Yujin's POV
Bigla akong napabalikwas sa kama.
"Panaginip lang yun?!" Bulyaw ko.
"T*ngna sana hindi nalang ako nagsing!" Sigaw ko at ginulo gulo ang buhok ko.
"Aghh! Kasama ko na siya eh!"Inis na sigaw ko.
Natigilan ako ng marealize ko na wala ako sa apartment.
Nakala Hyewon unnie ako.
"Huh? Anong ginagawa ko dito? Anong nangyare kagabi?" Tanong ko sa sarili ko.
"Agh! P*nyeta!" Sigaw ko.
"Yujinie anong nangyayare sayo?" Napalingon ako ng marinig ko ang napaka pamilyar na boses na matagal ko ng gustong marinig.
"Wonnie..."
"Yujinie, pinag aalala mo ko. Anong nangyayare sayo? Bat ka sumisigaw? May masakit ba sayo?" Sunod sunod na tanong niya.
Pinoproseso ko parin yung nakikita ko.
"Wonnie.."
"Ahn Yujin, ano bang nangyayare sayo?" Tanong niya bago lumapit sakin at hinaplos ang pisngi ko.
"Hindi naman ako nananaginip diba?" Tanong ko.
"Kakagising mo lang mananahinip ka nanaman?" Iritang tanong niya.
Ngumiti ako at niyakap siya ng mahigpit.
"Yujinie.. ang weird mo today" ani niya.
"Teka, kukuha akong pagkain. Baka gutom ka lang" ani niya at humiwalay sa yakap.
Ambang lalabas siya pero hinila ko siya palapit sakin.
"Wonnie.."
"Oh? Ano nanaman?" Nag alalang tanong niya.
"I love you.." kusang lumabas ang mga salitang toh sa labi ko.
"Yujin, kanina ka pa. Kagabi lang nag iiyak ka dyan kasi hindi ka gusto ni Minju unnie tas ngayun sasabihan mo ko ng I love you?!" Bulyaw niya.
"Huh? Kagabi?" Naguguluhang tanong ko.
"Lasing ka kaya hindi mo alam, Yujinie birthday ni Hyewon unnie kahapon" ani niya.
"WHAT?!" Gulat na tanong ko dahilan para magulat siya.
"T*ngna Yujinie What's wrong with you? Sobrang weird mo" ani niya.
"So that means 2018 palang?" Tanong ko.
"Malamang! Ano bang nangyayare sayo? Saka bat mo ko sinabihan ng I love you hah?" Tanong niya.
"Kasi yun yung nararamdaman ko" ani ko.
Dahan dahan akong nag lakad palapit sa kanya.
"Y-yujinie.."
Umatras siya
Ng umatras
hanggang sa
Pader na ang nasa likod niya.
"I love you Jang Wonyoung, I realize I can't live without you"
"Yujinie.."
Hindi na ako nag dalawang isip at agad kong inangkin ang labi niya.
Naramdaman kong nagulat siya ngunit dahan dahan niyang ginantihan ang halik ko.
Hinawakan niya ang balikat ko nakaramdam ako ng sakit pero binalewala ko ito at nag patuloy sa pag halik sa kanya.
Binalot ko ang kamay ko sa bewang niya at hinila siya palapit sakin.
Hindi ko mapigilan ang sarili ko, sabik na sabik ako sa kanya.
As we let go from the kiss she let out a soft moan.
"Make sure na hindi ka nag sisinungaling sakin Yujinie" ani niya bago imulat ang mga mata niya.
"No im not, I love you Jang Wonyoung."
Kita ko ang bahagyang pag pula ng pisngi niya. Agad niya akong niyakap at binalot niya pati mga paa niya sakin kaya kailangan ko siyang buhatin.
"Finally! I love you Ahn Yujin!!!" Sigaw niya.
I chuckled.
"I love you too Jang Wonyoung!!" Sigaw ko.
Sabay kaming natawa.
"Ow Wonnie masakit balikat ko" ani ko.
"Sorry sorry, tara kain na tayo ng almusal" ani niya.
"But I want you" ani ko.
"For beakfast" dagdag ko pa.
Kita kong lalo siyang namula kaya natawa ako.
"Yujinie don't you dare!" Sigaw niya bago ako talikuran.
"Joke lang.." ani ko at ipwinesto ang mukha ko sa leeg niya kasabay ng pag singhot ko sa amoy niya.
"Hmmm Yujinie~"
"Okay I'll stop na. Let's eat breakfast" ani ko.
Humarap siya sakin, nakangiti.
Lumapit siya at binigyan ako ng quick peck.
"Swimming tayo later" ani niya.
"Okiii"
TIME SKIP
"Yah!Jang Wonyoung!" Sigaw ko dahil tumatakbo si Wonyoung sa gilid ng pool at agad ko siyang hinabol.
"Catch me if you can!" Sigaw niya.
This girl!
Ng maabutan ko siya ay agad ko siyang niyakap.
Tinapat niya ako sa pool.
Sabay tulak
pero hinawakan ko ang braso niya
at sinama siya sakin.
Sabay kaming bumagsak sa pool at umahon agad.
"Yaaah!" Sigaw niya at pinag hahampas ako.
"Sorry na sorry na, ikaw eh!" Bulyaw ko.
"Di tayo bati bahala ka jan" ani niya at tinalikuran ako at alam kong naka pout siya.
"Baby im sorry.."
Hinarap ko siya sakin at agad kong inangkin ang labi niya.
"WOHY ANO TONG NAKIKITA NAMIN?!" Napahiwalay kaming dalawa ni Wonyoung sa halik at napalingon sa isang babaeng pato na kaka sigaw lang.
"Am I seeing this right?" Tanong ni Hyewon unnie.
"Yes tama nakikita niyo" ani ko at inakap sa bewang si Wonyoung.
"This girl" ani ko sabay turo kay Wonyoung.
"I love her"
"WAH!" Sabay sabay na sigaw nila at na cecelebrate pa.
"Is this real?!" Sigaw ni Chaeyeon unnie.
"Omg Congratulations Yujin! Hindi ka na t*nga!" Sigaw ni Nako unnie dahilan para samaan ko siya ng tingin.
"So hindi ka talaga nag bibiro?" Tanong ni Wonyoung.
"No im not, I love you. And that's true"
Kita ko ang ngiting abot tenga sa labi niya, napangiti na rin ako.
"Sabi ko sainyo effective talaga na martilyohin si Yujin eh" napalingon kami kay Chaewon unnie.
"Hah?" Sabay sabay na tanong namin.
"Minartilyo ko balikat niya kagabi, tingnan niyo pagising niya mahal na niya si Wonyoung. Oh diba?"
At napa face palm ako sa narinig ko.
Kaya naman pala masakit!
"Yah! Chaewon unnie!" Galit na sigaw ni Wonyoung ambang papunta na kay Chaewon unnie para hambalusin siya ng kalderong hindi ko alam kung san niya nakuha kaya agad ko siyang pinigilan.
"Wonnie tama na yan, chill" ani ko at bahagyang matawa.
"So anong nangyare? Epekto ba talaga ng martilyo ni Chaewon?" Tanong ni Eunbi unnie.
"Hell no" ani ko na kinatawa nilang lahat.
"Nanaginip ako kagabi, at dalawang taon yung time na napanaginipan ko. Nawala sakin si Wonyoung dahil sa selfish decision ko. At buti nalang panaginip lang yun, ayokong mawala si Wonyoung sakin" kwento ko.
"Aw"
"Aw.."
Aw..."
"P*ta ano kayo aso?!" Sigaw ko.
"Ikaw yung aso dito Yujin" ani ni Hitomi unnie.
Aish naman talaga.
"By the way Yujinie" ani ni Wonyoung.
Tumingin ako sa kanya nakataas ang kilay.
"Im in a arrange marriage" ani ni Wonyoung dahilan para bumagsak ang puso ko sa sahig.
"Kanino?" Tanong ko at pakiramdam ko may babagsak ng luha sa mga mata ko.
"T*nga ka ba?! Sayo malamang!" Sigaw niya.
Tuluyan na akong naluha, hindi dahil sa lungkot kundi dahil sa saya.
"I love you Yujinie"
"I love you too Wonnie"
Niyakap ko siya at hinalikan sa noo.
Thankfully panaginip lang ang lahat. Hindi siya nawala sakin, hindi ako nawalan ng chance.
Nandito parin siya sa tabi ko para alagaan at mahalin ako, at ganun din ako sa kanya.
Otor
Maya maya yung pag tatapos, hehe.