"Happy anniversary, babe" Grix whispered and kissed my cheeks. We're still on the bed with the sunlight passing through the windows. "I love you, Yohan. I love you so much, Yohan."
"Happy fiesta rin, babe" I teased. "Joke! Happy anniversary, babe" pinihit ko ang katawan ko paharap sa kanya.
I placed my finger on his lips to stopped him from giving me a kiss. Hindi pa kami nagtu-toothbrush, proper hygiene muna bago landi. "Mamaya na" pigil ko sa kanya.
We brushed our teeth after getting up from bed. Grix did his skin care routine, using the product that he's endorsing, he even asked me to try it but I didn't.
Pagkatapos ay bumaba na kami para kumain ng breakfast. Naglibot-libot na din kami sa hotel after naming mag-almusal.
Nang makabalik kami sa hotel room ko, dumeretso na ako sa banyo para maligo, si Grix naman ay sa kama, iidlip daw muna siya. Naka-roba lang ako ng lumabas ako sa banyo, tulog pa rin si tanga.
Naglakad ako papunta sa kama't umupo sa tabi ni Grix. I was just staring at his face, admiring how good looking he is while sleeping. Ang unfair naman. Ako kasi, tulog lang talaga, hanggang doon lang. Letse.
"Thank you" I whispered as I began caressing his cheek. "Thank you for loving me this much, thank you babe, I love you" I said and lean down to kiss his cheek.
Minsan napapaisip rin ako kung gaano ba 'ko kabait sa past life ko para makatanggap ako ng ganitong klase ng pagmamahal, eh. Hindi ko tuloy mapigilang maluha.
"I love you so much" bulong ko ulit habang pinupusan ang mga luha sa mata ko.
"I love you too, babe" sagot niya't yumakap sa tiyan ko, nakapikit pa rin. "Stop crying, Yohan."
Nasa ganoong position lang kami, maya-maya pa'y tumayo na siya't naglakad papunta sa banyo para maligo. Ako nama'y pumunta sa veranda at humarap sa cellphone ko habang hinihintay na matapos si Grix.
Nagpa-room service nalang kami para sa lunch namin. After kumain, hindi ko na din namalayang nakatulog na pala ako.
Madilim na ang paligid ng magising ako, mag-ga-gabi na, at wala din si Grix sa kwarto.
Kumunot ang noo ko ng makita ko ang papel na nakadikit sa glass door ng veranda. 'Here' ang nakasulat doon. Bumangon naman ako't pumunta sa veranda.
I looked down and was amazed with what I saw. May mga letters na nakalutang sa umiilaw na pool, kung hindi ako nagkakamali ng basa, 'ROOFTOP' ang salitang 'yon. Sana all.
I was amazed and confused at the same time. Hindi ko alam kung para kanino ba 'to? Malay ko ba? Ang dami rin kasing mga taong nakadungaw sa veranda.
May mga staffs ng hotel na naglalakad papunta sa gilid ng pool at mas lalo akong naguluhan ng tumingin sila sa'kin. May hawak silang white na cardboard. Creepy.
Sabay-sabay nila 'yong binaliktad. 'He's waiting you there' ang nabuong phrase. Shit.... so that's for me? Para sa'kin ba 'yan? Nagpalinga-linga ulit ako sa paligid, at lahat ng mga tao ay nakatingin na sa'kin! What the heck?
Grix.
Naalala ko si Grix. Dali-dali akong bumalik sa loob ng kwarto at dumeretso sa tapat ng cabinet. When I opened it, napako ang tingin ko sa note na nakadikit sa paper bag. 'Wear this baby'. Pakana ba 'to ni Grix? Ang dami niya talagang alam.
Isang maliit na blue box ang laman ng paper bag, at nang buksan ko ito, isang kwintas ang bumungad sa'kin. It's a silver necklace and the pendant was a.... star? Bakit naman star? Mukha ba akong bestfriend ni SpongeBob?
Hindi ko tuloy maiwasang ngumiti habang isinusuot 'yon sa leeg ko. Nahagip ng mata ko ang damit na naka-hanger sa loob ng cabinet, it's a maroon button-down long sleeves and a black slacks. Kanino naman 'to? Wala naman akong dalang ganito noong umalis ako, ah? Again, I saw another note on it. 'Wear this baby'. So I guess this is also for me, right?
I took off my robe and immediately wear those attire. I entered the bathroom, I brushed my teeth, washed my face, and applied some hair wax. I'm trying to make my moves faster because of Grix, he's waiting there, for me.
I was about to get my sneakers when I saw a black box beside it. Fot the third time, there's a note. 'Wear this baby'. Again. As I opened the box, I saw a pair of leather shoes. Grix really planned for this like he's planning it for weeks, huh?
Isinuot ko 'yon at dali-daling umalis sa kwarto. Paulit-ulit kong pinipindot ang elevator button, halos masira ko na nga siguro. When the elevator opens, I bowed to the hotel staffs that are inside the elevator, they also bowed at me. Pipindutin ko na sana ang 'R' sa button pero naunahan na ako ng babaeng staff. I gave her a smile.
I'm just looking at the front with my foot tapping the floor, until I heard a several strums from a guitar. Kumunot ang noo ko, nakikita ko sa reflection ng elevator ang lalaking staff na tumutugtog ng gitara. He's just strumming it, but the sound is so sweet. Parte pa rin ba 'to ng plano?
The door opened as the elevator stopped, I stepped out from it. It's.... wow. My mouth form an 'o' when I saw how amazing and romantic the set was.
Fairy lights are anywhere to be found. There's also a round table in the middle, two chairs of course, and hotel staffs that are serving the foods and drinks. But where is he? Where's Grix? I can't see him.
Nagpalinga-linga ako sa paligid pero wala si Grix. Scam ba 'to? Baka naman hindi talaga 'to para sa'kin? Nakakahiya. Parang ang sarap magpakain sa lupa, letse!
I'm making steps backwards as I get my phone from my pocket. I need to check if Grix sent me message but.... no, there was none.
"Hey" someone called and hold my right hand. "Happy anniversary, Yohan" it's Grix. I looked at him. He's wearing a gray button-down long sleeves tucked inside his dark blue pants, and a pair of black shoes also.
"Happy anniversary" sabi ko't ngumiti. "You look good" puri ko sa kanya.
"As always" ngumisi pa siya. Mataas talaga ang kompyansa niya sa sarili. "By the way, do you like it?" tanong niya't sumulyap sa set.
"Y-Yes, of course, I do like it" sagot ko't sumulyap rin sa set. Sino ba naman ang hindi 'to magugustuhan? He put so much effort and how dare I am to not like it? "Thank you so much for this" tumungin ako sa kanya, nagsisimula ng umunit ang gilid ng mga mata ko.
He's staring at me. "Anything and everything, I'm doing it for you, because your smile is my happy pill" he said and caressed my cheeks. I can feel his sincerity, and that really warms my heart.
"I love you" hindi ko na napigilan ang emosyon ko, yinakap ko siya't ibinaon ang mukha ko sa dibdib niya.
"Hey, don't cry, para ka namang sira. Naiiyak rin tuloy ako!" saway niya sa'kin habang tinatapik ang likod ko. "Tahan na, anniversary na'tin tapos iiyakan mo lang? Sayang naman yung set, babe. I love you more, tumahan ka na, okay?" he held my cheeks and planted a kiss on my lips.
Naglakad na kami papunta sa table at kaagad na umupo. Halos kumulo ang tiyan ko ng maamoy ko ang mga pagkain. Ibinaba ng mga hotel staffs ang pagkain at drinks namin sa table. At talagang ibinigay nila sa'min ang gabing 'to dahil pagkatapos nilang i-serve ang foods ay umalis na sila.
"So, anong uunahin mo?" tanong ni Grix sa'kin at tumingin sa mga pagkain. "Ako, mamaya na, midnight snack mo 'ko, eh" he teased and smirked at me, an evil smirk.
"Manners please, nasa harap tayo ng pagkain, oh!" pangaral ko sa kanya. Ginaya niya lang ang sinabi ko tsaka siya sumandok ng sizzling crab. While eating, we're just talking about our family business.
"So about inheritance, secured na talaga future mo, someday, you will be the new C.E.O of Vintage" sabi niya. "Anong plano mo? Will you change the logo? Magpapatayo ka ng bagong kompanya?" interesadong tanong niya.
"Wala akong babaguhin sa sinimulan ni Papa, siguro ipapa-renovate ko lang yung kumpanya, tapos papadagdagan ng floor? Pwede ba 'yon?" natawa pa 'ko ng bahagya sa tanong ko. "Kasi for sure naman, dadami ang employees sa kumpanya, 'di ba? So for them to work comfortably, dapat hindi masyadong crowded ang isang department, yung hindi limitado ang galaw nila, na ge-gets mo 'ko?" I said.
"Oo naman, nage-gets ko nga kahit nagtatampo ka ng walang dahilan, eh" sabi niya't naglagay ng crab sa plato ko. Sinamaan ko naman siya ng tingin. "Joke lang. Maganda naman ang balak mo, tsaka mas maganda na rin talaga kapag malayo sa hazards ang working environment ng mga empleyado."
"Well, importante talaga ang safety ng mga employees and mas gaganahan silang mag-trabaho kapag ganoon" sabi ko habang ngumunguya.
Sumimsim muna siya sa baso niya bago nagsalita. "Parang ang sarap tuloy mag-trabaho sa kumpanya niyo, biruin mo, pati yung future boss, masarap."
I rolled my eyes and made a disgusted face while chewing. "Respect the food, babe. Kumain ka na lang diyan, puro ka banat, banatan kita diyan, eh."
Ngumisi lang si loko at itinuloy ang pagkain. "About sa Kuya mo, anong trabaho niya?" tanong ko.
"He's an architect, ganoon din si Ate Kiyn, yung asawa niya" sagot niya habang naghihiwa ng karne. "Si Mom, professor, tapos si Dad naman, doctor" dagdag pa niya.
Tumatango-tango ako habang umiinom sa baso ko. Sa tingin ko, maganda ang ganoon, yung sa iba't ibang fields nagtatrabaho ang family members, kapag ganoon kasi, walang peer pressure, at malaya ka talaga sa kung anong course ang gusto mo.
Hindi ko naman sinasabing napilitan akong mag-aral ng business administration at walang choice dahil sa family business namin, actually, malaya naman kami ni Ryle sa kung anong course ang gusto namin. Tsaka wala akong pinagsisisihan sa inaral ko, dahil alam ko namang gusto ko 'yon at dedicated talaga ako.
"Eh, ikaw? Business administration ba talaga ang gusto mo? Hindi ka ba naging interasdo sa ibang course?" tanong niya.
"Oo. Dahil na din siguro noong bata ako, palagi akong dinadala ni Papa sa kumpanya tapos noong high school ako, doon ako naging curious at interesado sa business, kung paano kumikita ng pera, at kung ano-ano pa" kwento ko.
"Talagang dedicated ka, ah?" he raised a brow. I nodded as an answer. "Ako kasi, noong high school ako, doctor ang gusto ko, kasi nga dahil sa Daddy ko, pero biglang nabago, na-curious ako sa pagiging engineer."
"I'm sure, magiging successful ka as an engineer in the future, at sana maabot mo yung iba mo pang pangarap sa buhay" sabi ko. "I will be very proud of you, so keep on going in life, my future engineer" he smiled at me and raised his right fist, claiming it already.
Nang matapos kami sa pagkain, binuksan na niya ang wine na kanina pa nakapatong sa table at sinalinan ang mga baso. "Tara, doon tayo" turo niya sa may railings ng rooftop. Tumango naman ako't sumunod sa kanya.
Sumalubong kaagad sa'kin ang preskong hangin, hangin sa syudad ng Thailand. Ipinatong ko ang magkabila kong siko sa railings habang hawak ng kanang kamay ko ang wine glass.
"Babe" tawag ni Grix. Nasa tabi ko siya't nakasandal ang likod sa railings. Liningon ko siya. "Do you think we will make it together.... forever? Do you think we won't broke up?" tanong niya habang nakatingin sa malayo.
Sa totoo lang, 'yon din ang tanong ko, kung magkasama pa'rin ba kami hanggang huli. Naiisip ko palang, nasasaktan na kaagad ako, parang hindi ko 'ata kaya.
Hindi ko kaya.
"Will you walk with me through this journey? Our journey? Will you stay by my side forever?" tanong nanaman niya bago sumimsim ng wine.
"Of course, like what I'm doing right now. This is just the beginning of us, Grix. Kung kwento man natin 'to, I'm sure, wala pa tayo sa climax" sabi ko tsaka uminom ng wine.
"The story that I will read for the rest of my life, that won't be boring for me no matter how many times I read it, because our memories together will be in my mind forever."
"If you're sad and lonely, just remember our memories, just think of me, for you to not miss me that much, okay?" I reminded him.
"Saan ka ba pupunta, ha?" natatawang tanong niya. "Kung aalis ka, mag e-expect ako ng pasalubong, kahit pugo lang sa bus, I'm fine with that."
"Wala! Parang tanga naman, eh! Sinisira mo yung moment, alam mo ba 'yon?" sinamaan ko siya ng tingin. "Kung kelan dere-deretso na yung pag e-english ko? Wala ka talagang timing, tarantado" siniko ko siya.
"Alam mo, anniversary natin pero bakit ganito ang topic? We should be happy instead of being lonely! You're making me sad!" he sighed.
Nagugulat ko siyang tiningnan. "Wow, ako pa? Eh, sino ba ang nagsimula? Ha? Ikaw naman di ba?" paratang ko sa kanya.
"Whatever, let's just enjoy this night" umirap si loko. "Cheers?" he gestured me his wine glass.
"Pina-sosyal mo pa. Eh, tagay lang tawag namin diyan" puna ko sa kanya. "Tagay!" I raised my glass and made a toast with him.
Parehas na nakasandal ang mga siko namin sa railings habang nagke-kwentuhan at panay ang simsim ng alak sa baso buong gabi. Pinaghalong saya at sarap sa pakiramdam ang naramdaman ko.
Having deep conversations with the person you love under the billion stars above just hits different, like, that moment is so precious for me. Talking about life, your thoughts, your opinions, and how you see the world.
You speak more when you're comfortable with that person, so does I am, that much comfortable. I'm grateful because we already have the time to talk like this. For a moment, we felt free.
Sa tingin ko, ngayon lang kami nakapag-usap ng ganito katagal. Parehas kasi kaming busy sa trabaho, after work, kakain lang sa mall tapos pagkatapos, uuwi na din, tapos about din sa trabaho ang pag-uusapan namin or sa coming shoots niya.
Even though parehas kaming pagod, nagagawa pa rin niyang tumawag bago ako matulog or bago siya matulog. No matter how short our call is, he will make sure to send his corny 'good night, I love you' line, but that never failed to put a smile on my face.
"My words can't express how much I love you, Yohan" he's hugging me now while caressing my back. I'm hugging him also, tighter than his. I'm tipsy, no wonder why I am this clingy. Letseng wine.
He held my chin, his other hand is pinching my cheek while looking straight into my eyes. "World" I automatically closed my eyes when our lips touched.
I just want to stay like this, forever.