A Hopeless Wind (NEUST Series #1) (COMPLETED)

Chapter 19

"Hindi. I-I mean ayos lang." Madiin akong napakagat sa aking labi.

"You sure? I thought—" bahagya akong natawa.

"Wala iyon, at tsaka tayo naman."

"Hmm. Good to hear that, I was glad though, because claiming your lips means claiming you until the rest of my life." Kinurot ko ang aking binti, upang mapigilan ang aking pagtili.

"I love you Hulya, always remember that." My lips curved into a sweet smile, ang pakiramdam ko ay ako na ang pinaka-maswerte na babae sa buong mundo.

"I love you too, Jandred. Sana hindi ka magsawa sa akin."

"Of course, I will never."

Pagkatapos ng usapan namin ni Jranillo ay lumabas ako at nagtungo sa kusina para uminom ng malamig na tubig.

"May uwi ka na damit kanina, kay Jandred ba iyon?" Napalingon ako kay Ate na kumuha sa tinapay na nakalagay sa gitna ng lamesa, pagkatapos ay umupo sa isang silya doon.

"O-Oo, naabutan kasi ako ng ulan kanina, tapos pinahiram niya muna ako, nakakahiya naman kung ibabalik ko na hindi pa nalalabahan."

"Oh. Oo nga, malakas din ang ulan dito kanina, ang lamig tuloy." Pinunasan ko ang gilid ng aking labi, pagkatapos ay umupo sa katapat niyang silya.

"Oh my gosh! Ikaw ah, naunahan mo pa talaga ako." Tumawa siya.

"What?" Ngumisi siya sa akin.

"How is it? How it's look like?" Napataas ang aking kilay.

"Walang nangyari na ganiyan sa ini-isip mo Ate!" giit ko, ngunit nang maalala ko ang halik kanina ni Jranillo ay kaagad akong nag-iwas ng tingin.

"Hey! Ano iyan?"

"Sige ka kapag hindi mo sinabi sa akin kung ano ang nangyari ay ako ang magta-tanong kay Jandred." Humalakhak siya.

"Nah!" Napabuntong-hininga ako, pinipigilan ko pa ang mapa-ngiti.

"I already have my..."

"Your what?" Kumi-kinang pa ang mga mata niya ng lingunin kong muli.

"My first kiss." Pagkatapos na pagkatapos ko itong sabihin ay yinugyog niya ang ibabaw ng aking mga balikat.

"Is it really true Hulya, dalaga ka na!" Inalis ko ang kaniyang kamay sa ibabaw ng aking balikat.

"Looks who's like a tomato now!" Napa-irap na lamang ako, kumagat siyang muli sa tinapay na kaniyang hawak at ng manguya na iyon at mailunok ay nagsalita na naman siyang muli.

"But most of the time, those first is meant not to last." Napatitig ako sa kaniya.

"Kung ako sa iyo ay lalo mong bantayan iyang nobyo mo, lalo na at hindi na kayo magka-klase, idagdag mo pa na lapitin iyon ng mga babae," dagdag niya, napasandal ako sa silya na aking inu-upuan.

"Chelsea's his classmate kaya may bantay naman ako sa kaniya, tsaka mayroon akong tiwala na hindi niya ako lolokohin." Nagkibit balikat siya, habang ako ay nanatili na lamang na tahimik.

Nandito ako sa may quadrangle malapit sa COED building. Dito ko naisipan na hintayin si Jranillo para ibigay sa kaniya ang ginawa kong sandwich.

I glance on my wristwatch, I only have twenty minutes before our class start. Tumayo ako mula sa pagkakaupo ng matanaw na ang motor niya. He's not alone, naka-angkas doon si Chelsea.

Lumapit ako sa kanila, hindi pa nila namalayan na papalapit ako sa kanila dahil sa sila ay naga-asaran.

"Hulya!" Halos lundagin ako ni Chelsea at yakapin, though we still can see each other, hindi na din ito talaga katulad ng dati.