I love you for ever

Η απόφαση

   Κοιμήθηκα μέχρι αργά το επόμενο πρωί...Το τηλέφωνο δεν σταμάτησε όλη νύχτα...Με μεγάλη μου έκπληξη όταν το άνοιξα είδα πως δεν ήταν όλες οι κλήσεις από τους γονείς μου και από τον Άρη...Υπήρχε μια κλήση από την μητέρα του...Την πήρα αμέσως τηλέφωνο...
-Καλημερα σας!Της είπα μόλις το σήκωσε...
-Κοριτσι μου που είσαι έχουμε ανησυχήσει όλοι τόσο πολύ...
-Σας έβαλαν και εσάς να με πάρετε τηλέφωνο έτσι;
-Οχι...Από μόνη μου σε πήρα...
-Μετα από όλα όσα σας κάναμε συνεχίζεται να ανησυχείτε για εμένα;
-Με εσένα δεν έχω τίποτα...Ούτε με τον πατέρα σου...Με την μητέρα σου και τον άντρα μου τα βάζω...Γυρνά πίσω και αν θέλεις να είσαι με τον γιο μου θα σας βοηθήσω εγώ...
-Δεν ξέρω αν μπορώ μετά από όλα όσα έμαθα να γυρίσω πίσω...
-Σκεψου το σε παρακαλώ...
-Θα το σκεφτώ...Σας παρακαλώ μην τους πείτε ότι μηλίσαμε...
-Δεν θα τους πω τίποτα...
Η πρώτη μου σκέψη μόλις έκλεισε το τηλέφωνο ήταν να πάρω τον Άρη και να του πω πως θέλω να γίνουν όλα όπως πριν λίγες μέρες...Όμως δεν το έκανα...Οι τύψεις με έτρωγαν και δεν μπορούσα ούτε να τον ακούσω...Η ακριβώς επόμενη σκέψη μου ήταν να σηκωθώ να πάρω πρωινό και να το σκεφτώ με την ησυχία μου...Σηκώθηκα από το κρεβάτι όμως δεν άργησα να ξανά καθήσω καθώς μια ξαφνική ζαλάδα με χτύπησε...Σηκώθηκα ξανά και αυτή την φορά κατάφερα να ντυθώ και να κατέβω στην καφετέρια...Σκέφτηκα πως η ζαλάδα προερχόταν από την πείνα αλλά και το κλάμα μου...Αφού τελείωσα το πρωινό μου ανέβηκα στο δωμάτιο...Άρχισα να μαζεύω τα πράγματα μου...Ξαφνικά μια δεύτερη ζαλάδα ειρθε...Ανησύχησα πολύ και αποφάσισα να επεσπέυσω την επιστροφή μου στο σπίτι...Είχα σκεφτεί πολύ καλά όσα είχαν γίνει τις προηγούμενες μέρες...Ήξερα ότι θέλω να είμαι με τον Άρη και τώρα που η μητέρα του συμφώνησε να μας βοηθήσει ειμουν σίγουρη τι θα κάνω με αυτήν την υπόθεση...Θα είμαι μαζί του...
    Στον δρόμο πήγαινα πολύ αργά...Δεν μπορούσα να πάω πιο γρήγορα γιατί οι ζαλάδες γινόταν πιο έντονες...Μόλις γύρισα στην πόλη μου χωρίς να το σκεφτώ πήγα να τον βρω...Άνοιξε την πόρτα και όρμηξα πάνω του...Τον φίλησα γλυκά και τον ρώτησα:
-Τι ξανά δοκιμάζουμε;
-Εννοείται...Μου απάντησε...