Psychopath+Angel (JARLEY)

-31 Yeraltı Kaynağı

Yerdeki kanlı hançeri almamaya karar vermiştim. Burada durmalı ve bir kanıt gibi durmalıydı. Harley'in akan son kanıyla beraber burada kalmalıydı çünkü artık buraya aitti. Hançeri almadan yerde bıraktım ve hızlı adımlarla mağaranın çıkışına doğru ilerlemeye başladım. Işığın olmadığı yerlerde feneri açıyordum tekrardan.

Omuzlarımdan kalkmış bir ağırlık vardı ve kendimi canice mutlu hissediyordum. Bunu Joker'e söyleyecektim önce. Harley'in öldüğünden haberi olmalıydı. Gitti olarak bildiği Harley'in aslında ölmüş olduğunu duyunca ne yapacaktı acaba? Bir daha Harley'in olmayacağını iyice aklına sokmam ve yanında kalmam gerekiyordu. Bunu da başaracaktım, tıpkı az önce o ikisini öldürdüğüm gibi.

Mağaradan çıkmayı başardığımda zaman kaybetmeden araca bindim. "Penguen'in evine gideceğiz." dedim şoföre. "Olabildiğince hızlı, baya hızlı." diye de ekledim arkasından. Son sözlerim hızla arabayı sürmeye başlamasına sebep olmuştu. Alfie bana bakıp gözlerini gezdirdi biraz. "Getirdiğimiz genç nerede?" diye sordu. Cevap vermeyi reddetmiştim. Bunu fark ettiğinde sorusunu tekrar etmişti. "Jerome nerede? Onu öldürmedin değil mi?" diye sordu. Harley'in geldiğini elbette ona anlatacak değildim.

"Ben öldürmedim, kendisi aşağı atladı." dedim. Ki bu kısım için doğruyu söylemiş sayılırdım çünkü Jerome'un yaptığı tamamen buydu, onu ben öldürmemiş yada itmemiştim. Alfie bedenini biraz bana doğru çevirdi ve irileşmiş gözlerini gözlerime dikti. "Ne?" diyerek kalakalmıştı. Dürüst olmak gerekirse Jerome'un neden bunu yaptığını ben de bilmiyordum. Jerome ve Harley birbirlerini tanıyorlardı... üstelik Harley bizi bulacak kadar çok önemsiyordu Jerome'u ve Jerome da Harley için gözünü kırpmadan aşağı atlayacak kadar ona bağlıydı...

O an kafama bazı şeyler dank etmeye başlamıştı. Ivy'nin boğazına hançeri dayayıp onunla konuştuğum sırada Harley ve Jerome içerideydi ve bizi duymuşlardı... Jerome'un tek amacı hedef şaşırtmak ve beni oyalamaktı. İçten içe ona kinlenmeme sebep olmuştu bu saçma sapan oyunu. O kadar da umurumda değildi artık, çünkü bu oyun onlara pahalıya patlamıştı. İkisinin de hayatı böylece sona ermişti.

"Bay J.'ye bu durumu nasıl açıklayacağız?" dediğini duydum Alfie'nin. Gereksiz endişe duyuyordu. Palyaço daha kendi hayatını zar zor kurtarabilmişken Jerome'un intiharını fazla da düşüneceğini sanmıyordum. Sonuç olarak onun da ölüm yakınından geçmişti. Bence bunun hırsıyla intikam almaya odaklanırdı, en azından aklı varsa bunu yapmalıydı.

Yolun nasıl geçtiğini anlamadan arabanın durmasıyla camdan dışarı baktım. Sonunda Oswald'ın evine gelebilmiştik. Alfie ile beraber araçtan inmiş ve kapıya ilerlemiştik. Adamlar bizi gördüklerinde pek garipsememişlerdi, muhtelemen Arkham Akıl Hastanesi'nin arka kapısında Oswald ile iyi anlaştığımızı gördükleri için böyle rahatlardı. Kapıyı açtıkları an içeri girdim ve geniş koridordaki adamlardan birisine döndüm. "Joker nerede, iyi mi?" diye sormuştum.

Bir şey söylemeden doğruca gözlerime bakıyor olması kaşlarımı çatma sebebim olmaya yetmişti. "Konuşsana." dedim sertçe ancak bir etkisi yoktu onun üzerinde. O an koridorun sonundaki odadan çıkan bir doktoru gördüm ve ona doğru ilerledim. "Joker iyi mi?" diye sordum ona da. Az önceki adamın sessiz kalması Oswald'ın bu işi başaramadığını düşünmemi sağlamıştı. Doktor tedirgin bir şekilde kulağıma yaklaştı ve fısıldadı. "Oswald son anda karar değiştirip onu kurtarmamamızı istedi." dedi. Duyduklarım karşısında hiddetle çatılan kaşlarım ve kasılan yüzüm dışarıdan da belli olabilecek boyuttaydı. "Ama biz kurtardık... bunu öğrendiğinde bizi öldürecek." diye eklemişti.

Son söyledikleri içime su serptiğinden Alfie'ye baktım. "Tüm doktorları götür. Bir tane bile kalmasın." dedim. Birazdan Penguen için burada doktora ihtiyaç olacaktı ama şansa bak ki burada hiç doktor kalmayacaktı...