Adopted By A Criminal.. |Tienerfictie|

4

“Morgen gaan we een gijzeling plegen. Het is bij een bank. Om de reden dat je het misschien door gaat vertellen, houden twee bewakers je in de gaten. Bussy en Zack.” Hij roept de jongens. Twee brede mannen komen tevoorschijn. “Jongens, dit is Diana. Jullie houden haar in de gaten. Maar jullie mogen haar niet aanraken. Tenminste geen pijn doen. Zodra dat wel gebeurd, hebben jullie een probleem. En nu moven!” De twee mannen knikken heftig. “Moeten ze me nu volgen met alles wat ik doe?” Vraag ik angstig. “Ja, dat is het veiligst!” “En als ik nu naar de wc moet of moet douchen?” vraag ik. “Dan- Da-Dan wachten ze voor de deur!” Zegt hij blozend. Ik knik, het zal wel. “Maar hoelaat moet ik dan morgen op staan?” Vraag ik weer. “Wij wekken je wel, maak je geen zorgen!” Ik knik betrouwbaar. Shana kijkt me schaamte lijk aan. En zegt dan: “Sorry, dat je dit moet mee maken.” Zegt ze schuldig. “Geen probleem.” Ik wil weg lopen samen met Shana, maar ik word terug geroepen door Robert. “Shana, ga jij maar vast naar je kamer. Ik roep je zo wel!” Shana loopt weg. “Ja, wat is er?” Vraag ik. “Luister goed Diana! Ik waarschuw je, durf iets tegen de politie te zeggen en je gaat er aan!” Zegt Robert. Ik kijk hem verbaast aan. Hij was net hartstikke lief. En nu. “Oké, ik zal het proberen!” Zeg ik met een grijnzende blik.

Ik loop richting me kamer. Ik plof neer op me bed. Bussy komt mijn kant op en Zack blijft bij de deur staan. “Menen jullie dit, gaan jullie me de hele dag op deze manier blijven volgen?” De mannen knikken. Ik zucht. Waarom word ik precies geadopteerd door een crimineel? Als mijn oma dit wist! Ik maak een plan in mijn hoofd. In de badkamer zit een deur richting het balkon, als ik vanuit daar ontsnap, maar ik moet het wel tegen Shana vertellen. “Jongens, mag ik wel naar Shana? Ik beloof dat ik niks zal doen. Jullie mogen voor de deuren wachten.” De mannen kijken elkaar aan en knikken dan. Yes. Ik loop richting de kamer van Shana. Ik klop. “Binnen” Hoor ik Shana zeggen. Een maal binnen doe ik de deur met een klap voor Bussy en Zack dicht. “Shana ik moet je iets vertellen.” Zeg ik fluisterend. “Vertel.” Zegt ze. “Ik ga ontsnappen via de badkamerraam, via dat raam kan ik naar het balkon en kan ik naar beneden!” Ze knikt. “Weet je dit zeker? Ik wil nu alvast sorry zeggen.” Zegt Shana ontroostbaar. “Voor wat?” Vraag ik. “Gewoon. Maar let je wel op? Heb je geen eten of iets nodig?” Ik schud  mijn hoofd. Ik loop de deur uit. Ik zwaai naar Shana. “Jongens ik moet douchen! En nee van Robert mogen jullie niet naar binnen, jullie wachten voor de deur!” Ze knikken. “Maar we moeten je wel fouilleren.” Ik knik. Ik ga met bij de handen en benen wijd staan. Ik voel twee sterke armen beginnen bij me schouders. Langzamerhand komen de handen beneden. Wanneer de handen van Zack dicht bij mijn persoonlijkheid is, begint hij rood te worden. Hij begint het warm te krijgen. “Wat nou? Ga door of doe het gewoon niet!” Zeg ik. “Ga maar naar binnen.” Ik open de douche. Ik doe de deur op slot. Ik doe de douchekop aan. Het water stroomt naar beneden. Ik friemel wat aan me riem zodat ze weten dat ik me nu aan het uitkleden ben. Ik open voorzichtig de deur van het balkon. Ik glip naar buiten. Ik klim over de balustrade. Ik glijd langzaam naar beneden via een stalen paal. Ik voel me ineens een superheld. Ik loop heel voorzichtig richting de weg. Uit het niets hoor ik vanuit boven de deur open gaan. “Shit, ze is er vandoor gegaan.” Hoor ik Bussy zeggen. Ze kijken over het balkon. Ik leun zo plat ik kan tegen de muur. Ze kijken over de balustrade heen. “Shana had gelijk, ze is weg.” Ik denk na. Shana? Wat heeft zei er nou mee te maken? Alles begint op zijn plek te vallen. Ze heeft me gewoon verraden! Dat is dus de reden dat ze sorry zei. Wat een sukkel! Twee gewapende mannen komen uit de voordeur. Ze hebben me gezien. Shit. “Mee komen jij! Robert is niet blij geloof mij!” Zegt een man die werkt voor Robert. Ik loop naar binnen, waar Robert op me zit te wachten. “Zo zo. Jij durft wel hé? Weg glippen! Ik zal je iets zeggen, dat zal je nooit lukken! Je zult de tijd van je leven alleen maar verspillen! En ik had je gewaarschuwd. Als ik boos ben dan heb je een probleem!” Zegt Robert met een vieze blik. “Bussy, breng haar naar de kamer.” Zegt hij weer. “Welke kamer?” Vraag ik nieuwsgierig. Hij zegt niks. Ik word mee getrokken. “Nee, papa laat haar met rust! Niet de kamer! Papa doe het niet alsjeblieft!” Hoor ik Shana zeggen. “Sorry lieverd.”  Shana zakt door haar knieën en begint te huilen. Ik word door geduwd door Bussy. Ik kom in een donkere kamer terecht. Er staat een stoel. En een tafeltje. En het ruikt er erg muf. Er hangt een klein lampje boven op het plafond. “W-wat is dit?” Vraag ik bang. Bussy zegt niks. Hij wijst naar de stoel. Ik ga zitten. Koude rillingen verspreiden over mijn rug. Bussy verdwijnt in de deuropening. Ik zit alleen in een kamertje. Een eng muf kamertje. De deur wordt open geslagen door een brede gespierde man. Zijn hand zit vol met tattoos. Zijn gespierde armen barsten bijna. En hij kijkt mij oog in oog aan. “Its show time!”