BHO CAMP #3.5: The Lost Affiliate (Storm Reynolds' Novelette)

CHAPTER 3

Nanghihina na ang katawan ko pero hindi ako tumigil sa pagsubok na matanggal ang pagkakatali sa akin. Pero alam ko...nararamdaman ko na wala na akong magagawa. Kahit na anong pilit ko na alisin iyon sa isip ko. For the first time in my life as an agent, I feel it.

Fear.

Naramdaman ko ang pagkasira ng mga damit ko. Naramdaman ko ang marahas na paggalaw ng mga kamay sa katawan ko. Nararamdaman ko ang sakit sa mga ginagawa niya. Pero higit sa lahat mas masakit ang kaalaman na wala na akong magagawa. Wala na.

"No! Bitawan mo ko!"

Napasigaw ako sa sakit ng maramdaman ko ang pagtama ng kamao sa mukha ko. "Shut up!"

"Tulong!"

God please save me. Please.

Bumuka ang labi ko kasabay nang pagtawa ni Claw ng tuluyan na niyang magawa ang balak niya. Gusto kong sumigaw. Gusto kong magwala. Pero kahit iyon ninakaw na sa akin. Tanging pag-luha na lang ang kaya kong gawin. Iyon na lang ang natitira sa akin. Iyon na lang ang sumisigaw para sa akin.

"Storm?"

Sandaling nabuhay ang pag-asa sa akin pero kaagad din iyong nawala ng mapagtanto ko na hindi totoo ang narinig ko. Hindi totoong nandito si Hermes. It was just a memory. No one's here to save me.

"Are you sure, Storm?"

"Yes."

"But-"

"Kiss me, Hermes."

Pumalibot ang mga kamay ni Wyatt Claw sa leeg ko habang patuloy siya sa pagalaw sa ibabaw ko. Hindi ko pa rin magawang sumigaw. Nararamdaman ko lahat. Nararamdaman ko ang sakit...pero wala na akong lakas.

I don't know how I will survive this. I don't know if I can be able to live through this. But something tells me that I'm not done yet. Hindi pa ako pwedeng mawala. Hindi pa ako pwedeng tuluyang sumuko. Hindi pa ngayon. That day will come but not yet.

Ipinikit ko ang mga mata ko. Expecting it to be as horrible when my eyes are open. But it's not. Because when I close my eyes I can think about him. Hermes. I can think how he took care of me. How gentle he is with me.

Na kahit nasasaktan ko siya pinaramdam niya pa rin na may nagmamahal sa akin. Na hindi ako mag-isa. Na hindi ko kailangan matakot sa darating na hinaharap.

With my eyes close I can remember. I can see how he looked at me with those eyes full of love for me. Just for me.

Bumaba ang mga labi niya sa akin at magaan na hinalikan ako. Naramdaman ko ang mga kamay niya na pumalibot sa bewang ko upang hapitin ako palapit sa kaniya. "I love you."

Hindi ako sumagot sa sinabi niya at yumakap lang ako sa kaniya. How I wish I can tell him back those words. How I wish I can love him. Ayoko na munang isipin ang mga bagay na iyon. Naguguluhan lang ako. Hindi pa ako handa. Ito...ito lang ang kailangan ko. Kailangan ko siya. Kailangan ko siya para mawala lahat ng lungkot na nararamdaman ko.

"I'm sorry.."I whispered.

"It's okay." he murmured as keep on raining kisses on my skin. "It's okay."

His touch warms me, thawing the coldness I feel inside. His hug enveloped me with the feeling of security. His kisses saves me from sorrow.

Naramandaman ko ang pag-angat ng katawan ko. Kasunod niyon ay ang pakiramdam ng malambot na kama nang ibaba niya ako roon. Saglit na binalot ako ng lamig na kaagad din namang nawala nang bumalik siya sa tabi ko. "Storm..."

"Take me..."

"Storm, are you sure?"

Malungkot na ngumiti ako at hinaplos ang pisngi niya at pagkaraan ay tumango. Mahinang nagsalita ako. "Save me."

Bilang sagot ay bumaba ang mga labi niya sa akin kasabay ng pag-iisa ng aming mga katawan. I didn't feel any pain...just contentment. And gratitude. Because for a moment, I feel whole. For a moment I feel completely happy.

"I love you, Storm."

I'm sorry. "Thank you for everything. For loving me."

For saving me...for a while.

Nagmulat ako ng mga mata nang marinig ko ang pagbukas ng pintuan kasabay ng malakas na pagtawa. "Iba ka talaga, bro."

"Warner."

"Pinapatawag ka na ni Mama."

"Susunod ako." ngumisi siya at nagbaba ng tingin sa akin. "Hindi pa ako tapos dito."

I wonder, if there's anything left for me to be able to save now. If I am even worth saving. If I'm even can be save now. Someone like me.

Someone ruined.