Chasing Cars 2.0

97 EXCITED

And from my waist, unti unting bumaba ang kanang kamay niya sa hita ko.

JIA: "Yang kamay mo kahit kelan hindi marunong magbehave."

Natatawang wika sa kanya.

BEA: "Hahaha. They have a life of their own. Hindi ko mapasunod."

JIA: "It's already past 12:00 noon. Kailangan mo na pumunta sa opisina for your business meeting. Malelate ka na niyan."

BEA: "Can you spare me just few minutes?"

She was biting her lips. And her hands started to move again. Kaya pinigilan ko ito. Pero hinalikan na niya ako. Though I stop right away.

JIA: "We can have more time pagbalik mo mamaya. Kaya, you need to go to your work now."

Bagsak ang mga balikat niya sa sinabi ko. Umalis na ako sa pagkakaupo sa lap niya at hinatak ko na siya para tumayo at makapagbihis.

BEA: "Mamaya ka sa akin pag uwi ko maghanda ka."

Tumawa lang ako at umakyat na siya sa room para makapagbihis. Then, matapos makapag-ayos ay nagpaalam na din siya. Pero bago tuluyang umalis humirit pa ng kaharutan niya.

Bago mag alas tres ng hapon ay umalis na ako sa unit. Baka kasi matraffic at mauna pang dumating ang eroplano na sinasakyan ni David. Nakakahiya naman sa kanya.

Good thing bago mag 4:00 ay nakapasok na ako sa arrival area. Doon na ako naghintay sa pagdating ng kaibigan ko.

I am excited to see him. Nung umalis kasi ako ng States ay hindi na ako nakapagpaalam pa sa kanya. Hindi na kami nagkita dahil pinuntahan niya ang kapatid niya.

Lagpas isang buwan na rin mula ng huling magkita at magkausap kami ni David. Huling usap namin ay yung nasa park kaming dalawa.

Iyon yung araw na mismong dumating si Bea. That same day ay nagpaalam si David na pupuntahan niya ang kapatid sa malayong lugar. And after that hindi na kami nakapag communicate pa.

That time kasi I was pre-occupied by Bea's presence. Mahabang panahon din kami na hindi nagkita ni Bea. Kaya naman sabik din ako sa muling pagsasama namin.

Then, after one week na magkasama kami ni Bea sa tinutuluyan ko ay nagdesisyon na kami na umuwi sa Pilipinas.

And now, ito inaabangan ko ang pagdating ni David. Two weeks ago, nagkausap kaming dalawa sa chat at nabanggit ko sa kanya na umuwi na ako sa Pilipinas.

Ayun, gusto niya pumunta dito at sumunod sa akin. Nagpabook agad siya ng ticket. Gusto rin niya kasi na makapunta ng Pilipinas.

Habang naghihintay, tinext ko si Bea to let her know na nasa airport na ako. Hindi siya nakapagreply, kaya it means busy siya sa meeting.

Inabala ko na lang sarili sa pagtingin at pag-obserba ng mga ibat-ibang taong dumadaan. Kalaunan ay dumating na din ang inaabangan ko.

Malayo pa lang kita ko na agad ang kakisigan at kagwapuhan niya.

DAVID: "There you are."

Masayang wika niya ng magkita na kaming dalawa. He is full of excitement. All smiles agad siya as he always do.

JIA: "Thanks be to God. Finally, you are already here. Welcome to the Philippines."

And he hugs me. Wala siya pakialam sa mga taong nakapaligid sa amin. Nakatingin na nga yung iba sa amin.

DAVID: "I miss you."

Sabay kiss niya sa cheek ko. Hindi na ako nagulat, kasi sa kinalakihan niya normal na ang ganun.