Chapter- 32
ဆိုဖာပေါ်မှာဒင်းဆမ်းထိုင်စားနေသောလူနှစ်ယောက်...
အပေါ်ပိုင်းကသာGentlemanဆန်ဆန်ဝတ်ထားကြပြီးအောက်မှာတော့နှစ်ယောက်လုံး ဘောင်းဘီမပါ...
အမှိုက်ပုံးထဲမှာတော့သုံးပြီးသားcomdomခွံများ...ထားပါလေ...
ဒင်းဆမ်းစားချင်တယ်ပူဆာသောလူနာကြောင့်မောင်ဆိုတဲ့စားဖိုမှူးကြီးကသူ့ချစ်ချစ်အတွက်အပင်ပန်းခံလုပ်လာပါသတဲ့။သူစားချင်တာကျွေးပြီးရင်ကိုယ်စားချင်တာပြန်စားရမယ်လေ။တရားတယ်ဟုတ်~~
"စားလို့ကောင်းလား"
"အွန်း...တော်ရုံမစားတတ်တဲ့ကျွန်တော်တောင်ကြိုက်တယ်။ဒေါက်တာ ဘယ်ဆိုင်ကဝယ်လာတာလဲ။"
"ကိုယ်လုပ်လာတာ ဘယ်ကမှမဝယ်ဘူး"
"ဟင် တကယ်ကြီး ဒေါက်တာကperfect guyပဲ။ ဆေးကုလည်းကျွမ်းတယ်။ဟင်းချက်လည်းကျွမ်းတယ်။ဒေါက်တာ့ဇနီးသာဆိုစိတ်ချမှာမဟုတ်ဘူး။"
ပလုတ်ပလောင်းထိုးသွတ်ရင်းအားပါးတရစားနေတဲ့ကောင်လေးကိုသူ့ဘေးကဂျူတီကုတ်အဖြူနဲ့ကောင်ချောလေးကမြတ်နိုးခြင်းတွေနဲ့ကြည့်နေပါသတဲ့။
အချဥ်ရည်တွေပေနေတဲ့နှုတ်ခမ်းကိုလျှာဖျားနဲ့တို့သုတ်လိုက်ပြီးမှ ဒင်းလေးလျှောက်ထင်နေတာကိုပြန်ရှင်းရသည်။
"ကိုယ့်ဇနီးကမင်းလေ"
"မနောက်ပါနဲ့"
"တကယ်ပါဆို"
ဒီလိုတွေflirtခံရတာအသားမကျတာမဟုတ်ပေမဲ့ ထိုသူကသူcrushနေသော တစ်နည်း အိပ်မက်လူသားနှင့်ထပ်တူနီးပါးကျသောလူချောကြီးမို့အတန်ငယ်တော့ရှိုးတိုးရှန်းတန်းဖြစ်ရသည်။
ဒီအခြေအနေကြီးကိုမကြိုက်ပါ။မနေ့ကရီလန်းလက်စွပ်ကိစ္စမေး၍ဝိတ်တက်လာလို့ဆိုင်မှာပြန်ပြင်ထားတယ်ပြောရသေးသည်။
မုသာဝါဒကိုကျူးလွန်နေမိတာရယ် ကာမေသုရယ်...
ဟူး...ငါအိမ်ထောင်ရေးဖောက်ပြန်နေသလိုဖြစ်နေပြီ။
"ဘာတွေတွေးနေတာလဲ။စား...
စားပြီးရင်လုပ်စရာရှိသေးတယ်နော်"
မျက်လုံးတစ်ဖက်မှိတ်ပြီးပြောသောဒေါက်တာကြောင့်သူ့အတွေးတွေပြန်ရပ်ကာစကားလမ်းကြောင်းလွှဲရန်ကြံရသည်။
တကယ်ပဲ...မလွယ်ဘူး။စားရတာနဲ့မကာမိအောင်ပြန်ကျွေးရတယ်။
"ဒါ ဘယ်လိုခေါ်လဲ။ဒေါက်တာ စားလို့ကောင်းလို့ နောက် မှာစားမလို့"
"ဇာမဏီမျက်ဝန်းတဲ့..."
"ဟင်..."
ဇာမဏီမျက်ဝန်းကိုဇာမဏီတစ်ကောင်စားနေခြင်းပေါ့...
ဇာမဏီမျက်ဝန်းကိုစားနေရင်း အံ့ဩသလိုမော့ကြည့်သော မဏီ့မျက်ဝန်းတွေကိုခံစားချင်လာ၍စိတ်မထိန်းနိုင်တော့ဘဲအနားသို့တိုးကပ်သွားလိုက်သည်။
အဝါရောင်ဖက်ထုပ်လေးကပန်းကန်ထဲပြုတ်ကျသွားကာ မဏီဆိုဖာပေါ်တွန်းလှဲခံလိုက်ရလေသည်။
"ကိုယ်ပြန်စားကလှည့်နော်"
မဏီ့မျက်လုံးတွေမှိတ်ကျသွားလေပြီ။
အဲ့နေ့ကဂျူတီကုတ်ဖြူဖြူမှာအချဥ်ရည်တွေပေကုန်လို့ ထိုသူ့အင်္ကျီကိုပြန်လျှော်ပေးရသေးသည်။ထိုသူနဲ့တွေ့တိုင်းကဗြောက်ကသောက်ဖြစ်ရတာအခါခါ...
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Microwaveထဲမှာနွှေးထားတဲ့ဝက်နံရိုးကင်ကိုကြည့်ရင်းခရင်းကိုက်ပြီးသားရည်ကျနေရသောတောက်တောက်...
"အား...ကျက်ပါတော့ ....အချိန်မပြည့်သေးဘူးလားကွာ"
အစားအသောက်နဲ့ပတ်သက်ရင်နှစ်ခါမခေါ်ရသူလေးက မည်မျှပင်စားရပါစေ အမြဲဆာလောင်နေတတ်သည်။မသိသူဆိုချဥ်ခြင်းတက်နေမည်ထင်မှာအမှန်...
"အသည်းတုံးလေး ဘာလုပ်နေတာလဲ ခရင်းကြီးထိုးမိဦးမယ်"
ခါးကိုဖက်ပြီးလာချွဲနေသောလင်တော်မောင်ကိုအာရုံမရောက်...သူ့စိတ်ကိုအပြည့်အဝဖမ်းစားထားတာက လေးထောင့်မှန်ခန်းလေးထဲကဝက်နံရိုးကင်သာ......
"ရှလွတ် စားချင်လာပြီ။ အီး ဟီး ကျက်ပါတော့လို့"
အနောက်ကဘဲကြီးခမျာမရိုးမယွနှင့်ဆွဲလုပ်ပစ်ချင်စိတ်ထိန်းထားရသည်။
ဘယ်လိုအငတ်တိုင်းပြည်ကလာတဲ့ဟာလေးပါလိမ့်။၂၄နာရီဗိုက်ဆာနေတတ်တာ...
"ရပြီ။ဆွဲပြီ။ အား...ပူလိုက်တာ"
ငတ်ကြီးကျပြီးဆွဲထုတ်ကာလက်ပူလောင်လို့ ဘဲဘဲကြီးကျွန်တော်မျိုးကပဲ ချီပြီးချော့ရ၊ ဆေးလူးပေးရ ၊နံရိုးကိုလှီးပြီးခွံ့ရနဲ့ အတော်အလုပ်များသွားရသည်။
"နောက် အဲ့လိုအစားမငမ်းရဘူး ကြားလား
ဘေဘီတောက်"
"ကြားဘူး"
"အေး...မကြားရင်ရိုက်မှာ လာစမ်း"
"မကြောက်တာ ပလာတာ..."
ဂိုဏ်းချုပ်လင်တဲ့။၅နှစ်သားကျနေတာပဲ။ထိန်းလိုက်ရတာဆိုတာ...လင်းယုန်ကြီးလည်းကလေးမယူမိလို့ပဲ။နို့မို့ကလေး၂ယောက်ထိန်းနေရမှာ...မျောက်၂ကောင်နီးနီးလေ...
"ဟဲလို"
"အင်း...ရီလန်းပြော ငါ့အစ်ကို ရှိတယ်မလား"
ဟိုငနဲလှမ်းဆက်၍မူမပျက်ရန်လင်းယုန်ထိန်းပြောရသည်။ဇာမဏီကသူ့လက်ထဲမှာကိုး...
"အေး...မင်းဘာအကွက်တွေလှမ်းရွှေ့နေလဲတော့ငါမသိဘူး။ငါသေချာသတိပေးမလို့...
Pကိုထိခိုက်စေခဲ့တာဘယ်ကောင်လဲ မင်းဦးနှောက်ရှိရင်တွေးတတ်ပါစေ။ ငါမသိတဲ့အချိန် ငါ့ယောကျာ်းကိုခေါ်ထုတ်သွားဖို့မကြံနဲ့။မင်းလိုကောင်လောက်က ဟက်..."
လင်းယုန်နားထောင်ရင်းလက်ယားလာ၍ဘေးနားကစိတ်ဖိစီးတိုင်းညှစ်တတ်သောPeach ballလေးကိုဆွဲညှစ်ပစ်လိုက်သည်။ peachလေးကအော်လို့...
'လူညစ်ကြီး'...ဟု...
"မင်းသောက်ပေါက်ကိုသေချာထိန်းကွ
ငါ့အစ်ကိုနား ဖြစ်နိုင်ရင် ဘယ်ကောင်မှမရှိစေချင်ဘူး။ပြီးတော့ငါ့အဘိုးသာမင်းတို့လှည့်ကွက်ထဲပါမယ်။ငါမပါနိုင်ဘူး ငါ့ကိုလှည့်လို့ရမယ်ထင်နေလား leeပဲ"
"ကျစ်...ဘာတွေပြောနေတာလဲ။ငါ အန်ကယ့်ကိုဘာမှမဟုတ်တာမလုပ်ထားဘူး"
ရီလန်းအသံကလိမ်နေပုံမပေါက်ပေ။ဒါဆို ဒီစာချုပ်ကိစ္စကသူ့အဖေနဲ့ပဲဆိုင်သလား။
"နယ်မြေကိစ္စ စာချုပ်ကိုပြန်စစ်ဦး
မင်းမဟုတ်ရင် မင်းအဖေကစားနေတာပဲ
ရီလန်း...မင်းငါ့အစ်ကိုကိုတကယ်ချစ်လား"
"ငါ့အသက်ထက်သူ့ကိုပိုမြတ်နိုးတယ်
စာချုပ်ကိစ္စငါစစ်ပေးမယ် မင်းပြောသလိုဆိုရင် ငါတောင်းပန်တယ်။ ဟုတ်ပြီလား Pကိုမျက်နှာမညှိုးစေရဘူး စိတ်ချကွာ ဒါပဲ"
"အေး...ရီလန်း...တချို့အကြောင်းတွေကြောင့်သာမဟုတ်ရင် မင်းရော ငါရော ဇာမဏီရော Best friendsတွေဖြစ်နေမှာ...မှတ်မိလား...လွန်ခဲ့တဲ့၁၅နှစ်ကလေ"
သူတို့အဘိုးနှင့်ရီလန်းအဖေ အမဲပစ်ထွက်ရင်းကလေးတွေကားပေါ်မှာထားခဲ့ကြတာ သူတို့၃ယောက်အတူတူလျှောက်သွားရင်းလမ်းပျောက်ခဲ့ကြသည့်အချိန်တွေ...
သာမန်ကျောင်းသားတွေလိုကျောင်းမတက်ရဘဲသီးသန့် သင်ကြားခဲ့ရတဲ့သူတို့...
ပြန်တွေးရင်အတိတ်မှာသူတို့ညီအစ်ကိုနဲ့ ဒီငနဲက တကယ့်ရဲဘော်ရဲဘက်တွေသာ...
"ဟက်.. ဟက်.. သေချာတာပေါ့
ငါတို့ဘာကြောင့်များဝေးကွာသွားပါလိမ့် အဲ့နေ့ကတောထဲမှာမင်းအဖျားကြီးသွားလို့ Pကျောပိုးရတာလေ မင်းကွာ အဲ့တုန်းကတကယ့်ငကြောက်"
"ငါတို့ညီအစ်ကိုထက်ငယ်ပြီး ငါ့အစ်ကိုကိုအုပ်သွားလို့မကျေနပ်ပေမဲ့ သေချာတွေးကြည့်တော့လည်း အဘိုးကမင်းကိုမြေးသမက်လျာထားတာကြာပြီကိုး"
"Eagle....ငါတောင်းဆိုချင်တယ်။P အတိတ်ကိုမေးရင်မင်းရှောင်နေပါ။ P ပြန်နာကျင်ရလိမ့်မယ်။
ဟိုကောင့်ကြောင့်"
"ရီ...ငါလည်းမတတ်နိုင်ဘူးလေ
သူလုပ်ချင်ရင် ဘယ်သူမှတားမရတာမင်းအသိ"
"သူ့ကိုအခုသွားနေတဲ့ဆေးခန်းအကြောင်းငါမမေးရသေးပါဘူး ဒါ သူ့အပေါ်ထားတဲ့ယုံကြည်မှုကြောင့်"
Eagle မျက်နှာပျက်သွားရသည်။ရီလန်းသာတရားခံမဟုတ်ရင် ဒီပွဲမှာအနစ်နာဆုံးကရီလန်းဖြစ်သွားလိမ့်မယ်။
Shit.. ..ငါအားနာလို့သေမှာပဲ။lee broရေ...မင်းကြောင့် ငါလိမ်နေရပြီ။leeပဲဟေ့
အစ်ကိုတစ်ယောက်တည်းရှိလို့သာ...
သူ့လင်၂ယောက်ကြားလင်းယုန်ကြီးခေါင်းစားရပြီ။
××
ညဘက်ရောက်တော့နံရိုးကင်နံ့စွဲနေသောခေါင်းကိုလျှော်ပေးရသေးသည်။လက်မှာအရည်ကြည်ဖုထနေတဲ့တောက်တဲ့တစ်ကောင်ကြောင့်
"အာဒံရဲ့နံရိုးက ဧဝ
ကိုယ့်ရဲ့နံရိုးကမင်း"
ယောကျာ်းဖြစ်သူရဲ့ တော်ကီမှာမြောနေရပြီးကြွေမလိုရှိသေး ဆက်ပြောတဲ့ရိုက်ပေါက်ကြောင့် ဒေါခွီးရသည်။
"ဝက်နံရိုးလေး"
"ဂါး....အဘိုးကြီး ကဲဟာ ကဲဟာ..."
အတင်းထုရိုက်နေ၍လက်ကိုပြန်ဖမ်းရသည်။အရည်ကြည်ဖုတွေပေါက်ကုန်တော့မယ်။ဒီကလေးကတော့...
"အမှန်ပြောတာလေ ဝက်လေး ဝက်လေး....အား လွှတ်စမ်း"
သူ့နားရွက်ကိုလှမ်းကိုက်တဲ့ဝက်ဘီလူးတစ်ကောင်ကြောင့်ဗရုတ်သုတ်ခပေါင်းစုံနှင့်ရေချိုးကန်ထဲကပြန်ထွက်ရသည်။
"နောက်ဆို ဒီထက်နာမယ် ဟွန်း"
စိတ်ဆိုးသွားတဲ့ဝက်လေး...ရေပန်းအောက်သွားရပ်ကာကျောပေးလေပြီ။ ဘယ်ရမလဲ။ ငါ့ကိုလာစမ်းတာ တွေ့မယ်။ အဲ့peach ballကိုပိန်သွားအောင်ကိုရိုက်ပစ်မယ်။
"အား.. ...လုပ်ကြပါဦး"
"မှတ်ပြီလား"
Shampooတွေနဲ့ချော်နေ၍လဲကျတာဖင်ထိုင်ရက်လေး...
Eagleကြီးခံရပြီပေါ့။
"ဒီနေ့တော့ငါခါးနာရပြီ။ ဟင့်..."
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
အိပ်ငွေ့ချရင်းယောင်ယမ်းပြောမိတာတွေကအဆီအငေါ်မတည့်သော်ငြား ဒေါက်တာနဲ့ပြန်ဆွေးနွေးဖြစ်သည်။
မော်နီတာမှာပေါ်နေတာကအိပ်ပျော်နေသော တစ်နည်း အတိတ်သို့ခရီးသွားနေသောသူ...
အိပ်မက်ထဲမှာပေါ်လာတာတွေက...
"မောင်ကစာအုပ်တစ်အုပ်ဆိုရင် ငါအဆုံးထိမဖတ်ချင်တဲ့စာအုပ်မျိုးပဲ..."
"မင်းစာအုပ်တစ်အုပ်ကိုအဆုံးထိမဖတ်ဖူးဘဲနဲ့ဇာတ်သိမ်းကိုမသိနိုင်ဘူးလေ ဇာမဏီ"
"ငါတို့ရဲ့ပထမဆုံးစာမျက်နှာကရော လှပခဲ့လို့လား..မောင်"
....
ထိုစကားလုံးတွေကရိုးရှင်းသော်ငြားနားထောင်ရင်းဆို့နင့်လာသည်။အတိတ်ဟာခါးသက်ခဲ့လေသလား။
"ကဲ ဒီနေ့ ဒီလောက်ပဲပေါ့...
ပင်ပန်းသွားပြီ။Bae..."
"ဘာလို့ ကျွန်တော့်ကိုBaeလို့ခေါ်တာလဲ။ဒေါက်တာ..."
"မင်းကသိပ်ကိုချစ်စရာကောင်းလို့ပေါ့"
"ဘာဗျ!!! မဟုတ်ဘဲနဲ့..."
စိတ်တိုဟန် အော်ပြောသောသူ၏အသည်းလေးကခုံမှထရပ်ကာ ဝူးဝူးဝါးဝါးရန်တွေ့လေသည်။
တကယ်ချစ်စရာကောင်းတာပါဆိုကွာ...
》》》》》》》》》》》
မြက်ခင်းပြင်ပေါ်မှာမှောက်ခုံလေးနေကာစာဖတ်သောမျောက်လေးတစ်ကောင်အားကင်မရာဖြင့်ချိန်နေတဲ့ဘိုကပြားလေးတစ်ယောက်...
မကျေမချမ်းကြည့်နေသော မာမီဆူး...
Sueကိုမွေးတုန်းကသားလေးမို့အရမ်းပျော်ခဲ့တာ
အခုတော့တစ်ဦးတည်းသောသားကgayဖြစ်ရုံမကလို့ Bottomတောင်ထိုင်ရတယ်ဆိုတော့လည်းမထွေးနိုင်မအန်နိုင်ဖြစ်ရသည်။
"သားကသူ့ကိုအတော်ချစ်ပုံရတယ်။"
မာမီဆူးထင်သလိုသာ...
ငမျောက်ကသာ သူ့ကိုနိုင်စားတယ်အော်နေတာ
David Sueခမျာ အမြဲစာမေးပွဲနီးတိုင်းဘဲဘဲအတွက်ပါစာကူးပေးရသည်။အိမ်စာထပ်ပေးရသည်။ပရက်တီကယ်ချိန်ဆိုအိမ်အရောက်သွားပင့်ရသည်။အရက်သောက်ပြီးမှောက်နေတတ်လို့ clubတွေသွားတိုင်း Momခေါင်းအခေါက်ခံပြီးကို ဘဲနှင့်အတူအဖော်ပြုပေးရသည်။
ပြောရရင် Sue ကို ကလေးဆိုးဆိုးနေသော monkey တစ်ကောင်ကအဆင်းလှသလောက်အချင်းပုပ်သည်ဆိုတာပင်...
"နေပူတယ် ဆူး"
"အင်း...ခဏလေး"
၁၀နာရီလောက်ကျတော့နေကထိုးလာပြီ။နေပူဆာလှုံနေရင်းBrown skinလေးကိုထိန်းသိမ်းတော့ ဆူးကSunscreenကိုဖောက်ကာ ညှစ်လိမ်းပေးရသည်။မက်မွန်သီးလုံးလုံးလေးကမစားရအညှော်ခံလေးသာ...
ကိုင်ခွင့်ရတာပဲကျေးဇူးတင်ရမည်။
"စာဖတ်ရတာပျင်းလာပြီ။မင်းသီချင်းဆိုပြ"
"ဒိုရေမီဖာ ဆိုလာဒီဒို"
"Lee"
"အဟီး...ငါမှမရတာ"
"ဖယ်တော့"
"မဖယ်ဘူး"
"မင်း"
လည်ပင်းကိုကျရောက်လာတဲ့နှုတ်ခမ်းတွေကခရမ်းရောင်အကွက်တွေဖန်ဆင်းလေပြီ။ငဆူးမာမီခမျာ အဝတ်လှန်းနေရင်း ရှက်ကာအိမ်ထဲပြန်ပြေးရသည်။
"ဆူး.. မင်း Fifty shades of grey ကြည့်ဖူးလား။"
"ဟင့်အင်း ဘာကားလဲ။ သရဲကားလား။"
"ဟိုက်.. မဟုတ်ဘူးလေကွာ
ဒါဖြင့် Fifty shades darkerတို့ 365 daysတို့ Fifty shades of freedတို့ရော ကြည့်ဖူးလား။"
"နာမည်တောင်မကြားဖူးဘူး။ သရဲကားတွေလား။ စုံထောက်ကားတွေလား။"
"Wow...innocent(အင်နိုးစန့်)ပဲ"
မျောက်ပါးစပ်လေးအဟောင်းသား..
Mama boyလေး ငဆူးကိုအတော်သနားသွားရှာသည်။ဘယ်လိုများရှင်သန်လာပါလိမ့်။
လတ်စသတ်တော့ငါ့ဘဲက အင်နိုးစန့်ကြီးပဲ။
'ဒါကြောင့် ဒင်း Bဖြစ်တာ'
တကယ်တော့ဆူးသည်မျောက်ကိုချစ်လို့အလျှော့ပေးတာမှန်း monkeyတစ်ကောင်မသိပါလေ..
အင်နိုးစန့်ဘဲလေး ကိုကြည့်ရင်းစိတ်မကောင်းဖြစ်စွာလက်ထဲကစတော်ဘယ်ရီသီးကိုသာနာနာကိုက်စားလိုက်သည်။
'ငါညင်သာပါ့မယ်ကွာ..'
ဆူးကတော့ ရည်းစားဖြစ်သူမျက်နှာကြည့်ပြီးအူကြောင်ကြောင်ဖြစ်နေလေရှာရဲ့။
သိပ်မကြာပါ။ဆူးပေါင်ပေါ်မှာခေါင်းအုံးပြီးစာအုပ်ကြီးမျက်နှာအပ်ကာမျောက်တစ်ကောင်အိပ်ပျော်သွားလေသည်။
"ရုပ်ဆိုးလေး
Ugly monkey"
ရုပ်ဆိုးကိုချစ်မဝဖြစ်နေတာလည်းသူပါပဲ။နာရီဝက်ကြာနေပူဆာလှုံပြီးမှမျောက်ကိုနေထိုးနေ၍ bathrobeခြုံပေးကာ ငဆူးအခန်းဆီပွေ့ခေါ်လာရသည်။
"အဟမ်း...Sue..."
"Yes .Mom."
"Here...His clothes"
"Oh...thank you...Mom
မွ"
ဘဲကိုချီထားရင်းအမေပါးကိုလှမ်းနမ်းကာချွဲသောသားအလိမ္မာလေးကိုလည်းမနိုင်ပါ။အခုတော့သမက်အဝတ်အစားတွေပါမီးပူတိုက်ပေးနေရသော သူမအဖြစ်...
သားလေးတစ်ယောက်တည်းမွေးမိလို့သာပဲ။
"ငါအိပ်ပျော်သွားတာလား"
"အင်း...မွ မင်းပိုညိုမှာစိုးလို့ ငါအထဲချီလာတာ"
"ညိုပါစေပေါ့"
"မည်းသွားရင်ဘယ်နှယ့်လုပ်မလဲ"
"မင်းမကြိုက်ဘူးလား"
"အမ်...ငါက ကိစ္စမရှိပါဘူး မင်းဖြစ်နေရင်ပြီးပြီ"
"အာ့ဆိုလည်းပြောမနေနဲ့။အာညောင်းတယ်။ဆန်းကစ်ဖျော်ပေး"
"ခဏစောင့်"
သူများအိမ်လာနေပြီးသူများသားအမိပြန်ခိုင်းစားနေသော ပါးပါးသားမျောက်မျောက်ကတော့အခွင့်ထူးခံလူတန်းစားလေးသာ...
"ချိုလား"
"ချဥ်တယ်"
"ငါတိုက်မယ် ချိုအောင်"
ပါးစပ်ထဲပြောင်းထည့်ပြီးနှုတ်ခမ်းချင်းတေ့တိုက်တော့လည်းနှစ်ယောက်သားဆန်းကစ်ဖျော်ရည်ချိုချိုလေးကိုမျှသောက်လိုက်ရသည်။
"အိမ်မပြန်တော့ဘူး"
"အင်း...မပြန်နဲ့ ငါတင်ကျွေးထားမယ်"
"တကယ်နော်"
"ဆယ်ကယ်"
"ဟားဟား..."
မိခင်ဖြစ်သူမှာတော့ထမင်းစားဖို့လာခေါ်ရင်းကြက်သီးထလာရသည်ကြောင့်ပြန်လှည့်ထွက်ရလေသည်။
မျောက်တစ်ကောင် အလည်ရောက်ရာမှအိမ်ရှင်ဖြစ်သွားခြင်းသာ...
♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡
"ရီလန်း...ဒီနေ့ဘယ်မှမသွားဘူးလား"
"အင်း... မင်းနဲ့လမ်းလျှောက်ထွက်ချင်လို့... ပြွတ်စ်"
"သွားမယ်လေ"
"ခဏလေး....Roleyနဲ့ Lionကိုခေါ်လိုက်"
ဝေါ်ကီတော်ကီနဲ့လှမ်းပြောတတ်သောသူ့အကျင့်ကြောင့်ခြံထဲကကိုယ်တော်တွေခမျာအမြဲ၂၄နာရီအသင့်ရှိရသည်။
"ဘာကြီးတွေလဲ။"
"အင်း...ငါ့ကလေးတွေလေ"
"ဟမ်"
"အမလေး"
ဟက်စကီးကြီးနှစ်ကောင်ကခြံထဲမှာထီးထီးကြီး...
ရီလန်း...ဘာလုပ်မလို့လဲ။
"ခြံထဲသူစိမ်းမဝင်အောင်လို့ပါ
လာ မင်းကဟိုတစ်ကောင်ကိုဆွဲ
ငါကဒီဘက်ကကောင်ကိုဆွဲမယ်
သူကRoley မင်းဆီကLionတဲ့
ဘယ်လိုလဲ။ကြိုက်လား"
ဘာမှပြန်မပြောသေးလို့စိတ်မရှည်ဘူးထင်ပါရဲ့။အမြန်ပြုံးပြီးပြန်ဖြေရသည်။
"အင်း အင်း မိုက်တယ်။လက်ဆောင်လား...
မဆိုးပါဘူး။ခြံလုံတာပေါ့"
"မင်းကိုပါလုံစေချင်တာ"
"ဟင်"
"သွားရအောင်"
ခါးဖက်ပြီးကြိုးစဆွဲကာသွားတော့ သူလည်းခြံကျယ်ကြီးထဲလိုက်ပါသွားရသည်။
*ရီလန်း...ငါ မင်းကိုမယုံတော့ဘူး။ဒါကြောင့် သစ္စာမရှိပေးနိုင်တာပါ။မင်းကရော ဘာလို့ငါ့အတိတ်ကိုဖုံးကွယ်သေးလဲ။ငါပဲလူဆိုးဖြစ်နေသလိုမလုပ်နဲ့လေကွာ...*
"ထိုင်မလား"
"အင်း...မောပြီ"
"ငါတို့အတူမနေတာဘယ်နှရက်ရှိပြီလဲ။မင်းမောတတ်လာတာ အဲ့ဒါနဲ့ဆိုင်မလား"
"ရီလန်း"
"ဒီညအပြင်မသွားတော့ဘူး။အဖေ့ကိုလည်းအလုပ်ကိစ္စအကုန်ပြောပြီးပြီ။အဘိုးလည်းပြန်သွားပြီ။
P ငါဒီညလိုချင်တယ်"
"ဟို..."
"P..."
"ငါလိပ်ခေါင်းဖြစ်နေတယ်"
ရီလန်းမျက်နှာရှုံ့မဲ့သွားသည်။ဘာလဲကွာ...အဲ့လောက်ကြီးပြောစရာလား
"တကယ်ပါဆို အရမ်းနာနေလို့ ထိုင်ရင်တောင်သတိထားနေရတာ"
"ဟူး...မသိချင်ဘူး ညကျမှစစ်ဆေးမယ် ဒါပဲ"
ကြောက်စရာကောင်ကိုကြည့်ရင်းစာချုပ်ပေါ်ကမှင်ပျက်မဲ့အချိန်ကိုစောင့်ရင်း အတိတ်ကိုပိုသိလာစေရန်လည်းကြိုးပမ်းရန်လှုံ့ဆော်ရပေမည်။
/ဟူး...မလွယ်ပါလား
တော်သေးတယ်။ဒေါက်တာကMarkingရာမပေးတတ်လို့/
/ငါညကျရင်မင်းအတွက်မဖြစ်ပေးနိုင်လောက်ဘူး
Sorryကွာ အဲ့အစား တခြားဟာငါပြန်ပေးပါ့မယ်/
ရီလန်းကိုယ်လက်သုတ်သင်ရင်းတစ်စုံတစ်ယောက်ကိုစစ်ဆေးရေးဝင်ရန်ကြိုတွေးရင်းရင်ခုန်ရသည်။
အဟက်...P...ငါနွားကျနေလား
မသိချင်ဘူး...မင်းကိုမေးလိုက်ရင်ကြားရမဲ့အရာတွေမခံစားနိုင်ဘူး
အဲ့ဆရာဝန်ကမင်းနဲ့နေ့တိုင်းနီးပါးရှိနေတာ ငါမရိပ်မိရအောင်အရူးမှမဟုတ်တာ...
"F**k...ချစ်ရတာသောက်ရမ်းရင်နာရတယ်
မြားနတ်မောင်ကငါ့ဘက်မရှိဘူး
Infanity f**kပဲဟေ့"
သူ့ကိုယ်သူသန့်စင်ရင်းဘာများချို့ယွင်းလဲပြန်ကြည့်မိသည်။psychoပဲလား တော့မသိ။အိမ်ထောင်သည်ဖြစ်လာရတော့ ယုံကြည်မှုတွေပိုလိုအပ်လာတာအမှန်။
သူများမကြိုက်ဘူးလား
ငါ့မျက်နှာကိုဘယ်လိုပြုပြင်ရင်ကောင်းမလဲ။
သူစိတ်ချမ်းသာအောင်ဘယ်လိုနေပေးရမလဲ။
ခန္ဓာကိုယ်အချိုးအစားကြောင့်လား။
ခွဲစိတ်ပစ်ရမလား...
အတွေးတွေက ဟိုမရောက် သည်မရောက်နှင့်...
"ဟူး...ငါနှယ့်လည်းချစ်ရတာဝဋ်တစ်မျိုးပဲထင်ပါရဲ့"
ချစ်ခြင်းကပြည့်စုံခြင်းတော့မဟုတ်ပေ။Relationshipတစ်ခုမှာပူပန်ကြောင့်ကျမှုဆိုတာတော့ရှိစမြဲသာ...
ယောကျာ်းမိန်းမဆက်ဆံရေးမှာတောင် ယောကျာ်းလေးဘက်ကယုံကြည်မှုပျောက်ဆုံးတာရှိနိုင်သလို မိန်းကလေးဘက်ကလည်းသိမ်ငယ်တာတွေရှိနိုင်သည်။
"Healthy relationshipဖြစ်အောင်မကြာခဏတော့အတူနေပေးရမယ်။ ငါလိုချင်တာမင်းဆီကပဲလေ"
သူ့အတွေးတွေရပ်သွားပြီးညအိပ်ဝတ်စုံဝတ်ကာမင်္ဂလာဦးအခန်းဆီလှမ်းလာခဲ့သည်။ဘယ်သူထင်မှာလဲ။Pက သူ့အချစ်ကိုစော်ကားရက်မယ်လို့...
"Phoenix ဒါဘာအချိုးလဲ။"
မပေါ့်တပေါ်ဝတ်ထားသောမိန်းမ၂ယောက်ကသူတို့ကုတင်ပေါ်မှာ...
Pကဆိုဖာပေါ်ငြိမ်သက်စွာထိုင်ရင်း ဖုန်းဂိမ်းဆော့နေသည်။
"အင်း...မင်းလိုအပ်မယ်ထင်လို့လေ
ငါမပေးနိုင်တော့ စိတ်မကောင်းလို့ပါ
မင်းအတွက်အလျော်ပြန်ပေးတာ
သူတို့ဆီကယူလိုက်နော်
သန့်ပါတယ်ကွ"
"မင်း...တောက်"
မှန်တင်ခုံပေါ်ကပေးရန်ပြင်ထားသောလေးထောင့်ကတ္တီပါဘူးလေးကိုပစ်ပေါက်ရင်းပေါက်ကွဲမိသည်။
Pက သူ့ကိုမကြည့်။ဘာလဲ။မင်းဖြစ်စေချင်သလိုမဟုတ်လို့လား။
ငါသောက်ရူးမဟုတ်ဘူးကွ...
"မင်းဖြစ်စေချင်တာဒါလား"
"ဟို"
"ငါမေးတာပဲဖြေ"
"အင်း...မင်းသဘောမကျရင်"
"ထားခဲ့"
"ရီ..."
"ထားခဲ့ပြီးမင်းသွားတော့"
"ကောင်းပြီလေ။ မင်းအလိုရှိသလိုလုပ်နိုင်တယ်။
Ladiesတို့ သူ့ကိုအကောင်းဆုံးပေးလိုက်ပါ"
"ဟုတ်ကဲ့ သခင်လေး"
ရီလန်းမျက်နှာကတည်တင်းနေသည်။
'ဒီညလက်စွပ်အသစ်လေးနဲ့ကြည်နူးဖို့စဥ်းစားထားတာလည်းအကုန်သဲထဲရေသွန်ဖြစ်သွားပြီ။ဒါပါပဲ။သူကဗီလိန်...'
Pကလှည့်ကြည့် လှည့်ကြည့်နဲ့ပဲထွက်သွားလေပြီ။ကတ္တီပါဘူးလေးကိုတောင်ခလုတ်တိုက်မိသွားသေးသည်။
သူထွက်သွားတော့မှကြေကွဲစွာရေရွတ်မိသည်။
"ငါ့ရဲ့ဇာတ်သိမ်းကမလှရင်တောင် မင်းကငါနဲ့အတူရှိနေရမယ်။sorry P
မင်းကိုချစ်တာနဲ့ပဲ ခေါင်းငုံ့ခံမဲ့ကောင်မဟုတ်ဘူး"
"အား...ကယ်ကြပါ...
ကြောက်လို့ပါ
မလုပ်ပါနဲ့..."
မိန်းကလေးတွေအော်သံတွေထွက်လာလို့မဏီ လန့်ပြီးသွားကြည့်ရန်ပြင်သော်လည်း သူ့စိတ်ကိုသူပြန်ထိန်းကာဆေးတွေသာဝါးနေမိသည်။
"စီးကရက်တစ်ဘူးဝယ်ပေးစမ်း"
"ဟုတ်ကဲ့ သခင်လေး"
စီးကရက်နံ့တွေနဲ့ပြန်ယဥ်ပါးလာလေပြီ။
တောင်းပန်ဖို့လိုလား။ငါမှားသွားလား...ရီ
"သ သခင်လေး"
"ဘာလဲ ပြော"
"Boss...Bossသွေးတွေနဲ့"
"ဟင်"
မဏီသူတို့အခန်းရှေ့ပြန်သွားကာ တံခါးကိုတိုက်ဖွင့်သည်။သော့ရှာနေရင်ကြာလိမ့်မည်။
ဒုန်း...
"ချုံးရီလန်း မင်း"
မိန်းမငယ်တွေရဲ့ကိုယ်ပေါ်မှာဓါးချက်တွေကမြင်မကောင်းလှ။ကုတင်တစ်ခုလုံးမှာသွေးလွှမ်းကာခေါင်းပြတ်တွေကသူ့ကိုကြည့်နေသလို...
"မင်းပဲအလိုရှိသလိုလုပ်ဆိုတော့ ငါလည်းငါ အလိုရှိသလိုလုပ်လိုက်တာ ဟက်..."
"မင်းကွာ...သူတို့လည်းလူကွ
အပျော်မယ်ဖြစ်တာနဲ့ပဲတန်ဖိုးမရှိတာမဟုတ်ဘူး"
"ငါ့မျက်လုံးထဲမှာတော့ မင်းဆိုတဲ့တန်ဖိုးကြီးတဲ့ကောင်ကနေရာယူထားတယ်လေ...
သူတို့သေသွားတော့ အနည်းဆုံး ငါစိတ်ပြေသွားတယ်ကွ
ဟားဟား...မင်းထပ်ပေးလေ ငါထပ်သတ်လေပဲ"
မဏီသက်ပြင်းချလိုက်ပြီး အင်္ကျီကြယ်သီးတွေဖြုတ်လိုက်သည်။ဒီကောင်ဒါကြောင့်ဒီလိုဖြစ်နေတာပဲဟာ...
"P ရပ်လိုက် ငါပြောနေတယ် ရပ်တော့လို့"
Pကိုဆောင့်တွန်းလိုက်ပြီးလက်မောင်းနှစ်ခုကိုဆွဲညှစ်ကာဒေါသတကြီးဖြင့်နှုတ်ခမ်းတွေကိုကိုက်ဖဲ့လိုက်သည်။
စော်ကားလွန်းတယ်...
"ငါသောက်ရမ်းထန်နေတဲ့ကောင်မဟုတ်ဘူး
အေး...မင်းမပေးချင်ရင်လည်းအတင်းမတောင်းဘူး"
မဏီ့မျက်လုံးတွေကနီရဲလာသည်။ပထမဆုံးအကြိမ်စာနာမိခြင်း...
"ငါတောင်းပန်..."
"မလိုဘူး"
"မဟုတ်သေး..."
"ငါever မင်းကိုf**kချင်နေတယ်များထင်နေလား
P...."
"Sorry...ရီ..
You should left me.
I'm not a good person for you."
"No.I won't .Thanks...P..."
ရီလန်းကသူ့ကိုယ်ပေါ်ကထကာတစ်ဖက်ခန်းသို့ဝင်သွားလေပြီ။ကြမ်းပြင်ပေါ်ကကတ္တီပါဘူးလေးကိုကောက်ကာစားပွဲပေါ်တင်ထားပေးလိုက်သည်။
"ငါ့အတွေးတွေမမှန်သေးလို့ပါ
မင်းကိုစော်ကားရာကျသွားတာမရည်ရွယ်ဘူး တကယ်"
သူအလိုက်သိစွာအောက်ထပ်ကအခန်းကိုပြောင်းနေလိုက်သည်။သူတို့အခန်းကသွေးညှီနံ့တွေနဲ့အိပ်မပျော်နိုင်လောက်တော့ပေ။
"ရီ..."
အနောက်ကသိုင်းဖက်လာတဲ့လူကရေချိုးသန့်စင်ပြီးပြန်စိတ်ငြိမ်သွားသည့်ပုံ။
"ငါမရည်ရွယ်"
"တော်တော့...
ငါကမင်းခန္ဓာကိုယ်ပဲလိုချင်တဲ့ကောင်များထင်နေလား
ဖက်ထားရုံပဲ"
"အင်းပါ"
Pရဲ့ဂုတ်ပိုးနဲ့ကျောပြင်ကတက်တူးတွေကိုထိတွေ့ရင်းရင်မောရပြန်သည်။
"ကျန်တာမလိုဘူး။အနမ်းလောက်ပဲခွင့်ပြုပါ..."
လည်ပင်းဆီသို့တစ်ချက်နမ်းလာသောရီလန်းကိုမတုန့်ပြန်တော့ဘဲမဏီအေးဆေးစွာအိပ်စက်လေပြီ။
ဒါပါပဲ။ချုံးရီလန်းဆိုတာ မဏီ့ကိုစိတ်ဆိုးသွားရင်တောင်ခွဲအိပ်မဲ့လူစားမျိုးမဟုတ်ပေ။...
မနက်ခင်းနေရောင်ဖြာလာတော့ မဏီ့ခေါင်းကသူ့ရင်ဘတ်ပေါ်မှာ...
"ဟူး...ညကလူသတ်သမားကဒီရုပ်ဆိုတာ ရိုက်စစ်တောင်ယုံမှာမဟုတ်ဘူး....ချီး...စောက်ခွေး
ရုပ်ခံနဲ့လူသတ်နေတာ"
သူ့ခါးပေါ်ကလက်ကပိုတင်းကျပ်လာကာအိပ်ပျော်နေတဲ့လူကမျက်မှောင်ကြုတ်နေတော့မဏီ သူ့နှာခေါင်းကိုဆွဲလိမ်ပစ်လိုက်သည်။
"F**k boy...
P နိုးပြီလား"
"အင်း...ငါ...ပြောစရာရှိတယ်။မင်းဒီနေ့အားလား"
"မရဘူး...မနေ့ကအတင်းဖြတ်ချထားတဲ့ကိစ္စတွေပြန်ရှင်းရဦးမယ်။နောက်မှပေါ့"
"အင်း...အင်း...မအားလည်းနေ"
"P...."
"ပြော"
"နောက် အဲ့လိုမလုပ်နဲ့တော့"
"မင်းလည်းအကြောင်းမဲ့လူမသတ်နဲ့
အပျော်မယ်လည်းလူပဲ။လူ့အသက်တစ်ချောင်းကကစားစရာမဟုတ်ဘူး။"
"အိမ်ထောင်ရေးကလည်း ကစားစရာမဟုတ်ဘူး P"
မဏီနှုတ်ဆိတ်သွားတော့သည်။
ဆေးခန်းသို့ရောက်သော် ဒေါက်တာက ကုထုံးမစခင် မဏီ့ကြယ်သီးကိုအရင်ဖြုတ်တော့တားမိသေးသည်။
သို့သော်လက်မြန်လွန်းသော လင်းသူရ ခေါ် စားဘဲကြီး၏လက်ထဲမှာကြယ်သီးကပြုတ်သွားကာ လည်တိုင်ကျော့ကျော့ကအရာတွေကနေရောင်မှာထင်းနေလေသည်။
"ဒါ ဒါတွေက"
"ကျွန်တော် က အိမ်ထောင်သည်ပါ။ဒေါက်တာ"
မဏီမျက်လုံးတွေကဂဏှာမငြိမ်စွာ
ခန့်သျှားကတော့ ဘာမှမပြောနိုင်သေးပေ။
သူတကယ်ပဲ...ဟိုလူနဲ့...
*******************************
T.B.C
ရီလန်းကသနားစရာပါ။သူ့ကိုမဆဲကြပါနဲ့။
Second leadပေမဲ့ယုတ်မာတာမရှိခဲ့ဘူးလေ
ပထမလက်လွှတ်ပေးခဲ့တာကို
မောင့်ကိုချစ်သလောက်မဟုတ်ပေမဲ့ ရီလန်းကလည်းတို့သားပဲမို့ ဆဲတာမလုပ်ဖို့တောင်းဆိုချင်တယ်။မဏီကလည်းအခုထိမှတ်ဥာဏ်မပွင့်သေးလို့ဝေခွဲမရသေးတာပါ။တကယ်ပင်ပန်းတယ်။ဒီဇာတ်အိမ်က...
၃ပွင့်ဆိုင်ရေးချင်မိတဲ့လက်ကိုသာဖြတ်လိုက်ကြပါတော့😭
ဇာမဏီမျက်ဝန်းဒင်းဆမ်းပါ👇🥟
Chapter- 32
ဆိုဖာေပၚမွာဒင္းဆမ္းထိုင္စားေနေသာလူႏွစ္ေယာက္...
အေပၚပိုင္းကသာGentlemanဆန္ဆန္ဝတ္ထားၾကၿပီးေအာက္မွာေတာ့ႏွစ္ေယာက္လုံး ေဘာင္းဘီမပါ...
အမွိုက္ပုံးထဲမွာေတာ့သုံးၿပီးသားcomdomခြံမ်ား...ထားပါေလ...
ဒင္းဆမ္းစားခ်င္တယ္ပူဆာေသာလူနာေၾကာင့္ေမာင္ဆိုတဲ့စားဖိုမႉးႀကီးကသူ႕ခ်စ္ခ်စ္အတြက္အပင္ပန္းခံလုပ္လာပါသတဲ့။သူစားခ်င္တာေကြၽးၿပီးရင္ကိုယ္စားခ်င္တာျပန္စားရမယ္ေလ။တရားတယ္ဟုတ္~~
"စားလို႔ေကာင္းလား"
"အြန္း...ေတာ္႐ုံမစားတတ္တဲ့ကြၽန္ေတာ္ေတာင္ႀကိဳက္တယ္။ေဒါက္တာ ဘယ္ဆိုင္ကဝယ္လာတာလဲ။"
"ကိုယ္လုပ္လာတာ ဘယ္ကမွမဝယ္ဘူး"
"ဟင္ တကယ္ႀကီး ေဒါက္တာကperfect guyပဲ။ ေဆးကုလည္းကြၽမ္းတယ္။ဟင္းခ်က္လည္းကြၽမ္းတယ္။ေဒါက္တာ့ဇနီးသာဆိုစိတ္ခ်မွာမဟုတ္ဘူး။"
ပလုတ္ပေလာင္းထိုးသြတ္ရင္းအားပါးတရစားေနတဲ့ေကာင္ေလးကိုသူ႕ေဘးကဂ်ဴတီကုတ္အျဖဴနဲ႕ေကာင္ေခ်ာေလးကျမတ္နိုးျခင္းေတြနဲ႕ၾကည့္ေနပါသတဲ့။
အခ်ဥ္ရည္ေတြေပေနတဲ့ႏႈတ္ခမ္းကိုလွ်ာဖ်ားနဲ႕တို႔သုတ္လိုက္ၿပီးမွ ဒင္းေလးေလွ်ာက္ထင္ေနတာကိုျပန္ရွင္းရသည္။
"ကိုယ့္ဇနီးကမင္းေလ"
"မေနာက္ပါနဲ႕"
"တကယ္ပါဆို"
ဒီလိုေတြflirtခံရတာအသားမက်တာမဟုတ္ေပမဲ့ ထိုသူကသူcrushေနေသာ တစ္နည္း အိပ္မက္လူသားႏွင့္ထပ္တူနီးပါးက်ေသာလူေခ်ာႀကီးမို႔အတန္ငယ္ေတာ့ရွိုးတိုးရွန္းတန္းျဖစ္ရသည္။
ဒီအေျခအေနႀကီးကိုမႀကိဳက္ပါ။မေန႕ကရီလန္းလက္စြပ္ကိစၥေမး၍ဝိတ္တက္လာလို႔ဆိုင္မွာျပန္ျပင္ထားတယ္ေျပာရေသးသည္။
မုသာဝါဒကိုက်ဴးလြန္ေနမိတာရယ္ ကာေမသုရယ္...
ဟူး...ငါအိမ္ေထာင္ေရးေဖာက္ျပန္ေနသလိုျဖစ္ေနၿပီ။
"ဘာေတြေတြးေနတာလဲ။စား...
စားၿပီးရင္လုပ္စရာရွိေသးတယ္ေနာ္"
မ်က္လုံးတစ္ဖက္မွိတ္ၿပီးေျပာေသာေဒါက္တာေၾကာင့္သူ႕အေတြးေတြျပန္ရပ္ကာစကားလမ္းေၾကာင္းလႊဲရန္ႀကံရသည္။
တကယ္ပဲ...မလြယ္ဘူး။စားရတာနဲ႕မကာမိေအာင္ျပန္ေကြၽးရတယ္။
"ဒါ ဘယ္လိုေခၚလဲ။ေဒါက္တာ စားလို႔ေကာင္းလို႔ ေနာက္ မွာစားမလို႔"
"ဇာမဏီမ်က္ဝန္းတဲ့..."
"ဟင္..."
ဇာမဏီမ်က္ဝန္းကိုဇာမဏီတစ္ေကာင္စားေနျခင္းေပါ့...
ဇာမဏီမ်က္ဝန္းကိုစားေနရင္း အံ့ဩသလိုေမာ့ၾကည့္ေသာ မဏီ့မ်က္ဝန္းေတြကိုခံစားခ်င္လာ၍စိတ္မထိန္းနိုင္ေတာ့ဘဲအနားသို႔တိုးကပ္သြားလိုက္သည္။
အဝါေရာင္ဖက္ထုပ္ေလးကပန္းကန္ထဲျပဳတ္က်သြားကာ မဏီဆိုဖာေပၚတြန္းလွဲခံလိုက္ရေလသည္။
"ကိုယ္ျပန္စားကလွည့္ေနာ္"
မဏီ့မ်က္လုံးေတြမွိတ္က်သြားေလၿပီ။
အဲ့ေန႕ကဂ်ဴတီကုတ္ျဖဴျဖဴမွာအခ်ဥ္ရည္ေတြေပကုန္လို႔ ထိုသူ႕အကၤ်ီကိုျပန္ေလွ်ာ္ေပးရေသးသည္။ထိုသူနဲ႕ေတြ႕တိုင္းကေျဗာက္ကေသာက္ျဖစ္ရတာအခါခါ...
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Microwaveထဲမွာေႏႊးထားတဲ့ဝက္နံရိုးကင္ကိုၾကည့္ရင္းခရင္းကိုက္ၿပီးသားရည္က်ေနရေသာေတာက္ေတာက္...
"အား...က်က္ပါေတာ့ ....အခ်ိန္မျပည့္ေသးဘူးလားကြာ"
အစားအေသာက္နဲ႕ပတ္သက္ရင္ႏွစ္ခါမေခၚရသူေလးက မည္မွ်ပင္စားရပါေစ အၿမဲဆာေလာင္ေနတတ္သည္။မသိသူဆိုခ်ဥ္ျခင္းတက္ေနမည္ထင္မွာအမွန္...
"အသည္းတုံးေလး ဘာလုပ္ေနတာလဲ ခရင္းႀကီးထိုးမိဦးမယ္"
ခါးကိုဖက္ၿပီးလာခြၽဲေနေသာလင္ေတာ္ေမာင္ကိုအာ႐ုံမေရာက္...သူ႕စိတ္ကိုအျပည့္အဝဖမ္းစားထားတာက ေလးေထာင့္မွန္ခန္းေလးထဲကဝက္နံရိုးကင္သာ......
"ရွလြတ္ စားခ်င္လာၿပီ။ အီး ဟီး က်က္ပါေတာ့လို႔"
အေနာက္ကဘဲႀကီးခမ်ာမရိုးမယြႏွင့္ဆြဲလုပ္ပစ္ခ်င္စိတ္ထိန္းထားရသည္။
ဘယ္လိုအငတ္တိုင္းျပည္ကလာတဲ့ဟာေလးပါလိမ့္။၂၄နာရီဗိုက္ဆာေနတတ္တာ...
"ရၿပီ။ဆြဲၿပီ။ အား...ပူလိုက္တာ"
ငတ္ႀကီးက်ၿပီးဆြဲထုတ္ကာလက္ပူေလာင္လို႔ ဘဲဘဲႀကီးကြၽန္ေတာ္မ်ိဳးကပဲ ခ်ီၿပီးေခ်ာ့ရ၊ ေဆးလူးေပးရ ၊နံရိုးကိုလွီးၿပီးခြံ႕ရနဲ႕ အေတာ္အလုပ္မ်ားသြားရသည္။
"ေနာက္ အဲ့လိုအစားမငမ္းရဘူး ၾကားလား
ေဘဘီေတာက္"
"ၾကားဘူး"
"ေအး...မၾကားရင္ရိုက္မွာ လာစမ္း"
"မေၾကာက္တာ ပလာတာ..."
ဂိုဏ္းခ်ဳပ္လင္တဲ့။၅ႏွစ္သားက်ေနတာပဲ။ထိန္းလိုက္ရတာဆိုတာ...လင္းယုန္ႀကီးလည္းကေလးမယူမိလို႔ပဲ။နို႔မို႔ကေလး၂ေယာက္ထိန္းေနရမွာ...ေမ်ာက္၂ေကာင္နီးနီးေလ...
"ဟဲလို"
"အင္း...ရီလန္းေျပာ ငါ့အစ္ကို ရွိတယ္မလား"
ဟိုငနဲလွမ္းဆက္၍မူမပ်က္ရန္လင္းယုန္ထိန္းေျပာရသည္။ဇာမဏီကသူ႕လက္ထဲမွာကိုး...
"ေအး...မင္းဘာအကြက္ေတြလွမ္းေ႐ႊ႕ေနလဲေတာ့ငါမသိဘူး။ငါေသခ်ာသတိေပးမလို႔...
Pကိုထိခိုက္ေစခဲ့တာဘယ္ေကာင္လဲ မင္းဦးေႏွာက္ရွိရင္ေတြးတတ္ပါေစ။ ငါမသိတဲ့အခ်ိန္ ငါ့ေယာက်ာ္းကိုေခၚထုတ္သြားဖို႔မႀကံနဲ႕။မင္းလိုေကာင္ေလာက္က ဟက္..."
လင္းယုန္နားေထာင္ရင္းလက္ယားလာ၍ေဘးနားကစိတ္ဖိစီးတိုင္းညွစ္တတ္ေသာPeach ballေလးကိုဆြဲညွစ္ပစ္လိုက္သည္။ peachေလးကေအာ္လို႔...
'လူညစ္ႀကီး'...ဟု...
"မင္းေသာက္ေပါက္ကိုေသခ်ာထိန္းကြ
ငါ့အစ္ကိုနား ျဖစ္နိုင္ရင္ ဘယ္ေကာင္မွမရွိေစခ်င္ဘူး။ၿပီးေတာ့ငါ့အဘိုးသာမင္းတို႔လွည့္ကြက္ထဲပါမယ္။ငါမပါနိုင္ဘူး ငါ့ကိုလွည့္လို႔ရမယ္ထင္ေနလား leeပဲ"
"က်စ္...ဘာေတြေျပာေနတာလဲ။ငါ အန္ကယ့္ကိုဘာမွမဟုတ္တာမလုပ္ထားဘူး"
ရီလန္းအသံကလိမ္ေနပုံမေပါက္ေပ။ဒါဆို ဒီစာခ်ဳပ္ကိစၥကသူ႕အေဖနဲ႕ပဲဆိုင္သလား။
"နယ္ေျမကိစၥ စာခ်ဳပ္ကိုျပန္စစ္ဦး
မင္းမဟုတ္ရင္ မင္းအေဖကစားေနတာပဲ
ရီလန္း...မင္းငါ့အစ္ကိုကိုတကယ္ခ်စ္လား"
"ငါ့အသက္ထက္သူ႕ကိုပိုျမတ္နိုးတယ္
စာခ်ဳပ္ကိစၥငါစစ္ေပးမယ္ မင္းေျပာသလိုဆိုရင္ ငါေတာင္းပန္တယ္။ ဟုတ္ၿပီလား Pကိုမ်က္ႏွာမညွိုးေစရဘူး စိတ္ခ်ကြာ ဒါပဲ"
"ေအး...ရီလန္း...တခ်ိဳ႕အေၾကာင္းေတြေၾကာင့္သာမဟုတ္ရင္ မင္းေရာ ငါေရာ ဇာမဏီေရာ Best friendsေတြျဖစ္ေနမွာ...မွတ္မိလား...လြန္ခဲ့တဲ့၁၅ႏွစ္ကေလ"
သူတို႔အဘိုးႏွင့္ရီလန္းအေဖ အမဲပစ္ထြက္ရင္းကေလးေတြကားေပၚမွာထားခဲ့ၾကတာ သူတို႔၃ေယာက္အတူတူေလွ်ာက္သြားရင္းလမ္းေပ်ာက္ခဲ့ၾကသည့္အခ်ိန္ေတြ...
သာမန္ေက်ာင္းသားေတြလိုေက်ာင္းမတက္ရဘဲသီးသန့္ သင္ၾကားခဲ့ရတဲ့သူတို႔...
ျပန္ေတြးရင္အတိတ္မွာသူတို႔ညီအစ္ကိုနဲ႕ ဒီငနဲက တကယ့္ရဲေဘာ္ရဲဘက္ေတြသာ...
"ဟက္.. ဟက္.. ေသခ်ာတာေပါ့
ငါတို႔ဘာေၾကာင့္မ်ားေဝးကြာသြားပါလိမ့္ အဲ့ေန႕ကေတာထဲမွာမင္းအဖ်ားႀကီးသြားလို႔ Pေက်ာပိုးရတာေလ မင္းကြာ အဲ့တုန္းကတကယ့္ငေၾကာက္"
"ငါတို႔ညီအစ္ကိုထက္ငယ္ၿပီး ငါ့အစ္ကိုကိုအုပ္သြားလို႔မေက်နပ္ေပမဲ့ ေသခ်ာေတြးၾကည့္ေတာ့လည္း အဘိုးကမင္းကိုေျမးသမက္လ်ာထားတာၾကာၿပီကိုး"
"Eagle....ငါေတာင္းဆိုခ်င္တယ္။P အတိတ္ကိုေမးရင္မင္းေရွာင္ေနပါ။ P ျပန္နာက်င္ရလိမ့္မယ္။
ဟိုေကာင့္ေၾကာင့္"
"ရီ...ငါလည္းမတတ္နိုင္ဘူးေလ
သူလုပ္ခ်င္ရင္ ဘယ္သူမွတားမရတာမင္းအသိ"
"သူ႕ကိုအခုသြားေနတဲ့ေဆးခန္းအေၾကာင္းငါမေမးရေသးပါဘူး ဒါ သူ႕အေပၚထားတဲ့ယုံၾကည္မႈေၾကာင့္"
Eagle မ်က္ႏွာပ်က္သြားရသည္။ရီလန္းသာတရားခံမဟုတ္ရင္ ဒီပြဲမွာအနစ္နာဆုံးကရီလန္းျဖစ္သြားလိမ့္မယ္။
Shit.. ..ငါအားနာလို႔ေသမွာပဲ။lee broေရ...မင္းေၾကာင့္ ငါလိမ္ေနရၿပီ။leeပဲေဟ့
အစ္ကိုတစ္ေယာက္တည္းရွိလို႔သာ...
သူ႕လင္၂ေယာက္ၾကားလင္းယုန္ႀကီးေခါင္းစားရၿပီ။
××
ညဘက္ေရာက္ေတာ့နံရိုးကင္နံ႕စြဲေနေသာေခါင္းကိုေလွ်ာ္ေပးရေသးသည္။လက္မွာအရည္ၾကည္ဖုထေနတဲ့ေတာက္တဲ့တစ္ေကာင္ေၾကာင့္
"အာဒံရဲ႕နံရိုးက ဧဝ
ကိုယ့္ရဲ႕နံရိုးကမင္း"
ေယာက်ာ္းျဖစ္သူရဲ႕ ေတာ္ကီမွာေျမာေနရၿပီးေႂကြမလိုရွိေသး ဆက္ေျပာတဲ့ရိုက္ေပါက္ေၾကာင့္ ေဒါခြီးရသည္။
"ဝက္နံရိုးေလး"
"ဂါး....အဘိုးႀကီး ကဲဟာ ကဲဟာ..."
အတင္းထုရိုက္ေန၍လက္ကိုျပန္ဖမ္းရသည္။အရည္ၾကည္ဖုေတြေပါက္ကုန္ေတာ့မယ္။ဒီကေလးကေတာ့...
"အမွန္ေျပာတာေလ ဝက္ေလး ဝက္ေလး....အား လႊတ္စမ္း"
သူ႕နား႐ြက္ကိုလွမ္းကိုက္တဲ့ဝက္ဘီလူးတစ္ေကာင္ေၾကာင့္ဗ႐ုတ္သုတ္ခေပါင္းစုံႏွင့္ေရခ်ိဳးကန္ထဲကျပန္ထြက္ရသည္။
"ေနာက္ဆို ဒီထက္နာမယ္ ဟြန္း"
စိတ္ဆိုးသြားတဲ့ဝက္ေလး...ေရပန္းေအာက္သြားရပ္ကာေက်ာေပးေလၿပီ။ ဘယ္ရမလဲ။ ငါ့ကိုလာစမ္းတာ ေတြ႕မယ္။ အဲ့peach ballကိုပိန္သြားေအာင္ကိုရိုက္ပစ္မယ္။
"အား.. ...လုပ္ၾကပါဦး"
"မွတ္ၿပီလား"
Shampooေတြနဲ႕ေခ်ာ္ေန၍လဲက်တာဖင္ထိုင္ရက္ေလး...
Eagleႀကီးခံရၿပီေပါ့။
"ဒီေန႕ေတာ့ငါခါးနာရၿပီ။ ဟင့္..."
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
အိပ္ေငြ႕ခ်ရင္းေယာင္ယမ္းေျပာမိတာေတြကအဆီအေငၚမတည့္ေသာ္ျငား ေဒါက္တာနဲ႕ျပန္ေဆြးေႏြးျဖစ္သည္။
ေမာ္နီတာမွာေပၚေနတာကအိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ တစ္နည္း အတိတ္သို႔ခရီးသြားေနေသာသူ...
အိပ္မက္ထဲမွာေပၚလာတာေတြက...
"ေမာင္ကစာအုပ္တစ္အုပ္ဆိုရင္ ငါအဆုံးထိမဖတ္ခ်င္တဲ့စာအုပ္မ်ိဳးပဲ..."
"မင္းစာအုပ္တစ္အုပ္ကိုအဆုံးထိမဖတ္ဖူးဘဲနဲ႕ဇာတ္သိမ္းကိုမသိနိုင္ဘူးေလ ဇာမဏီ"
"ငါတို႔ရဲ႕ပထမဆုံးစာမ်က္ႏွာကေရာ လွပခဲ့လို႔လား..ေမာင္"
....
ထိုစကားလုံးေတြကရိုးရွင္းေသာ္ျငားနားေထာင္ရင္းဆို႔နင့္လာသည္။အတိတ္ဟာခါးသက္ခဲ့ေလသလား။
"ကဲ ဒီေန႕ ဒီေလာက္ပဲေပါ့...
ပင္ပန္းသြားၿပီ။Bae..."
"ဘာလို႔ ကြၽန္ေတာ့္ကိုBaeလို႔ေခၚတာလဲ။ေဒါက္တာ..."
"မင္းကသိပ္ကိုခ်စ္စရာေကာင္းလို႔ေပါ့"
"ဘာဗ်!!! မဟုတ္ဘဲနဲ႕..."
စိတ္တိုဟန္ ေအာ္ေျပာေသာသူ၏အသည္းေလးကခုံမွထရပ္ကာ ဝူးဝူးဝါးဝါးရန္ေတြ႕ေလသည္။
တကယ္ခ်စ္စရာေကာင္းတာပါဆိုကြာ...
》》》》》》》》》》》
ျမက္ခင္းျပင္ေပၚမွာေမွာက္ခုံေလးေနကာစာဖတ္ေသာေမ်ာက္ေလးတစ္ေကာင္အားကင္မရာျဖင့္ခ်ိန္ေနတဲ့ဘိုကျပားေလးတစ္ေယာက္...
မေက်မခ်မ္းၾကည့္ေနေသာ မာမီဆူး...
Sueကိုေမြးတုန္းကသားေလးမို႔အရမ္းေပ်ာ္ခဲ့တာ
အခုေတာ့တစ္ဦးတည္းေသာသားကgayျဖစ္႐ုံမကလို႔ Bottomေတာင္ထိုင္ရတယ္ဆိုေတာ့လည္းမေထြးနိုင္မအန္နိုင္ျဖစ္ရသည္။
"သားကသူ႕ကိုအေတာ္ခ်စ္ပုံရတယ္။"
မာမီဆူးထင္သလိုသာ...
ငေမ်ာက္ကသာ သူ႕ကိုနိုင္စားတယ္ေအာ္ေနတာ
David Sueခမ်ာ အၿမဲစာေမးပြဲနီးတိုင္းဘဲဘဲအတြက္ပါစာကူးေပးရသည္။အိမ္စာထပ္ေပးရသည္။ပရက္တီကယ္ခ်ိန္ဆိုအိမ္အေရာက္သြားပင့္ရသည္။အရက္ေသာက္ၿပီးေမွာက္ေနတတ္လို႔ clubေတြသြားတိုင္း Momေခါင္းအေခါက္ခံၿပီးကို ဘဲႏွင့္အတူအေဖာ္ျပဳေပးရသည္။
ေျပာရရင္ Sue ကို ကေလးဆိုးဆိုးေနေသာ monkey တစ္ေကာင္ကအဆင္းလွသေလာက္အခ်င္းပုပ္သည္ဆိုတာပင္...
"ေနပူတယ္ ဆူး"
"အင္း...ခဏေလး"
၁၀နာရီေလာက္က်ေတာ့ေနကထိုးလာၿပီ။ေနပူဆာလႈံေနရင္းBrown skinေလးကိုထိန္းသိမ္းေတာ့ ဆူးကSunscreenကိုေဖာက္ကာ ညွစ္လိမ္းေပးရသည္။မက္မြန္သီးလုံးလုံးေလးကမစားရအေညွာ္ခံေလးသာ...
ကိုင္ခြင့္ရတာပဲေက်းဇူးတင္ရမည္။
"စာဖတ္ရတာပ်င္းလာၿပီ။မင္းသီခ်င္းဆိုျပ"
"ဒိုေရမီဖာ ဆိုလာဒီဒို"
"Lee"
"အဟီး...ငါမွမရတာ"
"ဖယ္ေတာ့"
"မဖယ္ဘူး"
"မင္း"
လည္ပင္းကိုက်ေရာက္လာတဲ့ႏႈတ္ခမ္းေတြကခရမ္းေရာင္အကြက္ေတြဖန္ဆင္းေလၿပီ။ငဆူးမာမီခမ်ာ အဝတ္လွန္းေနရင္း ရွက္ကာအိမ္ထဲျပန္ေျပးရသည္။
"ဆူး.. မင္း Fifty shades of grey ၾကည့္ဖူးလား။"
"ဟင့္အင္း ဘာကားလဲ။ သရဲကားလား။"
"ဟိုက္.. မဟုတ္ဘူးေလကြာ
ဒါျဖင့္ Fifty shades darkerတို႔ 365 daysတို႔ Fifty shades of freedတို႔ေရာ ၾကည့္ဖူးလား။"
"နာမည္ေတာင္မၾကားဖူးဘူး။ သရဲကားေတြလား။ စုံေထာက္ကားေတြလား။"
"Wow...innocent(အင္နိုးစန့္)ပဲ"
ေမ်ာက္ပါးစပ္ေလးအေဟာင္းသား..
Mama boyေလး ငဆူးကိုအေတာ္သနားသြားရွာသည္။ဘယ္လိုမ်ားရွင္သန္လာပါလိမ့္။
လတ္စသတ္ေတာ့ငါ့ဘဲက အင္နိုးစန့္ႀကီးပဲ။
'ဒါေၾကာင့္ ဒင္း Bျဖစ္တာ'
တကယ္ေတာ့ဆူးသည္ေမ်ာက္ကိုခ်စ္လို႔အေလွ်ာ့ေပးတာမွန္း monkeyတစ္ေကာင္မသိပါေလ..
အင္နိုးစန့္ဘဲေလး ကိုၾကည့္ရင္းစိတ္မေကာင္းျဖစ္စြာလက္ထဲကစေတာ္ဘယ္ရီသီးကိုသာနာနာကိုက္စားလိုက္သည္။
'ငါညင္သာပါ့မယ္ကြာ..'
ဆူးကေတာ့ ရည္းစားျဖစ္သူမ်က္ႏွာၾကည့္ၿပီးအူေၾကာင္ေၾကာင္ျဖစ္ေနေလရွာရဲ႕။
သိပ္မၾကာပါ။ဆူးေပါင္ေပၚမွာေခါင္းအုံးၿပီးစာအုပ္ႀကီးမ်က္ႏွာအပ္ကာေမ်ာက္တစ္ေကာင္အိပ္ေပ်ာ္သြားေလသည္။
"႐ုပ္ဆိုးေလး
Ugly monkey"
႐ုပ္ဆိုးကိုခ်စ္မဝျဖစ္ေနတာလည္းသူပါပဲ။နာရီဝက္ၾကာေနပူဆာလႈံၿပီးမွေမ်ာက္ကိုေနထိုးေန၍ bathrobeၿခဳံေပးကာ ငဆူးအခန္းဆီေပြ႕ေခၚလာရသည္။
"အဟမ္း...Sue..."
"Yes .Mom."
"Here...His clothes"
"Oh...thank you...Mom
မြ"
ဘဲကိုခ်ီထားရင္းအေမပါးကိုလွမ္းနမ္းကာခြၽဲေသာသားအလိမၼာေလးကိုလည္းမနိုင္ပါ။အခုေတာ့သမက္အဝတ္အစားေတြပါမီးပူတိုက္ေပးေနရေသာ သူမအျဖစ္...
သားေလးတစ္ေယာက္တည္းေမြးမိလို႔သာပဲ။
"ငါအိပ္ေပ်ာ္သြားတာလား"
"အင္း...မြ မင္းပိုညိုမွာစိုးလို႔ ငါအထဲခ်ီလာတာ"
"ညိုပါေစေပါ့"
"မည္းသြားရင္ဘယ္ႏွယ့္လုပ္မလဲ"
"မင္းမႀကိဳက္ဘူးလား"
"အမ္...ငါက ကိစၥမရွိပါဘူး မင္းျဖစ္ေနရင္ၿပီးၿပီ"
"အာ့ဆိုလည္းေျပာမေနနဲ႕။အာေညာင္းတယ္။ဆန္းကစ္ေဖ်ာ္ေပး"
"ခဏေစာင့္"
သူမ်ားအိမ္လာေနၿပီးသူမ်ားသားအမိျပန္ခိုင္းစားေနေသာ ပါးပါးသားေမ်ာက္ေမ်ာက္ကေတာ့အခြင့္ထူးခံလူတန္းစားေလးသာ...
"ခ်ိဳလား"
"ခ်ဥ္တယ္"
"ငါတိုက္မယ္ ခ်ိဳေအာင္"
ပါးစပ္ထဲေျပာင္းထည့္ၿပီးႏႈတ္ခမ္းခ်င္းေတ့တိုက္ေတာ့လည္းႏွစ္ေယာက္သားဆန္းကစ္ေဖ်ာ္ရည္ခ်ိဳခ်ိဳေလးကိုမွ်ေသာက္လိုက္ရသည္။
"အိမ္မျပန္ေတာ့ဘူး"
"အင္း...မျပန္နဲ႕ ငါတင္ေကြၽးထားမယ္"
"တကယ္ေနာ္"
"ဆယ္ကယ္"
"ဟားဟား..."
မိခင္ျဖစ္သူမွာေတာ့ထမင္းစားဖို႔လာေခၚရင္းၾကက္သီးထလာရသည္ေၾကာင့္ျပန္လွည့္ထြက္ရေလသည္။
ေမ်ာက္တစ္ေကာင္ အလည္ေရာက္ရာမွအိမ္ရွင္ျဖစ္သြားျခင္းသာ...
♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡
"ရီလန္း...ဒီေန႕ဘယ္မွမသြားဘူးလား"
"အင္း... မင္းနဲ႕လမ္းေလွ်ာက္ထြက္ခ်င္လို႔... ႁပြတ္စ္"
"သြားမယ္ေလ"
"ခဏေလး....Roleyနဲ႕ Lionကိုေခၚလိုက္"
ေဝၚကီေတာ္ကီနဲ႕လွမ္းေျပာတတ္ေသာသူ႕အက်င့္ေၾကာင့္ၿခံထဲကကိုယ္ေတာ္ေတြခမ်ာအၿမဲ၂၄နာရီအသင့္ရွိရသည္။
"ဘာႀကီးေတြလဲ။"
"အင္း...ငါ့ကေလးေတြေလ"
"ဟမ္"
"အမေလး"
ဟက္စကီးႀကီးႏွစ္ေကာင္ကၿခံထဲမွာထီးထီးႀကီး...
ရီလန္း...ဘာလုပ္မလို႔လဲ။
"ၿခံထဲသူစိမ္းမဝင္ေအာင္လို႔ပါ
လာ မင္းကဟိုတစ္ေကာင္ကိုဆြဲ
ငါကဒီဘက္ကေကာင္ကိုဆြဲမယ္
သူကRoley မင္းဆီကLionတဲ့
ဘယ္လိုလဲ။ႀကိဳက္လား"
ဘာမွျပန္မေျပာေသးလို႔စိတ္မရွည္ဘူးထင္ပါရဲ႕။အျမန္ၿပဳံးၿပီးျပန္ေျဖရသည္။
"အင္း အင္း မိုက္တယ္။လက္ေဆာင္လား...
မဆိုးပါဘူး။ၿခံလုံတာေပါ့"
"မင္းကိုပါလုံေစခ်င္တာ"
"ဟင္"
"သြားရေအာင္"
ခါးဖက္ၿပီးႀကိဳးစဆြဲကာသြားေတာ့ သူလည္းၿခံက်ယ္ႀကီးထဲလိုက္ပါသြားရသည္။
*ရီလန္း...ငါ မင္းကိုမယုံေတာ့ဘူး။ဒါေၾကာင့္ သစၥာမရွိေပးနိုင္တာပါ။မင္းကေရာ ဘာလို႔ငါ့အတိတ္ကိုဖုံးကြယ္ေသးလဲ။ငါပဲလူဆိုးျဖစ္ေနသလိုမလုပ္နဲ႕ေလကြာ...*
"ထိုင္မလား"
"အင္း...ေမာၿပီ"
"ငါတို႔အတူမေနတာဘယ္ႏွရက္ရွိၿပီလဲ။မင္းေမာတတ္လာတာ အဲ့ဒါနဲ႕ဆိုင္မလား"
"ရီလန္း"
"ဒီညအျပင္မသြားေတာ့ဘူး။အေဖ့ကိုလည္းအလုပ္ကိစၥအကုန္ေျပာၿပီးၿပီ။အဘိုးလည္းျပန္သြားၿပီ။
P ငါဒီညလိုခ်င္တယ္"
"ဟို..."
"P..."
"ငါလိပ္ေခါင္းျဖစ္ေနတယ္"
ရီလန္းမ်က္ႏွာရႈံ႕မဲ့သြားသည္။ဘာလဲကြာ...အဲ့ေလာက္ႀကီးေျပာစရာလား
"တကယ္ပါဆို အရမ္းနာေနလို႔ ထိုင္ရင္ေတာင္သတိထားေနရတာ"
"ဟူး...မသိခ်င္ဘူး ညက်မွစစ္ေဆးမယ္ ဒါပဲ"
ေၾကာက္စရာေကာင္ကိုၾကည့္ရင္းစာခ်ဳပ္ေပၚကမွင္ပ်က္မဲ့အခ်ိန္ကိုေစာင့္ရင္း အတိတ္ကိုပိုသိလာေစရန္လည္းႀကိဳးပမ္းရန္လႈံ႕ေဆာ္ရေပမည္။
/ဟူး...မလြယ္ပါလား
ေတာ္ေသးတယ္။ေဒါက္တာကMarkingရာမေပးတတ္လို႔/
/ငါညက်ရင္မင္းအတြက္မျဖစ္ေပးနိုင္ေလာက္ဘူး
Sorryကြာ အဲ့အစား တျခားဟာငါျပန္ေပးပါ့မယ္/
ရီလန္းကိုယ္လက္သုတ္သင္ရင္းတစ္စုံတစ္ေယာက္ကိုစစ္ေဆးေရးဝင္ရန္ႀကိဳေတြးရင္းရင္ခုန္ရသည္။
အဟက္...P...ငါႏြားက်ေနလား
မသိခ်င္ဘူး...မင္းကိုေမးလိုက္ရင္ၾကားရမဲ့အရာေတြမခံစားနိုင္ဘူး
အဲ့ဆရာဝန္ကမင္းနဲ႕ေန႕တိုင္းနီးပါးရွိေနတာ ငါမရိပ္မိရေအာင္အ႐ူးမွမဟုတ္တာ...
"F**k...ခ်စ္ရတာေသာက္ရမ္းရင္နာရတယ္
ျမားနတ္ေမာင္ကငါ့ဘက္မရွိဘူး
Infanity f**kပဲေဟ့"
သူ႕ကိုယ္သူသန့္စင္ရင္းဘာမ်ားခ်ိဳ႕ယြင္းလဲျပန္ၾကည့္မိသည္။psychoပဲလား ေတာ့မသိ။အိမ္ေထာင္သည္ျဖစ္လာရေတာ့ ယုံၾကည္မႈေတြပိုလိုအပ္လာတာအမွန္။
သူမ်ားမႀကိဳက္ဘူးလား
ငါ့မ်က္ႏွာကိုဘယ္လိုျပဳျပင္ရင္ေကာင္းမလဲ။
သူစိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ဘယ္လိုေနေပးရမလဲ။
ခႏၶာကိုယ္အခ်ိဳးအစားေၾကာင့္လား။
ခြဲစိတ္ပစ္ရမလား...
အေတြးေတြက ဟိုမေရာက္ သည္မေရာက္ႏွင့္...
"ဟူး...ငါႏွယ့္လည္းခ်စ္ရတာဝဋ္တစ္မ်ိဳးပဲထင္ပါရဲ႕"
ခ်စ္ျခင္းကျပည့္စုံျခင္းေတာ့မဟုတ္ေပ။Relationshipတစ္ခုမွာပူပန္ေၾကာင့္က်မႈဆိုတာေတာ့ရွိစၿမဲသာ...
ေယာက်ာ္းမိန္းမဆက္ဆံေရးမွာေတာင္ ေယာက်ာ္းေလးဘက္ကယုံၾကည္မႈေပ်ာက္ဆုံးတာရွိနိုင္သလို မိန္းကေလးဘက္ကလည္းသိမ္ငယ္တာေတြရွိနိုင္သည္။
"Healthy relationshipျဖစ္ေအာင္မၾကာခဏေတာ့အတူေနေပးရမယ္။ ငါလိုခ်င္တာမင္းဆီကပဲေလ"
သူ႕အေတြးေတြရပ္သြားၿပီးညအိပ္ဝတ္စုံဝတ္ကာမဂၤလာဦးအခန္းဆီလွမ္းလာခဲ့သည္။ဘယ္သူထင္မွာလဲ။Pက သူ႕အခ်စ္ကိုေစာ္ကားရက္မယ္လို႔...
"Phoenix ဒါဘာအခ်ိဳးလဲ။"
မေပၚ့တေပၚဝတ္ထားေသာမိန္းမ၂ေယာက္ကသူတို႔ကုတင္ေပၚမွာ...
Pကဆိုဖာေပၚၿငိမ္သက္စြာထိုင္ရင္း ဖုန္းဂိမ္းေဆာ့ေနသည္။
"အင္း...မင္းလိုအပ္မယ္ထင္လို႔ေလ
ငါမေပးနိုင္ေတာ့ စိတ္မေကာင္းလို႔ပါ
မင္းအတြက္အေလ်ာ္ျပန္ေပးတာ
သူတို႔ဆီကယူလိုက္ေနာ္
သန့္ပါတယ္ကြ"
"မင္း...ေတာက္"
မွန္တင္ခုံေပၚကေပးရန္ျပင္ထားေသာေလးေထာင့္ကတၱီပါဘူးေလးကိုပစ္ေပါက္ရင္းေပါက္ကြဲမိသည္။
Pက သူ႕ကိုမၾကည့္။ဘာလဲ။မင္းျဖစ္ေစခ်င္သလိုမဟုတ္လို႔လား။
ငါေသာက္႐ူးမဟုတ္ဘူးကြ...
"မင္းျဖစ္ေစခ်င္တာဒါလား"
"ဟို"
"ငါေမးတာပဲေျဖ"
"အင္း...မင္းသေဘာမက်ရင္"
"ထားခဲ့"
"ရီ..."
"ထားခဲ့ၿပီးမင္းသြားေတာ့"
"ေကာင္းၿပီေလ။ မင္းအလိုရွိသလိုလုပ္နိုင္တယ္။
Ladiesတို႔ သူ႕ကိုအေကာင္းဆုံးေပးလိုက္ပါ"
"ဟုတ္ကဲ့ သခင္ေလး"
ရီလန္းမ်က္ႏွာကတည္တင္းေနသည္။
'ဒီညလက္စြပ္အသစ္ေလးနဲ႕ၾကည္ႏူးဖို႔စဥ္းစားထားတာလည္းအကုန္သဲထဲေရသြန္ျဖစ္သြားၿပီ။ဒါပါပဲ။သူကဗီလိန္...'
Pကလွည့္ၾကည့္ လွည့္ၾကည့္နဲ႕ပဲထြက္သြားေလၿပီ။ကတၱီပါဘူးေလးကိုေတာင္ခလုတ္တိုက္မိသြားေသးသည္။
သူထြက္သြားေတာ့မွေၾကကြဲစြာေရ႐ြတ္မိသည္။
"ငါ့ရဲ႕ဇာတ္သိမ္းကမလွရင္ေတာင္ မင္းကငါနဲ႕အတူရွိေနရမယ္။sorry P
မင္းကိုခ်စ္တာနဲ႕ပဲ ေခါင္းငုံ႕ခံမဲ့ေကာင္မဟုတ္ဘူး"
"အား...ကယ္ၾကပါ...
ေၾကာက္လို႔ပါ
မလုပ္ပါနဲ႕..."
မိန္းကေလးေတြေအာ္သံေတြထြက္လာလို႔မဏီ လန့္ၿပီးသြားၾကည့္ရန္ျပင္ေသာ္လည္း သူ႕စိတ္ကိုသူျပန္ထိန္းကာေဆးေတြသာဝါးေနမိသည္။
"စီးကရက္တစ္ဘူးဝယ္ေပးစမ္း"
"ဟုတ္ကဲ့ သခင္ေလး"
စီးကရက္နံ႕ေတြနဲ႕ျပန္ယဥ္ပါးလာေလၿပီ။
ေတာင္းပန္ဖို႔လိုလား။ငါမွားသြားလား...ရီ
"သ သခင္ေလး"
"ဘာလဲ ေျပာ"
"Boss...Bossေသြးေတြနဲ႕"
"ဟင္"
မဏီသူတို႔အခန္းေရွ႕ျပန္သြားကာ တံခါးကိုတိုက္ဖြင့္သည္။ေသာ့ရွာေနရင္ၾကာလိမ့္မည္။
ဒုန္း...
"ခ်ဳံးရီလန္း မင္း"
မိန္းမငယ္ေတြရဲ႕ကိုယ္ေပၚမွာဓါးခ်က္ေတြကျမင္မေကာင္းလွ။ကုတင္တစ္ခုလုံးမွာေသြးလႊမ္းကာေခါင္းျပတ္ေတြကသူ႕ကိုၾကည့္ေနသလို...
"မင္းပဲအလိုရွိသလိုလုပ္ဆိုေတာ့ ငါလည္းငါ အလိုရွိသလိုလုပ္လိုက္တာ ဟက္..."
"မင္းကြာ...သူတို႔လည္းလူကြ
အေပ်ာ္မယ္ျဖစ္တာနဲ႕ပဲတန္ဖိုးမရွိတာမဟုတ္ဘူး"
"ငါ့မ်က္လုံးထဲမွာေတာ့ မင္းဆိုတဲ့တန္ဖိုးႀကီးတဲ့ေကာင္ကေနရာယူထားတယ္ေလ...
သူတို႔ေသသြားေတာ့ အနည္းဆုံး ငါစိတ္ေျပသြားတယ္ကြ
ဟားဟား...မင္းထပ္ေပးေလ ငါထပ္သတ္ေလပဲ"
မဏီသက္ျပင္းခ်လိဳက္ၿပီး အကၤ်ီၾကယ္သီးေတြျဖဳတ္လိုက္သည္။ဒီေကာင္ဒါေၾကာင့္ဒီလိုျဖစ္ေနတာပဲဟာ...
"P ရပ္လိုက္ ငါေျပာေနတယ္ ရပ္ေတာ့လို႔"
Pကိုေဆာင့္တြန္းလိုက္ၿပီးလက္ေမာင္းႏွစ္ခုကိုဆြဲညွစ္ကာေဒါသတႀကီးျဖင့္ႏႈတ္ခမ္းေတြကိုကိုက္ဖဲ့လိုက္သည္။
ေစာ္ကားလြန္းတယ္...
"ငါေသာက္ရမ္းထန္ေနတဲ့ေကာင္မဟုတ္ဘူး
ေအး...မင္းမေပးခ်င္ရင္လည္းအတင္းမေတာင္းဘူး"
မဏီ့မ်က္လုံးေတြကနီရဲလာသည္။ပထမဆုံးအႀကိမ္စာနာမိျခင္း...
"ငါေတာင္းပန္..."
"မလိုဘူး"
"မဟုတ္ေသး..."
"ငါever မင္းကိုf**kခ်င္ေနတယ္မ်ားထင္ေနလား
P...."
"Sorry...ရီ..
You should left me.
I'm not a good person for you."
"No.I won't .Thanks...P..."
ရီလန္းကသူ႕ကိုယ္ေပၚကထကာတစ္ဖက္ခန္းသို႔ဝင္သြားေလၿပီ။ၾကမ္းျပင္ေပၚကကတၱီပါဘူးေလးကိုေကာက္ကာစားပြဲေပၚတင္ထားေပးလိုက္သည္။
"ငါ့အေတြးေတြမမွန္ေသးလို႔ပါ
မင္းကိုေစာ္ကားရာက်သြားတာမရည္႐ြယ္ဘူး တကယ္"
သူအလိုက္သိစြာေအာက္ထပ္ကအခန္းကိုေျပာင္းေနလိုက္သည္။သူတို႔အခန္းကေသြးညွီနံ႕ေတြနဲ႕အိပ္မေပ်ာ္နိုင္ေလာက္ေတာ့ေပ။
"ရီ..."
အေနာက္ကသိုင္းဖက္လာတဲ့လူကေရခ်ိဳးသန့္စင္ၿပီးျပန္စိတ္ၿငိမ္သြားသည့္ပုံ။
"ငါမရည္႐ြယ္"
"ေတာ္ေတာ့...
ငါကမင္းခႏၶာကိုယ္ပဲလိုခ်င္တဲ့ေကာင္မ်ားထင္ေနလား
ဖက္ထား႐ုံပဲ"
"အင္းပါ"
Pရဲ႕ဂုတ္ပိုးနဲ႕ေက်ာျပင္ကတက္တူးေတြကိုထိေတြ႕ရင္းရင္ေမာရျပန္သည္။
"က်န္တာမလိုဘူး။အနမ္းေလာက္ပဲခြင့္ျပဳပါ..."
လည္ပင္းဆီသို႔တစ္ခ်က္နမ္းလာေသာရီလန္းကိုမတုန့္ျပန္ေတာ့ဘဲမဏီေအးေဆးစြာအိပ္စက္ေလၿပီ။
ဒါပါပဲ။ခ်ဳံးရီလန္းဆိုတာ မဏီ့ကိုစိတ္ဆိုးသြားရင္ေတာင္ခြဲအိပ္မဲ့လူစားမ်ိဳးမဟုတ္ေပ။...
မနက္ခင္းေနေရာင္ျဖာလာေတာ့ မဏီ့ေခါင္းကသူ႕ရင္ဘတ္ေပၚမွာ...
"ဟူး...ညကလူသတ္သမားကဒီ႐ုပ္ဆိုတာ ရိုက္စစ္ေတာင္ယုံမွာမဟုတ္ဘူး....ခ်ီး...ေစာက္ေခြး
႐ုပ္ခံနဲ႕လူသတ္ေနတာ"
သူ႕ခါးေပၚကလက္ကပိုတင္းက်ပ္လာကာအိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့လူကမ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ေနေတာ့မဏီ သူ႕ႏွာေခါင္းကိုဆြဲလိမ္ပစ္လိုက္သည္။
"F**k boy...
P နိုးၿပီလား"
"အင္း...ငါ...ေျပာစရာရွိတယ္။မင္းဒီေန႕အားလား"
"မရဘူး...မေန႕ကအတင္းျဖတ္ခ်ထားတဲ့ကိစၥေတြျပန္ရွင္းရဦးမယ္။ေနာက္မွေပါ့"
"အင္း...အင္း...မအားလည္းေန"
"P...."
"ေျပာ"
"ေနာက္ အဲ့လိုမလုပ္နဲ႕ေတာ့"
"မင္းလည္းအေၾကာင္းမဲ့လူမသတ္နဲ႕
အေပ်ာ္မယ္လည္းလူပဲ။လူ႕အသက္တစ္ေခ်ာင္းကကစားစရာမဟုတ္ဘူး။"
"အိမ္ေထာင္ေရးကလည္း ကစားစရာမဟုတ္ဘူး P"
မဏီႏႈတ္ဆိတ္သြားေတာ့သည္။
ေဆးခန္းသို႔ေရာက္ေသာ္ ေဒါက္တာက ကုထုံးမစခင္ မဏီ့ၾကယ္သီးကိုအရင္ျဖဳတ္ေတာ့တားမိေသးသည္။
သို႔ေသာ္လက္ျမန္လြန္းေသာ လင္းသူရ ေခၚ စားဘဲႀကီး၏လက္ထဲမွာၾကယ္သီးကျပဳတ္သြားကာ လည္တိုင္ေက်ာ့ေက်ာ့ကအရာေတြကေနေရာင္မွာထင္းေနေလသည္။
"ဒါ ဒါေတြက"
"ကြၽန္ေတာ္ က အိမ္ေထာင္သည္ပါ။ေဒါက္တာ"
မဏီမ်က္လုံးေတြကဂဏွာမၿငိမ္စြာ
ခန့္သွ်ားကေတာ့ ဘာမွမေျပာနိုင္ေသးေပ။
သူတကယ္ပဲ...ဟိုလူနဲ႕...
*******************************
T.B.C
ရီလန္းကသနားစရာပါ။သူ႕ကိုမဆဲၾကပါနဲ႕။
Second leadေပမဲ့ယုတ္မာတာမရွိခဲ့ဘူးေလ
ပထမလက္လႊတ္ေပးခဲ့တာကို
ေမာင့္ကိုခ်စ္သေလာက္မဟုတ္ေပမဲ့ ရီလန္းကလည္းတို႔သားပဲမို႔ ဆဲတာမလုပ္ဖို႔ေတာင္းဆိုခ်င္တယ္။မဏီကလည္းအခုထိမွတ္ဥာဏ္မပြင့္ေသးလို႔ေဝခြဲမရေသးတာပါ။တကယ္ပင္ပန္းတယ္။ဒီဇာတ္အိမ္က...
၃ပြင့္ဆိုင္ေရးခ်င္မိတဲ့လက္ကိုသာျဖတ္လိုက္ၾကပါေတာ့😭