វិញ្ញាណទីប្រាំមួយ 👻💜

ភាគទី 2 « ម្នាក់នោះជាគេ »

   បន្ត

  ក្រោយពីដើរមកដល់ថ្នាក់វិញខ្ញុំក៏ចាប់ផ្ដើមអង្គុយក្នុងតុយ៉ាងស្ងប់ស្ងាត់ ព្រោះខ្ញុំមិនសូវ
មានមិត្តនោះដូចនិយាយពីខាងដើមចឹងវាជាថ្ងៃដំបូង កំពុងអង្គុយក៏មានមនុស្សប្រុសម្នាក់ដើរមក រកខ្ញុំ

« សួរស្ដី » គេនិយាយ
« បាទសួរស្ដី » ខ្ញុំតបគេវិញ
« សុំស្គាល់ផងបានទេ »
« បាទ បានតាស » ខ្ញុំ
« ខ្ញុំឈ្មោះ Jing Cheng »
« ចំណែកខ្ញុំឈ្មោះ Ming Xiao Zhan »

  ពួកយើងទាំងពីនិយាយយ៉ាងចុះសម្រុងគ្នា បន្ទាប់មកក៏ដល់ម៉ោងចូលរៀនវិញដែល ព្រោះតែតុយើងទាំងពីនៅជិតគ្នាការប្រាស្រ័យទាក់កាន់តែជិតស្និត

លោកគ្រូគាត់ដើរចូលមកក្នុងថ្នាក់តែមុខគាត់មិនរីកនោះទេ ម្នាក់ៗនៅក្នុងថ្នាក់នេះគ្មានអ្នកណា ហ៊ាននិយាយគ្នាសូម្បីខ្ញុំនិង Cheng ក៏មិនហ៊ាន ដែល ហើយក៏ចាប់ផ្ដើមទៅ កំពុងតែរៀនសំឡេងក៏ចាប់ផ្ដើមឮ ខ្ញុំមិនដឹងថាម្នាក់នោះចង់បានអ្វីពីខ្ញុំនោះ មួយសន្ទុះក៏បានបាត់ទៅអារម្មណ៍ខ្ញុំមិនបានស្ដាប់លោកគ្រូពន្យល់នោះទេ បែរទៅរងចាំសំឡេនោះពន្លឺម្ដងទៀត ស្មានមិនខុសសំឡេងក៏បានបន្លឺម្ដងទៀតតែហាក់ដូចជា គ្រប់សកម្មភាពត្រូវបានផ្អាក គ្រប់យ៉ាងប្រែទៅជាអតិតកាល មានស្រមោលមួយបាននាំខ្ញុំទៅអគារដែលគេទុកចោលនៅជិតសួនច្បារ នោះ តែអគារហាក់មិនស្ងាត់ដូចជាពេលធ្មតាឡើយ សភាពមានមនុស្សឈរនិយាយគ្នាទៅវិញទៅ សប្បាយរីករាយ ប៉ុន្តែអ្វីដែលចម្លែកនោះគឺ គ្រប់គ្នានៅទីនោះមិនបានមើលឃើញ នោះទេ ស្រមោលនោះក៏បាននាំខ្ញុំអោយទិដ្ឋភាពនូវរឿងមួយចំនួន

  « កុំចូលមកជិតខ្ញុំចេញទៅ » សំឡេងមនុស្សស្រីម្នាក់និយាយអោយបុរសដែលដើរមកជិត នាងនោះអោយចេញតែបុរស់ម្នាក់នោះហាក់មិនស្ដាប់នាងឡើយ នាងកាន់តែដើរថយក្រោយថយរហូតដល់ជាជំហ៊ានចុងក្រោយ

ក្ដុក ( សំឡេងធ្លាក់ )

  គ្រប់គ្នាក៏បានឆោឡោរត់មកមើលក្មេងម្នាក់ ដែលស្រស់ស្អាតបានធ្លាក់ពីខាងលើដំបូលចុះមក ដោយមានឈាមស្រោចពេញរាងកាយ
ពេលដែលខ្ញុំទិដ្ឋភាពនោះខ្ញុំមានការរន្ធត់ណាស់ទឹកក៏បានស្រក់ចុះមក ហើយក៏បានភ្ញាក់ឡើង វិញ