Hadi bakalım kişisel gelişimciler,psikologlar.
Uzmanısınız değil mi empatinin?
Şimdi hayal edin,
tüm insan ırkı adına.
Kaldırımlar üzerine en az onun kadar soğuk bedeninizi serdiğinizi.
Ayaklarınız soğuktan uyuşmuş,
hissiz.
Hissizligi hissettiniz mi?
Üzerinize bir karton parçası var, ıslak gecenin ayazını çeken.
Bomba sesleri geliyor kulağınıza,
ninni yerine.
Yeterince müzikal mi?
Minicik yüreğiniz tirtir titriyor.
Canınızla gargara yaparcasına,
bir düğüm var.
Tam boğazınızda.
Burnunuza yoğun bir kan kokusu geliyor,
o kadar yoğun ki.
Omzunuzu yere dayayıp kalkmak ve koşmak istiyorsunuz,
ama korktunuz.
Çünkü siz,daha çocuksunuz!
Sendeliyor,adeta debeleniyorsunuz yerde olmuyor,doğrulamıyorsunuz.
Sonunda farkediyorsunuz,
artık dayanacak bir omzunuz yok.
Nasıl bir acı düşünün.
Siz daha çocuksunuz!
Ölüm halsizliği üzerinize yerleşmiş,
son bir hamle daha atarak kalmak istiyorsunuz yerden ama nafile.
Başka bir bomba buynunuzla bedeninizi ayırıyor.
Sonuç.
Siz artık yoksunuz!
Velev Kırım da,
Velev Gazze de,
Velev Mısır da,
Velev ki Suriye de,
Velev ki Bosna da.
SİZ DAHA ÇOCUKSUNUZ!
YOU ARE READING
DAVA ŞİİRLERİ #Wattys2016
Poetry"...Kudüs'ü fetheden bizdik, Unutturdular. Onların kalbine giden kurşunu, Bizim zihnimize sıktılar..." Ben kelimelerimle yürüttüğüm bu Allah-u Ekber mücadelesine,sizleri de davet ediyorum. -İzin alınarak ve kaynak gösterilerek alıntı yapılabilir.-
