𝘿Ö𝙑𝙈𝙀𝙇𝙞 & 𝙑.𝙄.𝙋. / 𝙩𝙚𝙭𝙩𝙞𝙣𝙜☣

•3.0°

Az önce Çağatay'ın sevgilisi Meri ile Skype üzerinden konuştuğumuzda Meri beni güzel bulduğunu söylemişti.

Hâttâ herkesin birbirinden farklı olduğu için güzel olduğunu söylemişti. Biz eşsizdik. Benzerlerimiz pek yoktu. Sadece bizdik biz. Sadece biz olduğumuz için bile güzeldik, insanlar güzeldi.

Üzerimdeki lacivert kot pantolonun içine soktuğum siyah tişörtüm ile ortaya çıkan metal detaylı kemerim uyumluydu.

Hava azıcık soğuktu ama bunu önemsemeden sadece telefonumu alıp odamdan, anahtarlığı da aldıktan sonra evden çıktım.

İç sesim ile büyük bir savaş yaparken sonunda Yiğit'in evinin önüne gelmiştim.

Yapacaklarım midemde kramplar açığa çıkartırken, bana karşılık vermemesi durumunda ne halt yiyeceğimi düşünüyordum.

Meri'ye anlattığımda bana çok çılgınca bir fikir olduğunu, aynı zamanda da eğlenceli olabileceğini söylemişti.

"Sonunda beklentiye girme lütfen Duygu. Çünkü aşk seçebileceğimiz bir şey değil. Birinde takılı kaldığımızda onun da bizi sevmesini beklemek zor, acılı ve bazen de boşa kürek çekmek gibidir. Yiğit'in seni sevmesi, yine Yiğit'in elinde."

Kulaklarımda tekrar tekrar yankılanan Meri'nin sesi, bana bunu sürekli hatırlatıyordu. Haklıydı, çok haklıydı.

Belki beni severdi? İmkansız mı? Hayır! Ama bu sefer peşinde koşmak istemiyordum. Bu benim ona son gidişimdi.

Bana kendin gelsen ne olur sanki Yiğit?
Bu sana son gelişim olabilir çünkü..

Sağ elimi kaldırıp, işaret parmağımı zile bastırdığımda evin içinde yankılanan zarif zil sesi bile heyecanımı körüklüyordu.

Kapıyı açıldığında karşımda üzerinde sadece siyah kot pantolunu olan Yiğit belirdi. Bu çocuk güzel bir vücudu var diye sergilemek zorunda mıydı?!

Gördüğüm manzara dudağı ısırmamı sağlarken Yiğit'in yüzünde oluşan muzip tebessüm ile ısırdığım dudağımdan dişlerimi geri çektim.

"Yiğit, sizin evde tişört gitmek yasak mı?"

Düşünmeden konuşmuştum. Kendiliğinden çıkmıştı bu cümle ağzımdan.

Kapıyı ardına kadar açıp beni içeri davet ederken gülmüştü.

"Senin için çıkarmıştım tişörtümü, bebeğim."