာသို့သွားမိသည်။
"Shit!!!ငါသော့မပိတ်ထားမိဘူး!!!"
စေ့ထားရုံသာရှိနေတဲ့ တံခါးလေးကို သူအသာဖွင့်ကာအထဲဝင်လာခဲ့မိချိန် တွေ့လိုက်ရသော မြင်ကွင်းကြောင့်
မျက်လုံးတွေ ပြူးကျယ်သွားမိတော့သည်။
See you next episode ❤️
Thanks for read & vote
14/1/2021