Hani için cız etmesi diye bir terim vardır.
Bu fotoğrafı çektiğim gün ve ondan sonra bu fotoğrafa her baktığımda aynı his var,aynı tuhaf ahval.
Burası Fatih-Yavuz Selim camii avlusu.Bu iki çocukta iki Suriyeli kardeşim.Uzunca muhabbet ettim ikisiyle de.
Kız olanın ayağının üzerinden araba geçmiş,acıyordu.Ama ayağı ne kadar acıyorsa yüzü o kadar gülüyordu.Hastaneye olmadı eczaneye gidelim dedik,kabul ettiremedik.
Erkek olan,ağabeyi.O da zorla gülen çocuklardan ama güldüğünde içten gülenlerden aynı zamanlarda.
Haydi gülün bir fotoğrafınızı cekeyim dedim.Meryem hemen güldü.Ama ağabeyini bir türlü güldüremedim.
Sonuç bu fotoğraf.
Bu fotoğraftan sonra çıkan satırlarım...
İçimin derdi bu fotoğraf.
Davanın emaneti bu çocuklar.
Ensar olabilecek miyiz kardeşler?
Karınlarını doyururuz da,
Gülümsemeyi hatırlatabilirmiyiz dostlar?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
DAVA ŞİİRLERİ #Wattys2016
Poetry"...Kudüs'ü fetheden bizdik, Unutturdular. Onların kalbine giden kurşunu, Bizim zihnimize sıktılar..." Ben kelimelerimle yürüttüğüm bu Allah-u Ekber mücadelesine,sizleri de davet ediyorum. -İzin alınarak ve kaynak gösterilerek alıntı yapılabilir.-
