Growing Attention (Pueblo Dulce #3)

Kabanata 14

Kiss

Amidst the soreness of the wound I made on my wrist, I couldn't stand hearing him plead. Sa sumunod na sandali, nahanap ko na lang ang sarili ko sa loob ng kanyang malamig na clinic.

His fingers were slow and gentle as he rinse my still bleeding wound on the faucet on his sink. Sa rahan ng kanyang hawak, halos mapapikit na lang ako. "You wait for me on the sofa, Architect..."

Tinitigan ko ang likod niya habang abala siya sa pagkuha ng mga gamit sa pagdidisinfect ng aking sugat. I wonder if he knew the state of my mind right now. He's a doctor and I just lost my grip on my mental consciousness in front of him.

He wore gloves on both of his hands when he brought himself right in front of me. Nakaupo na ako sa kulay kremang sofa na itinuro niya sa akin kanina.

Pinakatitigan niya ako saka siya nagbuntong-hininga.

"I'm sorry..." he said lowly. "Lauvreen, I am so sorry..." Bigo ang kanyang boses nang inulit niya ito. Para itong naging mantra niya mula pa sa loob ng kotse niya kanina.

Umupo siya sa tabi ko, tumagilid ng bahagya upang mahuli ang tingin ko at marahang hinawakan ang aking palapulsuhan. "Lauvreen, don't do that to yourself again. I don't want you this way again..."

May pait ang unti-unting lumukob sa aking kaibutaran. Hindi ko nakontrol ang ang pagkuyom ng aking kamay dahilan para mas lalong dumugo ang aking sugat dahil sa pwersa.

"Don't apply force, please. I don't wanna see you bleed for more..."

Without warning, my tears resume on falling. Hindi ko na matukoy kung dahil iyon sa kirot ng mga sugat o sa kaalamang mas lumalala ako ngayong nasa malapit si Apollo sa akin. "I don't want you this way, Apollo. W-Why do you have to be so gentle on me huh?"

Why do you remind me of him so much that it hurts? Bakit ako nasasaktan sa kaalamang nagbabalik na ang babaeng nakikita mo sa katauhan ko? Why do I want your gentleness for myself alone? Bakit... gaya ni Fabio ay may kakayahan ka na ring saktan ako?

"Because who would want to be harsh with a woman like you, Lauv?" His brown gentle orbs met mine. Marahan niyang idinampi ang bulak sa aking sugat.

"Who wouldn't want to heal your wounds in a gentle way, Lauv?" muling aniya bago marahang yumuko at inihipan ang aking sugat.

Napapikit ako sa lamig ng hangin na ibinuga niya sa aking sugat. Napawi ang kirot ng ganoon lamang kadali. Guminhawa ang aking paghinga.

"Who would waste a chance to be this close to you and heal your deep wounds and scars? Definitely, not me, Lauvreen..." he added as he apply a familiar disinfectant liquid solution on my wrist.

Hindi iyon mahapdi, ngunit inulit niya ang ginawa niuyang pag-ihip kanina. My heart hurt with his action.

Sa kabila ng kaguluhan ng aking isipan, alam kong nag-ugat talaga ang lahat ng ito sa kanyang pagkataong puno ng suyo. Mula sa mata, pananalita, kilos, mukha't lahat-lahat. It's all I need. It's the same reason why I'm hurting right now. He's making my heart beat... and bleed.

"We'll both bleed if you continue to be this gentle, Doc. How would I heal if you're the reason why my wrist is bleeding right now?"

I didn't had the chance to think. Iyon ang lamang ng utak ko kaya iyon ang isiniwalat ko. "Apollo, you stop your gentleness if it weren't for me in the first place."

Kitang-kita ko ang igting ng kanyang panga kahit pa nga hindi siya nag-abalang mag-angat ng pansin sa akin. He's all serious as he wrapped a gauze around my wounded wrist, as if he didn't hear the words I said.