Doğarız, büyürüz, ölürüz. İşte bu zorlu ve uzun yolda bizim karşımıza farklı kapılar çıkar. Ne demiş atalarımız, "Bir kapı kapanırsa, bin kapı açılır." Bazı kapılar bizi hüsrana uğratır bazılarıyla mutlu olmamızı sağlar. Aslında fazla söze ne hacet? Bazı olaylar oluyor ki mantığımızla hareket ediyor ve "o" kapının, "o" yolun bizi mutluluğa, huzura götüreceğini sanıyoruz. Fakat bazen öyle olaylar oluyor ki iç sesimizi dinlemek zorunda kalıyoruz. Mantığımızı hiç devreye sokmadan sadece duygularımızla hareket ediyor, sonra... Sonrası olmuyor aslında. Belki mutlu oluyoruz, belki mutluymuşuz gibi davranıyoruz. İşte, bütün hayatımız boyunca, değişik, zor ve sonu olmayan kapılardan geçiyoruz. Yoruyoruz kendimizi mutlu olmak için. Azıcık gülmek için. Farklı kapılardan, yollardan, zorluklardan geçip, gidiyoruz. Bir bakmışız, eskiler yok. Mazi diye bir şey yok. Silinmiş. Bir bakıyorsun arkana, yıkılmış hayaller, yarım kalmış mutluluklar.
