KRİZANTEM (Kısa Hikaye)

1. BÖLÜM

### Herkese iyi akşamlar 😊
Kısa hikayemin ilk bölümüyle geldim. Uzun hikaye çalışmalarına başlamayı düşünüyorum ama bu dönüş hediyesi olsun istedim 🤗 Birazcık hüzünlü olan ama bolca da mutluluk içeren tatlı bir hikaye oldu. Sizden de bolca yorum istiyorum. Lütfen yorumlarınızdan beni mahrum etmeyin. Severek ve hissederek okursunuz umarım.
İyi Okumalar 😊🤗 ###

"Geçmişi hatırlamayanlar, onu bir kere daha yaşamak zorunda kalırlar."
George Santayana

Sema ve abim karşıma geçmiş hala asıl konuya gelmeden eveleyip geveliyorlardı. Asıl mesele başkaydı anlayabiliyordum da neden bu kadar uzatıyorlardı onu anlayabilmiş değildim. Bir süre daha Semanın konuyu değiştirme çabasını izledim. Abime baktığımda çarpık bir gülüşle Semayı izlediğini gördüm. O da anladığım kadarıyla Sema'nın boşuna uğraştığının farkındaydı. Daha fazla kızı da perişan etmenin alemi yoktu. Usulca gülerek devamlı oynayan ellerini ellerimin arasına aldım.

"Bir şeyler sakladığın belli be yengecim. Artık daha fazla işkence çekmesen de anlatsan mı ne olduğunu?" gülerek söylediğim sözlerden sonra usulca omuzları düştü. Belli ki oldukça stresli bir şeyler vardı. Sema'nın daha önceden böyle olduğunu hiç görmemiştim çünkü.

"Sana demiştim güzelim. Boşuna uzatıyorsun, direk söyle de kurtul." abim de destekleyince Sema bir kere elimi sıktı ve tam gözlerimin içine baktı.

"Abinle evlenmek için gün aldık ve aileleri ikna etmemiz için bize yardım etmen gerekiyor." ellerim aniden buz kesilirken gözlerim de şaşkınlıkla açılı verdi. Bir süre Sema'ya baktıktan sonra ağırca kafamı abime çevirdim. Gözlerin de tedirgin pırıltılar dolanıyordu. Beni böyle bir duruma sokmaktan mutlu değildi ama anlamıştım başka çareleri yoktu.

"Sema-" ağzıma hemen lafları tıkıp biraz daha ellerimi kendine çekti.
"Son çıkmaza girdik artık Aslı, ne olursun bize yardım et. Bizimkilerde sizinkilerde senden başka kimseyi dinlemezler. Yıllar geçti üstünden hala inatları geçmedi. Niyetim seni üzmek değil lütfen beni yanlış anlama artık ama yetmedi mi abimin suçunu bize de ödettikleri? Sen artık kendi yoluna girdin, abim kendi yoluna. Olan Aslanla bana oluyor. Sana yalvarıyorum bize yardım et." gözleri dolu dolu olmuş, neredeyse aktı akacaktı. İçim inceden inceye sızlasa da ona kıyamamıştım. Geçmiş yüzünden en çok onlar acı çekmişti gerçekten. Babalarımız yüzünden, daha doğrusu onun abisi yüzünden onun hayatı da mahvolmuştu. Ailelerimize karşı yıllardır savaştıklarını biliyordum, ki en büyük destekçileri de bendim ama böyle bir istekle geleceklerini hiç tahmin de etmemiştim. Abim benim için çok kıymetli ve biliyorum ki son çare bu olmasa beni böyle bir şeyin içine çekmezdi. O yüzden bir süre daha sessiz kaldıktan sonra usulca başımı salladım. Benim içinde bazı şeyler kolay olmayacaktı ama doğru söylüyordu Sema. Hepimiz kendi yolumuza gitmiştik, daha fazla uzatmanın alemi yoktu. Sema ağlayarak yanıma geldi ve hızlıca bana sarıldı. Abimi gerçekten çok seviyordu ve yıllarca sabretmişti onun için. Bende ona karşılık verirken kulağıma teşekkürlerini sıralıyordu. Derince bir nefes aldım.
Tekrardan karşıma geçtiğin de usulca gülümsedim.

"Ne zamana aldınız tarihi?" Sema heyecanla abimin elini tutarak cevap vermişti. Daha iki aya yakın zaman vardı. Bu aileleri ikna etmek için de, hazırlıklar içinde iyi bir zamandı. İkna edilmeyecek bir şey yoktu ama inatçı babalarla konuşmak benim de onların da canını sıkacağa benziyordu. Yine de kendimi sakinleştirmeye çalıştım. Yıllar geçmişti üstünden. Ben artık çok güçlü, ayakları yere sağlam basan bir kadındım. Artık hiçbir şeyden de korkmuyordum. Ve kesinlikle bu olaylarında normale dönmesi gerekiyordu.