İşaretliler Akademisi

Kutu mu?

Evet,bu yeni bölüm. Sonunda dediğiniz duyar gibiyim.Çok beklettim üzgünüm.

Arkadaşlar bu bölüm için dün bi tag bırakmıştım onu görenler ve yorum yapanlar olmuş bazıları at demişler bazıları tamamlamamı beklemek istemişler ama bugün tatile çıkmaya karar verdik.Tatil de pek fazla yazabileceğimi sanmıyorum bu yüzden sizi daha fazla bekletmek ve yeni bölümsüz bırakmak istemedim ve bölümü attım.Bu bölüm de böyle bi bölüm oldu işte.Umarım beğenirsiniz.

Bu arada yeni kapak nasıl olmuş? Hazırlayan tomris02 arkadaşımıza teşekkürler. :)Bu bölüm ona ithaf olsunnn..

Son olarak geçen hafta hikaye fantastikte 7. olmuştu şimdi 21. ye düşmüş.Buna gerçekten çok üzüldüm.Vote ve yorum sayısında artış olsun lütfen beni kırmayın.

Keyifli okumalar... :)

---

Uyandığımda Amelia'nın yatağındaydım.Amelia neredeydi hiçbir fikrim yoktu.Aklıma dün olanlar geldiğinde gözlerimin dolmasına fırsat vermeden elimin tersiyle sildim, içimde büyük bi acı hissettim.Ve korktum.

Gerçekten korktum.

Dün çığlıklar attığımı hatırlıyorum.Aklıma geldikçe hala  tüylerim ürperiyor. Ve o canavara üzülüyorum.O canavar,yatağımdaki.Belki sadece masum biri de olabilir.

Ama biliyorum ki sakın olmalıyım.Daha soğuk kanlı.Tabi ki Karanlığı yenmek için ve başımızdan bu belaları def etmek için.

Bunu o yapıyor bunu da biliyorum.

Yataktan kalkıp Amelia'nın banyosunda yüzümü yıkayıp,saçlarımı düzelttim ve odadan çıktım.Kendi odama gidemezdim.

Bende kafeteryaya gittim ve henüz boş olmasına rağmen oturdum.Elbette birazdan burası tıklım tıklım olurdu.Telefonumu vakit geçirmek için elime aldım ama canım hiçbirşey yapmak istemiyordu bu yüzden geri bıraktım.

İster istemez dün gece Amelia'nın odasına geldikten sonra olanları düşündüm.Zack odadan çıkmak istemişti bunun birçok sebebi olabilirdi;

Birincisi Nick'le aynı ortamda bulunmak istememiştir ve ikincisi, sanırım Toplulukla konuşacaktı ki bu pek de iyiye işaret değildi.

Amelia da Zack'in peşinden gidince Nick'le yalnız kalmıştık.Yanıma oturmuştu.Konuşmuştu,iyi hissetmem için.Ve göz yaşlarımı silmek için uzandığında geri çekilmiştim.Bunu bana acıdığı için yaptığını düşünmüştüm ve bi de kafeteryada olanlar için hala kızgındım.Yani orada durup sadece izlediği için.

Ama sonra hiçbirşey söylemeyip elimi tuttuğunda biraz olsun rahatlamıştım ve elimi çekecek gücü kendimde bulamamamıştım.Hala ona karşı içimde birşeyler vardı, şeyler..... hisler.

Ama işte bir yandan da Luke orada tüm o şeyleri yaparken  hiç birşey söylemeden,yapmadan, durup izlemesini yediremiyordum.Ve kabul edemiyordum. Bu yüzden uzak durmaya çalışıyordum. Dün ise uzak duramamıştım,zaten ne zaman bu uzak durma kararlarını versem uygulayamıyordum.

"Günaydın güzellik, iyi görünüyorsun."

"Biliyor musun Liam, berbat bi yalancısın."

Omuz silkip oturdu. "Senin için endişelendik,yani dün.Özellikle de kardeşim."

Bu sefer omuz silkme sırası bendeydi sanırım.

"Sen daha iyi misin?"

"Evet, iyiyim." diye yalan söyledim. Pek de yalan sayılmazdı aslında,düne göre daha iyiydim.