Lonley love

Deel X

'Voor we beginnen, tot hoeveel spelen we?' vraagt Liam snel.
'Uhm, goeie vraag... Tot 5 ofzo?'
'Ja is goed voor mij.'

We beginnen te voetballen en lopen achter elkaar aan, nemen de bal van elkaar af, totdat ik het 1e doelpunt scoor.
'Yeejj!! Haha Liam ik zei het toch!' zeg ik uitdagend met een knipoog.
'Nog niet te vroeg juichen hé Lien. Ik heb je dat doelpunt laten maken.' zegt hij plagend terug.
We spelen verder, Liam scoort nog 2 punten, ik 2, Liam 1,... Wanneer we gelijk staan begint het te regenen.
We zijn al na een paar minuten kletsnat. Liam z'n natte krullen hangen half voor z'n ogen en hij kijkt me al lachend aan. Hij is zo knap.
Ik begin te rillen van de kou en de regen dus loop ik naar de goal om m'n trui aan te trekken maar natuurlijk is die helemaal doorweekt door de regen.
'Oh nee onze truien zijn helemaal nat en het is zo koud.' zeg ik bibberend tegen Liam. 
'Geen probleem Lien. We kunnen onder het afdak van de kantine gaan schuilen. Kom, volg mij!' roept hij me toe, waarna hij begint te lopen.
Ik ga achter hem aan en ga dan naast hem staan onder het afdak.
'Er is hier helemaal niemand.' zegt Liam verbaasd.
'Nee inderdaad. Op dinsdag wordt er niet getraind dus daarom is de kantine ook toe.'
'Ah ok. Da's fijn.' zegt Liam koeltjes.
'Hoezo?'
'Nou, ik moet je iets vertellen Lien.'
Hij kijkt me strak in mijn ogen aan, brengt z'n hand naar m'n gezicht en steekt dan een pluk nat haar achter m'n oor.
Ik voel dat ik begin te blozen en vraag vlug waarom hij me vroeg om hier samen te komen voetballen.
'Uhm, Nou ja Lien... Na LO vroeg ik aan Jens hoe het kwam dat jullie zo goed konden voetballen en toen zei hij dat jullie dat vroeger altijd deden.'
'Ja dat is waar. Totdat hij vertrok.'
'Nou dus... Toen zei hij dat ik je moest vragen om samen te gaan voetballen. Dus ik heb je dit gevraagd omdat ik gewoon is wat tijd met jou alleen wou doorbrengen.'
'Echt? Maar waarom. Het lijkt er gewoon op dat je me altijd maar voor schut wil zetten op school. Waarom zou je dan met me willen afspreken?'
'Dat is nooit mijn bedoeling geweest. Als ik bij jou in de buurt ben voel ik me gewoon helemaal anders. En ik ben dat gevoel niet gewoon, daarom zet ik soms om in mijn verkeerde gedrag. Het spijt me daarvoor Lien.'
'Weet je Liam, het is ok.'

We blijven elkaar zwijgend aanstaren.
'Heb je het koud?' onderbreekt hij de stilte opeens.
'Ja een beetje.'
Hij gaat op de grond zitten en gebaart dat ik dat ook moet doen. Ik ga zitten en dan schuift hij dichter naar me toe en legt een arm rond mijn schouders.
Ik kijk hem aan en glimlach kort. 
Zo blijven we een tijdje zwijgend zitten totdat ik op m'n horloge zie dat het al 21:40 is. 
Ik sta op en zeg dat ik moet gaan, dat ik al lang thuis had moeten zijn.

'Liam sorry, ik vond het echt tof maar ik moet echt gaan nu.'
Ik wil net weglopen wanneer hij m'n hand neemt en me terug trekt.
'Lien, ik vond het ook heel leuk.'
Hij wil me net kussen wanneer ik opschrik door het onweer en de bliksem. Nu is het moment helemaal verprutst. 'Sorry Liam.'
Ik geef hem een knuffel en loop naar huis.

...